ตอนที่ 5 หนุ่มที่พี่สาวหมายปอง

บ้านนายอำเภอเกษมมิใช่บ้านพักข้าราชการสีลอกมอซอ หน้าต่างบานพับสนิมเขรอะ เขามาจากตระกูลผู้ดีเก่า จึงทนความไม่สะดวกสบายไม่ไหว บ้านที่นางเกษรและเทียนกัลยาภัคมาพบจึงเป็นบ้านเช่าสองชั้นหลังใหญ่อยู่ในหมู่บ้านจัดสรรในอำเภออย่างดี

ผู้เข้ามาต้อนรับหน้าประตูก็มิใช่นายอำเภอ เป็นหญิงรับใช้ที่คอยเดินตามคุณนายอรุณีในงานเลี้ยงต้อนรับเมื่อคืนก่อน คุณนายอรุณีนั่งจิบชาอยู่ในห้องนั่งเล่นกับสามี

“ฉันทำขนมมาฝากค่ะ เห็นเทียนบอกว่าลูกคุณนายอยากกิน แต่ซื้อไม่ทันเพราะคนเหมาหมด”

นางเกษรวางขนมที่บรรจงจับห่ออย่างดีลงบนโต๊ะรับแขก

“ฝีมือคนบ้านนอกอย่างฉันพวกคุณ ๆ คงพอกินได้”

“ขอบใจมากนะจ๊ะ แล้วนี่ใครเอ่ย ลูกสาวเหรอ” เทียนกัลยาภัคพนมมือไหว้อย่างนอบน้อม

“สวยเชียว หน้าตาดี”

“ก็พอไปวัดไปวาได้แหละค่ะ”

นางเกษรยกมือขึ้นปิดปากอย่างมีจริต ระหว่างผู้ใหญ่คุยลูกชายก็เดินออกมาจากห้อง

“แม่ครับผมไปเซเว่นนะ”

กาวินยกมือไว้ผู้ใหญ่อย่างคนมีสัมมาคารวะ

“จำทางได้เหรอลูก”

“พอจำได้ ถ้าหลงเดี๋ยวจะถามชาวบ้านดูครับ”

“ให้น้องเทียนพาไปไหมคะ”

มารดาเสนอ หาช่องให้ลูกสาวได้ใกล้ชิดคนที่หมายตา หนุ่มนักเรียนนอกจึงเบนสายตามาที่เธอ เทียนกัลยาภัคหลบตาเขินสะท้าน

“จะทำให้น้องยุ่งยากหรือเปล่าครับ”

กาวินยิ้มทั้งตาและปาก ยิ่งทำให้ดูหล่อขึ้นไปอีก

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่เอาเทียนมาเป็นเพื่อน ทีแรกเขาจะไม่มาด้วยซ้ำ บอกว่าเกรงใจ กลัวจะมาขัดเวลาผู้ใหญ่คุยกัน”

นางรีบทำคะแนนให้ลูกสาว

“งั้นต้องรบกวนน้องเทียนให้พาไปเซเว่นแล้วละครับ”

เทียนกัลยาภัคจิกนิ้วกับขาตน กลั้นไม่ให้กรีดร้องออกมา พลางคิด...ทำดีมากค่ะแม่

“ผมจะรบกวนแค่แป๊บเดียว”

เธอค่อย ๆ เงยหน้า สบตาที่สดใสของเขา พยักหน้าให้ช้า ๆ กาวินเดินนำไปยังรถเอสยูวีคันใหญ่ เขาสตาร์ทรถขับอย่างคล่องแคล่ว เทียนกัลยาภัคพยายามเก็บอาการ ไม่มองความหรูหราในรถคันละเป็นล้านอย่างหูตาพราว เธอชี้ทางให้หนุ่มนักเรียน คิดในใจว่ากาวินดีไปหมด รูปงาม การศึกษาดี ทรัพย์สินพร้อม ทำอย่างไรเธอจึงจะได้คนอย่างนี้มาเป็นแฟน

“น้องเทียนจะรออยู่ที่รถก็ได้ พี่ซื้อของแปร้บเดียว” เขาบอกเมื่อรถจอดสนิทยังลานหน้าร้านสะดวกซื้อ

“เทียนลงไปด้วยค่ะ มีของที่อยากซื้ออยู่”

