2 เพราะมึงมันคนหลอกลวง

20th October 2016

16.50 PM : Music Room

ช่วงเวลาหลังเลิกเรียน ฉันจะชอบมานั่งที่ห้องดนตรี เอาการบ้านวาดรูปจากพี่ติวฝึก การได้วาดรูปพร้อมกับฟังเสียงเพลงจากเพื่อนๆไปด้วยมันทำให้ฉันมีความสุขมากๆ เพราะเพื่อนของฉันน่ะ เล่นดนตรีเก่งกันทุกคนเลย โดยเฉพาะเจย์เดน เจย์เดนเล่นได้หมดทุกอย่าง ทั้งเปียโน กลอง ไวโอลิน แต่ที่มันชอบมากที่สุดก็คือกีตาร์

อย่างวันนี้ก็เป็นวันเกิดครบอายุสิบหกปีของฉัน เราตกลงกันว่าจะไปกินข้าวแล้วก็ดูหนังกันหลังจากที่ซ้อมดนตรีเสร็จ ฉันเห็นว่าไวท์น่ะเอาเค้กมาด้วยล่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะเอามาให้ฉันตอนไหน ยัยนี่น่ะฟอร์มจัดจะตายไป วันๆไม่ค่อยพูด เอาแต่ฟังเพลงไม่ก็ซ้อมเบส ฉันยังงงอยู่เลยว่าไปสนิทกับมันได้ยังไง ในเมื่อเราไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่

“ป๋าย กูมีข่าวดีจะบอก” อยู่ๆวินเทจก็เดินเข้ามาหาฉัน หลังจากที่เพลงจบลง

“ว่า?”

“พวกกูจะฟอร์มวงกัน”

“เห้ย! เจ๋ง! เอาดิ...จะไปแข่งเหรอ? หรือว่าจะเอาอัดเป็นเดโมส่งให้ค่ายเพลง?”

“ไม่...พวกกูจะทำเพลงกันเอง แล้วก็เอาลงยูทูป อาจจะมีไปเล่นตามงานบ้าง ถ้ามีคนจ้าง มึงว่าเป็นไง?”

“ดีมากเลยนะ ว่าแต่วงมึงชื่ออะไร?”

“...” พอฉันถามออกไปแบบนั้น พวกมันก็เงียบแล้วหันมองหน้ากันแบบงงๆ

“หึ ยังไม่มีชื่อ” เจย์เดนเข้ามาทิ้งตัวนั่งข้างๆฉัน ยกแขนขึ้นมาวางบนพนักพิงเก้าอี้ เหมือนว่ากำลังจะโอบไหล่ฉันไว้ มันจะรู้ไหม? การทำแบบนี้มันทำให้ใจฉันเต้นแรง ยิ่งมันออกจะหล่อซะจนละลายขนาดนี้

“จะไม่มีชื่อได้ไง? แล้วแบบนี้แฟนคลับจะเรียกยังไง?”

“พวกกูยังไม่มีแฟนคลับปะวะ?” เรโทรว่า

“หรือมึงอยากมาเป็นแฟนคลับคนแรกของพวกกูอะ?” เจย์เดนเอ่ยถาม ขณะที่เล่นผมฉันไปเรื่อย มันชอบจ้องตาฉัน ชอบเล่นผมฉัน ชอบลูบแก้ม มันทำเหมือนว่าฉันจะไม่มีทางหวั่นไหว ทั้งๆที่จริงแล้วฉันน่ะ...ใจเต้นแรงทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆมัน

“กูเหรอ?”

“อืม...มึงน่ะเหมาะจะเป็นแฟนคลับคนแรกที่สุดแล้ว เพราะมึงได้ฟังเพลงของพวกกูเป็นคนแรกเสมอ...ว่าไง? อยากเป็นไหม?”

“ปะ เป็นก็ได้ แล้วแฟนคลับอย่างกูต้องทำไง?”

