8.งานของอดีตสามี

“คาดว่าอีกไม่เกินสองวัน ทางคณะทูตของจักรวรรดิน่าจะเดินทางมาถึงที่เมืองของเรา..ท่านดยุคต้องการให้พวกเขาพักอยู่ที่ไหนกันครับ”

เคเดนกำลังเคาะโต๊ะอย่างใช้ความคิด สิ่งที่หนึ่งที่กำลังหลอกหลอนเขาอยู่ในยามนี้คืออาการนอนไม่หลับ..

เขานอนไม่หลับมานานหลายสัปดาห์ และอาการนั้นไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้นมาเลย ตรงกันข้ามมันอาจจะแย่ลงด้วยซ้ำ

ไม่ว่าเขาจะหาหมอหรือว่าดื่มยาสมุนไพรอะไรมากแค่ไหนก็ตาม เขาก็ยังคงเผชิญหน้ากับอาการนอนไม่หลับอยู่อย่างนั้น มันน่ากลัวและสร้างปัญหาให้เขามากกว่าที่คิดเอาไว้

“เรื่องนั้น..ที่คฤหาสน์เคซของข้าเองก็มีพื้นที่ว่างอยู่มากมาย ให้คณะทูตพักที่คฤหาสน์ของข้าไปก่อนก็ได้ แล้วก็ข้าขอดูรายชื่อของผู้ที่เดินทางมาหน่อยสิ..”

เมื่อท่านดยุคกล่าวเช่นนั้นเซอร์คาลอสก็ส่งเอกสารเกี่ยวกับรายชื่อของคณะทูตที่เดินทางมาให้แก่ท่านดยุคเคเดน

“นี่ครับ ขุนนางที่เดินทางมาเป็นบารอนที่ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร ในคณะเดินทางก็มีทั้งข้าวของและเครื่องใช้ขององค์ราชินี สมุนไพรและทองจำนวนหนึ่ง ถึงแม้จะบอกว่านี่คือขบวนของคณะทูตแต่พอเอาเข้าใจจริงๆ ดูเหมือนกับว่านี่คือขบวนสิ่งของที่ทางจักรวรรดิส่งมาให้องค์ราชินีเลยนะครับ”

เรื่องนั้นเคเดนเองก็เห็นด้วยแต่ทว่าจะทำอย่างไรได้ในเมื่อองค์ราชาของเรานั้น รักองค์ราชินีมากมายถึงเพียงนั้น

“ถึงอย่างไรก็ต้องดูแลคณะทูตที่เดินทางมาให้ดี และส่งพวกเขากลับไปโดยสวัสดิภาพ นั่นคือสิ่งที่เราต้องทำให้ดี หากว่าในอนาคตเราต้องการเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างสองดินแดนจริงๆ จะให้เกิดเรื่องไม่คาดคิดหรือว่าเรื่องไม่ดีขึ้นมาไม่ได้ เข้าใจไหมคาลอส”

คาลอสพยักหน้าเบาๆ

“ครับท่านดยุค ข้าจะดูแลทุกคนที่เดินทางมาจากจักรวรรดิให้ดี ไม่มีมีข้อบกพร่องเลย”

“เช่นนั้นเจ้าออกไปเถิด ข้าจะพักสักหน่อย..”

อาการและสีหน้าของท่านดยุคไม่ดีขึ้นเลย ต่อให้คาลอสจะพาหมอที่เก่งกาจมากที่สุดในเมืองหลวงมารักษา แต่ทว่าอาการนอนไม่หลับของท่านดยุคก็ยังคงไม่ดีขึ้นเลย

และนั่นทำให้คาลอสและท่านพ่อบ้านเป็นห่วงอาการของท่านดยุคมากจริงๆ

......................

“อีกสองวันเราจะน่าจะเดินทางถึงประตูเมืองของราชอาณาจักรมารุคาแล้ว เพราะอย่างนั้นวันนี้ข้าจึงประกาศให้เราพักกันตรงจุดนี้เพื่อเตรียมความพร้อมก่อนเข้าเขตของราชอาณาจักรมารุคา”

ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะยอมรับการมาเยือนของคณะทูต แต่เพราะชาวมารุคาเคยได้ชื่อว่าเป็นชนเผ่าป่าเถื่อน อีกทั้งองค์ราชายังลักพาตัวท่านหญิงมาเรน่าไป ความสัมพันธ์ของทั้งสองดินแดนก็เลยไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก แต่เพราะองค์จักรพรรดิของจักรวรรดิทรงทนทานต่อความคิดถึงหลานสาวเพียงคนเดียวมิได้ จึงทรงมีรับสั่งให้จัดตั้งขบวนคณะทูตขึ้นมาเพื่อเดินทางไปเชื่อมสัมพันธ์และเพื่อที่พระองค์จะได้ทรงทราบข่าวสารของหลานสาวเพียงคนเดียว..

