ความรักที่ต้องปิดบัง

ลูกปลามาถึงบ้านก็อาบน้ำ เห็นรอยดูดทั่วคอกับหน้าอกก็กำมือแน่น ไอ้ทัศไอ้สารเลว ฝากไว้ก่อนเถอะ

ลูกปลารอจนถึงสามทุ่มลูกแพรก็กลับมา เมื่อมาถึงก็หิ้วของกินมาเต็มมือ ลูกปลาเดินไปรับก่อนจะเอ่ยถาม

“ไปบ้านมาเหรอ มีคนเช่าแล้วเหรอ”

“อืม เป็นเพื่อนพี่หมอน่ะ มาจากสวิสเขามาเป็นครอบครัวน่ะ พี่หมอบอกว่าไว้ใจได้ ฉันเก็บมัดจำ6เดือนน่ะ”

“อืมก็ดี ได้เงินแสนกว่าบาท กว่าจะได้งานอย่างน้อยก็ไม่อดตาย”

“อือ...ว่าแต่มึงกับพี่ทัศไม่ได้ทะเลาะกันนะ ปลากูขอล่ะกูห่วงมึงนะ พี่ทัศไม่ใช่คนจะยอมคน ถ้าเขาไม่พอใจมึงวันไหน มึงจะเดือดร้อนเอา บ้านเขารวยขนาดนั้น พ่อแม่ตามใจจะตาย ขนาดเรียนมา5-6ปีไม่ยอมจบพ่อแม่ยังไม่กล้าว่าลูกเขาเลย”

“รู้แล้วๆ กูไม่เอาพิมเสนไปแลกเกลือหรอกน่า”

เสียงไลน์ดังติ๊งๆๆๆ ลูกปลาเลยเอามาดูก่อนจะหน้าแดง ไอ้บ้านั่นส่งรูปตัวเองนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวที่มีบางอย่างดันมันจนตุงมาให้ไม่พอ ยังพิมพ์ข้อความลามกอีก

(ปลา กูถอนคำพูดนะที่ว่าเห็นมึงแล้วเหี่ยว ตอนนี้นึกถึงเสียงครางมึงตอนเย็น กูเงี่ยนจนแข็งเลย)

(ไอ้ทัศ ไปตายซะ ไอ้นรก)

(อ้อ หวังว่าคงไม่กลัวของกูจนตกใจสลบนะ อย่าบล็อกกูล่ะ ไม่งั้นจะถือว่ามึงกลัวกู กากว่ะ555)

ลูกปลาตัดสินใจบล็อกทัศดนัยจริงๆ แพรมองหน้าเพื่อนอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้หาคำตอบ ทั้งสองคนกินมื้อค่ำเรียบร้อยก็เตรียมสำภาระเพื่อไปเขาค้อวันรุ่งขึ้น จากนั้นทั้งคู่ก็รีบเข้านอน เพราะเช้าเพื่อนจะมารับแต่เช้า

คอนโดของมะนาว

พีรดลกำลังตักตวงความสุขกับแฟนสาวอยู่ แต่มาะนาวไม่ได้ให้เขามากกว่ากอดจูบ ฝ่ายชายถูกบังคับไปเรียนต่อ เธอยังไม่อยากเสี่ยงกับรักทางไกล พีรดลดูดดื่มสองเต้า ปากก็อ้อนวอนขอคนตัวเล็ก

“มะนาว..ให้พีไม่ไดเหรอครับ พีรักมะนาวนะ”

“อื้อ..พี พอเถอะนะมะนาวรักพีแต่ว่าเราเพิ่งจะเรียนจบ มะนาวยังไม่มีงานทำเลย”

“พีเลี้ยงนาวได้ มะนาวจ๋าพี่จะลงแดงแล้ว อื้อ นาวหวานขนาดนี้ให้พีเถอะนะคนสวย”

มะนาวพลิกเขากลับ ก่อนจะทำให้เขาสุขสมด้วยปากน้อยๆ ของเธอ พีรดลกัดฟันก่อนจะคำรามออกมา เขาเสียวใช่ แต่เขาอยากเสร็จสุขสมในตัวเธอ มะนาวใจแข็งมากไม่ยอมให้เขามากไปกว่าจูบปากดูดนม

ไม่นานเขาก็คำรามออกมาก่อนจะปล่อยน้ำขุ่นข้น มะนาวยอมกลืนมันจนหมด แต่ไม่ยอมให้เขามีอะไรกับเธอ

