ตอนที่ 5 ขย้ำเหยื่อ

ตอนที่ 5

ขย้ำเหยื่อ

ขวัญข้าวกำลังจะอ้าปากเถียง แต่ทันใดนั้นมือร้อนจัดของเขาก็เลื่อนต่ำลง

"อ๊ะ!"

ริมฝีปากของราชันย์แนบลงมาอย่างเร่าร้อน ลึกซึ้ง และเต็มไปด้วยแรงปรารถนา ขวัญข้าวตั้งใจจะผลักเขาออก แต่สุดท้ายเธอกลับเผลอไผลปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปกับสัมผัสที่เขาบรรเลง ปลายนิ้วแข็งแรงไล้ผ่านผิวเนียน สัมผัสของเขาแผดเผาจนเธอสะท้านไปทั้งตัว

"อืม"

เสียงหวานหลุดออกมาจากลำคอโดยไม่ตั้งใจ แต่นั่นกลับยิ่งทำให้ราชันย์ได้ใจ

"ข้าว"

เขากระซิบเสียงพร่าดวงตาคมจ้องเธอราวกับจะกลืนกินทั้งตัว ขวัญข้าวยังหอบหายใจไม่ทันตั้งตัวดีแต่จู่ ๆ เขาก็ใช้ช่วงจังหวะที่เธอเผลอ

"อ๊ะ!"

เธอสะดุ้งเฮือก! ดวงตากลมเบิกกว้าง เมื่อรับรู้ถึงแรงกดดันจากร่างกายแกร่งที่แนบชิดเข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ เธอสัมผัสได้ว่ากลางหว่างขานั้นมีแท่งเนื้อร้อน ๆ ถูไถไปกับส่วนอ่อนไหว

"อย่าขัดขืนเลยข้าว"

ราชันย์กระซิบข้างหูเสียงของเขาทุ้มต่ำจนทำให้เธอขนลุกไปทั้งตัว

"เพราะตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว"

"อึก!"

ขวัญข้าวสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อความเจ็บแล่นปราดขึ้นมากลางกาย ร่างกายของเธอเหมือนถูกฉีกออกเป็นเสี่ยง ๆ น้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาทันทีโดยไม่อาจควบคุมได้

"ข้าว!"

ราชันย์ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะมองลงมาเห็นดวงตาที่สั่นระริกของเธอ เขาคาดไม่ถึงไม่เคยคิดเลยว่านี่จะเป็นครั้งแรกของเธอจริง ๆ

"บ้าเอ๊ย!"

เขาสบถเสียงพร่าดวงตาวาวโรจน์ มีทั้งความตกใจและความรู้สึกบางอย่างที่ซ่อนลึกอยู่ในนั้น

"เธอ.."

เขาหอบหายใจจ้องมองร่องรอยน้ำตาที่ไหลซึมออกมาจากหางตาของเธอ ขวัญข้าวเม้มปากแน่น ความเจ็บแล่นพล่านไปทั่วร่างจนแทบขยับตัวไม่ได้ เธอไม่ได้คิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้

"ไอ้เลว"

เสียงเธอสั่นพร่าแต่ถึงแบบนั้นก็ยังฝืนพูดออกมา ราชันย์ขบกรามแน่นความรู้สึกผิดแวบขึ้นมาแวบหนึ่ง แต่มันก็ถูกกลบไปด้วยแรงปรารถนาและความร้อนรุ่มที่ยังคุกรุ่นอยู่ เขาไม่ควรจะหยุดและยอมรับเลยว่าตอนนี้เขาไม่อยากหยุด

"ชู่ว์.. อย่ากัดปากแรงขนาดนั้น"

นิ้วเรียวยาวของเขาลูบไล้เบา ๆ เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตาของเธอช้า ๆ อย่างอ่อนโยน

"ฉันจะทำให้เธอรู้ว่า.. ความเจ็บที่พาเธอขึ้นสวรรค์ได้มันเป็นยังไง"

เพราะความรู้สึกผิด เดิมทีราชันย์ตั้งใจจะอ่อนโยนกับเธอ ตั้งใจจะให้เวลากับร่างกายที่ยังไม่เคยต้องสัมผัสแบบนี้ แต่เขาจะอดทนได้นานแค่ไหนกันเมื่อส่วนนั้นของเธอตอดรัดแท่งเนื้อของเขาแน่นขนาดนี้ แค่ขยับเพียงนิดเดียวก็ทำให้เขาหายใจสะดุด กล้ามเนื้อแข็งแกร่งเกร็งแน่นไปทั้งร่าง

