รสชาติของคนปากดี

สามสาวต่างแยกย้ายจากสองหนุ่ม พีรดลส่งข้อความหาหวานใจว่าคืนนี้เขาไปหาที่คอนโด มะนาวส่งสติกเกอร์กลับไป ลัขณากับแพรชมพูมองหน้ากัน

“อินเลิฟหรือมึงกับใครอ่ะ หรือว่าพี่ก้องคณะวิศวะ เอ หรือพี่เอกคณะบริหาร เห็นตามจีบมึงอยู่”

“อินเลิฟบ้าบออะไร คือกูส่งใบสมัครงานไป เขาตอบรับน่ะ”

มะนาวเอ่ยตอบกลับไป ลูกปลาสังเกตูเห็นเพื่อนรักเงียบไปจึงเอ่ยถาม

“เป็นอะไรไปแพร”

“ กูไม่รู้ว่าจะได้งานไหมน่ะ รอเขาตอบกลับอยู่”

“ไม่เป็นไรน่า ไอ้พีมันบอกว่าหากยังไม่ได้มันจะฝากมึงทำงานกับพ่อมันให้ก่อน พ่อมันมีคอนโดหลายโครงการ ทั้งกรุงเทพและต่างจังหวัด”

“เอาไว้ให้ที่สุดก่อนปลาค่อยไปรบกวนมัน”

แพรทำหน้าเซ็ง มะนาวจึงเอ่ยขึ้น เอาน่าพรุ่งนี้ไปปลดปล่อยก่อน แกเรียนเก่ง เกรดเฉลี่ยก็ดี พรุ่งนี้ไปเที่ยวบ้านพีให้สบายใจค่อยว่ากันอีกที ส่งไปหลายที่ต้องได้สักที่แหละน่ามึง ไปๆ จะไปหาแดกไอศกรีมกันไม่ใช่เหรอ”

“อืม ไปๆๆๆ”

สามสาวนั่งรถไม่นานก็มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เมื่อมาถึงก็ตรงเข้าร้านไอศครีมชื่อดัง ทั้งสามคนนั่งกินไปพลางๆ จนกระทั่งมือถือของแพรดังขึ้น แพรขอตัวเพื่อนไปรับสายก่อน

เมื่อคุยโทรศัพท์เรียบร้อยก็กลับมากินต่อ สามสาวกำลังจะจ่ายเงินก็ปรากฎว่ามีคนชำระให้แล้ว เดินออกมาก็เจอเข้ากับทัศดนัยที่ยืนหน้าแป้นอยู่ ลูกปลาทำหน้าเบ้ทันที

“กูกลับก่อนนะไม่อยากเห็นหน้ามัน เห็นแล้วคันตีน”

“ปลา เบาๆ หน่อยยังไงพี่ทัศเขาก็แก่กว่าพวกเรา ไปกันเถอะไปขอบคุณเขาหน่อย”

มะนาวเอ่ยขึ้น พอดีกับที่พีรดลเดินมาถึง ก่อนจะเอ่ยอาสาไปส่งมะนาว ส่วนลูกปลากับลูกแพรอยู่บ้านเช่าเดียวกัน ให้ไอ้ทัศไปส่งดีที่สุด เขามีธุระกับมะนาวด้วย ธุระสำคัญมาก

“ไอ้ทัศ มึงไปส่งไอ้ปลากับไอ้แพรแล้วกัน กูจะไปส่งมะนาว”

ทัศดนัยพยักหน้า เขามองออกว่าสองคนนี้เกินเพื่อนไปแล้ว ลูกปลาปฏิเสธทันทีแต่ลูกแพรส่ายหน้า ก่อนจะกระซิบ

“มึง พรุ่งนี้ต้องไปบ้านพีมัน อย่ามีเรื่องเลยเดี๋ยวไม่ได้ไปกันพอดี”

ลูกปลาขัดใจแต่ยอมทำตามเพื่อนว่า กระทั่งมือถือแพรดังอีกรอบ ลูกแพรไปรับสายก่อนจะเดินมาบอกทั้งคู่ที่ยืนอยู่

“พอดีมีธุระด่วนน่ะ พี่ทัศไปส่งปลาก่อนแล้วกันนะคะ เดี๋ยวกลับดึกสักหน่อยนะปลา ไปกับพี่ทัศก่อนเถอะ”

“อ๋า ให้กูไปเป็นเพื่อนไหมมึง”

“ไม่เป็นไร พี่ทัศแพรไปก่อนนะคะ ฝากส่งปลาด้วย”

