ตอนที่ 7 ผมเป็นของคุณ

เมื่อสเต็กหมดจานแล้ว ไม่ช้าพนักงานก็นำของหวานมาเสิร์ฟ เธอเห็นว่าของหวานที่อยู่ตรงหน้าดาร์กช็อกโกแลตที่เธอชอบทาน เมื่อคิดดูดีๆ แล้วนี่คือยาปลุกเซ็กส์ชิ้นสุดท้ายในมื้อนี้ เพราะดาร์กช็อกโกแลต ช่วยเพิ่มระดับของสารเซโรโทนิน และโดพามีนในสมอง ซึ่งล้วนเป็นฮอร์โมนที่ทำให้มีความสุขในขณะที่มีกิจกรรมบนเตียง อีกทั้งยังช่วยให้โลหิตไหลเวียนได้ดีขึ้น เนื่องจากไปช่วยผ่อนคลายกล้ามเนื้อของผนังหลอดเลือด

“ช็อกโกแลตร้านนี้อร่อยมากลองชิมดู” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้ เธอจึงตักดาร์กช็อกโกแลตเป็นรูปสี่เหลี่ยมชิ้นเล็กหั่นเป็นสี่ชิ้น ตักเพียงชิ้นเดียวขึ้นมากิน

“อร่อยไหมครับ” เขาเอ่ยถาม เมื่อเธอนั้นเคี้ยวหมด

“อร่อยค่ะ”

“กินข้าวเสร็จแล้ว จะไปไหนต่อไหม”

“จะกลับคอนโดเลยค่ะ”

"ผมไปส่งนะ" เอ็ดเวิร์ดอาสา

“แต่...” เธอยังพูดไม่จบ เขากลับพูดขึ้นมาโดยทันที

“ผมพาคุณมา ผมต้องพาคุณไปส่ง”

“ก็ได้ค่ะ”

หลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว เอ็ดเวิร์ดพาเธอเดินมาที่รถสปอร์ตหรูคันเดิม เธอเห็นว่ามีบอยสองคนเปิดรถให้เขาและเธอ เธอก้าวเดินมานั่งฝั่งข้างคนขับเช่นเดิม ส่วนเขานั่งฝั่งคนขับ เขากดปุ่มเปิดหลังคาเพราะวันนี้ไร้เมฆฝน แล้วเขาก็ขับรถไปยังถนนสายหลักของเมือง จนมาถึงเพนท์เฮ้าส์ที่เธอนั้นพักอาศัยอยู่ มันทำให้เธอสงสัยว่า ทำไมเขาถึงได้รู้ว่าเธอนั้นอยู่ที่นี่

“คุณรู้ได้ไงว่าฉันอยู่นี่” เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ขอโทษนะเมื่อสามวันก่อน ผมเห็นรถของคุณขับมาทางนี้ ผมเลยขับตามมาจึงรู้ว่าคุณอยู่นี่” เขาเอ่ยบอกตามตรง

“ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง เดินทางปลอดภัยนะคะ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ปลดเบลท์ และเปิดประตูก้าวลงจากรถ เขากดปุ่มปิดประทุนทันที

“ผมขอเข้าห้องน้ำได้ไหม” เขาเอ่ยถามขณะที่เขาลงมาจากรถ

“ได้ค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

นี่ฉันจะให้ผู้ชายขึ้นห้องจริงๆ หรือ บ้าหรือเปล่าวะเนี่ย

เขาก้าวเดินตามเธอเข้าไปในคอนโดมิเนียม เธอเห็นว่าที่เลานจ์ของที่นี่ มีผู้หญิงและสาวประเภทสองมองเอ็ดเวิร์ดราวกับจะกลืนกิน เธอกลับจับมือของเขาก้าวเดินไปยังลิฟต์ โดยที่เธอหารู้ไหมว่าเขากำลังเผยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ

เบลล่าก้าวเดินออกจากลิฟต์ส่วนตัวพร้อมกับเอ็ดเวิร์ด ทำให้เขาเข้ามาสู่ตัวห้องโดยทันทีเช่นเดียวกับเพนท์เฮ้าส์ของเขา เขามองไปยังนอกหน้าต่างเป็นริมฝั่งแม่น้ำเทมส์ที่ไหลเชื่องช้าจากชั้นหกสิบเก้าที่เป็นชั้นสูงสุด

“ห้องน้ำอยู่ทางนั้น ทำตัวตามสบายนะคะ” เบลล่าเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เธอก้าวเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ เปิดตู้เย็นที่อยู่ด้านล่างเคาน์เตอร์ นำขวดน้ำแร่รินขึ้นมารินใส่แก้วคริสทัล เธอมองเขาที่ก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอเดินไปที่ประตูบานเลื่อนที่สามารถออกไปยังระเบียงที่มีอ่างจากุชี่ขนาดใหญ่วางอยู่ที่ริมหน้าต่าง มีแจกันดอกไม้วางโต๊ะและเก้าอี้สนามสองตัว เธอเห็นว่าฝนกำลังตกอย่างหนัก