"แม่งเอ๊ย"

เสียงเขาแหบพร่าดวงตาคมจ้องใบหน้าหวานที่มีน้ำตาซึมอยู่ตรงหางตา แต่เธอกลับสวยเหลือเกิน ขวัญข้าวกำผ้าปูที่นอนแน่นร่างกายสั่นสะท้านจากทั้งความเจ็บและสัมผัสร้อนรุ่มของเขา

"ราชันย์.."

เสียงหวานกระซิบเรียกเขาแผ่วเบา ริมฝีปากแดงจัดเม้มแน่นจนเป็นสีซีด เขาควรจะหยุดแต่ทุกอย่างที่เป็นขวัญข้าว กลับยิ่งกระตุ้นสัญชาตญาณดิบของเขาให้ลุกโชนมากขึ้นกว่าเดิม

"อย่ามองฉันแบบนั้น"

เขากระซิบเสียงพร่าก่อนจะบดจูบลงไปอีกครั้ง ราวกับต้องการกลืนกินทุกเสียงร้องของเธอ มือหนาเลื่อนลงมาลูบไล้เรือนร่างที่กำลังสั่นสะท้านปลอบโยนเธอด้วยสัมผัสอ่อนโยน แต่ท่าทางของเขากลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง

ราชันย์จับสะโพกขวัญข้าวไว้แน่นก่อนจะออกแรงกดสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะ เสียงเนื้อกระทบกันดังสอดประสานไปกับเสียงลมหายใจหนักหน่วง ชายหนุ่มโน้มตัวลงมาใช้ปลายจมูกไล้ไปตามแนวสันกรามก่อนจะขบเม้มเบา ๆ ที่ใบหู ยิ่งเร่งจังหวะเร็วขึ้นมากเท่าไหร่ร่างนุ่มนิ่มใต้ร่างยิ่งบิดเร้ารับแรงกระแทกของเขาอย่างถึงใจมากเท่านั้น

มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเปลือยเปล่า ก่อนจะเลื่อนไปกอบกุมทรวงอกที่กระเพื่อมไหวตามแรงกระแทกของเขา ทุกสัมผัสยิ่งเติมเชื้อไฟให้ร่างกายร้อนผ่าว ราชันย์แสยะยิ้มที่มุมปากเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า ก่อนจะจงใจขยับสะโพกกระแทกแรงขึ้นจนเสียงหวานครางสะท้านดังลั่นห้อง เขาลดความร้อนแรงลงเปลี่ยนจังหวะเป็นเนิบนาบแต่ลึกซึ้ง ขยับสะโพกเข้าออกช้า ๆ ราวกับต้องการให้เธอจดจำทุกสัมผัสทุกการเคลื่อนไหว ขวัญข้าวที่เคยต่อต้านตอนนี้กลับบิดกายรับสัมผัสของเขาโดยไม่รู้ตัว ดวงตาคู่สวยฉ่ำปรือ ริมฝีปากเผยอออกพร้อมเสียงครางแผ่วเบา

"อืม.. ขวัญข้าว"

เขาครางชื่อเธอเสียงต่ำก่อนจะใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามกรอบหน้าอย่างแผ่วเบา มือแกร่งลูบไล้ไปตามแนวเอวคอดก่อนจะโอบกระชับให้แนบชิดกับแผ่นอกกว้าง จังหวะที่เนิบนาบแต่แน่นหนักทำให้เธอรับรู้ถึงความต้องการของเขาที่แฝงอยู่ในทุกสัมผัส ริมฝีปากร้อนกดจูบซับไปตามลำคอระหง ไล่ลงไปยังลาดไหล่ ขบเม้มเบา ๆ ก่อนจะปลอบประโลมด้วยปลายลิ้น เสียงหอบหายใจสอดประสานไปกับเสียงเนื้อกระทบกัน ทุกอย่างดำเนินไปอย่างนุ่มนวลแต่กลับจุดไฟร้อนแรงในกายให้ลุกโชนยิ่งขึ้น