“ได้ค่ะ ลูกแพรไปเถอะถ้าดึกมากก็โทรมา เดี๋ยวพี่ไปรับก็ได้ เป็นผู้หญิงกลับดึกๆ คนเดียวอันตราย”

“ขอบคุณค่ะพี่ทัศ ปลาคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ ว่าอย่ามีเรื่อง”

“เออน่า...กูรู้แล้ว”

แพรชมพูเรียกรถไปทันที พ่อกับแม่จากไปเพราะอุบัติเหตุ เธอมีเพียงเงินประกันที่พวกท่านทำไว้ให้5ล้าน บ้านที่พ่อกับแม่ซื้อพวกท่านเพิ่งจะผ่อนไปได้2ล้าน ผ่อนได้ไม่นานก็เกิดเรื่อง

แพรชมพูนำเงินที่ได้ไปปิดบ้าน3ล้าน เหลือ2ล้านต้องใช้ชีวิตตั้งแต่เรียนปี2เพราะพ่อกับแม่จากไปแล้ว เธอไม่มีญาติที่ไหน

แพรชมพูใช้อย่างประหยัด เธอเรียนไปด้วยทำงานร้านกาแฟไปด้วย เธอเอาเงินมาต่อเติมทำห้องเก็บของในบ้าน ก่อนจะปล่อยเช่า เธอเลือกเช่าอยู่ห้องเล็กๆ เดือนละ2,500หารกับลูกปลา ค่าเช่าบ้านตั้งไว้ที่25,000บาทต่อเดือนเพราะเป็นบ้านเดี่ยวพื้นที่ใช้สอยกว้าง มี4ห้องนอน แพรชมพูเก็บค่าเช่าบ้านเอามาไว้เป็นเงินใช้จ่ายในแต่ละวัน

เกื้อกูลหรือหมอเกื้อเป็นพี่ชายข้างบ้านที่เห็นเธอมาตั้งแต่เด็ก วันนี้เขาโทรมาหาบอกกับเธอว่ามีลูกค้าต่างชาติขอเช่า2ปีให้เธอมาทำสัญญา แพรชมพูจึงต้องรีบไป ราคาเช่าแพงขนาดนี้ หาคนเช่ายากในเมื่อมีคนต้องการเธอจึงต้องรีบคว้าโอกาส

เพื่อนไปแล้ว ลูกปลาก็เดินออกจากห้างแต่ทัศดนัยไวกว่าเขาคว้าลำแขนกลมกลึงเอาไว้ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

“ทำไม ปากดีเฉพาะเวลามีคนอยู่ด้วย แต่พออยู่ด้วยกันไม่กล้า ใจกากแต่ปากดีสินะ”

ลูกปลามองหน้าเขาด้วยสายตามีอารมณ์ เธอพยายามสลัดให้พ้นจากการที่เขายึดแขนเรียวเอาไว้ ยิ่งนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งทำกับนักศึกษารุ่นน้องในรถ เธอยิ่งไม่อยากขึ้นรถเขา ขยะแขยงก่อนจะเอ่ยลอดไรฟันไม่ต้องการให้คนอื่นได้ยิน

“ปล่อยกูไอ้ทัศ มึงกับกูต่างไม่ได้ชอบขี้หน้ากันเพราะฉนั้นอย่าฝืนใจมึงเลย กูกลับเองได้”

“กูรับปากไอ้แพรไปแล้ว หรือมึงจะเอากูไปนินทาลับหลังสนุกปาก ไปได้แล้วอย่าเล่นตัว หุ่นมึงไม่ได้น่าพิศวาสขนาดนั้น แห้งขนาดนี้ กูกำลังแข็งๆ อยู่เจอหน้ามึงยังเหี่ยวเลย”

“ไอ้ทัศ ว้าย”

ทัศดนัยไม่สนใจเขาโอบเอวลากเอาร่างเล็กเดินตามมาที่ลานจอดรถ ลูกปลาพยายามดิ้นแต่ไม่ได้ผลในที่สุดเขาก็จับเธอยัดเข้ารถจนได้ ทัศดนัยออกรถทันที แต่ไม่ได้ออกจากห้างเขาเลือกขับลงไปจอดชั้นใต้ดิน ที่ไฟส่องไม่ถึง ลูกปลามองหน้าเขาทันที

“ปากดีนักนะมึงน่ะ ขอกูลองหน่อยสิว่าปากดีๆ แบบนี้รสชาติเป็นยังไงวะ”

