บทที่ 3

มันจะเป็นไปได้หรือ

ในหัวสมองของใบข้าวมีแต่เรื่องที่แม่หมอทองมาพูดเต็มไปหมด สิ่งที่เธอพูดเล่น ๆ กับพี่นกยูงกำลังจะเป็นจริงแล้วหรือ

คำว่าขึ้นคาน มันเป็นอะไรที่น่ากลัวนะในความรู้สึก กิจการของพ่อก็ใหญ่เกินไป พี่นกยูงก็ยังไม่พอจะเป็นที่พึ่ง แค่คิดว่าภาระทุกอย่างอาจจะตกมาอยู่แค่ที่เธอคนเดียวในวันที่คุณพ่อจากลา เธอก็ขลาดกลัวแล้ว

เรื่องเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดาก็จริง ทุกคนต้องเตรียมอกเตรียมใจ และเตรียมตัว ตั้งแต่คุณแม่ของใบข้าวจากไป ทำให้เธอรู้ว่า มีเงินทองมากเพียงไร ก็ยื้อยุดฉุดชีวิตของใครเอาไว้ไม่ได้ ถ้าหากว่ามัจจุราชต้องการ

ขณะที่ขับรถออกไปจากวัดนั้น ใบข้าวก็เหม่อลอย เธอเห็นยอดองค์เจดีย์ในวัดสะท้อนกับแสงอาทิตย์วิบวับต้องกับสายตา

“พระคุณเจ้าประทานสามีมาให้ลูกเถอะ ถ้าเจอกับเขาวันนี้ ลูกจะเสนอตัวให้กับเขา และยอมให้เขาใช้อวัยวะที่ควรใช้กับลูก” คำอธิษฐานที่แสนทะลึ่ง

ปริ๊น... เสียงแตรรถที่ดังมาจากข้างหลัง

ปัง ปัง ปัง ปัง... เสียงคล้ายกับเสียงปืนมาก แต่ในตอนนั้น หญิงสาวก็คิดว่าน่าจะเป็นเสียงเด็กจุดประทัด แต่เสียงบ้าบอนั่นก็ทำให้ใบข้าวตกใจสะดุ้งสุดกำลัง เป็นจังหวะกะพริบตา

โครม... รถของเธอพลิกคว่ำล้มลงไปในทันที ใบข้าวหน้าคะมำล้มไม่เป็นท่า โชคดีที่รถสกูตเตอร์นั้นความเร็วแรงระดับสิบยี่สิบ ทำให้เธอแค่จุก แต่มือที่ทิ่มลงไปเพื่อรับน้ำหนักของร่างกาย และป้องกันไม่ให้หน้าทิ่มดิน ก็เจ็บจนรู้สึกได้

ในขณะเสี้ยววินาทีนั้นเอง

ปัง... เสียงกัมปนาทดังขึ้นมาอีกครั้ง มีบางสิ่งบางอย่างเฉียดใบหูของใบข้าวไปนิดเดียว หญิงสาวมองตามด้วยความตกตะลึง ดวงตาโต ๆ เบิกกว้าง

‘นี่มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เหมือนจะมีคนปองร้าย มีคนจะยิงฉัน’ คิดได้ดังนั้น เธอก็กลิ้งตัวลงไปในท้องร่อง

ที่ในท้องร่องไม่มีน้ำ แต่ก็สูงพอประมาณจากพื้น ร่างสมส่วนที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอแสดงท่าเก็บคองอเข่าเท้าชิด เพื่อป้องกันการบาดเจ็บของตัวเองให้ได้มากที่สุด ยังดีว่าในท้องร่องไม่มีลูกหิน เป็นดินอ่อนและมีหญ้าขึ้นเหมือนฟูกที่รองรับ ทำให้ร่างกายของเธอไม่กระแทกจนเจ็บเกินไป

ดวงตาเหมือนพญาเหยี่ยวมองไปรอบทิศทาง ใครคนไหนที่กำลังปองร้าย แล้วมันอยู่ตรงไหน

ยังไม่ทันคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป เธอเห็นรถยนต์คันใหญ่สีเหลืองสะดุดตากำลังแล่นผ่านมาพอดี รถแบบนี้ใบข้าวเคยเห็นในข่าวเมื่อตอนน้ำท่วม มันลุยน้ำได้ มีคนใช้ขับเอาของไปแจกจ่ายชาวบ้านที่น้ำท่วมยังไม่สูงแต่ก็ออกมาหาอะไรกินลำบาก

ใบข้าวรีบปีนป่ายขึ้นมาจากร่อง ไม่ต้องคิดในจังหวะนั้น ความกลัวตายมันแล่นจับจิต หากเธอขืนยังอยู่ตรงนี้ มีหวังไปเฝ้ายมบาลแน่ ๆ

เสียงของคุณพ่อดังขึ้นมาในหัว พ่อพูดเสมอว่า กว่าจะมีทุกวันนี้ พ่อผ่านอะไรมาเยอะ ทั้งดีและร้าย คนรักพ่อก็มี คนเกลียดพ่อก็เยอะ เรียกว่าศัตรูรอบด้าน พ่อจึงบอกให้เธอระวังตัว

แล้วพ่อเพิ่งคุยเรื่องว่าจะหาบอดี้การ์ดมาดูแลเธอกับพี่นกยูง ตอนที่คุยกันนั้น พ่อเรืองไม่ได้ให้รายละเอียดเพราะต้องรีบไปที่ไหนสักที่หนึ่ง

