2.นักเต้น

***ทักทายครัา ***

เอกราชมองร่างอวบอิ่มในชุดแดงสั้นเหนือต้นขาไม่วางตา ริมฝีปากแดงสดแย้มยิ้มและทิ้งสายตาให้แขกได้อย่างเซ็กซี่ มานพเองก็นั่งจ้องกีรณาเขม็งและอยากได้เธอมานั่งเป็นเพื่อน ทั้งเอกราชและมานพจึงเอนตัวไปสั่งลูกน้องให้ไปบอกเจ้าของผับในเวลาไล่เลี่ยกัน

เมื่อการแสดงโชว์จบลง นางโชว์แต่ละคนก็เดินออกมารับพวงมาลัยจากแขก ลิลลี่เห็นสายตาหื่นกระหายของเสือสิงห์กระทิงแรดมองกีรณาตาเป็นมันก็กวักมือเรียกให้เข้ามา

“นังกี้เข้ามาเร็ว”

กีรณาหันไปมองแต่ไม่ยอมเข้าไปเพราะห่วงเงินรางวัล ซูซี่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ก่อนจะเดินออกไปคว้ามือกีรณาเข้ามา

“จะรีบไปไหนเจ๊ แขกทิปหนักทั้งนั้นเลยนะ” กีรณาโวยวาย ลิลลี่ตีแขนหญิงสาวแรงๆ

“เดี๋ยวนังพวกนั้นก็เอามาแบ่งแกเองนั่นแหละ รีบไปเปลี่ยนชุดแล้วรีบออกไปพร้อมซูซี่” ลิลลี่บอกอย่างร้อนใจกลัวว่าแขกจะให้ตามตัวนางโชว์ไปนั่งเป็นเพื่อน

แม้จะรีบแค่ไหน กระนั้นก็ช้ากว่าคนของเอกราชและมานพอยู่ดี

บุญชัยเจ้าของผับเดินเข้ามาหลังเวที ลิลลี่และซูซี่สบตากัน ลางสังหรณ์บางอย่างบอกให้รู้ว่าสิ่งที่เธอสองคนกลัวกำลังจะเกิดขึ้น

“สวัสดีครับคุณลิลลี่ คุณซูซี่” บุญชัยเอ่ยทักทาย สีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความอึดอัดจนสองสาวมองหน้ากัน กีรณาถอดเครื่องประดับอยู่หน้ากระจกหันไปยิ้มให้คนมาใหม่

“คุณบุญชัยมีอะไรหรือเปล่าคะ” ลิลลี่ถามพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้

“เอ่อ มีแขกวีไอพีของเราอยากให้ เอ่อ คุณกีรณาไปนั่งดื่มด้วยครับ” บุญชัยบอกไม่เต็มเสียงนัก

“แต่ก่อนมาเราก็แจ้งคุณบุญชัยแล้วนะคะว่าเด็กของเราไม่รับนั่งดื่มกับแขก” ซูซี่บอกด้วยสีหน้ากังวล กีรณาเดินไปยืนข้างลิลลี่

“แต่แขกคนนี้มีอิทธิพลมากนะครับ ถ้าผมพาคุณกีรณาไปนั่งเป็นเพื่อนไม่ได้คุณเอกราชสั่งปิดผับผมแน่ นะครับคุณลิลลี่ ช่วยผมสักครั้งนะครับ คุณเอกราชเป็นคนดีคนหนึ่งไม่บังคับใครอยู่แล้ว” บุญชัยบอกความจำเป็นของตัวเอง

ลิลลี่หันไปมองกีรณาอย่างไม่สบายใจ

“นายเอกราชเป็นใครเหรอคะ” กีรณาถามอย่างใคร่รู้

ลิลลี่บีบมือบางแรงๆ เพื่อให้หยุดพูด

“เขาเป็นน้องชายนายหัวรีชมอน ไรเกอร์ ผู้ทรงอิทธิพลที่สุดของภาคใต้ครับ”

“ใหญ่จริงแฮะ” กีรณาเอ่ยขึ้นมาลอยๆ แล้วมองลิลลี่และซูซี่อย่างชั่งใจ “เอาไงดีสองเจ๊ จะช่วยหรือจะถอย”

“หุบปากไปเลยนังกี้ เรื่องนี้สองเจ๊จัดการเอง” ซูซี่ดุและขึงตาใส่ พอดีกับนางโชว์คนอื่นๆ เดินเข้ามา แต่ทุกคนก็แยกย้ายกันไปเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว

“ช่วยหน่อยนะคุณลิลลี่ ผมจะไม่ยอมให้คุณกีรณาเป็นอะไรแน่” บุญชัยอ้อนวอนทั้งแววตาและน้ำเสียง