พอลงไปเดินในร้านจริง ๆ แล้วก็ไม่รู้จะซื้ออะไร เครื่องประทินผิวก็ซื้อยี่ห้อแพงสั่งทางไปรษณีย์มาแล้ว ของกิน น้ำอัดลมเทียนกัลยาภัคก็ไม่กิน ด้วยกลัวแคลลอรี่เยอะ จะอ้วน อาหารแช่แข็งเคยอ่านในอินเทอร์เน็ตว่ามีเกลือเยอะ ทำให้ตัวบวม

ทุกวันนี้เธอกินแต่ข้าวมื้อละหนึ่งทัพพีกับพวกผักปลา เหตุเพราะรักษาหุ่นไว้ประกวด อีกเหตุหนึ่งก็กลัวไม่สวย

กาวินสนุกสนานกับการซื้อของ ถึงขนาดเอาตะกร้ามาใส่ โดยมากจะเป็นบะหมี่สำเร็จรูป

“กลับมาเมืองไทยทั้งทีต้องรีบกิน มาม่าที่ออสฯไม่อร่อยเลย ของไทยที่นำเข้าก็แพง แถมหมดเร็ว” ชายหนุ่มยิ้มอาย ๆ

“น้องเทียนที่ชื่อควันก็ชอบกินมาม่าค่ะ แต่เป็นมาม่าเด็ก เพราะกินแต่ของอย่างนี้ควันถึงได้ตัวเล็ก” ในที่สุดเธอก็หาเรื่องคุยกับเขาได้สักที

“เป็นพี่น้องที่ชื่อคอนเน็คกันดีจัง คนหนึ่งก็เทียน อีกคนก็ควัน”

“แล้วคุณกาวินมีพี่น้องคนอื่นไหมคะ”

ได้โอกาสถามเรื่องส่วนตัวเขาเนียน ๆ

“ผมเป็นลูกชายคนเดียว อ่ะ...อันนี้ซื้อฝากน้องควัน เป็นของขอบคุณที่น้องเทียนอุตส่าห์มาซื้อของด้วย”

เขาหยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปช้างน้อยใส่ในมือเธอสองห่อ

“อะไรกัน เทียนเป็นคนพามาเซเว่น คุณกาวินซื้อแต่ของฝากให้ควัน”

เทียนกัลยาภัคค้อนวงน้อย ๆ

“ผมขอโทษ แล้วน้องเทียนอยากได้อะไรล่ะ”

ยามใบหน้าคมหล่อยื่นมาใกล้ นางงามหลายมงกุฎถึงกับตาพร่า ปากพูดไม่ออก ไปไม่เป็นกับความหล่อของเขา

“ชอบกินของหวานไหม หรือกลัวอ้วน”

เขาพินิศหุ่นเอวบางร่างน้อย แขนก็เล็ก เขากำแน่น ๆ มือเดียวแล้วน่ากลัวจะทิ้งรอยช้ำลึก

“น้องเทียนอยากได้อะไร”

เธอสวยเด่นกว่าสาวคนไหน แต่ก็ไม่เก่งกล้าทอดสะพานหนักเหมือนสาว ๆ อื่นในประเทศที่ตนไปเรียนมา เทียนกัลยาภัคยังมีความเขินอายชวนให้น่าแกล้ง

“เทียนอยากได้โยเกิร์ตค่ะ”

สาวม.ปลายโพล่งของกินเล่นอันพี่เลี้ยงนางงามบอกฝังหัวว่ามีประโยชน์และอ้วนน้อยที่สุด

“โอเค ๆ ผมจะซื้อให้สักโหล”

กาวินมองไปทางตู้แช่ ขาเพรียวเดินนำเธอไปชั้นวางผลิตภัณฑ์ทำจากนมวัว

“อันนี้ให้น้องเทียน ไม่เกี่ยวกับน้องควัน จะได้ไม่น้อยใจ”

ว่าแล้วเจ้าตัวก็ขยิบตาให้ เธอเขินจนต้องหลบตา ระดับมันต่างกันจริง ๆ กาวินไม่เหมือนผู้ชายอื่นที่มาจีบเธอ เขาไม่รุกมากจนชวนอึดอัด แต่ก็สาดเสน่ห์ให้ใจสั่นไหว

“แวะหน้าเซเว่นหน่อยนะ ผมอยากกินกล้วยปิ้ง”

“คุณกาวินชอบขนมไทยมากเหรอคะ”