เขาสบตากับเธอ ดวงตาของเขาหนักแน่นและเร่าร้อน ราวกับกำลังบอกให้เธอรับรู้ว่าเขาปรารถนาเธอมากแค่ไหน ขยับสะโพกแนบแน่นขึ้นดื่มด่ำทุกวินาทีที่ได้ครอบครองเธอ

"อย่าหลบตาฉัน"

เขากระซิบเสียงพร่าก่อนจะกดจูบที่หน้าผากเธออย่างอ่อนโยน ขณะที่สะโพกยังคงเคลื่อนไหวเป็นจังหวะและเต็มไปด้วยความโหยหา ราชันย์ดึงตัวเธอขึ้นมาแนบชิดกับแผ่นอกกว้าง ก่อนจะพลิกให้เธอขึ้นมาคร่อมเขาแทน มือหนาจับสะโพกมนแน่นดวงตาคมกริบจับจ้องเธอไม่วาง ก่อนจะออกแรงกดสะโพกเธอให้ขยับตามจังหวะที่เขาต้องการ

"ขยับสิขวัญข้าว"

น้ำเสียงแหบพร่าพร้อมแรงบีบเบา ๆ ที่สะโพกทำให้เธอสะท้าน ขวัญข้าวหลับตาแน่นสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะขยับสะโพกตามแรงนำของเขา จังหวะเนิบนาบแต่ลึกจนแทบจุกทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังจมดิ่งในวังวนร้อนแรงที่ราชันย์เป็นคนสร้างขึ้น ทุกสัมผัสของเขาเหมือนถูกออกแบบมาเพื่อทำลายเกราะป้องกันของเธอ

ราชันย์จ้องใบหน้าหวานที่แดงซ่าน มือหนาเลื่อนไปกอบกุมเอวคอด บังคับให้เธอเคลื่อนไหวเร็วขึ้นอีกนิด เสียงครางแผ่วหวานหลุดออกจากริมฝีปากของเธอโดยไม่อาจห้ามได้

"ดีมาก"

เขากระซิบก่อนจะยกตัวขึ้นเล็กน้อย ริมฝีปากร้อนกดลงบนยอดอกของเธอขบเม้มและดูดดึงอย่างจงใจ พร้อมกับเพิ่มแรงกดที่สะโพกให้แนบแน่นยิ่งขึ้น สัมผัสทั้งหมดที่เขามอบให้ทำให้ขวัญข้าวแทบลืมหายใจ เธอจิกเล็บลงบนไหล่กว้างเพื่อยึดเหนี่ยว แต่ราชันย์กลับยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ดวงตาของเขาฉายชัดถึงความปรารถนาที่ไม่มีวันดับลง

"ฉันจะทำให้เธอจดจำสัมผัสของฉันไปตลอดชีวิต"

แน่นอนว่านี่คือครั้งแรกของผู้หญิงคนนี้ จะให้เขาจัดชุดธรรมดาไปให้ก็ขายหน้าแย่! ราชันย์กระซิบก่อนจะจับสะโพกเธอกดลงแนบแน่นแล้วโถมแรงสวนกลับอย่างหนักหน่วง กระชากสะโพกเธอเข้าหาตัวก่อนจะเร่งจังหวะบดเบียดเข้ากับร่างบาง เสียงเนื้อกระทบกันดังสอดประสานกับเสียงครางหวานหูของขวัญข้าวที่ดังสะท้อนในห้อง

"อ๊ะ! ราชันย์~"

เธอหวีดร้องออกมาเมื่อความเสียวซ่านพุ่งสูงขึ้นจนแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ มือบางจิกลงบนไหล่แกร่งขณะที่สะโพกของเธอถูกเขากดแนบเข้าหา ก่อนจะถูกกระแทกสวนกลับมาอย่างรุนแรงและเร่าร้อน ชายหนุ่มเองก็แทบคลั่งกับสัมผัสที่รัดแน่นของเธอ ยิ่งขวัญข้าวบีบรัดแท่งเอ็นนั้นแน่นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งออกแรงกระแทกหนักขึ้นเท่านั้นจนร่างบางสะท้านไปทั้งตัว ทุกสัมผัสของเขาจงใจบดขยี้เธอให้แหลกคาอ้อมแขน

"แน่นชิบ! อ่า~ ขวัญข้าว.."