16 ผู้หญิงของน้าภพ

“รอน้านานไหมกอหญ้า พอดีน้าเจอทานนายอำเภอเลยคุยนานไปหน่อย” เพียงพรถามหญิงสาวที่เดินมารอที่รถก่อนหน้า

“ไม่ค่ะ”

“เมื่อกี้น้าภพใช่ไหมที่ยืนคุยกับกอหญ้า”

“ค่ะ น้าภพกับผู้หญิงชื่อวีค่ะ”

“อ่อ”

“น้าพรรู้จักเหรอคะ เธอเป็นแฟนน้าภพใช่ไหมคะ”

“แฟนเก่าจ้ะ เลิกกันไปหลายปีแล้ว”

“ดูเหมือนเธออยากคืนดีกับน้าภพนะคะ”

“แล้วน้าภพว่ายังไงล่ะกอหญ้า” เพียงพรรู้สึกเป็นห่วงความรู้สึกของน้องชาย

“น้าภพบอกว่าเป็นได้แค่เพื่อน”

“ก็คงเป็นแบบนั้นแหละ น้าภพของกอหญ้าไม่ใช่คนโง่”

“คุณวีเป็นคนไม่ดีเหรอคะ”

“เธอก็ไม่เลวร้ายอะไรนะ แต่น้าภพไม่ชอบให้ใครมาดูถูกอาชีพและร้านที่พ่อกับแม่สร้างกันมา”

ญารินดาพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมทั้งสองคนถึงเลิกกัน เพราะภีมภพเคยพูดให้ฟังว่าร้านค้าและครอบครัวเป็นทุกอย่างในชีวิต

แม้จะรู้สึกไม่พอใจที่ภีมภพไปเที่ยวต่อกับเพื่อนๆ และแฟนเก่าแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะสถานะของเขากับเธอนั้นยังเป็นน้ากับหลานแม้เธออยากจะเปลี่ยนสถานะแค่ไหนก็ยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะ

พอกลับมาถึงบ้านญารินดารีบอาบน้ำจากนั้นก็นอนรอว่าเมื่อไหร่เสียงรถของภีมภพจะเข้ามาสักที รอจนกระทั่งเผลอหลับไปหลายรอบ จนถึงเวลาตีหนึ่ง เสียงรถก็มาหยุดที่หน้าบ้าน เธอเงี่ยหูฟัง อยากจะออกไปดูว่าชายหนุ่มเมามาหรือเปล่า

“ภพขา วีเดินไม่ไหวแล้ว อุ้มวีหน่อยได้ไหมคะ” เสียงผู้หญิงทำให้คนที่กำลังจะเปิดประตูออกจากห้องต้องชะงัก

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าผู้หญิงที่น้าชายพากลับมาด้วยคืนนี้เป็นใคร ความรู้สึกของญารินดาตอนนี้คือมันจุก มันเจ็บไปทั้งหัวใจ ตอนหัวค่ำอยู่ต่อหน้าเธอเขาพูดอีกอย่าง แต่สุดท้ายก็พาผู้หญิงคนนั้นกลับมาด้วย

สองมือสั่นเทา เธอไม่อยากรู้ว่าสองคนนั้นจะคุยอะไรกันต่อ ญารินดาหยิบหูฟังมาสวมเปิดเพลงให้ดังกลบเสียงรอบข้าง ก่อนจะล้มตัวลงนอน พยายามข่มตาให้หลับ แม้จะยากแต่ญารินดาก็หลับไปพร้อมทั้งคราบน้ำตา

เช้าที่สดใสของใครหลายคน แต่เช้าคำนี้กับญารินดาไม่ได้เลย เพราะนอกจากจะนอนดึกแล้ว เธอยังต้องมาเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ภีมภพพามานอนค้างที่บ้านบนโต๊ะอาหาร

“กอหญ้าไม่สบายหรือเปล่า” เพียงพรสังเกตว่าเช้านี้เธอไม่สดใส ไม่ช่างพูดเหมือนเคย

“เมื่อคืนนอนดึกค่ะน้าพร เช้านี้เลยปวดหัวนิดหน่อย”

“แล้วทำไมไม่บอกแม่ ยังจะมาช่วยทำกับข้าวแต่เช้าอีก”

“ไม่เป็นไรค่ะแม่ หนูไม่ได้เป็นอะไรมาก”

“น้องกอหญ้าทำอาหารเช้าเหรอคะ อร่อยมาก”

“ค่ะ”

“กอหญ้า วันนี้หนูนอนพักก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวน้าให้น้าก้านไปส่งแม่ที่ตลาด”

“ก็ได้ค่ะน้าพร”

“ทานยาแล้วนอนพักนะ วันนี้ไม่ต้องเข้าร้านก็ได้”

