ตอนที่ 7.1 บรรยากาศพาไป

ตอนที่ 7

บรรยากาศพาไป

ทั้งสองคนพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงเมื่อได้ยินคำเชิญจากลุง ไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือกเท่านั้น แต่เพราะแววตาอบอุ่นของลุงที่มองมานั้นเต็มไปด้วยความหวังดีจริงใจ และอีกอย่างก็ดูเหมือนว่าฝนจะยังคงกระหน่ำลงมาไม่หยุดง่าย ๆ แน่ ทั้งคู่จึงเดินตามหลังลุงไปขึ้นรถกะบะคันเก่า ๆ แต่ยังดูแข็งแรงปลอดภัย

“จากนักท่องเที่ยวกลายเป็นผู้ประสบภัยเฉย” เยลลี่เอียงคอไปใกล้กั๋วซุนแล้วบ่นออกมาเบา ๆ ที่พอให้ได้ยินกันสองคน

“ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี” และเขาเองก็เอียงคอมาตอบแบบขอไปที

ทั้งสามเดินทางด้วยรถคันเก่าฝ่าพายุฝนมาเกือบสามกิโลเมตร และยิ่งในวันที่พายุเข้าเช่นนี่หนทางยิ่งดูไกลกว่าปกติมาก แต่ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางมาถึงบ้านพักของคุณลุง ซึ่งตั้งโดดเดี่ยวอยู่มุมหนึ่งของไร่ชา

บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้เดี่ยวสไตล์จีนเก่าแก่ โครงหลังคาเป็นกระเบื้องดินเผาทรงลาดต่ำ ตัวบ้านยกพื้นเล็กน้อย มีระเบียงเล็ก ๆ ที่มีไม้ไผ่เรียงเป็นรั้ว บานหน้าต่างเป็นไม้บานเปิดที่ยังคงรักษากลิ่นอายแบบโบราณเอาไว้ ภายนอกแม้จะดูเก่าแต่ก็จัดว่าสะอาดเรียบร้อย บ่งบอกถึงการดูแลอย่างดี

“ลุงอยู่ที่ไร่นี้มาจะห้าสิบปีแล้วนะ” ลุงที่เห็นว่าทั้งสองมองบ้านหลังนี้ไม่วางตาก็เอ่ยขึ้น พร้อมกับเดินนำพวกเขาเข้าไปในบ้าน

“เมื่อก่อนลุงก็เป็นแค่คนงานในไร่นี่แหละ โชคดีที่เจ้าของเก่าใจดียกที่ตรงนี้ให้ลุงอยู่เพราะเห็นว่าลุงไม่มีบ้าน พอเปลี่ยนเจ้าของใหม่เขาก็ยังเมตตา เห็นว่าลุงเป็นคนเก่าแก่เลยให้ลุงดูแลไร่แถวนี้ไปเรื่อย ๆ ไร่ชานี่นะมันเปลี่ยนไปเยอะมาก” น้ำเสียงลุงเต็มไปด้วยความภูมิใจในตอนที่พูดถึงไร่ชาที่นี่จนทั้งสองรู้สึกได้ว่าผู้ชายคนนี้รักที่นี่จริง ๆ

และเมื่อพวกเขาเดินเข้ามาด้านในตัวบ้าน จมูกก็ได้กลิ่นหอมจาง ๆ ของใบชาที่เหมือนจะอบอวลอยู่ในทุกผืนไม้

ภายในบ้านมีคุณป้าวัยกลางคนยืนอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน เธอหันมามองก่อนจะยิ้มให้ด้วยท่าทางใจดี

“นี่เมียลุงเอง คุณ.. สองคนนี้เป็นนักท่องเที่ยวมาจากเซี่ยเหมิน เขามาเที่ยวที่ไร่แล้วติดพายุฝนกลับไม่ได้” คุณป้าพยักหน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงใจดี

“งั้นก็พักผ่อนที่นี่กันก่อน โชคดีที่ห้องลูกสาวป้ายังว่าง เดี๋ยวป้าไปจัดการให้นะ” ท่านพูดขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องด้านหลัง ไม่นานนักก็กลับมาพร้อมกับเสื้อผ้าสองชุด

“ชุดของลูกสาวกับลูกเขยป้า ไม่แน่ใจว่าจะพอใส่ได้ไหมลองดูนะลูก” เธอยื่นให้ทั้งสองก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องเพื่อปัดกวาด จัดเตียงใหม่ จากนั้นก็กลับออกมาทำกับข้าวง่าย ๆ มาให้ทั้งคู่กิน เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ จนเมื่อฟ้าเริ่มมืดฝนก็ยังไม่หยุดตก

“ห้องทำความสะอาดเสร็จแล้วเข้าไปพักเถอะลูก เดี๋ยวไม่สบาย” ทั้งกั๋วซุนและเยลลี่หันมองหน้ากันนิดหนึ่ง ท่าทางอึกอักอย่างเห็นได้ชัด ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ดูเหมือนจะมีบางอย่างที่ยังไม่ได้ตกลงกัน

คุณลุงที่เดินออกมาหลังจากอาบน้ำจึงเลิกคิ้วถาม

“ไม่สะดวกตรงไหนหรือเปล่า”