ทัศดนัยมองหน้าของเธอ แม้จะมีเพียงแสงสลัวๆ แต่ก็ทำให้เห็นสายตาวาววับของเขาได้ ลูกปลาใจคอไม่ดี ปกติมันไม่เคยทำสีหน้าสายตาน่ากลัวขนาดนี้

ลูกปลาควานหาที่เปิดประตูแต่ทัศดนัยยิ้มร้าย ต้องเปิดจากฝั่งเขาเท่านั้น อยากลงเหรอฝันไปเถอะ มือหนาคว้าเอวบางรั้งมานั่งตักตัวเองฝั่งคนขับได้สำเร็จ ลูกปลาเอ่ยปากด่าเขาทันที

“มึงทำอะไร ไอ้ทัศอย่ามาทำเรื่องเหี้ยๆ กับกูนะ กูไม่ใช่กะหรี่ที่มึงซื้อมากินนะ อื้อ”

ทัศดนัยก้มลงไปหาลูกปลา หญิงสาวปิดปากแน่น ชายหนุ่ม ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษา สองเม็ดก่อนจะขยำหน้าอกที่อวบอัด ลูกปลาอ้าปากจะด่าเขา ทำให้ทัศดนัยได้จังหวะส่งลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวเอาลิ้นเล็กของเธอ

ทัศดนัยจูบเธอหนักหน่วง กวาดน้ำหวานในโพรงปากของลูกปลาราวกับน้ำทิพย์ มือเล็กทั้งทุบทั้งหยิกแต่ไม่ทำให้เขาสะเทือนแต่อย่างใด

ลูกปลาดิ้นไม่นานก็อ่อนลง ทัศดนัยพอใจมาก เธอไม่ประสีประสา ความไร้เดียงสาของลูกปลาทำเขายิ่งกระหายในตัวเธอมากขึ้น

บราลูกไม้ถูกเขาเกี่ยวตะขอออกเรียบร้อย เสียดายชั้นใต้ดินมืดไปหน่อย แต่ยายตัวเล็กผิวออร่ามาก พอให้เห็นลางๆ

ปากหยักได้รูปครอบครองหัวจุกที่เริ่มแข็งเป็นไตเพราะถูกเขาบี้และเขี่ย เสียงครางหลุดออกมาจากปากของคนตัวเล็ก

“อ๊า..อืม พะ พอแล้ว กู เสียว อื้อ ไอ้ทัศ ไอ้เลว อ๊า”

“อืม จ๊วบ อืม”

คนตัวสูงไม่สนใจเขาทั้งดูดทังตวัดลิ้นเลีย ขยำเต้านมอวบราวกับกำลังเล่นดินน้ำมัน ทัศดนัยละริมฝีปากออกมาก่อนเอ่ย

“ปลา มึงแม่งหวานชิบหาย ปากมึงโคตรหอมน้ำลายก็หวาน นมมึงยิ่งหวาน ไอ้ปลากูจะเอามึงทำเมีย”

เพียะ!!! ลูกปลาตบหน้าเขาทันทีที่เขาเผลอ ทัศดนัยตาลุกวาว กำลังจะทำต่อพอดี ร.ป.ภ.ของห้างเดินส่องไฟฉายมา ลูกปลารีบปีนมานั่งฝั่งข้างคนขับ ติดกระดุมมือไม้สั่น เขาน่ากลัวเกินไปแล้ว ทัศดนัยออกรถจนกระทั่งพ้นจากชั้นใต้ดินเขาถึงได้เห็น เขาดูดแรงไปหน่อย คอยายตัวแสบกับเนื้อที่พ้นร่มผ้าแดงไปหมด รู้สึกภูมิใจเป็นบ้า

เขาขับรถมาจนถึงบ้านเช่า ก่อนที่จะปล่อยให้ลูกปลาลงจากรถ จากนั้นจึงเอ่ยลอยๆ

“ไม่ใช่ว่าพรุ่งนี้มีคนขี้ขลาดไม่กล้าไปนะ กูล่ะจะรอว่าจะเก่งเหมือนปากไหม หรือใจเสาะไม่กล้าไปเพราะกลัวติดใจกู”

“ไอ้เหี้ย ไปตายซะ”

ลูกปลาลงจากรถปิดประตูดังลั่นจนประตูแทบหลุด คนมองมาเป็นแถว ปกติทัศดนัยเป็นคนรักรถ ไม่ชอบให้ใครมาทำรุนแรง แต่ยกเว้นยายนี่สักคนแล้วกัน แม่งหวานชิบหาย