“กูแค่ต้องมาฟังเพลงที่กูเล่น เอาขนมมาให้ แล้วก็ห้ามไปชอบวงอื่น”

“เป็นแฟนคลับหรือเป็นแฟน? มีการสั่งห้ามชอบวงอื่นด้วย?” อันนี้ฉันไม่ได้ถามนะ แต่เป็นไวท์ที่ถาม ไอ้ไวท์มันรู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับเจย์เดน อ่า...ใช่ ฉันชอบเพื่อนตัวเองล่ะ จากที่เริ่มชอบทีละนิด ตอนนี้ฉันชอบมันจนเหมือนจะเป็นบ้าไปแล้ว

“จะเป็นแฟนด้วยก็ได้ กูไม่ซีเรียส”

“หะ?!” ฉันเผลอตกใจเมื่อเจย์เดนตอบออกมาแบบนั้น ถ้าเจย์เดนมันรู้ว่าในใจฉันคิดอะไร มันจะไม่มีวันให้ท่าฉันแบบนี้แน่ รู้ไหมว่าฉันใจบาง...

“พัก! เอาไว้มึงเลิกเจ้าชู้ก่อนนะ แล้วค่อยมาเอาไอ้ป๋ายไปทำแฟน เดี๋ยวเสียเพื่อนหมดไอ้ห่า”

“ให้ป๋ายตอบเองไหม?”

“อะไร? อย่ามาเล่นบ้าๆกันนะ เป็นเพื่อนก็ดีอยู่แล้วปะ? อีกอย่างกูรู้ว่ามึงแค่พูดเล่นเจย์เดน” ฉันรีบพูดออกไปแบบนั้น ทั้งๆที่ตอนนี้มือเท้าเย็นไปหมดแล้ว

“มึงคิดว่ากูพูดเล่นจริงดิ?”

“ก็...”

“กูว่าเรามาคิดชื่อวงก่อนจะหาแฟนให้ป๋ายมันดีกว่าปะ?” แล้วไวท์ก็ช่วยชีวิตฉัน

“ก็ชื่อ 20th October ไปเลยดิ ตั้งตามวันเกิดแฟนคลับคนแรกของวงไง” ฉันหันมองหน้าเจย์เดนที่เป็นคนพูดประโยคนั้นออกมา

“เจ๋งว่ะ! เพราะยังไงเราก็ก่อตั้งวงอย่างเป็นทางการวันนี้เป็นวันแรก” น่าแปลกที่วินเทจก็เห็นด้วย

“ก็เอาดิ ป๋ายจะได้มีส่วนร่วมกับพวกเราด้วย” บ้าไปแล้ว แม้แต่เรโทรก็ชอบอย่างนั้นเหรอ?

“ตามนั้น” ไวท์?

“เดี๋ยวๆ จะเอาจริงเหรอ? กูไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะ?”

“ทำไมจะไม่เกี่ยว มึงสำคัญนะ รู้ไว้ซะ เอาตามนี้แหละ กูชอบชื่อนี้แล้วเพราะมันมีความหมายดี” มันง่ายแบบนี้เลยเหรอ?

22.30 PM : Home

หลังจากที่เราไปกินข้าว ดูหนังและกินเค้กวันเกิดของฉันเสร็จ เจย์เดนก็นั่งแท็กซี่มาส่งฉันถึงหน้าบ้าน แต่แทนที่มันจะนั่งต่อเพื่อกลับบ้านตัวเอง มันดันลงจากรถมาด้วย

“เจย์เดน? มึงลงมาทำไม?”

“มีเรื่องจะคุย”

“ว่า?”

“ไอ้ฟ็อกซ์ห้องคิงมันจีบมึงเหรอ?”

“ไม่นะ มึงถามทำไม?”

“แล้วมันชอบทักแชทมาคุยกับมึงหรือเปล่า?”

“ก็มีบ้าง”

“ทักมาคุยอะไร?”

