ตอนที่ 3 ติดใจ

ตอนที่ 3

ติดใจ

ชาครียาพยายามทำตัวให้ร่าเริงเป็นปกติมากที่สุด เธอยังคงเป็นดาวเด่นในคณะเหมือนเคย ยังสร้างเสียงหัวเราะและทำหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ไม่สนว่านักรบจะทำอะไรอยู่ที่ไหน เธอเห็นเขาเป็นอากาศธาตุในยามที่คณะทัวร์อยู่กันครบ แต่หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจในแต่ละวัน เธอก็เข้าห้องนอนไม่ออกไปเดินเล่นชายหาดอีก

“คิตตี้ คืนนี้พวกเรานัดกันว่าจะออกไปเที่ยวถนนคนเดิน เธอจะไปด้วยมั้ย” ไกด์สาวเพื่อนร่วมห้องบอก ชาครียาสั่นหัวทันทีทันใด เธอไม่อยากออกไปไหนจริงๆ คืนนี้

“ไม่ล่ะ พวกเธอไปเถอะ ฉันขอนอนอยู่ที่ห้องแล้วกันนะ”

“งั้นก็ตามใจนะ พรุ่งนี้เราจะกลับกันแล้ว คืนนี้ขอเที่ยวสักหน่อย ไปก่อนนะ”

“อื้ม”

หญิงสาวโบกมือให้เพื่อนทั้งที่ยังนอนอยู่บนเตียงในชุดทำงาน เกือบจะหลับอยู่แล้วถ้าไม่นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้อาบน้ำ ร่างระหงเปลื้องผ้าแล้วห่อตัวด้วยผ้าขนหนูเดินตัวลอยเข้าห้องน้ำ โรงแรมนี้มีอ่างอาบน้ำด้วยอยู่มาตั้ง 2 คืน ยังไม่ได้ลงแช่เลยสักครั้ง ตอนนี้ล่ะได้โอกาส

ชาครียาเปิดน้ำร้อนผสมน้ำธรรมดาพอให้อุ่นกำลังดี ก็ลงไปทอดตัวนอนอย่างสบายอารมณ์ หยิบขวดครีมอาบน้ำเล็กๆ ที่ทางโรงแรมมีไว้ให้แขกทุกห้องเทใส่น้ำแล้วตีให้เป็นฟอง ทอดอารมณ์เครียดเกร็งให้ผ่อนคลายลงเรื่อยๆ จนในที่สุดก็หลับคาอ่างน้ำ

นักรบแอบสังเกตว่าชาครียาพักห้องไหนและพอเพื่อนของเธอออกไปท่องราตรีกันหมด เขาก็ออกจากห้องของตัวเองทำตัวเป็นนักย่องเบาลองบิดลูกบิดประตูห้องของไกด์สาว เรียวปากกระตุกยิ้มอย่างสมใจเพราะเธอไม่ได้ล็อกห้อง อาจเพราะรู้ตัวว่าไม่ใช่หญิงแท้จึงไม่กลัวว่าจะมีคนเข้าไปข่มขืนกระมัง

นาวาโทหนุ่มแห่งราชนาวีไทยไม่คิดว่าจะได้ทำตัวเป็นตีนแมวย่องเข้าห้องคนอื่น เคยแต่ย่องเบาและรวดเร็วเพื่อไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ตัว มาตอนนี้ก็เอาวิธีการของทหารกล้ามาใช้โดยไม่คาดคิด แถมยังใช้กับกระเทยแทนที่จะเป็นสาวๆ อีกด้วย

ภายในห้องพักเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำไม่มีร่างระหงอยู่ในนั้น ไม่ว่าจะบนเตียงหรือบนโซฟา นักรบจึงลองเปิดประตูห้องน้ำเป็นที่สุดท้าย และผลก็ทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมาตะหงิด ประตูห้องน้ำล็อกก็แสดงว่าชาครียาอยู่ในนั้น ร่างสูงอดใจรออย่างจดจ่อ เขาทิ้งตัวลงนอนบนโซฟารอคนในห้องน้ำออกมา จาก 1 นาทีก็เป็น 10 นาที ภายในห้องน้ำนั้นยังคงเงียบกริบ ไม่ได้ยินเสียงน้ำไหลเลยสักหยด เขาเริ่มกังวลใจกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรอยู่ในห้องน้ำ จึงตัดสินใจเปิดประตูห้องน้ำด้วยวิธีสะเดาะกลอนซึ่งไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนายทหารอย่างเขา

“กริ๊ก” เสียงปิดประตูเรียกให้เปลือกตาบางใสกระพือขึ้นทันควัน ชาครียาหันไปทางประตูก่อนจะมุดลงไปใต้น้ำแทบไม่ทัน เมื่อเห็นใครบางคนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุดในสามโลกกำลังยืนอยู่ในห้องน้ำ

“เข้ามาได้ไง ออกไปนะ” เธอไล่

“เข้ามาทำไมน่ะเหรอ ฉันก็ไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าฉันยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้” ร่างสูงกอดอกพิงประตูห้องน้ำ ดวงตาคมกริบมาฝ่าฟองสบู่เหลวทะลุน้ำเข้าไปเห็นร่างขาวลออ

