บทที่ 2

หมอดูแม่น ๆ ค่ะ

“ไอ้หนุ่มคนนี้ป้าเห็นมาตั้งแต่เล็ก ๆ มันหล่อจริง ๆ มันดูดีมาตั้งแต่เกิด แต่ดันมาเกิดกับพ่อแม่ที่ไม่ค่อยมีฐานะ แต่ก็ว่านะ ดวงคนเรา มันเลือกได้เสียที่ไหน มันเลือกเกิดไม่ได้ แต่เชื่อไหม ป้าไปดูดวงให้เมื่อวาน ดวงไอ้หนุ่มคนนี้มันพุ่ง ๆ มันจะพุ่งจนฉุดไม่อยู่”

“ฉุดไม่อยู่ขนาดไหนป้า” มองหน้าป้าด้วยความสนอกสนใจ

“ก็แบบจะรวยเป็นร้อยล้าน พันล้าน”

“ขนาดนั้นเชียว”

“เอ่อ...สิวะ ไม่เชื่อกันหรือยังไง ป้าไม่ได้ว่าจะเมาท์ยกเอาเรื่องดี ๆ มาใส่ตัวอะนะ แต่ใครมาดูกับป้า ก็พูดกันว่าแม่นทั้งนั้น ไม่เชื่อก็ดูไปสิ ห้าปี สิบปี หรือว่าเอ็งไม่เชื่อ ถ้าไม่เชื่อก็กลับไปเลยไป ไม่ดูแล้ว” ทำเป็นอารมณ์เสีย

“อ้าว... ข้าวยังไม่ได้พูดแบบนั้นสักคำ ป้าน่ะพูดเองเออเองทั้งหมดโว้ย” ใบข้าวโวย

“ก็ได้ แต่วันนี้ไม่เปิดไพ่นะ”

“อ้าว ทำไมล่ะ” ใบข้าวรู้สึกขัดใจ เธอชอบดูดวงเล็ก ๆ น้อย ๆ พอเป็นกระสาย ทำให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ แม้จะเป็นสาวนำสมัย แต่เรื่องดวงเนี่ย เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับเธอ

“จะเปิดดวงแบบนี้ให้” ว่าแล้วก็หยิบกระดาษขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ ใบข้าวชะโงกดู เห็นหมอทองมาประทับเป็นวงล้อดูดวง ตามมาตรฐานโหราศาสตร์ขึ้นมา แล้วก็เขียนเลขลงไปสามตัว

แม่หมอทองมาไม่ต้องถามวันเดือนปีเกิดและวันตกฟากจากใบข้าวทั้งนั้น เพราะนางรู้อยู่แล้ว

ใบข้าวตั้งหน้าตั้งตาดู และรอฟัง

แม่หมอทองมาขีด ๆ เขียนอะไรลงไปอีกหลายอย่าง

“คืองี้...” นิ่งไป ก่อนจะยกหน้ามาสบตากับเธอ

“เลขที่ปรากฏคือ หนึ่ง ห้า หก ตำแหน่งดวงบนท้องฟ้า และนี่คือปัจจุบัน” ชี้ลงไปในกระดาษ พลางอธิบาย

“ครุเท่ากับพฤหัส ศุกราเท่ากับศุกร์ สุริยาเท่ากับอาทิตย์ อืม

“อิทธิพลในด้านดี ปีนี้เลยนะ ก่อนปีใหม่ที่ผ่านมาจะได้รับเงินก้อนใหญ่ ได้เป็นล้านแน่ ๆ นางหนูเอ็งจะได้จับเงินล้าน”

‘ก็จับอยู่ทุกวัน นับเงินให้พวกนั้นเอาเงินเข้าบัญชี’ เถียงแม่หมออยู่ในใจ

“เงินแสนมีมาผ่านมืออยู่ไม่ขาด และบุญบารมีที่เคยสร้างเอาไว้จะให้โชคลาภในเรื่องเงินทอง เอ...” มองหน้าใบข้าว แล้วทำแววตาสงสาร

“อะไรหรือจ๊ะแม่หมอ”

“เอ็งเนี่ย มันตกดวงแบบไร้คู่เลยนา”

“หา! ไร้คู่ หมายความว่ายังไง”

“ปัดโธ่! ก็ไม่มีผัวไง” ตีมือลงไปบนโต๊ะดังปึง

“เฮ้ย! ป้าอย่ามาล้อหนูเล่นน่า เรื่องนี้หนูซีเรียส ถึงจะเห็นหนูเป็นแบบนี้ แต่ก็ยังคิดว่าจะต้องใช้อวัยวะให้ครบทุกส่วน โดยเฉพาะมดลูก”

“ฮ่า... นางเด็กทะลึ่ง” แม่หมอหัวเราะร่วน

“ถ้าเอ็งอยากจะใช้มดลูกจริง ๆ ก็ต้องรีบหาผัวได้แล้วนา” ชี้หน้าของเธอด้วย

“คือหนูไม่มีเนื้อคู่ใช่ไหม” สีหน้าจริงจังมาก

“ไอ้มี มันก็มีนะ แต่ว่า...”