ใบข้าวได้แต่คิดว่า หรือเธอจะเจอดีเข้าแล้ว

รถคันใหญ่สีเหลืองนั้นแล่นมาจากทางร้านของแม่หมอทองมา ใบข้าวหอบเหนื่อยหัวใจเต้นแรง เธอเพิ่งปีนขึ้นมาจากท้องร่องที่บอกได้ว่า มันสูง

สายตาก็สอดส่ายมองซ้ายมองขวา ใบข้าวไม่เห็นอะไร เห็นแต่สกูตเตอร์ของเธอที่ล้มตะแคงอยู่ตรงนั้น ในตอนนี้หญิงสาวไม่ได้คิดหวงสมบัติ นอกจากเอาชีวิตรอด

คนที่ขับรถคันนั้นก็เห็นความผิดปรกติมาแต่ไกล เขารีบชะลอรถ พอรถแล่นเข้ามาใกล้ ใบข้าวก็กระโจนออกมาโบกมือ

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย” สีหน้าตระหนกเกินกว่าเหตุการณ์รถล้มธรรมดา เพียงชายผู้นั้นจอด เธอก็ตรงไปที่ประตูรถของเขา เป็นจังหวะที่ชายหนุ่มปลดล็อก ใบข้าวเปิด แม้ว่ารถจะค่อนข้างสูง แต่ในจังหวะนั้น เธอก็ขึ้นไปนั่งได้โดยง่าย

ปัง... เสียงปิดประตูอย่างแรง

“คุณรีบขับหนีเร็ว มีคนจะฆ่าฉัน ฉันถูกยิง” พูดด้วยอาการหอบเหนื่อย ตอนนี้เขาได้เห็นแล้วว่าใบหน้าของเธอแทบไม่มีสีเลือด

บรื้น... เสียงเหยียบคันเร่งแบบไม่คิดชีวิต หล่อนคนนี้กำลังพาความซวยมาให้ เขายังไม่อยากตาย ถ้าเธอพูดออกมาแบบนี้ แสดงว่าไอ้คนที่ปองร้ายหญิงสาวก็อาจจะอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล

“ไปไหนล่ะคุณ”

“ไปให้ไกลที่สุด” พูดไป อาการหอบแฮก ๆ ก็ดังออกมา แล้วเลื้อยตัวลงไปจากที่นั่ง แทบจะเรียกว่ามุดอยู่ตรงคอนโซลหน้า

ต้อม พิชายุทธ เกียรติวรวุฒิ นักร้องดาวรุ่งชื่อดังจะเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่เสียเปล่า ๆ แม่สั่งเอาไว้ก่อนกลับขึ้นกรุงเทพฯ เขาจะต้องมาเอายันต์กันภัยจากแม่หมอทองมา

ไอ๊หยา! ถึงแม้ได้ยันต์กันภัยมาแล้ว แต่ต้องมาหนีตายแบบนี้ มันใช่เหรอ ชายหนุ่มเหยียบตะบึงห้อออกไปจากจุดเกิดเหตุให้เร็วที่สุด

ด้านหลัง ห่างจากตรงจุดเกิดเหตุไปไม่ไกล เด็กน้อยวัยกำลังเซี้ยว ยืนหัวเราะกันงอหาย กับความสำเร็จที่พวกมันได้ทำลงไป หลักฐานยังคามือ ทั้งก้อนหินเล็ก ๆ ทั้งประทัดที่ใหญ่กว่าประทัดที่จุดกันในวัด เด็กทั้งสามคนกำลังรู้สึกสนุกสนานที่แผนการแกล้งคนของพวกมันสำเร็จ ไม่ได้คิดเห็นใจว่า คนที่ถูกกระทำนั้นจะเป็นเช่นไร

“เฮ้ย! ไอ้แกละ ไอ้จุก ทำยังไงกับรถอีป้าคนเมื่อกี้”

“รถแพงนะโว้ย น่าจะมีแบตเตอรี่ไฟฟ้า รุ่นนี้ข้าเคยเห็น”

“เห็นจากไหนวะไอ้ธง”

“ก็ในอินเทอร์เน็ตนะสิ”

“แพงไหม”

“มันก็ต้องแพงอยู่แล้ว แต่ข้าเคยเห็นมันเขียนว่า ส่วนที่แพงที่สุดของรถคันนี้ คือแบตเตอรี่นะ”

“งั้น ไปงัดมันออกมาดีกว่า มันน่าจะเอาไปทำอย่างอื่นด้วย”

“อย่าดีกว่านะพี่” ไอ้จุกน้องเล็กสุดเอ่ยเตือน

“ทำไม” ทั้งสองคนชักตาแข็งใส่

“ก็ถ้าพวกพี่ทำแบบนั้น เขาเรียกเป็นขโมยนะ”

“แล้วไง” ยืนเท้าสะเอว มองหน้าจุกแบบไม่พอใจ

“ก็เราจะโดนสองคดี หนึ่งทำร้ายร่างกาย สองลักทรัพย์”

โป๊ก... ไอ้ธงยกมะเหงกโขกไปที่หัวของไอ้จุกหนึ่งที

“ไอ้พ่อทนายความใหญ่ มึงน่ะเงียบปากไปเลย” เข่นเขี้ยว

“มึงอยู่เฉย ๆ เลย ไปไอ้แกละไปช่วยกูงัด แล้วมึงไอ้จุกดูต้นทาง” และภารกิจงัดแอนด์แงะก็เกิดขึ้น