“คำตอบอะไรจะอยู่ในนี้ ออกไปนะ ถ้าไม่ออกฉันจะตะโกนให้คนช่วยจริงๆ ด้วย” หญิงสาวขู่ฟ่อเหมือนแมวป่า แต่นักรบไม่ได้กลัวเลยสักนิด เขายังคงกวาดตามองไปทั่วร่างระหงที่ซ่อนอยู่ใต้ฟองสบู่บางๆ มันกำลังจะเลือนหายไปจากสายตาซอกแซกเพื่อโอ้อวดว่าสิ่งที่มันปกปิดไว้นั้นงดงามเพียงใด

“ใครกลัว อยากตะโกนก็ตะโกนไปสิ เขาจะได้รู้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียวในห้อง”

“ไอ้บ้า นายจะหาเรื่องฉันไปถึงเมื่อไหร่ นายจะคิดยังไงก็ช่างหัวนายประไร ฉันไม่เห็นต้องตอบคำถามนายสักนิด”

“ไม่ได้สิ เพราะเธอมันคือคำตอบที่ฉันต้องหาให้เจอ”

นักรบก้าวเข้ามานั่งบนขอบอ่าง เอามือวาดฟองสบู่ให้มันเลิกเกะกะสายตาเสียที

“ได้โปรด ออกไปจากห้องของฉันเถอะนะ” ชาครียาเอ่ยเสียงหวาน หวังจะเอาไม้อ่อนเข้าช่วย เสียงหวานของเธอนักรบก็ชื่นชอบอยู่หรอก แต่ถ้าเสียงจะหวานแล้วตาจะปรอยก็คงพอใจมากกว่าเสียงหวานแล้วตาแข็งแบบที่เธอเป็นอยู่ในตอนนี้

“ฉันจะไม่ออกไปไหน จนกว่าจะได้คำตอบ”

“คำตอบของนายก็คือฉันเป็นผู้หญิงแท้หรือเทียมใช่มั้ยล่ะ ถ้าใช่ ฉันจะบอกให้ก็ได้”

ชายหนุ่มหรี่ตาดูท่าทีของไกด์สาว เขารู้ว่าเธอกำลังจะหาเรื่องโกหกเพื่อให้เขาออกไปให้พ้นหน้า คนอย่างเขาถ้าลงมือทำแล้วต้องสำเร็จ คำตอบที่ได้จะมาจากการพิสูจน์ด้วยตัวเอง นักรบจะไม่เชื่อหูตัวเองถ้าไม่ได้สัมผัส

“ฉันเป็นกระเทย ฉันชื่อชาคริต เป็นกระเทยแปลงเพศ ได้ยินแล้วก็ออกไปสิ”

“ต้องพิสูจน์ก่อน”

จบคำชาครียาก็ตัวลอยขึ้นปะทะอกกว้าง เนื้อตัวของเธอเปียกปอนและเย็นเฉียบทาบอยู่กับร่างอุ่นที่กำลังจะเปียกตามเธอ ดวงตากลมเบิกกว้างอย่างตระหนกและก่อนจะทันอ้าปากร้องให้คนช่วย เรียวปากได้รูปก็ฉกวูบลงมาบดขยี้

“อื้ม...อ่อย” หญิงสาวต่อต้านสุดฤทธิ์ เสียงหวานถูกสกัดด้วยปลายลิ้นที่พุ่งเข้ามาหา ลิ้นของเธอถูกกวาดต้อนจะเกี่ยวกระหวัดอย่างรัดรึง มือหนาลูบแผ่นหลังนวลเนียนอย่างไม่อยากจะเชื่อว่ากระเทยไทยจะมีผิวที่สวยเนียนได้ขนาดนี้ อกนุ่มๆ นั่นก็อีกบดเบียดกับอกแกร่งจนรู้สึกได้ว่ายอดอกชูชันครูดไถไปตามแรงดิ้นเร่า

มือบางทุบหลังคนบ้าที่กำลังจะล่วงละเมิดแม้กระทั่งคนที่คิดว่าเป็นกระเทย เธอเกลียดเขา เกลียดการกระทำอันจาบจ้วงไม่ให้เกียรติ ปากก็กล่าวหาว่าอย่างงั้นอย่างงี้แต่การกระทำกลับสวนทางอย่างน่ารังเกียจ

ทว่า...ไยเธอเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆ ร่างกายกำลังระทดระทวยลงอย่างรวดเร็ว จูบจาบจ้วงรุนแรงราวกับจะลงโทษทั้งที่เธอก็ไม่ได้ทำผิด แฝงไว้ด้วยความหวานและซาบซ่านจนเธอเคลิบเคลิ้ม

ชาครียาตวัดปลายลิ้นตอบโต้ไปอย่างเงอะงะ มันเกิดขึ้นจากจิตใต้สำนึกที่ร้องบอกให้เธอตอบโต้แต่ไม่ใช่ต่อต้าน จะด้วยเหตุผลอะไรนั้นเธอไม่มีเวลาหาคำตอบ มือบางที่ไล่ทุบแผ่นหลังเปลี่ยนเป็นลูบไล้กล้ามเนื้อให้บ้าง ผู้ชายคนนี้นอกจากจะหล่อเหลาแล้วยังอุดมไปด้วยมัดกล้ามและพละกำลังแห่งบุรุษเพศ เขาไม่ใช่คนจับจดที่ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันแน่ๆ กล้ามเนื้อที่อยู่ใต้ฝ่ามือบอกว่าเขากรำงานหนักมาพอดู ไม่ใช่แค่เข้าไปออกกำลังกายอยู่ในฟิตเนส ฟิตรูปร่างให้ดูปึ๋งปั๋งเหมือนดาราชายแทบทุกคน

