บทที่ 13 อัตราการเต้นของหัวใจ

เธอนั่งตรงหน้าพวกเขาแล้วจับพี่ชายทั้งสองให้มานั่งข้างๆ เอวาเอื้อมมือไปจับที่หัวใจของทั้งคู่ เพื่อเช็คจังหวะการเต้นของหัวใจตามที่พิงค์บอก ก่อนจะโน้มหน้าไปใกล้ๆ ทั้งคู่แล้วจ้องพวกเขาสลับไปมา

เดย์กับไนท์รู้สึกแปลกประหลาดใจกับสิ่งที่เธอทำแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร เพราะอยากดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

เอวารู้สึกสัมผัสได้ว่าหัวใจของเดย์มันเต้นรัวแรงเร็วกว่าหัวใจของไนท์ เธอเบี่ยงหน้าไปหาไนท์ให้ใกล้ขึ้นไปอีก พร้อมกับทำท่าจะจูบเขา ฉับพลันจังหวะหัวใจของไนท์ก็เต้นรัวจนแซงเดย์ เอวาทำตาโตมองหน้าไนท์ แต่เขากลับหลบสายตาเธอเพราะไม่สามารถโกหกหัวใจของตนเองได้

พร้อมกับหัวใจของเอวาเองที่เต้นแรงไม่แพ้กัน ใบหน้าเธอตอนนี้ร้อนผ่าวอย่างที่เพื่อนเธอเคยพูดไว้ไม่มีผิด แต่เธอยังไม่หยุดแค่นั้น

เอวาหันไปทางเดย์ที่ยังจ้องเธอไม่หยุดและยังไม่ทันที่เอวาจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ เหมือนที่ทำกับไนท์ เดย์ก็เป็นฝ่ายก้มลงมาจูบเอวาก่อน พร้อมเอามือไปจับที่หัวใจของเธอเช่นกัน

เอวาเบิกตากว้าง เธอใจเต้นจนแทบจะหลุดออกมานอกอก ไนท์ที่เห็นเหตุการณ์ก็ดันตัวเดย์พร้อมจับมือเขาให้ออกจากหัวใจของเอวา

“นี่มึงจับนมน้อง” ไนท์หันไปทำถลึงตาใส่เดย์

“กูจับหัวใจต่างหาก...เหมือนที่น้องกำลังทำกับเรานี่ไง”

เอวาได้แต่นั่งนิ่งกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เพราะวันนี้เธอได้รู้แล้วว่าพี่ชายทั้งสองคนนั้น

ชอบเธอจริงๆ โดยที่เธอไม่ได้คิดไปเอง แต่ที่เธอตกใจมากกว่านั้นคือ...หัวใจเธอมันดันเต้นไปตามจังหวะเดียวกันกับพวกเขาทั้งสองนี่สิ

“หัวใจพวกพี่บอกเราว่ายังไงบ้างล่ะ” เดย์ที่เห็นเอวาเงียบไปได้ถามขึ้น

“เอ่อ....” เอวาเบือนสายตาหนี

“แต่หัวใจเอวามันเต้นแรงไม่แพ้พี่เลยนะ” เดย์กระตุกยิ้มที่มุมปาก

ไนท์รีบเอามือไปจับที่หัวใจของเอวา เอวาถึงกับสะดุ้งเฮือกขึ้นมาอีกครั้ง แม้เขาจะบอกว่าจับหัวใจแต่มันกลับปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหัวใจกับนม มันอยู่ใกล้ๆ กันแค่นี้เอง

ไนท์รับรู้ถึงหัวใจของเอวาที่เต้นแรงอย่างที่เดย์บอกก็รีบเอามือออก

“ไม่ให้ใจเต้นได้ยังไง ก็ที่พี่จับมันยังไม่ถึงหัวใจสักหน่อย ไอ้พวกพี่บ้า” เอวายังไม่ยอมรับในความรู้สึกตนเองเลยเถียงเฉไฉไปทางอื่น

“พวกพี่ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย” เดย์พูด

“แต่เอวายังจับนมพวกพี่ไม่ปล่อยเลยนะ” ไนท์มองตามมือของสาวน้อยพลางเอวาก็มองตามแล้วรีบชักมือกลับไปกุมก่อนจะก้มหน้างุด

“พิสูจน์แล้วเป็นยังไง พี่รอผลอยู่นะ” ไนท์เค้นเธอเพื่อจะเอาคำตอบให้ได้

“พวกพี่.....”

“พูดมาตรงๆ เถอะ มาถึงขนาดนี้แล้วจะอ้อมค้อมทำไม”

เดย์จ้องเข้าไปนัยส์ตาสีอ่อนของเอวานิ่ง

“เอวาไม่รู้....”

แฝดทั้งสองขมวดคิ้วพร้อมกับใบหน้าหล่อที่จ้องเธออย่างสงสัย

“อะไรทำขนาดนี้ยังไม่รู้อีก” เดย์พูดพลางถอนหายใจ

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดออกมาตรงๆ ก่อนที่เธอจะสร่างเมาแล้วไม่กล้าพูด

“ที่เอวาพูดเมื่อกี้มันคือเรื่องจริง ที่พวกพี่คิดกับเอวามากเกินกว่าน้อง”

เธอพูดพลางสบตาเดย์กับไนท์สลับไปมา

“ทำไมไม่เถียงล่ะ”

เธอย่นคิ้วถามทั้งคู่

จู่ ๆ คำพูดของกันย์ที่บอกว่า ‘คนเราเกิดมามีชีวิตอยู่ไม่ถึงร้อยปีหรอก เดี๋ยวก็ตายจากกันหมดแล้ว อยากทำอะไรให้รีบทำซะ’ ก็โผล่เข้ามาในหัวของเดย์

“เถียงทำไม ในเมื่อน้องพูดถูก” บทจะยอมรับเดย์ก็กลับยอมรับออกมาอย่างง่ายดาย

ไนท์ถึงกับหันไปมองหน้าเดย์ ไอ้คนปากแข็งที่ร้อยวันพันปีไม่เคยยอมรับว่าชอบเอวา แต่กลับมายืดอกยอมรับดื้อๆ กับบทพิสูจน์เล็กน้อยเพียงแค่น้องจับหัวใจเนี่ยนะ

ไนท์เอามือกุมขมับเพราะไม่อยากจะนึกภาพความสัมพันธ์ที่มันยุ่งเหยิงที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต

“แล้วยังไงต่อ...” เดย์ถามเอวาที่กำลังนิ่งจ้องหน้าเขา

“แต่เอวามีแฟนแล้วนะ” เธอพูดออกมาตรงๆ

“ถ้าอย่างนั้นจะมาทดสอบพวกพี่ทำไม แล้วไหนที่บอกจะให้มาคบอีกล่ะ”

เดย์คนพูดน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น แต่เขากลับพูดไม่หยุดทุกทีเวลาอยู่ต่อหน้าสาวน้อยคนนี้ กลายเป็นไนท์ที่เอาแต่นั่งดู