บทที่12 มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน

“ปล่อยน้องกู” เดย์พูดแล้วดึงแขนเอวาจนเอวาเซมาทางเขา

“แต่นี่แฟนกู มึงมีสิทธิ์อะไรมึงก็แค่....พี่ชาย” ชินกระตุกมุมปากก่อนจะพูดราวกับเย้ยหยัน

ชินมองการกระทำนี้ออกอย่างทะลุปรุโปร่งพี่ชายที่ไหนกันจะมาหวงน้องขนาดนี้ เขาถึงเรียกว่าผีเห็นผี

“กูเป็นยิ่งกว่าพี่ชายอีก” ไนท์ที่ยืนคุมเชิงด้านหลังเอวาเดินเข้าไปกระซิบที่ข้างหูชินก่อนจะจับมือชินบิดออกจากมือเด็กสาว จนชินต้องรีบชักมือกลับมากอบกุมด้วยความเจ็บที่ไม่แพ้ไปกว่าความอายที่เสียหน้า

“พี่ไนท์!!” เอวาจ้องหน้าไนท์อย่างตำหนิที่เขากำลังทำร้ายแฟนของเธอ

“กลับบ้าน!!!” ไนท์พูดตะคอกเอวาพลางเอามือข้างหนึ่งโอบคอพร้อมกับเดย์ที่กำลังดึงมือเธอให้ออกจากผับไปพร้อมกัน

‘หึ มากกว่าพี่แต่ไม่ใช่แฟนงั้นเหรอ’ ชินนึกในใจพร้อมกระตุกยิ้มมุมปาก

‘คราวหน้ากูจะมาเอาคืนพวกมึง’ เขามองตามหลังฝาแฝดอย่างอาฆาต

“พี่ชิน โอเคมั้ยคะ” จูนถามขึ้นอย่างกล้าๆ กลัวที่เห็นสายตาของชินที่มองตามสามคนนั้นไป

ชินรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะค่อยๆ หันหน้ามายิ้มให้แทนคำตอบ

“พี่กลับก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่” เขาเอ่ยลาเพื่อนเอวาแล้วหันหลังเดินออกไป

“กูบอกแล้วเห็นมั้ย ไม่ใช่ห่วง แต่เป็นหวงกับหึงชัดๆ เลย” พิงค์ตบเข่าฉาดใหญ่

“อาจจะเป็นพี่ชายที่หวงน้องมากก็ได้” จูนแย้งขึ้นมาแม้เธอจะพอเห็นด้วยอยู่บ้าง

“โอ้ย กูอยากมีผู้ชายมารุมแย่งแบบนั้นบ้าง หล่อๆ ทั้งนั้นเลยมึง” พิงค์พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“โน้นไง โต๊ะเพื่อนพี่แฝดนั่นน่ะ งานดีทั้งนั้นเลย” จีน่าพูดแล้วชี้ไปยังโต๊ะเป้าหมาย จูนได้แต่ส่ายหัวไปมากับนิสัยของเพื่อนตัวเอง

เมื่อสองพี่น้องลากเด็กสาวขึ้นรถแล้วขับกลับมาถึงบ้านได้แล้ว พลันรถจอดสนิทเอวาก็รีบเปิดประตูลงจากรถแล้วทำท่าจะวิ่งหนีกลับบ้านตนเอง แต่ไม่ทันเดย์ที่อุ้มเธอลอยจากพื้นแนบอกเขาก่อนจะสาวเท้ายาวๆ เปิดประตูรั้วเข้าบ้านเขาไปโดยไม่ฟังเสียงร้องโวยวายของเอวาเลยสักนิด

เขาอุ้มเอวามาที่ห้องนอนเขาที่ชั้นสอง ก่อนจะปล่อยเธอลงบนเตียง

เอวาเงยหน้าจ้องตาเดย์อย่างเอาเรื่อง ใบหน้าเธอแดงแป๊ดเพราะทั้งเมาทั้งโมโห ไม่นานไนท์ที่เพิ่งจอดรถเสร็จก็เดินตามขึ้นมาอีกคน

“พวกพี่เป็นบ้าอะไรกัน นั่นแฟนเอวานะ”

เธอตะคอกเดย์กับไนท์เสียงดังลั่น

“แล้วทำไมถึงทำตัวแบบนั้น” ไนท์ถามขึ้น

“แบบนั้นคือ???”

“ก็ไปนั่งตักผู้ชายแบบนั้นไง” เดย์ตอบแทน

“มันก็เรื่องปกติของคนเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ” เอวาเถียงคอเป็นเอ็น

“แต่เพิ่งคบกันไม่ใช่รึไง” ไนท์ถามอีกครั้ง

“นี่เอวาแค่นั่งตักเองนะ ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” เอวาเริ่มขอบตาแดงเพราะน้อยใจพี่ชายทั้งสองที่ไม่มีเหตุผลเอาสะเลย

“ทีพวกพี่ล่ะ แต่ละเดือนควงสาวไม่ซ้ำหน้ากันสักคน”

“ก็พี่เป็นผู้ชาย ถึงได้มองออกไงว่าไอ้นั่นมันคิดอะไรกับเรา”

“มันก็เป็นธรรมดามั้ยล่ะ ที่เป็นแฟนกันมันต้องมีคิดอะไรกันอ่ะ”

“เอวา!!!” สองแฝดเรียกชื่อเธอพร้อมกัน พลางส่งสายตาตำหนิระคนโมโห

“จะไม่ให้เอวาคบกับใครเลยหรือไง ตั้งแต่เล็กจนโตพี่ก็เอาแต่ห้ามๆ คนนั้นก็ไม่ดี คนนี้ก็ไม่โอเค”

เอวาน้ำตาไหลพร้อมพรั่งพรูความในใจออกมายาวเหยียด สองแฝดได้แต่ยืนนิ่งฟัง

“เอวารู้ ว่าพี่กีดกันทุกคนที่เข้ามาจีบ แล้วนี่เอวาก็เพิ่งจะมีแฟนคนแรกแต่พวกพี่ก็ไม่โอเคอีก”

เธอพูดไม่หยุดพร้อมปาดน้ำตาก่อนจะเงยหน้ามาถามพี่ชายทั้งสอง

“ถ้าห้ามกันขนาดนี้....ทำไมไม่มาคบซะเองเลยล่ะ!!!!”

ชายทั้งสองสะดุ้งตกใจกับคำพูดของเอวาจนพวกเขาใจหายวาบ

“เอวารู้ตัวรึป่าวว่าพูดอะไรออกมา” ไนท์นั่งลงข้างๆ เธออย่างใจเย็นแล้วถามขึ้น

“รู้สิ พวกพี่คิดกับเอวามากกว่าน้องสาวใช่มั้ยล่ะ” เธอถามออกไปตรงๆ เพราะความเมาทำให้เธอกล้ามากขึ้น

“เอาอะไรมาพูด นอนเถอะเอวาเมามากแล้ว” เดย์นั่งลงข้างๆ เธออีกคน

“งั้นพิสูจน์สิว่าพวกพี่ไม่ได้ชอบเอวา”

เธอหันไปทางซ้ายทีขวาที ในหัวก็นึกถึงบททดสอบที่พิงค์บอกไว้ วันนี้แหละจะต้องรู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าแฝดคู่นี้คิดกับเธอยังไงและเธอจะได้รู้ใจตัวเอง ว่าเธอเองคิดต่างจากพี่ชายข้างบ้านนี้หรือไม่