เขาไม่ใช่แค่คนขับรถบัสนำเที่ยวทั่วไป มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น

ชาครียาหยุดความคิดเมื่อนักรบดันร่างเธอออกห่างจนสุดช่วงแขน หน้าตาเนื้อตัวเธอคงแดงซ่านสู้สายตาคมกริบที่จับจ้องไปทั่วทุกตารางนิ้วบนร่าง เธอกัดริมฝีปากเจ่อๆ แน่นแล้วหลับตาลงไม่อาจสู้สายตาที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการของเขาได้

นักรบกลืนน้ำลายบ่อยครั้งแต่ไม่มีอะไรช่วยให้รอดพ้นจากอาการคอแห้ง ร่างของเธองดงามไม่แพ้นางแบบ ผิวพรรณเนียนละเอียดไร้ตำหนิทำให้ไม่อาจถอนสายตาจากเธอได้ ทรวงอกที่ฉายชัดกระจ่างเต็มสองตาเหมือนดอกบัวตูมเต่งสีขาวมีส่วนยอดเป็นสีทับทิม มันกำลังชูชันท้าทายสายตาของเขาอย่างน่ารัก

“พระเจ้า ฉันไม่เคยคิดว่าสาวประเภทสองอย่างเธอจะสวยได้ขนาดนี้เลยให้ตายสิ”

อารมณ์กำลังเคลิ้มๆ เป็นอันสะดุดกึก หญิงสาวเม้มปากจนเป็นเส้นตรงอยากกางเล็บข่วนหน้าหล่อๆ ให้หายแค้น แต่มือไม้มันอ่อนเปลี้ยเพลียแรงมีไว้แค่ให้วางอยู่บนบ่า

“ในเมื่อรู้แล้วว่าฉันเป็นกระเทย ก็ปล่อยฉันได้แล้ว” ชาครียาหอบหายใจแฮ่ก ต้องข่มใจยอมรับในสิ่งที่ไม่ได้เป็น เพื่อให้เขาเลิกยุ่งกับเธอเสียที

“ฉันจะไป” นักรบเกิดอาการปากสั่นเหมือนคนติดยาที่ต้องการจะหักดิบ พยายามบอกตัวเองว่าสิ่งสวยงามตรงหน้าเป็นเพียงภาพลวงตา เธอทำขึ้นมาทั้งสิ้น มันไม่ใช่ของแท้ที่เขาปรารถนา

ชายหนุ่มปล่อยมือจากต้นแขนช้าๆ กล้ำกลืนความต้องการอันแรงกล้าตัดใจปล่อยเธอไป ทว่าเพียงแค่เขาก้าวถอยหลัง ชาครียาก็กระตุกผ้าขนหนูพันตัว ผ้าผืนเล็กปิดบังเนื้อตัวได้เพียงเล็กน้อย เห็นเนื้อเนียนพราวไปด้วยหยดน้ำซับสีแดงระเรื่อ เมื่อมองพวงแก้มใสๆ ก็พลันเห็นสีแดงก่ำ คำถามมันย้อนกลับมาถามอีกครั้ง

ผู้ชายต่อให้แปลงเพศมาแล้วก็เถอะ จะออกอาการเขินอายจนตัวแดงเป็นกุ้งต้มได้ถึงเพียงนี้เชียวเหรอ ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นกระเทยอาย มีบ้างที่พอเขาแลตามองเจ้าหล่อนก็ทำท่าขวยเขินกระบิดกระบวยไปมา แต่เขาสาบานได้ว่าไม่เคยเห็นกระเทยคนไหนหน้าแดงตัวแดงในเวลาที่ถูกจ้องแบบนี้มาก่อน

“บอกฉันมาซิ เพราะอะไรเธอถึงแปลงเพศ ชอบเป็นผู้หญิงมากรึไง”

“ก็ใช่น่ะสิ ไม่งั้นจะแปลงทำไมให้เจ็บตัว”

“หืม...” นักรบจับสังเกตเธอให้แน่ใจว่าไม่ได้โกหก เขาพอจะรู้ว่ามีสิ่งหนึ่งที่ไม่สามารถผ่าเอาออกได้นั่นก็คือลูกกระเดือก ตาคมมองตรงไปที่ลำคอระหงพยายามเพ่งหารอยนูนๆ ที่บ่งบอกว่าเป็นลูกกระเดือก “เธอไม่มีลูกกระเดือก”

“ห๊า!” ชาครียาคว้าคอตัวเองหมับ หาทางเอาตัวรอดไปจากนาทีวิกฤตนี้ให้ได้ “มีสิ เป็นผู้ชายต้องมีอยู่แล้วลูกกระเดือกน่ะ แต่ฉันผ่าตัดตกแต่งมาแล้ว เลยมองไม่ค่อยเห็น โธ่...ฉันบอกว่าเป็นกระเทยก็เป็นกระเทยสิ ทำไมไม่เชื่อกันบ้าง จะเอายังไงกันแน่ฮึ บอกเป็นผู้หญิงก็ไม่เชื่อ พอบอกเป็นกระเทยก็มีปัญหา”

“เผอิญว่าฉันเป็นประเภทที่อยากรู้อยากเห็นไปทั่ว ที่จริงฉันก็ไม่เคยขาดผู้หญิงนะ แต่ถ้าได้ลองของแปลกที่...” กวาดตาคมไปทั่วร่างสวย “สวยสะเด็ด ก็น่าลองอยู่หรอก”