ด้วยเหตุนั้นบารอนเซนจึงต้องกำชับให้ทหารทุกคนที่ติดตามมาระแวดระวังตัวให้ดี เพื่อป้องกันไม่ให้มีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นมา

เรเนียใช้ชีวิตบนรถม้ามาเกือบสัปดาห์แล้ว และนั่นไม่ใช่เรื่องยากลำบากอะไรเลยสำหรับเธอ เธอมีแต่พี่ชายและมีสหายที่เป็นบุรุษ ด้วยเหตุนั้นตั้งแต่เด็ก การใช้ชีวิตของเรเนียถึงได้แตกต่างจากสตรีทั่วๆ ไป เธออดทนต่อความลำบากได้อยู่แล้ว เรื่องนั้นไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเธอเลย สิ่งที่เป็นปัญหาของเธอก็คงเป็น..เซอร์ดีแลน

เขาคือคนที่บารอนผู้นั้นส่งมาดูแลเธอ เรเนียไม่แน่ใจว่าท่านข้าหลวงกรีแชงไปบอกกล่าวบารอนว่าอะไรกันแน่ แต่บารอนดูแลเธอเป็นอย่างดีในตลอดระยะเวลาของการเดินทาง

“ผมคิดว่าผมเคยเห็นท่านมาก่อน..ท่านคือหมอหลวงเรเนียใช่ไหมครับ”

และความลับที่เธอปิดเอาไว้มันแตกออกในทันทีที่เซอร์ดีแลนเห็นหน้าเธอ

“คือว่าฉันไม่ต้องการให้ใครล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริงของเพราะอย่างนั้น..ช่วยปิดบังเรื่องชื่อจริงๆ ของฉันเอาไว้ให้หน่อยได้ไหมคะ”

เพราะถึงแม้ว่าพวกชาวบ้านและขุนนางบางคนจะได้ยินชื่อของเธอ แต่ว่าพวกเขาล้วนแล้วแต่ไม่เคยเห็นหน้าของเธอมาก่อน

“ครับ ผมจะปิดบังเอาไว้ จะไม่บอกใครทั้งนั้น”

ตลอดการเดินทางที่แสนยาวนานนี้ เรเนียจึงได้พบเจอเพื่อนใหม่ที่มีชื่อว่าดีแลน..

“เหนื่อยไหมครับ ท่านต้องการน้ำรึเปล่า”

“อา..ฉันกำลังคอแห้งอยู่พอดีเลยค่ะ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ”

ดีแลนลอบมองใบหน้าด้านข้างของเรเนีย.. เขาอมยิ้มพร้อมกับส่งแก้วน้ำให้เธอ เขาไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ว่าชีวิตนี้ของเขาจะมีโอกาสได้อยู่ใกล้กับผู้มีพระคุณ

ครั้งหนึ่งเขาเคยออกรบ และหมอที่ช่วยเหลือเขาจากความตายคือท่านเรเนียที่เดินทางมาที่ชายแดนเพื่อช่วยเหลือกองทัพของจักรวรรดิ

เขาเห็นใบหน้านี้เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น แต่กลับจำได้ไม่ลืมเลยถึงความสวยงามที่แสนตราตรึงใจ ท่านเรเนียไม่ได้มีดีแค่ความงดงามเท่านั้นแต่เรื่องวิชาแพทย์ของท่านนั้นเรียกได้ว่าเก่งกาจไร้ผู้เทียบเคียงเลยก็ว่าได้ ดีแลนดีใจที่เขาได้มารับใช้ท่านเรเนีย..

อีกทั้งก่อนที่เขาจะออกเดินทางมาที่นี่ เขาได้รู้ข่าวว่าท่านเรเนียหย่ากับสามีของท่านเรียบร้อยแล้ว และนั่นก็หมายความว่าในตอนนี้ท่านกำลังโสดอย่างนั้นสินะ!

“นี่คงใกล้จะถึงฤดูหนาวแล้วอย่างนั้นสินะ หากได้เดินทางในฤดูหนาวการเดินทางกลับของเราคงลำบากน่าดูเลย”

เธอกล่าวพร้อมกับปรายตาออกไปมองที่ด้านนอกหน้าต่างรถม้า เรเนียกำลังคำนวณเวลากลับ หากว่าเราเดินทางกลับช้าอาจจะต้องติดอยู่ที่ราชอาณาจักรยาวนานพอสมควร ปกติแล้วในช่วงนี้ไม่มีใครนิยมเดินทางกันหรอก แต่เพราะว่าขบวนทูตนี้จัดขึ้นอย่างกะทันหันเพราะความเป็นห่วงหลานสาวขององค์จักรพรรดิ ด้วยเหตุนั้นจึงไม่มีการคำนวณเวลาของการเดินทางอะไรอยู่เลย

หากว่าเราเดินทางกลับไม่ทันก่อนที่หิมะแรกจะตกลงมา ขบวนคณะทูตของเราคงจะติดอยู่ที่ราชอาณาจักรยาวนานถึงสี่เดือนเลย

นานเกินไป เธอไม่อยากอยู่ในที่ของเขานานมากขนาดนั้นเลย อยากรีบไปที่นั่น รีบๆ หาเขาให้เจอแล้วลักพาตัวเขากลับมาเพื่อไปทรมานเขาให้สาสมกับความเจ็บปวดของเธอ..

“กังวลอย่างนั้นหรือครับ อันที่จริงอาณาจักรมารุคามีสถานที่ท่องเที่ยวมากมายเลยทีเดียว อีกทั้งเพราะอาณาจักรแห่งนี้ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้า ด้วยเหตุนั้นพวกเขาจึงเป็นคนต่างเมืองกลุ่มแรกที่ได้เข้าไปในนั้น ท่านบารอนจึงมีคำสั่งลับๆ ให้เราสืบเรื่องของชาวมารุคามาให้มากที่สุด ทั้งดินแดนที่ตั้งและแผนที่ของราชอาณาจักร..รวมไปถึงรายชื่อของขุนนางทั้งหมด”

เรเนียยกมือขึ้นมาเท้าคางเพื่อมองหน้าของดีแลน สิ่งที่เขากล่าวออกมามันช่างแสนจะคุ้นดีเหลือเกิน

เพราะสิ่งที่ดีแลนกล่าวมันคืองานของอดีตสามีของเธอนะสิ