“ก็เรื่องทั่วไป อย่างกินข้าวยัง นอนยัง ส่งเพลงมาให้ฟัง อะไรประมาณนั้นอะ”

“แบบนั้นแหละที่เรียกว่าจีบ มึงซื่อบื้อจังวะป๋าย?” เจย์เดนเริ่มทำหน้าไม่พอใจขึ้นมา

“มาว่ากูทำไมเนี่ย?! มันไม่ได้บอกว่าชอบกูนี่ กูจะไปรู้ได้ไงว่ามันจีบอะ”

“ห้ามคุยกับอีก!”

“หะ?!”

“กูบอกว่าห้ามคุยกับมัน! กูไม่ชอบ!”

“มึงเป็นไรของมึงเนี่ย? กลับไปได้แล้ว...ต้องเดินออกจากซอยอีก ระวังหมากัดนะ”

“สุขสันต์วันเกิด ปีนี้ขอให้มึงมีแฟนหล่อๆ รวยๆ คนที่พร้อมจะให้ทุกอย่างที่มึงต้องการ” แล้วฉันเองก็เพิ่งนึกได้ ว่าวันนี้ทั้งวันเจย์เดนยังไม่ได้อวยพรวันเกิดฉันเลย แต่คำอวยพรของมันนี่แปลกๆนะ

“อื้อ!” แล้วพอฉันเงยหน้าขึ้นไปมอง มันก็ก้มลงมาจูบฉันทันที!

ฉันตกใจมาก นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่โดนจูบ ยอมรับเลยว่าฉันรู้สึกดี มันจูบฉันไม่ยอมปล่อย รั้งเอวเข้าไปกอด แล้วก็สอดลิ้นเข้ามา...เพียงเท่านั้นร่างกายของฉันมันก็อ่อนปวกเปียกไปหมด

“ฮึก!”

“ว่าแล้วว่ามึงต้องไม่เคยจูบมาก่อน” มันยิ้มมุมปากเหมือนว่าชอบใจที่ได้เห็นท่าทีวิญญาณล่องลอยของฉัน

“ก็...ก็กูไม่ได้เจ้าชู้ มีแฟนเยอะ จูบคนไปทั่วเหมือนมึงนี่!”

“กูไม่เคยมีแฟน แล้วก็ไม่ได้จูบใครไปทั่ว จะจูบก็เฉพาะคนที่ถูกใจเท่านั้น”

“แล้วมึงมาจูบกูทำไม?!”

“ยังจะถามอีกเหรอวะ?”

“เราเป็นเพื่อนกัน!”

“ก็อยากเป็นมากกว่าเพื่อนแล้วไง...ว่าไงอะ? จะเป็นแฟนกูปะ?”

“?!!”

“ไม่ต้องเขิน แค่ตอบมา”

“แต่มึงเจ้าชู้! ถ้าคบแล้วต้องเลิกอะ? กูไม่อยากเสียเพื่อน”

“ใครเขาคบกันเพื่อเลิกกันวะ? คบแล้วก็คบนานๆ ถึงวันนึงต้องเลิกก็ยังกลับมาเป็นเพื่อนกันได้...”

“...” ถ้าเลิกกันแล้วก็ยังกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อย่างนั้นเหรอ?

“จะคิดมากทำไม? ถ้ามึงยังน่ารักแบบนี้...เราไม่มีวันเลิกกันหรอก”

“งั้น...ก็ได้ คบก็คบ” ยังไงฉันก็ชอบเจย์เดนมากอยู่แล้ว ในเมื่อเขาขอคบแล้วฉันจะปฏิเสธไปเพื่ออะไร ถึงยังไงวันหนึ่งถ้าต้องเลิก ฉันว่าเราก็จะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ แต่ถ้าฉันจะขอพรสักอย่างในวันเกิด ฉันจะขอให้เราไม่ต้องเลิกกัน...