ชาครียาแทบผวา เธอก้าวถอยหลังไปจนชิดข้างฝา ภาวนาให้เขาพูดเล่นหรือเปลี่ยนใจไปจากของแปลกประหลาดแบบเธอ ผู้ชายคนนี้ต้องมีปัญหากับระบบประสาทแน่ๆ เขาดูแปลกๆ จนไม่น่าเข้าใกล้

“คุณ...เป็นพวกรักร่วมเพศเหรอ เป็นเกย์ใช่มั้ย”

เป็นนักรบที่ชะงักเข้าให้บ้าง นั่นสิเขามาเทียวไล้เทียวขื่อเธออยู่ทำไม เพื่ออะไร กับอีแค่กระเทยคนเดียวทำไมไม่ปล่อยให้ผ่านไปเหมือนปกติ ก็แค่กระเทยสวยจัดคนหนึ่งเท่านั้นนี่นา

นักรบสาวเท้าเข้าไปจนชิด ชาครียาขยุ้มปมผ้าเช็ดตัวไว้แน่นเผื่อเขาบ้าขึ้นมาเธอจะได้ดึงทัน

“คุณอย่านะ ฉันกลัวติดโรค”

ชายหนุ่มไม่ฟังเสียง เขาพยายามแล้วแต่ตัดใจจากแม่กระเทยแปลงเพศคนนี้ไม่ได้จริงๆ ขอทดสอบฝีมือหมอสมัยนี้หน่อยแล้วกันว่าเก่งจริงดีจริงหรือแค่โฆษณา

“อย่านะ คุณไม่กลัวแต่ฉันกลัว HIV น่ะรู้จักไหม ต้องรู้จักสิเพราะคุณเป็นเกย์”

“ไม่สน ฉันอยากลองกระเทยอย่างเธอสักครั้ง จะติดโรคหรืออะไรก็ช่าง ถ้าทำตัวให้แข็งแรงเข้าไว้โรคอะไรก็พรากชีวิตไปจากเราได้ยาก”

“ฟะ...ฟังดูมีเหตุผลนะ ตะ...แต่ฉัน...ฉันกลัว และ...ไม่เคยด้วย มันต้องเจ็บมากเลยใช่มั้ย รูนั้นน่ะ”

นักรบเท้าฝ่ามือไว้กับผนังห้องชะโงกง้ำอยู่เหนือร่างบางหลอกตาได้แนบเนียน จริงๆ แล้วเธอซ่อนอะไรๆ ไว้ตั้งมากมาย แถมหน้าตาขนมแปลกๆ นั่นก็น่ากิน น่าแทะเล็มออกปานนี้

“ฉันเห็นเธอแปลงเพศแล้ว นี่ไง ไม่ต้องอาศัยรูที่เธอว่าแล้ว” ชายหนุ่มกระชากผ้าขนหนูทีเดียวไปกองอยู่กับพื้น แล้วหลุบตาลงมองอวัยวะที่คิดว่าเธอแปลงเพศมา “วิ้ว” เขาเป่าปาก “เหมือนมาก เหมือนแม้กระทั่ง...ขน”

“ว้าย!!” ชาครียาหวีดร้องเมื่อมือใหญ่ตะปบลงบนเนินเนื้อสามเหลี่ยม “อย่านะ ไม่...อุ๊บ” เสียงของเธอหายไปในลำคอเพราะเขาจัดการปิดปากกั้นเสียงครวญครางที่รำคาญหู หญิงสาวดิ้นพล่านแรงมีเท่าไหร่ประเคนใส่ร่างหนาไม่ยั้ง

นักรบทั้งหลบและหลีกอยู่นาน มือก็ยังคลึงเนินนางไม่ยอมห่าง จนกระทั่งเขาทนให้เธอทุบตีไม่ไหว ช้อนร่างสาวขึ้นอุ้มแล้วพาไปวางไว้บนเตียง

“นี่นายจะทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้นะ ฉันไม่ยอม นายกำลังทำอะไรอยู่รู้ตัวมั้ย”

“รู้ ก็อยากทำใครจะทำไม”

“แต่ฉันไม่อยาก ฉันไหว้ล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ นะ” เมื่อสู้ด้วยแรงเท่าลูกหนูไม่ไหว เธอก็ยกมือขึ้นไหว้ผงกๆ จนนักรบเกือบสงสาร

“นี่เธอมันเป็นกระเทยชนิดไหนกัน มีอย่างที่ไหนผู้ชายรูปหล่ออย่างฉันนี่ไม่ชอบรึไง ฉันเคยเจอแต่กระเทยวิ่งเข้าใส่ หรือเดี๋ยวนี้เขาเปลี่ยนสโลแกนจากที่ว่า ผู้ชายมีไว้พุ่งชน เป็นผู้ชายมีไว้เพื่อวิ่งหนี แปลกจริงเชียวนะเธอน่ะ”

“ก็...ก็ฉันกลัวโรค ถึงฉันจะอยากเป็นผู้หญิงแค่ไหน แต่ฉันก็กลัวจะติดโรคนะ”