“พี...มันอาจฟังดูโง่ๆนาวรักพีนะ ถ้าพีรักนาวจริงพีต้องรอได้และกลับมาแต่งงานกับนาว ส่วนนาวจะรอพี”

“เฮ้อ..ก็ได้ๆ ใครใช้ให้พีรักมะนาวขนาดนี้ล่ะ นอนเถอะพรุ่งนี้ต้องเดินทาง”

พีรดลกอดร่างบาง เฮ้อ เขาอยากทำรักกับเธอจะตายอยู่แล้ว อยากเป็นไอ้ทัศจังจะได้ไม่ต้องคิดมาก แต่เขาทำไม่ได้เพราะเขารักมะนาว กะว่าพรุ่งนี้จะเปิดตัวกับพ่อ แต่พ่อดักทางเรื่องเรียนต่อหาว่าเขาติดผู้หญิง ที่เขาไม่อยากไปเพราะเขาไม่อยากห่างจากมะนาวนี่แหละ กลัวพ่อจะเอาความโกรธมาลงที่แฟนสาว

“นาว เรื่องของเรารอหน่อยนะ พ่อบังคับพี เดิมพีไม่อยากไปแต่พ่อยื่นคำขาด พีกลัวพ่อจะหาเรื่องนาว พ่อเวลาไม่เอาใครก็คือไร้เหตุผลยิ่งกว่าเด็กๆ เสียอีก”

“อืม ไม่เป็นไร เรื่องของเราเอาไว้ค่อยเปิดตัวทีหลัง นอนเถอะพีดึกแล้ว พรุ่งนี้ต้องขับรถอีกนะ”

ทั้งคู่นอนหลับไปแล้วโดยที่พีไม่รู้ว่าคุณป๋าพ่อของตัวเองกำลังทำอะไร

รีสอร์ทธารธารา

ภายในห้องภูริทัศน์นั่งคลึงแก้วไวน์ในมือ กำลังฟังลูกน้องรายงานสถาณการณ์ของลูกชายคนเดียว

ภูริทัศน์ในช่วงวัยรุ่นเขาพลาดไปมีอะไรกับลูกสาวนักการเมืองท้องถิ่นคนหนึ่ง หลังจากนั้นเธอก็ตั้งครรภ์ แต่เพราะเขายังเรียนไม่จบและเป็นเพียงนักเรียนพ่อแม่ฝ่ายหญิงไม่ยอมรับเขา พ่อกับแม่ของภูริทัศน์มีที่ดินมากมายเพียงแค่ไม่ได้โอ้อวด

ส่วนนักการเมืองคนนั้น เก็บลูกสาวเอาไว้รอจนเธอคลอดพีรดลออกมาจากนั้นก็เอามาส่งคืนให้พ่อกับแม่เขาเลี้ยงดู ส่วนแม่ของพีรดลถูกตากับยายเจ้าพีจับล้างน้ำแต่งงานกับลูกชายนักการเมืองด้วยกัน

จนวันหนึ่งพ่อตัดสินใจขายที่ในกรุงเทพหนึ่งแปลงเพื่อให้เขาตั้งตัว เพราะเขาอยากทำให้ครอบครัวนั้นเห็นว่าเขามีความสามารถขนาดไหน ไม่ใช่ให้ใครก็ได้มาดูถูก

พ่อเขาขายที่แปลงเล็กๆ ได้มาถึง1,000กว่าล้าน ภูริทัศน์เอาเงินไปกว้านซื้อคอนโดบ้าง สำนักงานบ้าง ตึกแถวบ้างเกร็งกำไร ไม่นานจากเงินลงทุนเพียงพันล้านตอนนี้เขามีมากกว่าสามหมื่นล้าน และยังเก็บค่าเช่าที่ดินในกรุงเทพ รวมถึงต่างจังหวัดอีกหลายแปลง

บ้านที่กรุงเทพ พ่อกับแม่ของเขาอยู่กับลูกชายตัวดี ปู่กับย่าตามใจพีรดลเกินไป เขาเองก็เคยถูกตามใจจนเสียคนมาแล้ว เรื่องนี้จะต้องไม่เกิดกับลูกชายเขาอีก

อดีตผู้หญิงคนนั้นพยายามมาขอเจอลูก ไม่ใช่เพราะรักใคร่เจ้าพีหรอก เธอมีลูกกับสามีใหม่ถึง3คน แต่เพราะพ่อของเธอกับครอบครัวสามีใหม่กำลังประสบปัญหาทางการเงิน คงอยากใช้ลูกชายเขาเป็นเครื่องมือมาดูดเงินจากเขา หึ ฝันเฟื่อง นี่จึงเป็นสาเหตุหลักที่เขาต้องการส่งบุตรชายไปเรียนต่อเมืองนอก