“ผมขอรอให้ฝนหยุดก่อนนะ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แล้วเดินไปนั่งที่โซฟากำมะหยี่ตัวยาวสีขาว

“ได้ค่ะ กินอะไรไหม”

“ขอน้ำแก้วหนึ่งครับ” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้ เธอก้าวเดินไปรินน้ำใส่แก้ว แล้วเอามาให้เขา เขาจึงรับจากมือเธอ เธอรู้สึกได้ว่าเขาจับมือเธออย่างจงใจ เธอจึงรีบชักมือออกโดยทันที เธอเดินมานั่งที่โซฟาอีกตัว

“เบลล่า ผมมีเรื่องจะบอกคุณ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง และวางแก้วลงที่บนโต๊ะ

“เรื่องอะไรคะ” เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“เบลล่า คุณจำตอนปริญญาตรีปีหนึ่งได้ไหม วันวาเลนไทน์ มีอะไรอยู่บนโต๊ะคุณ” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย มองไปยังใบหน้าของเธอที่กำลังนึกถึงคำพูดของเขา

“ฉันจำได้ว่าวันนั้น มีช่อกุหลาบสีขาวขนาดใหญ่ มีดอกกุหลาบประมาณเก้าดอกแซมด้วยดอกกล้วยไม้ ถ้าจำไม่ผิดนะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ช่อดอกกุหลาบช่อนั้นเป็นของผมเอง” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ฟังดูนุ่มนวลอย่างยิ่ง เธอกลับมีสีหน้าที่ดูตื่นตกใจอย่างมาก

“คุณเป็นคนให้ฉันเหรอ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“แล้วคุณรู้ความหมายไหม” เขาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม เธอกลับส่ายหน้าทันที เขาจึงเอ่ยบอกเธอทันที

“ความหมายของมันคือ ดอกกุหลาบสีขาว เป็นสีแห่งความรักที่ใสสะอาด บริสุทธิ์น่าทะนุถนอมโดยไม่คิด เลยว่าความรักที่มอบให้ไปนั้น จะได้ความรักตอบกลับมาหรือเปล่าไม่รู้” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง และยื่นใบหน้าเข้าใกล้เธอ เธอถอยใบหน้าหนีด้วยความเขินอาย

“เอ็ดเวิร์ดทำไมคุณให้ฉัน” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“คุณคือผู้หญิงคนแรกที่ผมรัก และเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมอยากอยู่ด้วยตราบชั่วนิรันดร์ เบลล่าผมไม่รู้นะผมรักคุณตั้งแต่ตอนไหน แต่ที่ผมรู้ก็คือคุณมาอยู่ในหัวใจผมมานานแล้ว จนผมไม่สามารถรักใครได้อีก” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เอ็ดเวิร์ด” เบลล่าเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แล้วจู่ๆ น้ำตาไหลออกมา อาบพวกแก้ม เขาเขยิบเข้าหาเธอ แล้วใช้มือหนาซับน้ำตาของเธอ เธอจึงเอามือเรียวลูบใบหน้าของเธอ

“ผมรักคุณเบลล่า” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียอ่อนโยน แล้วจับมือบางที่อยู่บนใบหน้าของเขา มาอยู่มาที่อกด้านซ้าย เบลล่าสัมผัสหัวใจของเอ็ดเวิร์ดเต้นแรงมาก

“เอ็ดเวิร์ด” เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา และสวมกอดเขาโดยทันที เขาเองก็โอบกอดเธอเช่นกันด้วยรอยยิ้มเอิบอิ่มหัวใจ

“ผมรักคุณ เบลล่า” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ใช้มือนาประคองใบหน้าของเธอประกบริมฝีปากอย่างดูดดื่ม สอดลิ้นพันเข้าหากันและกันในโพรงปาก

“อืม...” เธอร้องครางแผ่วเบา เขาจึงถอดริมฝีปากออกทันทีกลัวว่าเธอจะหายใจไม่ทัน เพราะเขาจูบเธอเป็นครั้งแรก และเขาก็ล่วงรู้ว่าไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาขโมยจูบเธอ

“ให้ผมเป็นของคุณได้ไหม” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา สายตาคู่นี้ส่องแสงเป็นประกายสื่อถึงความรักที่เขามอบให้เธอจนเปี่ยมล้นสุดคณานับ

“ฉันเป็นของคุณมานานแล้วค่ะ” เบลล่าบอกแล้วประคองหน้าเอ็ดเวิร์ดแล้วประกบเขา เบลล่าเอาลิ้นเข้าพันกันนัวเนีย

1 หัวใจ และ 1 คอมเม้นท์

เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยเด้อ