“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” ชายหนุ่มหัวเราะลั่น กระเทยนี่ยังไง จะนอนกับผู้ชายสักคนต้องคิดมากขนาดนี้ด้วยเรอะ เคยเห็นแต่พวกทหารอารมณ์เปลี่ยว มันอยากตอนไหนก็ทำกันตรงนั้น เขาเป็นผู้บังคับบัญชาจัดการกับพวกมันให้เข็ดหลาบ แต่ไม่เห็นมีใครเข็ดสักคน มีเวลาว่างเป็นต้องเดินหายไปตามกันในมุมมืด แล้วยัยนี่ทำไมต้องคิดมาก ขนาดตัวเขาเองเกลียดกระเทยยิ่งกว่าอะไรดี เขายังทำใจได้หากต้องนอนกับเธอ

‘เฮ้ย!! ไอ้รบ แกกำลังคิดจะทำอะไรอยู่วะ’

เสียงหนึ่งเตือนลั่นอยู่ในอก

‘ก็เธอสวย น่าหม่ำขนาดนี้ จะเป็นไรไปถ้าลองกินของแปลกสักครั้ง’

อีกเสียงหนึ่งก็เหมือนจะให้กำลังใจตัวเอง

“หัวเราะอะไร ฉันพูดจริงนะ นายไม่กลัวเหรอ HIV น่ะเป็นแล้วตายสถานเดียวนะ”

“ถ้าฉันไม่ใส่ ฉันก็ไม่ติด นี่...เธอจะคิดอะไรมากทำไมกัน ฉันจะทำให้เธอมีความสุขนะ หรือว่า...ตรงนี้ของเธอไม่มีความรู้สึก” เขาถามแล้วตีหน้าสงสาร มือกำลังกดคลึงเนินเนื้อนุ่มที่มีไรขนบางๆ ปกปิด เธอเลือกหมอได้เก่ง ทำออกมาเหมือนราวกับของจริง แต่เขาไม่รู้ว่าภายในจะเหมือนจริงหรือเปล่า

“อา...” ชาครียาหลุดครางออกมาเสียงหลง เมื่อนักรบสอดปลายนิ้วเข้าไปในส่วนลี้ลับที่เธอเองไม่เคยได้แตะต้องมันอย่างสนิทสนมขนาดนี้มาก่อน เขาถือดีอะไรมาแตะต้องของสงวนของเธอกัน ได้แต่นึกค้านอยู่ในใจแต่ทำอะไรเขาไม่ได้ เพราะแค่คลึงเคล้นร่างเธอก็อ่อนเป็นขี้ผึ้ง แล้วนี่ยังรุกรานร่างกายเธออีก “เอาออกไป ฉันไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น”

ชายหนุ่มเลิกคิ้วไม่อยากเชื่อสิ่งที่เธอพูด การกระทำของเธอมันตรงข้ามกันเสียจริง

“ไม่รู้สึกแล้วทำไมต้องครางด้วย” เขาลดใบหน้าลงจนชิด คลอเคลียริมฝีปากกับพวงแก้มอุ่นๆ ก่อนจูบทับเรียวปากอิ่มกลืนเสียงครางลงลำคอ

ร่างกายของเขากำลังสั่นไม่ต่างจากเธอเลยแม้แต่น้อย ภายในของเธอกำลังบีบรัดปลายนิ้วของเขาจนแทบขยับนิ้วไม่ได้ เขาค้างมันไว้แบบนั้นพร้อมกับมองหน้างามที่แดงก่ำ ริมฝีปากของเธอเจ่อเผยอเห็นไรฟันขาวสะอาด ลมหายใจของเธอฮึดฮัดปะทะริมฝีปากของเขาจนร้อนผ่าวไปหมด เสียงหวานของเธอกำลังแหบพร่าช่างเซ็กซี่เหลือร้าย

“เธอแน่นมาก ให้ความรู้สึกดีทีเดียว ดีจนฉันประหลาดใจ”

“ฉัน...ไม่...”

“ไม่อะไร สำหรับเธอแค่บอกว่าต้องการอะไร ฉันจะยอมทำให้ หรืออยากให้ฉันทำให้จริงๆ”

“ทำอะไร ฉัน...” ชาครียาปรือตาขึ้นมองเขาแล้วหลับตาลงเมื่อปลายนิ้วของเขาเริ่มขยับ “โอย...” เธอครวญครางตลอดเวลาที่เขาผลักปลายนิ้วเข้าไปอย่างช้าๆ

“ฉันจะยอมใช้ปากกับเธอ แต่ต้องหลังจากที่เธอกลืนนิ้วของฉันเข้าไปให้หมดก่อน”

นักรบบอกเสียงกระเส่าแผ่วพร่า เขาก้มลงมองปลายนิ้วที่เข้าไปในซอกหลืบได้เพียงข้อเดียว ภายในของเธอเล็กเสียจนเขาต้องทำทุกอย่างอย่างใจเย็น

“ตู๊ดๆๆ” เสียงมือถือของชาครียาแผดร้อง หญิงสาวได้สติก็ผลักชายหนุ่มเต็มแรง

“ออกไปจากห้องฉันเสียที ฉันไม่ต้องการให้นายอยู่ที่นี่”

“คิตตี้”

“ตู๊ดๆๆ” ชาครียาเม้มปากก่อนจะกดรับโทรศัพท์พร้อมกับยืนหันหลังให้เขา นักรบได้แต่มองแผ่นหลังขาวบางตาปรอย เขากำลังติดใจเธอ อยากเดินเข้าไปสวมกอดเธออีกครั้ง

“ฮัลโหล พวกเธอกำลังจะกลับมาแล้วใช่ไหม ถ้างั้นซื้อสปายมาฝากฉันสักขวดนะ ฉันนอนไม่หลับน่ะ”