ภูริทัศน์นั่งฟังลุกน้องรายงานเรื่องที่เขาให้ไปสืบมา เดชเป็นคนสนิทของเขา และรับมอบหมายจากเขาให้ติดตามลูกชาย

“ว่าไงไอ้เดช เจ้าพีมันทำอะไรบ้าง ผู้หญิงคนนั้นไปเจอมันหรือเปล่า”

“ไปครับ แต่ไม่ได้เข้าบ้านเพราะคุณท่านทั้งสองสั่งห้าม เห็นว่าไปหาที่มหาลัยแต่ว่าคุณพีไม่ยอมมาพบ”

“อืม...กูต้องการให้มันไปเรียนต่อให้ไว กลัวมันใจอ่อนให้ผู้หญิงคนนั้น แล้วเรื่องอื่นล่ะ ดูเหมือนมันไม่อยากไปแคนนาดาเพราะติดผู้หญิง”

“เท่าที่สืบได้ที่คุณพีสนิทที่สุดชื่อแพรชมพูครับนาย สองวันก่อนคุณพีรูดบัตรเครดิตซื้อสร้อยข้อมือไป20,000 เห็นว่าจะให้เป็นของขวัญวันเกิดเพื่อนคุณพีที่ชื่อลูกแพรวันมะรืนนี้ครับ”

“อ้อ..มันบอกว่าจะกลับมาฉลองเรียนจบ ยายลูกแพรอะไรนี่คงมาด้วยแน่ๆ มึงมีรูปไหมเอามาให้กูดูสิ”

เดชเปิดรูปจากมือถือส่งไลน์ไปให้เจ้านายดู ในรูปคือผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาจิ้มลิ้ม ปากอิ่มรับกับจมูกที่โด่ง ผิวอมชมพู ผมยาวถูกมัดไว้ข้างๆ มิน่าไอ้ตัวดีถึงไม่อยากไปเรียนต่อ ติดผู้หญิงนี่เอง เขาเอาผู้หญิงมาเยอะ ยายเด็กนี่ตัวเท่าลูกหมามีอะไรให้ติดใจกันวะ หรือยายนี่ลีลาดี จากนั้นภูริทัศน์จึงเอ่ยกับลูกน้อง

“ไอ้เดชมึงเตรียมต้อนรับเจ้าพีกับเพื่อนๆคนอื่น ส่วนยายเด็กแพรชมพูอะไรนี่เดี๋ยวกูจัดการเอง แม่เจ้าพีป้วนเปี้ยนไม่เลิก ผัวใหม่ก็ไม่ใช่คนดี กูไม่อยากให้ลูกกูเสี่ยงอยู่เมืองไทยช่วงนี้ งานกูยุ่งๆไม่มีเวลาดูมัน อีกอย่างมันก็ดื้อรั้น ผู้หญิงแม่งเหมือนกันหมด หน้าเงิน”

“ครับนาย เอ่อนายครับตึกที่กรุงเทพเหมือนจะมีคำสั่งให้รื้อถอนครับ”

"อืม...คนไหนเช่าแล้วแอบต่อเติมผิดประเภท โดยไม่แจ้งมึงหาทนายฟ้องเรียกค่าเสียหายด้วย ส่วนเรื่องของกฏหมายให้คุณมานพจัดการไป”

“ครับนาย งั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ”

ลูกน้องคนสนิทไปแล้ว ภูริทัศน์กลับยังคงไม่ยอมวางรูปของลูกแพร มิน่าไอ้พีถึงหลง หึ กล้ามาอ่อยลูกชายฉันให้ลุกมาต่อต้านฉันเหรอ เธอยังกร้านและร่านไม่พอหรอก แพรชมพู

ภูริทัศน์กระดกไวน์ในแก้วก่อนมองไปยังรูปของแพรด้วยสายตาลุ่มลึก เขามีวิธีกีดกันยายนี่ออกจากลูกชายแน่นอน หากไอ้พี่รู้ว่าคนรักของมันแรดขนาดมานอนกับพ่อตัวเอง มันจะยังอยากอาลัยอาวรณ์เมืองไทยไหม

“แพรชมพู ลูกแพร หึ ฉันรอเจอหน้าเธอแทบไม่ไหวแล้ว”