3

เขารีบจ่ายเงินและดึงเธอออกจากร้าน ความหิวหดหายไปในทันที

“พี่ชาหิวก็ไปกินอาหารที่คอนโดของพริ้งได้นะคะ”

เธอเอ่ยชวนอย่างมีน้ำใจ ยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ สีหน้าบอกว่าชวนเขาไปกินอาหารที่ห้องเธอจริงๆ ไม่ใช่ชวนตามมารยาท เพราะเห็นว่าเขายังไม่ได้กินอะไร

เธอมีคอนโดส่วนตัวที่บิดาซื้อให้ เป็นของขวัญที่สอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้ พริ้งเพราดูแลตัวเองดีมาก บิดาของเธอจึงไม่ห่วง และให้แยกไปอยู่คนเดียวได้ เพราะหญิงสาวเป็นคนมีเหตุมีผล

จะบอกว่าพริ้งเพราหัวอ่อนก็ไม่ใช่ เขาไม่เคยคิดว่าเธอหัวอ่อน แต่ออกจะฉลาดเป็นกรด เธอมีแนวทางในการดำเนินชีวิตที่เขายังอึ้ง!!!

และตอนนี้ก็อึ้ง!

ตกลงเขาจะได้เมียหรือได้แม่คนที่สองกันแน่!

แต่แม่ของเขาก็ไม่ได้ถึงขนาดนี้หรอกนะ

ถ้าเป็นผู้หญิงอื่นชวนเขามาห้องแบบนี้ รับรองว่าได้แซ่บแน่ๆ แต่สำหรับว่าที่คู่หมั้นของเขา ทำให้อาชาหมดอารมณ์ทางเพศในทันที เธอค่อนข้างเป็นคนหวงตัว เขาจับมือ เธอยังดึงออกอย่างสุภาพเลย

เธอไม่มีจริตมารยาหรือสะบัดสะบิ้ง แต่เขาว่าเธอน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้ หรือเขาจะหลอนไปเอง

ห้องของเธอสะอาดสะอ้าน ไม่มีฝุ่นสักนิด ที่สำคัญพรมเช็ดเท้าสีขาว

พรมเช็ดเท้าสีขาว???

ถ้าไม่สะอาดจริงๆ ไม่มีใครกล้าใช้พรมเช็ดเท้าสีขาวหรอก

เขาเพ่งมองพรมของเธอ มันขาวสะอาดหอมกรุ่นจนแทบจะเอาจมูกเข้าไปซุก

เห่อๆๆๆๆ

“เดี๋ยวพริ้งทำอาหารที่มีประโยชน์ให้พี่ชากินนะคะ พี่ล้างไม้ล้างมือ ล้างหน้าล้างตานั่งรอพริ้งสักครู่นะคะ”

“ครับ”

อาชาคิดว่าจะแกล้งเธอ ทำให้เธอทนไม่ไหวยกเลิกการหมั้นหมาย แต่จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนใจ เธอดูมีอะไรมากกว่าที่เห็น

หรือเขาจะบ้าจี้ชอบผู้หญิงแปลก?

เขามองร่างเล็กแต่หอมกรุ่นน่าดอมดมเดินไปเก็บรองเท้าที่เขาสะบัดทิ้งไว้หน้าประตู เธอจัดวางเรียบร้อย ส่วนรองเท้าของเธอนั้นวางเรียบร้อยอยู่ก่อนหน้าแล้ว

อาชาหน้าแดงยิ่งกว่าโดนเธอบ่นหรือตำหนิว่าทำตัวไม่เรียบร้อยเสียอีก

เธอเดินไปล้างไม้ล้างมือ เขาจึงเดินตามไปล้างไม้ล้างมือบ้าง

ชายหนุ่มกวาดสายตามอง ผ้าเช็ดมือสีขาวสะอาดสะอ้าน อ่างล้างหน้าวาบวับเหมือนถูกขัดทุกนาที

ผ้าเช็ดมือขาวสะอาดจนเขาต้องก้มลงไปส่องหารอยดำๆ จากการใช้งาน

แต่มันไม่มีเลย...

เหลือเชื่อใช่ไหมล่ะ?

ในโลกนี้มีเรื่องเหลือเชื่อเสมอ…

เชื่อเขาสิ....

อดสงสัยการทำอาหารของเธอไม่ได้ เลยเดินตามเข้าไปดู เขาคิดว่าเธอต้องเอื่อยเฉื่อยแน่ๆ แต่ที่ไหนได้ ว่องไวเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น

“พริ้งไม่กินผงชูรสค่ะ และไม่กินเผ็ดมาก คนเราทานเผ็ดมากๆ ไม่ดีต่อสายตานะคะ แถมยังทำให้ท้องเสียอีกด้วย พริ้งจะทำอาหารรสชาติกลางๆ ใช้เนื้อที่ไม่มีไขมัน ไม่ใส่น้ำปลา น้ำตาล น้ำมัน กะทิ”

หือ... แล้วจะกินยังไงไม่ใส่ของพวกนี้

เขาเห็นว่าเธอใช้ความหวานจากผลไม้และน้ำผึ้ง แอบไปเปิดตู้เย็นดู

โอ้... แม่เจ้า

ตู้เย็นของเธอยังกับตู้เสื้อผ้า จัดเอาไว้เป็นระเบียบเรียบร้อย เป็นล็อกๆ แยกหมวดหมู่อาหารและเครื่องดื่มชัดเจน มองแล้วแทบไม่กล้าหยิบจับอะไรเลย กลัวตู้เย็นของเธอเละเทะ แต่มันดี ไม่ต้องควานหาอะไรให้ยุ่งยาก เพราะมันหยิบจับง่ายมากๆ เชียวล่ะ เมื่อจัดให้เป็นระเบียบเรียบร้อยแบบนี้

หญิงสาวหันมายิ้มให้เขา เธอใช้น้ำมันรำข้าวปรุงอาหาร ผักสดๆ ที่เธอนำออกมาทำให้เขาเลิกคิ้วมองอย่างสนใจ

“ผักพวกนี้พี่ชาวางใจได้ค่ะ พริ้งปลูกเอง ปลอดสารพิษแน่นอนค่ะ”

หือ... เธอปลูกผักกินเอง

เหลือเชื่อ!

รอบที่ร้อย

นิสัยนิ่มๆ นวลๆ อย่างเธอ ดูเป็นคุณหนูแบบนี้ปลูกผักกินเองก็เป็นด้วย

“ไม่เชื่อพริ้งเหรอคะ”

สีหน้าของเขาอ่านง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?

เธอยิ้มให้เขา ก่อนจะทำอาหารต่อ อาชามองอาหารที่เธอกำลังจัดบนโต๊ะแล้วกะพริบตาปริบๆ เมนูปลาและผัก หน้าตาน่ากินแต่เขาว่ามันคงจะจืดชืดมากแน่ๆ

เธอไม่นิยมทานเนื้อบอกว่าย่อยยาก แต่ถ้าเป็นอกไก่ไร้ไขมันไม่ติดหนังเธอบอกว่าโอเค เธอบอกว่าสงสารร่างกายตัวเองที่ต้องทำงานหนักในการย่อยเนื้อแต่ละชิ้น