ขายาวๆ ที่กำลังก้าวเข้าไปหาเป็นต้องชะงักกึกเมื่อได้ยินบทสนทนานั้นเต็มสองหู เพื่อนเธอกำลังจะกลับมา

“อีกเดี๋ยวก็ถึงแล้วเหรอ ได้ฉันจะรอนะ ขอบใจมากจ้ะ”

ชาครียาวางสายแล้วหมุนตัวกลับมา เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง

“อยากจะว่าฉันบ้าหรืออะไรก็เชิญ ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ฉัน...ไม่อยากห่างเธอเลย ให้ตายสิคิตตี้ เธอทำอะไรกับฉันกันเนี่ย”

“ออกไปได้แล้ว ฉันไม่อยากให้เพื่อนมาเห็นเราอยู่ด้วยกัน” เธอไล่แล้วผลักเขาออก คว้าผ้าขนหนูมาพันร่างไว้เหมือนเดิม แล้วเดินไปเปิดประตูให้ “เชิญ”

นักรบกำลังสับสนและว้าวุ่นเป็นอย่างมาก เขาตัดสินใจเดินผ่านเธอออกไปเงียบๆ หญิงสาวถอนใจยาวน้ำตาซึมออกมาตอนไหนก็ไม่รู้ เกือบไปแล้ว เธอเกือบจะกลายเป็นกระเทยเสียสาวให้เกย์หนุ่มเข้าแล้ว

อีตาบ้านั่นเป็นเกย์ก็ไม่บอก ชิ เสียดายผู้ชายมาดวีหล่อๆ ที่ร่อยหรอลงจากโลกมนุษย์ทุกวันจัง

สัมผัสของเกย์มันเป็นอย่างนี้น่ะหรือ...

หลังจากเสร็จสิ้นการรับจ็อบพิเศษให้กับกิจการของครอบครัว นักรบก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนจนคุณนภาพรต้องสะกิดสามีถามหาสาเหตุ

“คุณว่าลูกเราแปลกๆ ไปไหมคะ”

“แปลกยังไงหรือคุณ ผมก็เห็นมันปกติดีนา”

“คุณนี่เป็นพ่อประสาอะไร ไม่เคยสังเกตลูกบ้างเลยรึไง”

คุณนภาพรค้อนสามีขวับๆ เธอเป็นแม่ที่เลี้ยงดูเอาใจใส่ รักและเป็นห่วงเป็นใยไม่เว้นวัน แม้จะเห็นลูกยืนอยู่ตรงหน้าหรือลูกต้องจากไปไกล ลูกเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิต แต่สำหรับคนเป็นพ่อ ด้วยความเป็นผู้ชายเหมือนกันพ่อจะให้ความรักและห่วงใยอยู่ห่างๆ ลูกชายตัวน้อยจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็งได้ก็จากประสบการณ์ที่พานพบเองในช่วงเวลาของชีวิต

“ผมก็ไม่เห็นว่าเจ้ารบมันผิดปกติตรงไหนนี่คุณ”

“ผิดสิ ลูกเงียบไป เหมือนกำลังคิดอะไรตลอดเวลาแบบนี้คุณว่าไม่ผิดปกติเหรอคะ”

“เจ้ารบมันโตจนหมาเลียก้นไม่ถึง มันผ่านอันตรายร้ายๆ มาเยอะกว่าเรามากนะ ผมว่าลูกก็คงมีเรื่องที่อยากจะคิด ผู้ชายวัยนี้จะเรื่องอะไรกันล่ะคุณ ถ้าไม่ใช่เรื่องผู้หญิง”

“คุณพ่อคุณแม่ครับ” ระหว่างที่พ่อกับแม่มัวแต่เถียงกันอยู่ นักรบก็สะพายเป้ใบโตลงมาจากชั้นบน

“ตารบ จะไปไหนอีกล่ะลูก” กลับมาไม่ทันไรก็จะไปต่อแล้ว คนเป็นแม่ย่อมไม่ค่อยพอใจเป็นเรื่องธรรมดา

“ผมจะไปหาเพื่อนหน่อยน่ะครับแม่ พักนี้มีเรื่องให้ปวดหัวตลอดเวลา อยากไปพักสมองหน่อยครับ”

“เรื่องให้ปวดหัว? เรื่องอะไรกันลูก หรือว่า...เป็นเรื่องผู้หญิง”

“เรื่องกระเทย...เอ้ย!!! ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่เรื่องพวกนั้นหรอกครับแม่ แค่ผมกำลังไม่เข้าใจตัวเองเท่านั้นล่ะครับ”

“ไม่เข้าใจเรื่องอะไรถามพ่อกับแม่ได้นะลูก พ่อกับแม่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะกว่า อาจให้คำปรึกษาที่ดีได้”

ไม่ใช่ว่านักรบจะเห็นเพื่อนเป็นที่ปรึกษาที่ดีกว่าพ่อกับแม่ แต่เรื่องบางเรื่องเขาก็พูดให้พวกท่านฟังไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องที่ทำให้นอนคิดมาหลายคืนตั้งแต่กลับมาจากทัวร์ ถ้าบอกไปมีหวังพ่อกับแม่คงหัวใจวาย

“เรื่องนี้ผมมีที่ปรึกษาที่ดีมาก มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนที่ผมจะต้องคุยกับคนวงในเท่านั้น”

