Chapter 3 สนใจฉันก็พอ

PART PAKIN

ชายหนุ่มเพ่งมองใบหน้าสวยของหญิงสาวตรงหน้าที่ตอนนี้เธอยืนเหม่อลอย ดวงตาของเธอสีน้ำตาล ผิวของเธอขาวอมชมพู รูปร่างอวบอัด ยิ่งสวมชุดนักศึกษารัดรูป อ่าาาห์ หุ่นเธอน่าฟัดมาก ผมอยากจับเธอกระแทกบนเตียงซะตอนนี้ แต่ผมจะทำให้เธอตื่นกลัวไม่ได้ ต้องค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป

“ฉันอยากกินกาแฟ เธอชงกาแฟเป็นไหม” ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวตรงหน้าทำตัวเกร็งไม่เป็นตัวของตัวเอง เขาจึงสั่งให้เธอไปชงกาแฟเพื่อผ่อนคลายความตึงเครียด

“เป็นค่ะ รอสักครู่นะคะท่านประธาน”

“เดี๋ยว” ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังลุกออกจากเก้าอี้เพื่อไปชงกาแฟให้ชายหนุ่ม เธอก็หันกลับมามองหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง

“คะ?”

“ต่อไปเรียกฉันว่าภาคิน เข้าใจไหม?”

“ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ”

จากนั้นหญิงสาวก็หันหลังเดินออกไปจากห้อง ชายหนุ่มก็มองตามหุ่นเย้ายวนของหญิงสาวแล้วยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ภาคินรีบเดินไปแอบอยู่หลังประตูและเมื่อไอด้าเดินเข้ามา เขาจึงย่องเดินตามหลังหญิงสาวและค่อยๆ เอาร่างแกร่งแนบแผ่นหลังร่างบางเหมือนทำท่าจะโอบกอดหญิงสาว

“โอ๊ยร้อน” หญิงสาวร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวดและตกใจ เมื่ออยู่ดีๆ ชายหนุ่มเดินมากอดเธอ ทำให้กาแฟร้อนๆ หกราดตัวเองจนหมดแก้ว เมื่อได้ยินเสียงร้องดังของหญิงสาว ชายหนุ่มก็ตกใจและหน้าเสีย เอามากๆ เพราะเขาเพียงต้องการแทะโลมหญิงสาวนิดๆ หน่อยๆ ก็แค่นั้น ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้หญิงสาวเจ็บตัวเลยจริงๆ

“เฮ้ย ไอด้า หนูเป็นไงบ้าง ร้อนมากไหม?” ชายหนุ่มรีบถามหญิงสาวด้วยความร้อนรน

“ร้อนสิคะ ถามออกมาได้ ลองเอากาแฟร้อนๆ ราดตัวเองดูไหมล่ะคะ” หญิงสาวตะคอกกลับชายหนุ่มเสียงดัง เหมือนลืมตัวว่าเธอคือนักศึกษาฝึกงาน และเมื่อชายหนุ่มได้ยินหญิงสาวตอบกลับมาเสียงดังลั่น ชายหนุ่มถึงกับหน้าเหวอเลยทีเดียว เพราะชายหนุ่มไม่คิดว่าหญิงสาวจะกล้าขึ้นเสียงใส่เขา

“เอ่อ ขะ...ขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจพูดเสียงดัง ว่าแต่คุณเล่นอะไรคะเนี่ย กาแฟหกเลอะเสื้อหนูไปหมดแล้ว หนูจะทำงานได้ยังไงคะเนี่ย เสื้อหนูเปียกเลอะแบบนี้”

“เอ่อ คือฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ชายหนุ่มไม่รู้จะทำอย่างไรได้แต่เอามือเกาศีรษะตัวเอง

“มานั่งนี่มา เดี๋ยวฉันเช็ดให้” ชายหนุ่มรีบหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดให้หญิงสาวแบบร้อนรน

“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ หนูเช็ดเองได้ค่ะ”

“งั้นหนูด้าเอาเสื้อเชิ้ตฉันไปใส่ก่อนไหมล่ะ?” ชายหนุ่มรีบเสนอความคิด

“เสื้อเชิ้ตคุณภาคินใหญ่กว่าหนูมากเป็นหลายเท่า ถ้าหนูใส่พนักงานที่นี่เขาจะมองหนูยังไงคะเนี่ย” หญิงสาวเอ่ยตำหนิประธานหนุ่มที่เขามีความคิดไม่เข้าท่าเอาซะเลย

“แล้วเธอจะสนใจคนเหล่านั้นทำไมกัน สนใจแต่ฉันก็พอแล้ว”

“เอ่อ คะ...คุณภาคินพูดว่าอะไรนะคะ หนูไม่เข้าใจ” หญิงสาวถามชายหนุ่มอีกครั้ง ถามให้แน่ใจ เพราะบางทีเธออาจฟังผิดหรือเข้าใจผิด

“ฉันพูดว่า ให้เธอสนใจฉันก็พอ” ชายหนุ่มพูดออกไปชัดๆ อีกครั้งให้หญิงสาวตรงหน้าฟัง