ตอนที่ 6 กิจการของบ้าน

เบลล่าก้าวเดินมาเก็บอุปกรณ์เครื่องเขียนและนำหนังสือเรียนบางส่วนวางในล็อกเกอร์เก็บของของเธอ ทันใดนั้นเธอรู้สึกว่ามีชายผู้หนึ่งก้าวเดินตรงมาหาเธอ เธอจึงหันไปมองทำให้เธอรู้โดยทันทีว่าเป็นเอ็ดเวิร์ด

“วันนี้ไม่มีเรียนบ่ายไปกินข้าวกับผมนะ ผมเลี้ยง” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยบอกด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ได้ค่ะ รอฉันเก็บก่อน” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม และนำหนังสือเรียงใส่ล็อกเกอร์จนเสร็จ แล้วหันหลังมาหาเขาที่ยืนรออยู่ เธอเห็นได้ว่ากำลังมีหญิงสาวหลายคนกำลังซุบซิบนินทาเธออยู่ เธอเผยรอยยิ้มโดยไม่สนใจคำนินทาเหล่านั้น

“เรียบร้อยแล้ว ไปกันเถอะ” เบลล่าเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

เอ็ดเวิร์ดก้าวเดินข้างเบลล่า ทุกคนดูเจ้าชายสุดหล่ออดีตเดือนมหาลัย ที่ไม่เคยเดินกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เดินข้างเขาเช่นนี้ ทำให้หญิงสาวบางคนถึงกับอิจฉากันเลยทีเดียว

เบลล่าก้าวเดินถึงรถสปอร์ตหรูสีดำสองที่นั่ง เขากับเดินมาฟังนั่งข้างคนขับและเปิดประตูรถให้เธอโดยทันที เธอเผยรอยยิ้ม และกล่าวขอบคุณ

"ขอบคุณค่ะ" เบลล่าเอ่ยบอกเช่นนี้ แล้วเธอนั่งลงในรถโดยทันที เขาปิดประตูรถให้เธอเช่นกัน และเขาก้าวเดินไปนั่งฝั่งคนขับ ขณะที่เธอคาดเบลท์

“วันนี้ได้หลังจากส่งงานนิพนธ์เสร็จก็จบแล้ว เบลล่าจะไปทำงานที่ไหนเหรอ” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยถามขณะที่เขาคาดเบลท์เสร็จแล้ว และออกรถมุ่งหน้าไปยังทางออกของมหาวิทยาลัย

“เบลล์ จะไปสมัครงานที่โรงพยาบาลมิคเซอร์” เธอเอ่ยบอก

“ไม่ทำงานที่บริษัทก่อนหรือ” เขาเอ่ยถาม

“น่าจะทำทั้งสองอย่าง”

“มีอะไรผมช่วยได้ติดต่อผมได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ เห็นเบอร์ผมในโทรศัพท์หรือยัง” เขาเอ่ยถามเช่นนี้ เธอจึงเปิดกระเป๋าถือหนังแท้สีขาว นำโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และเปิดหน้าจอโทรศัพท์ดู เลือกเข้าที่เมนูเบอร์มือถือ มีเบอร์เขียนชื่อว่าเอ็ดเวิร์ดอยู่ในนั้น

“ผมขอโทษที่ละลาบละล้วงโทรศัพท์ของคุณ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด

“ไม่เป็นอะไรคะ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มและยินดีในใจ ราวกับได้ลายเซ็นดาราในดวงใจ

เอ็ดเวิร์ดเลี้ยวรถเข้าไปในโรงแรมชื่อดัง แล้วจอดที่หน้าโรมของโรงแรม ไม่ช้าบอยของโรงแรมก้าวเดินมาหาเขา เขาเปิดประตูรถและก้าวเดินออกมา ส่งกุญแจรถให้บอยทันที เขาหันมามองเธอที่กำลังจะเดินออกจากรถ

“ที่นี่อาหารอร่อยมาก คุณแม่กับคุณพ่อชอบมากินบ่อยๆ” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยบอก ด้วยน้ำเสียงจริงจัง เธอเผยรอยยิ้ม และก้าวเดินมาหาเขา

“โรงแรมแห่งนี้เป็นกิจการของบ้านคุณด้วยใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยถาม เพราะเธอเห็นชื่อโรงแรม และรู้ทันทีว่าเป็นของตระกูลโนเวล

“ใช่แล้ว คุณพ่อพึ่งซื้อกิจการโรงแรมของเจ้าของเดิม เมื่อแปดปีก่อน” เขาเอ่ยบอก ขณะที่ก้าวเดินไปในโรงแรม โดยมีบอยเปิดประตูต้อนรับให้

เขาพาเธอเดินออกจากลิฟต์มายังห้องอาหารของทางโรงแรมในยี่สิบสี่ โดยที่นี่มีหกสิบชั้น โดยชั้นนี้จะมีเพียงร้านอาหารกลางวันเท่านั้น ส่วนชั้นดาดฟ้า มีร้านอาหารยามเย็นมีเลาจ์ให้ดินเนอร์ และมีไนต์คลับเปิดในชั้นใต้ดิน