“ถ้าหนูดีขึ้นแล้วจะตามไปนะคะ”

“ได้จ้ะ แต่ถ้าไม่ไหวก็พักต่อนะ” เพียงพรเป็นห่วงเพราะไม่เคยเห็นญารินดาเป็นแบบนี้มาก่อน

“ค่ะ”

“กอหญ้าน่ารักดีนะคะ เชื่อฟังผู้ใหญ่ แล้วเรียนชั้นไหนแล้วคะ” ปวีรดาพยายามชวนคุย เพราะเมื่อวานเห็นแล้วว่าเด็กสาวคนนี้สนิทสนมกับภีมภพมาก ถ้าเธอเข้าทางเพียงพรไม่ได้ก็คงมีเด็กสาวอีกคนที่จะช่วยให้เธอกับภีมภพได้กลับมาคบกันอีกครั้ง

“กำลังจะขึ้น ปี 4 แล้วค่ะ”

“ปีนี้ก็คงจบแล้วสินะคะ เรียนคณะอะไร ถ้าจบแล้วให้น้าช่วยฝากงานให้ได้นะคะ”

“ขอบคุณค่ะ”

“กอหญ้าจ๊ะ น้าว่าหนูไปนอนพักเถอะ” เพียงพรรีบตัดบท เพราะรู้สึกว่าปวีรดาจะมาก้าวก่ายเด็กของเธอมากเกินไป

“ค่ะ น้าพร หนูไปพักก่อนนะคะ”

ญารินดาไม่คิดว่าตัวเองจะอ่อนแอถึงเพียงนี้ เมื่อเช้าก่อนออกจากห้องก็คิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องเจอกับผู้หญิงของภีมภพ แต่ไม่คิดว่ามันจะเจ็บแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

อีกไม่วันก็จะต้องกลับเตรียมงานรับน้องแล้ว แล้วเวลาที่เหลืออยู่เธอจะทนมองหน้าภีมภพกับแฟนเขาได้ยังไง คิดถึงตรงนี้เธอก็เก็บของที่จำเป็นลงกระเป๋าใบเก่งคงต้องไปมหาวิทยาลัยก่อนกำหนด

ญารินดาโทรศัพท์ไปหาต้นหลิวเพื่อจะถามว่าเพื่อนจะกลับไปที่หอพักวันไหนเผื่อเธอจะติดรถไปด้วย แล้วก็เหมือนโชคจะเข้าข้างเพราะบ่ายวันนี้พี่ชายของต้นหลิวจะไปธุระที่กรุงเทพพอดีเธอเลยขอติดรถไปด้วย

หญิงสาวเก็บของแล้วเดินไปบอกแม่กับเพียงพรที่ร้าน ว่าตัวเองนั้นต้องรีบกลับ พอดีกับต้นหลิวและพี่ชายมาถึงพอดี

“แม่ฝากกอหญ้าด้วยนะต้นโมก” วาสนารู้จักต้นโมกมาตั้งแต่ชายหนุ่มยังเรียนที่โรงเรียนเดียวกับลูกสาว

“ครับน้า ผมไม่ได้เจอน้านานเลยสบายดีไหมครับ”

“น้าสบายดี แล้วต้นโมกกลับมานานแล้วเหรอน้าไม่ไค่อยได้ข่าวเลย”

“กลับมาได้เดือนเดียวเองครับ ช่วงนี้ยังไม่เริ่มงานเลยเป็นเบ๊คอยรับใช้น้องสาวไปก่อนครับ” ชายหนุ่มหัวเราะอย่างอารมณ์ดี แต่ก่อนเขามักจะแวะมาที่ร้านอาหารตามสั่งของเธออยู่บ่อยๆ บางครั้งก็มารับน้องสาว บางครั้งก็พาเพื่อนๆ มาทานข้าว ความสนิทสนมจึงมีมากอยู่ประมาณหนึ่ง

“เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกัน เผลอแป๊บเดียวเรียนจบแล้ว”

“ครับน้า ผมไปหลายปีกลับมาอีกทีน้องๆ โตเป็นสาวกันหมดแล้ว”

“นั้นสิ แต่ก่อนต้นหลิวกับกอหญ้ายังตัวนิดเดียว” วาสนาคิดถึงอดีตแล้วก็ยิ้ม

การไม่ได้เจอกันนานทำให้การทักทายนานกว่าปกติทั่วไป

“ผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับแล้ววันหลังจะแวะมาคุยกับน้าใหม่ ต้องไปส่งสาวๆ แล้วแวะทำธุระอีกหลายที่กลัวจะกลับถึงบ้านดึก”

“จ้ะ ขับรถกันดี ๆ นะ”

“ครับน้า”

“กอหญ้า ถึงแล้วโทรหาแม่กับน้าพรด้วยนะลูก”

“ค่ะแม่”