สังเกตมาสองครั้งแล้วว่าเขาจะชอบอาหารประเภทนี้เป็นพิเศษ

“อืม ใช่ ผมไปเรียนที่ออสฯตั้งแต่ป.หก อาหารไทยน่ะมีให้กินอยู่ แต่ขนมบางอย่างหากินยาก อย่างขนมตาล กล้วยปิ้ง”

เขาดูติดดิน แม้ร่ำรวย แต่ก็เข้าถึงง่าย เทวดาองค์ไหนนะที่พาคนสมบูรณ์แบบอย่างนี้เข้ามาในชีวิต เทียนกัลยาภัคจะจัดดอกไม้ถวายชุดใหญ่ ๆ เลย

“ชอบแต่อาหารไทยเหรอคะ ไม่ชอบผู้หญิงไทยบ้างเหรอ”

...เป็นยังไงเป็นกัน ด้านได้อายอด ถ้าเขาไม่ตอบก็เนียน ๆ ไปได้ว่าล้อเล่น

“ชอบสิ แต่ยังหาที่ถูกใจไม่เจอ”

“สงสัยคุณกาวินจะเลือกมาก”

ใจเย็นไว้ ทีตอบคำถามนางงามรอบสุดท้ายต่อหน้าแสงไฟและผู้ชมมากมายเธอยังผ่านมาได้ กะอีแค่อ่อยผู้ชายคนเดียว เทียนกัลยาภัคต้องทำได้สิน่า

“ผู้หญิงบางคนเขาก็ไม่อยากเป็นตัวเลือกของใคร” กาวินชี้ให้คนขายตักน้ำเชื่อมราดกล้วยปิ้งเยอะ ๆ

“แล้วเทียนละคะ ไม่น่าเลือกเหรอ”

ชายหนุ่มแทบทำถุงกล้วยปิ้งหล่นจากมือ เมื่อกี้ยังคุยเล่นกันดี ๆ อยู่เลยกลายเป็นเสนอตัวให้จีบเสียอย่างนั้น

“สวย ๆ อย่างน้องเทียนไม่ใช่มีแฟนไปแล้วเหรอ” หนุ่มนักเรียนนอกเดินนำไปยังรถที่จอดอยู่

“เทียนสนใจแต่เรียนค่ะ ไปไหนมาไหนก็แค่กับน้อง อยากเรียนสูง ๆ หาเงินให้พ่อแม่ใช้เยอะ ๆ ที่เห็นท่านทำงานลำบากอยู่ทุกวันนี้ก็สงสาร”

โดยเนื้อแท้เทียนกัลยาภัครักครอบครัว แม้จะทะเยอทะยานไปบ้าง แต่ไม่เคยลืมคนที่อยู่ข้างหลัง คำพูดของเธอทำให้กาวินทึ่ง

“ผมก็ไม่ใช่คนดีเด่นอะไร อยู่ที่ออสฯก็เป็นประเภทเด็กเนิร์ดด้วยซ้ำ”

เธอเลิกคิ้วอย่างแปลกใจปนไม่เชื่อถือนัก

“คุณกาวินออกจะหน้าตาดี”

“สาว ๆ ที่โน่นเขาชอบคนหุ่นนักกีฬากล้ามใหญ่”

ลูกชายนายอำเภอเข้าประจำที่นั่งคนขับ เทียนกัลยาภัคก็ประจำที่นั่งตนเช่นเดียวกัน

“น้องเทียนขอมือถือหน่อย”

“คะ...”

“ผมจะแอดเฟซ วอทส์แอป เราจะได้คุยกัน”

“คะ...”

ลูกสาวนายบุญเพียรขมวดคิ้วเป็นครั้งที่สอง อันเป็นท่าทางอันไม่ควรพึงปฏิบัติเพราะเสี่ยงต่อการเกิดรอยย่นบนใบหน้า

“ถ้าน้องเทียนไม่รังเกียจจะคุยกับหนุ่มเนิร์ด ๆ แบบผมนะ”

กาวินยิ้มเห็นไรฟันขาวรำไร ...ในวินาทีนั้นเองที่เทียนกัลยาภัครู้ได้ว่าตนจีบเขาสำเร็จแล้ว และกิริฎาก็ได้ฟังความดี หล่อ เริด ของกาวินจากปากพี่สาวไปอีกหนึ่งสัปดาห์เต็ม ๆ จนสาวน้อยแทบเอียน