เธอก้าวเดินเข้ามาในร้านอาหาร เธอกลับไม่เห็นลูกค้าที่มานั่งในร้าน ยกเว้นบริกรคอยเสิร์ฟอาหารประมาณสิบกว่าคน เธออดสงสัยว่าช่วงเที่ยงแบบนี้ควรจะมีสักโต๊ะถึงสองโต๊ะที่มีผู้คน

“ที่นี่ไม่ค่อยมีคนมาหรือคะ” เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย ขณะที่นั่งลงบนเก้าอี้ โดยบนโต๊ะมีช่อดอกกุหลาบแดงอยู่กลางโต๊ะ และมีเชิงเทียนที่ยังไม่ได้จุด นำผ้าเช็ดมือสีขาวสะอาดตาที่อยู่บนจาน มาคลี่ออกวางบนกางเกงยีนที่เธอสวมใส่

“แค่เราสองคน” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ทำให้เธอคิดว่าทำไมถึงมีแค่เราสองคน

‘หรือเขาจะพาเธอไปทำอย่างอื่น เหมือนพระเอกในนิยายที่เธอเคยอ่าน พาผู้หญิงมาทานอาหารที่โรงแรม พอหญิงสาวผู้นั้นเข้าห้องน้ำเอายาปลุกเซ็กส์ใส่ในแก้วไวน์ พอเธอเดินกลับมา เธอก็ได้ดื่มไวน์เพื่อดับกระหาย หลังจากนั้นเธอก็ร้อนรุ่มต้องการจะมีเซ็กส์กับชายผู้นั้น และหลังจากนั้นเธอก็มีเซ็กส์กับเขาโดยสมบูรณ์’

“ทำไมคุณถึงเงียบไป คิดอะไรอยู่เหรอ หรือคุณคิดว่าผมจะมาคุณมาทำมิดีมิร้าย” เขาเอ่ยถามราวกับโยนหินถามทาง ทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมา เพราะเขาอ่านใจของเธอออก

“เปล่าค่ะ ฉันแค่คิดถึงเรื่องที่ได้เรียนในวันนี้”

“เรื่องการผลิตของเซลล์อสุจิเหรอ” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ทำให้เธอหน้าแดงขึ้นมาทันที เพราะวันนี้เธอเรียนเรื่องนี้กับเขาจริงๆ

“ไม่ต้องอายหรอกนะ เรื่องการสืบพันธุ์มนุษย์ และสัตว์เราก็เรียนกันมามาก สรีระร่างกายมนุษย์ทั้งชายและหญิงใช่ว่าเราจะไม่เคยเรียน ถึงผมจะไม่เคยนอนกับผู้หญิงก็ตาม” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ฉันแค่ไม่ค่อยชินที่มาอยู่กับคุณเช่นนี้” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ขณะที่บริกรหญิงรินแชมเปญใส่แก้วให้เขาและเธอ บริกรอีกสองคนนำอาหารมาเสิร์ฟ โดยมีจานใหญ่สองจานวางไว้ตรงด้านหน้าของเขาและเธอ คือ สเต็กปลาสีขาวราดซอสพริกไทยดำ มันฝรั่งบด สลัดปลาแซลมอนทั้งหมดนี้อยู่ในจานเดียวกัน ส่วนบริการอีกคน วางจานที่ใส่หอยนางรมตัวใหญ่สี่ตัว ราดเนยกระเทียมร้อนๆ ลงไปในหอยนางรม ไม่ช้าหอยนางรมมันก็สุกโดยทันที

"มีอะไรบ้างคะ" เบลล่าถาม

“ผมพอรู้มาว่าคุณไม่ชอบกินอาหารเสิร์ฟหลายๆ ครั้ง คุณชอบกินอาหารจานเดียว ผมเลยให้ทางร้านนำสเต็กปลาหิมะ และหอยนางรมลาดด้วยซอสเนยกระเทียมมาเสิร์ฟ และผมเองก็ไม่ชอบกินอาหารหลายจาน เพราะมันเสียเวลา” เอ็ดเวิร์ดเอ่ยบอก เขาจึงหั่นปลาหิมะใส่ปากโดยทันที เธอคิดว่าแคนรี่คงเล่าเรื่องของเธอให้เขาฟังไม่น้อย ทำให้เขารู้รายละเอียดในเรื่องของเธอเช่นนี้

เธอได้พิจารณาอาหารเหล่านี้ที่อยู่ตรงหน้า ทำให้เธอคิดว่า นี่คือยาปลุกเซ็กส์ชั้นดีเอง

เธอใช้เหล็กคีบเปลือกหอยนางรม ที่มีตัวอยู่ในนั้นมาวางในจานเธอ แล้วใช้ซ้อมงัดหอยนางรมขึ้นมากัดเพียงครึ่ง เพราะตัวหอยใหญ่พอสมควร

“อร่อยไหม” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ขณะที่เขาหั่นปลาแซลมอนเข้าไปในปาก

“อร่อยค่ะ” เธอเอ่ยบอก เมื่อเธอนำผ้าสีขาวที่อยู่บนกางเกงมาเช็ดริมฝีปาก

“กินเยอะๆ นะ” เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม เธอกินสเต็กที่อยู่ตรงหน้า และหั่นเข้าปาก ส่วนเขาเองก็กินเพียงเล็กน้อย และดื่มแชมเปญราวกับกินน้ำเปล่า