บทที่ 5 รูมแมทรุ่นน้อง

"ไงเพื่อน ตื่นเต้นกันไหมเอ่ย พวกเราจะมีูมแมทเป็นสาวๆกันเลยนะ อาจารย์ใหญ่เลือกมาเองกับมือเลยด้วยนะ บอกว่าน่าจะช่วยพวกเราคิดเพลงใหม่ๆออกมาได้แน่นอน พวกนายไม่ตื่นเต้นหรือไงกันฮะ เงียบกันขนาดนี้"

"ก็นะ ปกติเด็กที่อาจารย์เลือกให้ก็ดี หรือเราเลือกเองก็ดีรับได้หมดแหละ ขอแค่ไม่รบกวนเวลาของพวกเราก็พอ ที่เหลือก็ได้หมด ว่าแต่เจ้าชายของพวกเรานี้สิคงเครียดน่าดู เพราะไม่ชอบการมีรูมแมทเลย แต่กลับตอบรับอย่างไม่บ่นได้ถือว่าคนที่มาเป็นรูมแมทของเขาต้องไม่ธรรมดาจริงไหมเพื่อน"

"ก็แค่เด็กบ้านนอกที่มีพรสวรรค์ในการแต่งเพลง ที่พวกเรากำลังตามหาก็เท่านั้นเองไม่มีอะไรมาก อย่าลืมสืว่าพวกเราต้องแต่งเพลงที่ดีกว่าเดิมออกมาเพื่อที่สื่อ จะไม่ออกข่าวว่าพวกเราแบบนั้นกันอีก เพราะพวกเราแถบจะไม่โมเม้นเกียวกับความรักเลย แต่กลับเขียนเพลงรักแบบนี้พวกเขาเลยให้ความสนใจกว่าเดิมนะสิ"

"ก็เพราะใครหละ ไม่ใช่เพราะนายหรือไงกันหละที่ ท่าทางเย็นชา เงียบครึมแต่กลับเขียนเพลงรัก มันไม่เข้ากับนายจนทุกคนคิดว่านายชอบผู้ชายมากกว่าผู้หญิงไปแล้ว เลยทำให้งานเพลงของพวกเราเด่นมากเลยตอนนี้นะ"

"พอเลย หยุดว่ากันเองได้แล้ว งานนี้ไม่มีใครผิดหรอกนะ พวกเราแค่ยังไม่โตพอในเรื่องความรักก็เท่านั้นเอง ที่พวกเราดังเพราะเพลงรักได้นั้นก็เพราะพวกเราฟังจากประสบการณ์คนอื่น และการอ่านหนังสือเกียวกับความรักเยอะ เลยทำให้พวกเราร้องและทำมันออกมาได้ดีจนเป็นที่รักของทุกคนแบบนี้ แต่ตอนนี้พวกเราต้องหาประสบการณ์เรื่องความรัก ด้วยตัวเองด้วยการช่วยเหลือจากสี่สาวที่อาจารย์หามาช่วยพวกเรา คิดว่าพวกนางคงมีอะไรที่น่าสนใจมากแน่นอน อาจารย์และเจ้าชายของพวกเราถึงยอมรับข้อเสนอนี้ได้นะจริงไหมเจ้าชายของพวกเรา"

"อยากรู้ใช่ไหม พวกนายก็ลองฟังเพลงนี้ดูสิ แล้วพวกนายจะรู้เองว่าเพราะอะไร"

"อันแน่ที่แท้นายเองก็ปลื่มรุ่นน้องด้วยเหรอ ไม่ยักจะรู้นะว่านายก็มีโมเม้นนี้กับเขาด้วยนะ"

"ไม่ต้องพูดมากเลย เอาไปฟังเองเลย อาจารย์ส่งมาให้ฟังก่อนที่เขาจะบอกเรา พอได้ฟังก็คิดได้ว่าเราต้องการคนช่วยจริงๆ และพวกนางช่วยได้มากเลยด้วยนะ"

"อืม ฟังแล้วคิดเหมือนนายเลยเพื่อน แบบนี้สิคู่ควรกับกรเป็นรูมแมทของพวกเราหน่อย อย่างนี้พวกเราในฐานะรุ่นพี่ก็ต้องเตรียมของขวัญต้อนรับรุ่นน้องสักหน่อยดีไหมหละ"

"เรื่องนั้นเราเตรียมเรียร้อยแล้วหละ อาจารย์จัดการให้พวกเราแล้วละไม่ต้องห่วง เสร็จงานกันแล้วก็ได้เวลาไปงานเลี้ยงต้อนรับรูมแมทของพวกเรากันแล้วหละ ไปกัน"

"อืม ดุเหมือนทาเนียสจะดูมีความสุขกว่าทุกวันเลยนะ มีอะไรหรือเปล่านะ"

"ก็เขาได้เจอคนที่เหมือนเขา เข้าแล้วหละงานนี้พวกเราได้ปวดหัวคูณสองแน่นอน ว่าไหมเพื่อน"

"ตามนั้น ทุกคนได้รูมแมทที่ นิสัยคล้ายๆกันอยู่ด้วยเพื่อที่จะไม่รบกวนกันมากไป อาจารย์เลยหาคนที่เหมือนพวกเรา ให้อยู่กับพวกเราเพื่อที่พวกเราจะได้ไม่อึดอัดกันจนเกินไปนะ ดีนะที่ห้องของพวกเราไม่ใช้ห้องน้ำด้วยกัน ไม่อย่างนั้นคงปวดหัวแน่นอนว่าไหม"

"อืม"

"ไงสาวๆวันนี้จะโชว์ฝีมือทำอาหารอะไร ให้พวกเราทานกันบ้างเอ๋ย"

"พวกเราอยากรู้ว่าพวกรุ่นพี่ ชอบกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ พวกเรารู้แค่คราวๆเกียวกับอาหารที่พวกเขาชอบ เวลาออกสื่อเท่านั้นคะ มีอย่างอื่นนอกจากนั้นหรือเปล่าคะ อาจารย์"

"ก็มีเดียวอาจารย์ช่วยเลือกให้พวกเราก็แล้วกัน แล้วพวกเราก็ทำให้พวกพี่ๆเขาทานดีไหม"

"ดีคะ หวังว่าพวกเขาจะชอบอาหารที่พวกเราทำกันนะคะ"

"แน่นอนสิ เพราะอาจารย์เป็นคนเลือกเองจริงไหมหละ"

"ใช่คะ พวกเราแค่มีหน้าที่ทำอาหารใช่ไหมคะ"

"ถูกต้อง ต่อไปพวกเราก็ต้องเรียนรู้จักกันและกันให้มากขึ้น เพื่อที่พวกเราจะได้เป็นดาราดังแบบพวกรุ่นพี่เขายังไงหละดีไหม"

"คะ อาจารย์ว่ายังไง พวกเราก็ว่าอย่างนั้นคะ"

"ไม่เสียแรงที่เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์จริงๆ นอกจากพวกเราแปดคนแล้ว อาจารย์ก็ไม่มีลูกศิษย์ที่อาจารย์สอนเองหรอกนะ รู้ไหมว่าพวกเราเป็นคนพิเศษจริงๆ เป็นคนที่อาจารย์คิดว่า ต้องดังและทำได้ทุกอย่างแน่นอนจริงไหม"

"คะ ทำได้แน่นอน"