“แต่ว่าอะไรป้า”

“คือมันจะต้องแต่งก่อนอายุครบสามสิบปีนะสิ ถ้าเกินจากสามสิบ อาจจะได้แต่ง แต่แต่งแล้วก็เลิก หรือว่า อาจจะได้เป็นเมียน้อยเขา แย่งผัวเขา”

“โอ้โห! ดี ดี ทั้งนั้นเลย” ขึ้นเสียงสูง

“ก็มันเรื่องจริง ถ้าได้มาหลังสามสิบ ไอ้ผัวคนนั้นก็จะอยู่ด้วยกันไม่ยืด ดวงอยู่ไม่ได้ ดวงไม่เข้ากัน”

“เฮ้ย!” ทำเสียงฟึดฟัด

“ไม่เชื่อป้าหรือ”

“ปะ เปล่า”

“แล้วทำเสียงแบบนี้ทำไม”

“ป้าจะไม่ให้ฉันทำเสียงดังออกมาเชียวหรือ ก็ที่ป้าพูด ๆ มาน่ะ มันฟังได้เสียที่ไหน เฮ้อ...” ถอนหายใจเสียงดังตามมาอีกที

“แก้ได้ไหม” ตั้งท่ากลับไปถามแม่หมอทองมาใหม่

“ได้”

“จริงหรือคะ” ทำหน้าระรื่นอย่างดีใจ

“ก็แค่หาผัวให้ทันก่อนอายุสามสิบ”

“แง่ว...” ทำเสียงผิดหวังออกมาเสียเอง

“มันหาได้ง่าย ๆ ก็ดีสิ ในที่ทำงานของข้าว ก็มีแต่ผู้ชายที่มีลูกมีเมียแล้วทั้งนั้น แล้วจะไปหาโสดได้ที่ไหน ไอ้ที่โสด มันก็อายุน้อยกว่าข้าว โอ๊ย! ข้าวไม่เอาหรอกเด็ก เสียการปกครองหมด” ทำท่าคิด

“แต่ที่ป้าดู เหมือนจะไม่ต้องหานะ มันจะมาเอง”

“ฮึ... จะเอายังไงกันแน่

“ใครมันจะมารักมาชอบกันแบบปุ๊บ ๆ ปั๊บ ๆ ไม่มีหรอก ตั้งแต่ฉันเกิดมา ฉันยังไม่คิดจะรักจะชอบใครเลย”

แม่หมอทองมาชี้ไปที่บนหัวของแก

“อะไรล่ะป้า” ส่องหาดูใหญ่ แต่ก็ไม่เห็นอะไร เธอหันกลับมามองแม่หมอ

“ขึ้นคาน”

“โอ้โห! ปากร้ายนะเนี่ย มีแช่งกันด้วย”

หมอทองมาพับกระดาษแผ่นนั้นเป็นสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ แล้วก็โยนเข้าเตาเผ่าของแกที่อยู่ใกล้ ๆ

“ทำไมทำแบบนั้นล่ะป้า”

“ข้าขอเทวดาฟ้าดินให้แล้ว”

“หื้อ! ขอว่ายังไง” ใบข้าวทำตาโต

“ก็ให้นางสาวคนนี้มีผัวนะสิ โอม... เจ้าที่เจ้าทาง องค์เทวดาที่อยู่แถว ๆ นี้ และก็เทพทุกองค์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่นางหนูคนนี้จะอธิษฐานต่อจากนี้ให้เป็นจริง สมหวังทุกประการเถิด” แม่หมอยกมือขึ้นท่วมหัว ก่อนจะพยักพเยิดใบหน้าให้ใบข้าวทำตาม

ใบข้าวหันซ้ายหันขวาไม่เห็นมีใครอยู่แถวนั้นก็จึงได้ยกมือไหว้ และเปล่งวาจาออกดัง

“ใบข้าวอยากมีผัวจริง ๆ นะคะ เพราะว่าใบข้าวไม่อยากไปไหนมาไหนคนเดียว อยากมีเพื่อนเที่ยวด้วยค่ะ”

“เอ๊ะ... ไหนเอ็งไม่พูดบอกไปว่าอยากจะใช้อวัยวะส่วนนั้น”

“...” ใบข้าวถึงกับเงียบ

หมอทองมาจึงพูดขึ้นเสียเอง

“ให้นางหนูเนี่ยมีคนมาเจาะไข่แดงด้วยนะคะ ฮ่า...” แล้วก็ส่งเสียงหัวเราะดังลั่น

ใบข้าวนั่งหน้าเง้า

“นี่ป้า สรุปว่าหลอกหนูใช่ไหม”

“ข้าจะหลอกเอ็งทำไม ไป กลับบ้านได้แล้ว ค่าครูดูหมอ เอาไปใส่ในขันโน่น” ออกปากไล่เสียดื้อ ๆ

ใบข้าวทำหน้าเซ็ง ลุกขึ้นไปทำตามที่แม่หมอสั่ง ก่อนจะยกมือลา แล้วขับรถสกูตเตอร์ตุเลง ๆ ออกไป