“คนวงใน? คืออะไร แม่งงไปหมดแล้วนะลูก”

นักรบยิ้มหวานเข้าไปกอดแม่ให้คลายความกังวล

“ผมไปก่อนนะครับคุณแม่สุดที่รัก ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมไปไม่กี่วันก็กลับ ไปนะครับพ่อ” ประโยคสุดท้ายหันมาบอกพ่อ ก่อนจะโบกมือโบกไม้เดินไปขึ้นบิ๊กไบค์คันงาม

“ต๊าย...ผู้พันรบขา ป่านแก้วดีใจมากที่วันนี้ได้ต้อนรับขับสู้นาวิกโยธินสุดหล่อของกองทัพไทย ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่คะ”

นักรบยิ้มแห้งๆ ให้ป่านแก้ว เธอเป็นสาวประเภทสองที่ผ่านมีดหมอมานับครั้งไม่ถ้วน เขาไม่ได้สนิทสนมกับเธอมากมายเท่าไหร่นัก เพียงแต่ ‘ไอ้จรัญ’ นาวิกโยธินผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเป็นแฟนกับเธอ มันเป็นเรื่องจริงไม่ได้โกหก ทีแรกเขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่า ‘ไอ้จรัญ’ มันเป็นเกย์เพราะมันสมัครเข้ามาเป็นหน่วยรบรีคอนด้วยใจเกินร้อยสุดๆ มันอดทนได้ทุกอย่างไม่ว่าเขาจะแกล้งให้มันถอดใจขนาดไหน

ขนาดให้กินถั่วต้มกันทุกคนแล้วแกล้งให้คุกเข่าเรียงแถวตอนลึก พร้อมกับสั่งให้ ‘เรียบอาวุธ’ ทั้งๆ ที่อยู่ในท่านั้น ปกติ ‘เรียบ’ จะต้องสูดลมหายใจจนเต็มปอดทุกครั้ง แต่พอสูดลมหายใจทั้งที่เพิ่งกินถั่วต้มคนละไม่ต่ำกว่า 1 กิโล พวกมันก็ผายลมออกจากก้น

“เรียบ”

“ป้าดปู้ด...”

คนที่อยู่หลังคนตดก็สูดกลิ่นเข้าไปเต็มๆ หนึ่งในนั้นคือ ‘ไอ้จรัญ’ เขานึกว่ามันจะทนไม่ไหวเหมือนหลายคนที่แตกแถวล้มลงไปคลุกขี้โคลน แต่ ‘ไอ้จรัญ’ มันทนทานยิ่งกว่าใคร แม้หน้ามันจะแดงปนเขียวแต่มันก็ยังคงนิ่งใช้ได้ทีเดียว

เพิ่งมารู้เอาตอนหลังว่ามันชอบกินขนมหวาน โดยเฉพาะข้าวเหนียวถั่วดำ

“ผู้พันรบมีเรื่องกวนใจอยากให้น้องป่านแก้วช่วยหน่อยจ้า” จรัญออกมาจากเบื้องหลังร่างสูงใหญ่ คลอเคลียกับแฟนสาวเทียมคนสวย

ป่านแก้วเป็นกระเทยแปลงเพศที่มีหน้าตาสวยใช้ได้ทีเดียว แต่ก็ยังน้อยกว่าใครบางคนที่ทำให้เขาต้องระเห็จมาถึงที่นี่ เพราะเงาของเธอตามมาหลอกหลอนแม้กระทั่งในฝัน แต่ความฝันของเขาแทนที่จะเป็นฝันร้ายกลับกลายเป็นฝันดีฝันเด่นไปซะได้

“เรื่องกวนใจ? เรื่องอะไรคะ ผู้พันอยากให้ป่านแก้วช่วยเรื่องอะไรคะ”

“เชิญทางนี้ดีกว่า ผมอยากพูดเรื่องนี้ในที่ส่วนตัว” นักรบมองคนมากมายที่เดินกันขวักไขว่หน้าตึกแถวที่พำนักของป่านแก้ว เขาเดินนำเข้าไปในบ้านที่เป็นร้านขายของชำมีทุกอย่างให้เลือกสรร

จรัญเองแม้จะเป็นคนพานักรบมาหาแฟนสาว แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าผู้บังคับกองพันมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ แถมยังบอกอีกว่าเรื่องนี้เป็น ‘ท็อปซีเครท’ ห้ามเอาไปบอกใครเด็ดขาด ไม่อย่างงั้นจะให้กินข้าวคลุกขี้ไก่แทนเนื้อไก่ แค่คิดก็สยองแล้วผู้พันจอมโหดแห่งหน่อยรีคอน

เมื่อนั่งลงเรียบร้อยในมุมลับตาคน นักรบก็ไม่ปล่อยเวลาให้เปล่าประโยชน์ เขาเริ่มต้นคำถามทุกคำที่กลั่นกรองออกมาจากความสงสัย

“คุณป่านแก้วแปลงเพศแล้วใช่หรือเปล่า”

“หืม...” แค่คำถามแรกก็ทำให้ป่านแก้วและจรัญหันไปมองหน้ากันอย่างสงสัย “ค่ะ ทำไมหรือคะ”

“ผมอยากรู้ว่าคนที่แปลงเพศแล้วมีความรู้สึก...เอ่อ...รู้สึกแบบนั้นหรือเปล่า”

“แบบนั้นน่ะแบบไหนคะ”