ลิลลี่มองหน้าซูซี่อย่างขอความเห็น

“ไหวมั้ยกี้” ซูซี่หันไปถามคนต้นเรื่อง กีรณาครุ่นคิดนิดหนึ่งก่อนจะยิ้มให้ทุกคน

“ไหวค่ะ แต่ขอค่าทิปหนักๆ นะคะคุณบุญชัย” กีรณาบอกทีเล่นทีจริง แววตาคมโตไหวระริกอย่างเจ้าเล่ห์ ลิลลี่หมั่นไส้หยิกแขนกลมกลึงแรงๆ

“จะโดนเขาเคลมอยู่แล้วยังห่วงเงินอีกนะแกนังกี้”

ลิลลี่บอกเสียงเบาพอได้ยินกันสองคน กีรณาสูดปากแล้วกอดเอวบางหลวมๆ

“กี้เอาตัวรอดได้จ้ะ สองเจ๊ไม่ต้องห่วงนะคะ ไปค่ะคุณบุญชัย” กีรณาทำเสียงใสเพื่อให้สองเจ๊ที่รักเธอคลายกังวล

บุญชัยถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วเดินนำเธอไปที่โต๊ะของเอกราช ลิลลี่และซูซี่มองตาม

“โอ๊ย อกกะเทยจะระเบิด นี่มันจะหนีคำว่าโสเภณีไม่พ้นหรือยังไงนะนังลิลลี่” ซูซี่โอดครวญ กระแทกก้นกับโซฟาเพื่อระบายอารมณ์

“ไม่รู้โว้ย เราทำดีที่สุดได้แค่นี้แหละ นังก้อยแม่มันคงให้อภัยเราสองคนนะแก” ลิลลี่นั่งชันเข่าอย่างกลัดกลุ้มและห่วงคนที่เพิ่งจากไปเป็นที่สุด

บุญชัยเดินนำกีรณาผ่านนักท่องราตรีไปที่โต๊ะ เอกราชคลี่ยิ้มลุกขึ้นต้อนรับ

กีรณายกมือไหว้อย่างนอบน้อมถ่อมตน ตาคมโตลอบมองใบหน้าสะอาดสะอ้านอย่างพิจารณา แววตายาวรีร่าเริงเปิดเผยและขี้เล่นผิดกับเจ้าพ่อทั่วไปแฮะ…กีรณาคิดในใจก่อนจะส่งยิ้มหวานเป็นทัพหน้า

“ฉันกีรณาค่ะ เรียกกี้เฉยๆ ก็ได้” เธอแนะนำตัวเอง

“ผมเอกราช ดีใจที่คุณรับคำเชิญ เชิญนั่งครับ” เอกราชผายมือเชิญ

สาวสวยสองนางที่นั่งขนาบข้างถูกสั่งให้ออกมา แต่ไม่ลืมตวัดสายตาค้อนให้กีรณาส่งท้าย

“คุณเต้นได้สวยมากนะ ผมชอบ” เอกราชบอกพลางส่งแก้วเครื่องดื่มให้ กีรณารับมาถือไว้แล้วก้มมองน้ำสีอำพัน เอกราชพิศมองดวงหน้ารูปหัวใจด้วยแววตาเป็นประกาย

“ไม่มียาปลุกอารมณ์หรือยานอนหลับแน่นอนรับรอง เพราะผมไม่ชอบลักหลับใคร”

เอกราชยั่วและกระดกเหล้าเข้าปาก

“ฉันเชื่อใจคุณ ฉันถึงมานั่งดื่มเป็นเพื่อน แต่บังเอิญว่าฉันดื่มไม่เก่ง ขอนั่งคุยเป็นเพื่อนน่าจะดีกว่า”

เอกราชหัวเราะร่วนกับวิธีเอาตัวรอดของเธอ

“ได้สิ ปกติไม่ค่อยมีใครอยากคุยกับผมสักเท่าไรหรอก เพราะพวกเขากลัวพี่ใหญ่” เอกราชเอ่ยถึงพี่ชายสุดที่รักยิ้มๆ ซึ่งป่านนี้คงนั่งไม่ติดที่เขายังไม่กลับบ้าน

“ใครคะ”

“พี่ชายผมเอง ขานั้นเสือยิ้มยากเลยล่ะ” แม้จะเป็นการต่อว่ากลายๆ แต่กีรณาสัมผัสได้ถึงความรักที่คนตรงหน้ามีให้พี่ชาย

“น่าแปลกจัง คุณดูร่าเริง ยิ้มง่ายออก”

“แถมให้อีกหน่อย ใจดีด้วย” เอกราชต่อให้พร้อมกับรอยยิ้ม เขารู้สึกถูกใจและถูกชะตาเธออย่างบอกไม่ถูก

****