Chapter 4 สนใจฉันก็พอ

PART I-DA

@ BENA คอนโด

เฮ้อ ฉันฟังเพลง ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว ของแนน วาทิยา feat. โอบ โอบขวัญ นานนับชั่วโมง ฉันฟังเพลงเดียวซ้ำไปซ้ำมา ฟังไปนั่งถอนหายใจไป คิดถึงแต่คำพูดของคุณภาคินที่พูดกับฉันในเช้าวันนี้

“ให้เธอสนใจฉันก็พอ”

“ให้เธอสนใจฉันก็พอ”

“ให้เธอสนใจฉันก็พอ”

“ให้เธอสนใจฉันก็พอ”

เฮ้อ นี่มันอะไรกัน ทำไมคุณภาคินถึงพูดออกมาแบบนี้ ไม่สิๆ เขาคงพูดไปแบบนั้นเองแหละ หรือบางทีก็คงพูดให้ฉันหายโกรธเขาที่เป็นต้นเหตุที่ทำกาแฟเลอะใส่เสื้อผ้าฉัน

แต่ฉันจะโกรธหรือไม่พอใจยังไง เขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องมาสนใจกับนักศึกษาฝึกงานอย่างฉัน เพราะที่เขาให้โอกาสฉันได้ฝึกงานที่นี่ ก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว ฉันคงต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้หวั่นไหวกับคำพูดของเขา ซึ่งระหว่างฉันกับเขามันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้เลย ฉันมันเป็นแค่เด็กกะโปโล ถ้าจะให้เปรียบก็คงฟ้ากับเหวละมั้ง คนแบบเขาจะมาสนใจฉันทำไมกัน

ฉันได้แต่ส่ายหัวให้กับความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง ฉันนั่งถอนหายใจมานานหลายชั่วโมง เพราะสลัดคำพูดของเขาออกจากหัวของฉันไม่ได้ซะที

ตอนนี้ฉันกำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่คนเดียวที่คอนโด เพราะหลังจากที่กาแฟหกเลอะเสื้อนักศึกษาของฉัน ไม่สิ มันหกราดทั้งตัวเลยต่างหาก คุณภาคินก็อนุญาตให้ฉันกลับบ้านก่อนเวลาเลิกงาน

IG GIRL-I-DA

#อยู่ในช่วงอารมณ์หวั่นไหว

ถูกใจโดย Linly – love , Namwan-Namwan และอีก 2,350 คน

แสดงความเห็นทั้งหมด 125 รายการ

BBBBBB สวยมากค่ะพี่ไอด้า

DOM-1234 สวยครับ ไอด้า

VE-5555 หูยยย สวย

Namwan-Namwan เบาได้เบาค่ะเพื่อน ทำงานได้แล้ว

Linly – Love สวยจ้ะสวย ฉันอยากสวยแบบแกจังเลย ยัยด้า

GIRL-I-DA @ Namwan-Namwan @ Linly – Love เลิกงานแล้วแวะมาหาฉันที่คอนด้วยนะ

Linly – Love หล่อนไม่ทำงานหรือไงกัน

GIRL-I-DA @ Linly – Love มาถึงเดี๋ยวเมาท์ให้ฟัง

ในระหว่างที่รอเพื่อนของฉันเลิกงาน ฉันก็นอนฟังเพลง ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหวอยู่แบบนั้น เนื้อเพลงนี้มันเหมือนกับความรู้สึกของฉันในตอนนี้เลย แต่ก็อย่างว่าแหละ เขาคงหยอดสาวๆ ไปเรื่อยๆ ตามสไตล์ผู้ชายหล่อรวย เขาจะมาจริงจังอะไรกับเด็กสาวธรรมดาแบบฉันล่ะ จริงไหม

17.20 น.

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น เพื่อนของฉันคงมากันแล้ว ฉันรีบเดินไปเปิดประตูทันที

“ฮัลโหล นังไอด้า ทำไมหล่อนถึงกลับก่อนเวลายะ” เสียงยัยลี่รีบถามขึ้นมาอย่างสอดรู้สอดเห็น ทั้งที่ตัวมันเองยังไม่ทันวางสัมภาระ กระเป๋าอะไรเลย

“นั่นสิ มันเกิดอะไรขึ้นยัยด้า ทำไมแกถึงกลับบ้านก่อนเวลาเลิกงาน” น้ำหวานเอ่ยถามอีกคน น้ำเสียงมันอยากรู้อยากเห็นพอๆ กันกับยัยลี่

“ไม่มีอะไรหรอก พอดีว่ากาแฟหกราดเสื้อของฉัน ท่านประธานเลยอนุญาตให้ฉันกลับบ้านก่อนเวลาก็แค่นั้น”

“แล้วหล่อนทำอีท่าไหนยะ กาแฟถึงหกราดเลอะเสื้อตัวเองได้” ยัยลี่มันถามฉัน พร้อมแสดงสีหน้าจับผิดฉันอยู่

“ฉันสะดุดขาตัวเองล้ม ก็ฉันตื่นเต้นนี่หว่า” ขอโทษนะยัยลี่ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะโกหกพวกเธอ เพียงแค่ฉันยังไม่พร้อมที่จะบอก เพราะบางทีฉันอาจคิดไปเอง ฉันได้แต่ขอโทษลิลลี่ในใจ

“ช่างมันเถอะเรื่องนี้ แกไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว เรื่องที่ฉันอยากรู้มากๆ ตอนนี้ ทำไมแกถึงได้ฝึกงานในตำแหน่งเลขาท่านประธาน? งื้ออฉันอยากสลับร่างกับแกมากๆ จริงๆ ตอนนี้ ที่ต่อไปจะได้อยู่ใกล้คุณภาคิน” ยัยลี่พูดพร้อมอมยิ้มเพ้อฝันของมันไปตามสไตล์บ้าผู้ชายหล่อ

“อิจฉาแกจริงๆ เลย” น้ำหวานแสดงท่าทางอิจฉาฉันอีกคนที่ได้อยู่ใกล้คุณภาคิน ชายหนุ่มในดวงใจของพวกมัน