นักรบพยายามเรียบเรียงคำพูดให้ถูกต้องที่สุดเพราะจะได้คำตอบที่ดีที่สุดและเข้าใจมากที่สุด

“เสียว สยิว ซาบซ่าน ขนลุก อะไรแบบนั้นน่ะ” ถามแล้วก็หน้าแดง อายไม่น้อยที่ต้องเอาเรื่องแบบนี้มาถามกระเทย แล้วถ้ากระเทยตรงหน้ารู้ว่าทำไมเขาต้องเอามาถาม คงต้องเอาปี๊บคลุมหัวกันแน่งานนี้

“เอ่อ...ผู้พันจะถามทำไมเหรอครับ” จรัญสงสัยจนทนไม่ไหวต้องถามออกไป

“กูจะถาม มึงอย่า....” หลุดความโหดออกมาจนได้ จรัญก็เลยคอหดเป็นเต่าระวังภัยเลยทีนี้ “เอ่อ...โทษที ผมมีความจำเป็นบางอย่างที่ต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้”

“ที่ผู้พันถามหมายถึงตรงไหนคะ แหม...มาถามเรื่องแบบนี้ ป่านแก้วก็เขินเป็นเหมือนกันนะคะ” กระเทยคนสวยทำท่าม้วนตัวไปมา นักรบถอนใจหนักๆ เขาอยากจะลุกไปจากที่ตรงนี้ แต่ต้องหลังจากได้รู้เรื่องที่อยากรู้เสียก่อน

“ตรงนั้นไง!! เอ้อ...ผมไม่รู้ว่ามันจะที่เดียวกับผู้หญิงมั้ยอ่ะนะ แต่ว่าคุณจะบอกหน่อยได้มั้ยว่ามันที่เดียวกันหรือเปล่า แล้วมันรู้สึกจั๊กเดียมเหมือนกันไหม”

“ฮิ ฮิ ผู้พันล่ะก็ เล่นถามคำถามอะไรไม่รู้” เธอบิดมือบิดตัวจนเป็นเกลียวอยู่แล้ว นักรบกำลังนึกอยากเข้าไปบีบคอแม่กระเทยแปลงเพศแล้วบังคับให้ตอบมาเร็วๆ เขากำลังจะทนไม่ไหวแล้ว “อย่างนี้ต้องลองเองถึงจะรู้ล่ะค่ะ”

“ป่านแก้ว!!!” นักรบเค้นเสียงดังลั่นด้วยอารมณ์กรุ่นๆ

“ขา...อย่าอารมณ์เสียสิคะ ป่านแก้วล้อเล่นน่ะค่ะ คำถามของผู้พันป่านแก้วจะบอกว่าความรู้สึกไม่ต่างกันหรอกค่ะ ขึ้นอยู่กับขนาด แต่ถ้าเพิ่งผ่านมีดหมอไม่นานมันก็ยังเล็กอยู่ใช่ไหมคะ มันก็จะสุขปนน้ำตาได้เหมือนกันนะ ส่วนที่เดียวกันไหมนั้นคำตอบก็คือ เหมือนกันทุกอย่างค่ะ ยกเว้น”

“ยกเว้นอะไร”

“ยกเว้นเยื่อสาวไงคะ สาวเทียมอาจจะสวยเลิศกว่าแค่ไหนก็เถอะ แต่ก็ยังมีไม่เท่าสาวแท้ก็ตรงนี้ล่ะค่ะ ของเทียมจะมีเยื่อนั่นได้ยังไงกันล่ะคะจริงมั้ย”

“แล้ว...นมล่ะ อืม...หน้าอกหน้าใจน่ะ มันเป็นยังไง”

“อยากรู้ ป่านแก้วให้จับเอาไหมคะ นี่ป่านแก้วหมดเงินไปตั้งมากกว่าจะอัพไซส์ได้ขนาดนี้นะคะ”

“ไม่ได้นะน้องป่าน ของพี่ พี่หวง” จรัญยกมือกั้นทรวงอกสาวเทียมทันควัน นักรบเห็นนึกหมั่นไส้จนอยากถีบให้ตกเก้าอี้

“กูไม่ยุ่งกับของมึงหรอกไอ้จรัญ มึงเก็บเอาไว้ชื่นชมคนเดียวเถอะ” ร่างสูงลุกขึ้นปฏิเสธ

“เดี๋ยวค่ะผู้พัน ป่านแก้วจะแนะนำให้ ถ้าอยากรู้จริงๆ ว่าใช่สาวแท้หรือเปล่า ก็เปิดซิงเธอคนนั้นซะเลยสิคะ ถ้าเธอยังซิงผู้พันก็จะรู้เองว่าเธอแท้หรือไม่แท้ ป่านแก้วรู้นะ ที่ผู้พันลงทุนมาถามเอากับป่านแก้วก็เพราะกำลังสับสนว่าเธอคนนั้นน่ะสาวแท้หรือเปล่าใช่ไหมล่ะ ถึงจะไม่รู้ว่าอะไรทำให้ผู้พันมองเธอไม่ออกก็เถอะ แต่ก็ลองเอาใจค้นใจดูสิคะ ป่านแก้วเชื่อว่าผู้พันผ่านผู้หญิงมาไม่น้อยน่าจะรู้แต่พยายามปฏิเสธตัวเองมากกว่า เพราะอะไรนั้นผู้พันต้องถามตัวเองดูใหม่แล้วล่ะค่ะ”

“ลองครางซิ”