บทที่ 2 ยอม

อียิปต์

หลังจากที่ให้ไปตามเจ้าชายทั้งสองมาเฝ้า ตอนนี้ทั้งสองคนก็มาถึงแล้ว ก็อยากคุยกันแบบครอบครัว ก็เลยให้ทุกคนออกไป เหลือแต่เชื้อพระวงค์ทั้งสี่คน เพราะไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดว่าตนจะยกเมืองให้หลานชาย แทนที่จะเป็นลูกชาย เพราะพ่อแม่แค่อยากดัดนิสัยลูก และต้องการให้เขาเข้าใจคนอื่นมากขึ้น

"ท่านลุงเรียกหม่อมฉันมาด้วย เรื่องอันหรือพะยะค่ะ"

"ใช้ท่านพ่อ ท่านแม่ ปกติไม่เห็นเรียกพวกเราพร้อมกันแบบนี้"

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกลูก แม่กับพ่อ คิดว่าเราทัังสองก็โตแล้วสมควรที่จะต้องรับตำ่แหน่งต่อจากพ่อ เลยคิดว่าหลานชายก็สมควรมีสิทธิ์ในตำ่แหน่งนี้ด้วย เลยอยากคุยกันแบบครอบครัว"

"ใช่พ่อคิดว่า ฟาคาเอลเหมาะสมเลยอยากขอความคิดเห็นเจ้า ว่ายินดีให้ฟาคาเอลมีสิทธิ์เหมือนเจ้าไหม"

"ก็ถ้าคิดว่าเหมาะสมลูกคงต้องยอม เพราะลูกรู้ว่าตัวเองไม่เหมาะสมเพราะฉะนั้น แล้วแต่ท่านพ่อกับท่านแม่เถอะ "

"ดีมากลูก ต่อไปนี้ฟาคาเอลหลานรักก็มีตำแหน่งเท่าลูกชายลุงนะ ให้ทั้งสองคนแข่งกันว่าใครคู่ควรกับบัลลังก์ ลุงให้เวลาสามเดือน ให้ทั้งสองทำให้ลุงเห็นว่าใครคู่ควร แล้วลุงจะได้ประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าใครจะเป็นราชาองค์ต่อไปดีไหม"

"แต่หม่อมฉันคิดว่ามิคาเอล เป็นราชาองค์ต่อไปนะดีแล้วพะยะค่ะ หม่อมฉันไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้พะยะค่ะ"

"ไม่ได้ถึงแม้จะเป็นลูกแต่ ก็ใช่ว่าจะต้องขึ้นครองต่อจากพ่อเสียเมื่อไร หลานก็มีสิทธิ์เช่นกันเอาตามนี้แหละ"

"ไม่ต้องห่วงเราหรอกฟาคาเอล เราคิดว่ามันต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว จะช้ากรือเร็วเท่านั้นเราไม่อยากให้นายยกสิทธิ์ให้เราในเมื่อนายก็เป็นเจ้าชายเหมือนกัน ทำตามที่ทั้งสองคนว่าเถอะ เรายอมยกบัลลังก์นี้ให้นาย หากนายชนะเรา เพราะเราไม่ต้องการได้มาเพราะตำแหน่งลูกนะ แข่งกันดีแล้ว "

"มิคาเอล แต่นายสมควรกับมันที่สุดนะ เราไม่อยากทำแบบนี้"

"ถ้านายคิดว่าเราคู่ควร นายก็คู่ควรกว่าเราอีกรู้ไหมนายดีทุกอย่างพร้อมทุกอย่าง ต่างจากเราที่ไม่มีอะไรดีเลยในสายตาทุกคน เราแค่เป็นเจ้าชายในนามเท่านั้น นอกนั้นเราแพ้นาย"

"ลูกพูดเช่นนั้นได้อย่างไร เจ้าเป็นเจ้าชายจริงไม่ใช่แค่ในนาม แม่กับพ่อเลยอยากให้ลูกพิสูตรตัวเองว่าเจ้าทำได้เป็นเจ้าชายที่ดีได้ เพราะลูกเป็นลูกของพวกเรา "

"ได้พะยะค่ะ ทรงให้หม่อมฉันทำอะไร หม่อมฉันจะทำตามที่ขอ"

"ไม่มีอะไรมาก แค่เปลี่ยนตัวเองให้ดูเป็นเจ้าชายให้มากขึ้นก็เท่านั้น"

"ที่ผ่านมาหม่อมฉันไม่ใช่เจ้าชายใช่ไหมพะยะค่ะ เพิ่งรู้ว่าตลอดเวลาหม่อมฉันไม่ใช่เจ้าชาย ขอบพระทัยที่ทรงทำให้หม่อมฉันรู้ว่า หม่อมฉันเป็นแค่คนอื่นในสายตาทุกคน ไม่ใช่เจ้าชาย"

"ไม่ใช่อย่างนั้นลูกเข้าใจผิด พวกเราแค่อยากให้ลูกรู้ว่า สิ่งที่ลูกทำมันไม่ใช่สิ่งที่เจ้าชายเขาทำก็เท่านั้น "

"ได้หากอยากให้ลูกเป็นเจ้าชาย ที่ทรงต้องการลูกก็จะเป็นให้ ไม่ใช่เพราะอยากได้ตำแหน่ง

แต่อยากให้ทุกคนรับรู้ว่าลูกทำได้ ไม่ได้เป็นอย่างที่คนอื่นเห็น และคิดเอาเองอีกพะยะค่ะ"

"ก็ดี เริ่มตั้งแต่วันนี้ทำให้พวกเราเห็น ว่าลูกเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ"

"ท่านลุงมิคาเอลเปลี่ยนไปมากจริงๆ หม่อมฉันเห็นเองกับตา ทรงยกเลิกฮาเล็ม และนำของกำนัลไปให้พวกนาง เพื่อขอโทษและไม่เอาแต่ใ แล้วด้วย "

"คงเพราะเบื่อ เลยยกเลิกหรือเปล่าหลานมีหรือที่พวกเราจะไม่รู้นิสัยลูกตัวเองนะ "

"ไม่ใช่พะยะค่ะ มิคาเอลทำเพราะอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองจริงๆ"

"งั้นก็ทำให้ได้ ตามที่พูดแล้วกันขนาดพวกเรายังทำให้ลูกชายเปลี่ยนไม่ได้ แล้วใครที่ทำให้ลูกชายอยากเปลี่ยนตัวเอง อย่างที่หลานว่าคงไม่มี หลานคงถูกลูกพวกเราแกล้งแล้วหละจ๊ะ"

"ไม่พะยะค่ะ คนๆนั้นมีอยู่จริงๆพะยะค่ะ คนที่ทำให้มิคาเอลยอมและเชื่อฟัง หากไม่เชื่อทรงถามมิคาเอลดูพะยะค่ะ"

"นายจะพูดทำไม่ต่อให้มีคนๆนั้นจริง ๆ ทั้งสองคนก็ไม่เชื่อเราอยู่ดีว่าเราเปลี่ยนไป เพราะแบบนี้ไงเราถึงไม่อยากเป็นเจ้าชาย นายก็รู้ว่ามันเป็นยังไง"

"ไหนลองบอกพ่อกับแม่มาว่านางเป็นใคร พวกเรายอมเชื่อในสิ่งที่หลานชายบอก เพราะวันนี้เจ้าไม่เอาแต่ใจ แต่กลับห่วงใย เพื่อนยอมสละตำแหน่งให้ แต่นั้นก็ยังต้องพิสูตรอีกมากมายจนกว่าทุกคนจะเห็น และยอมรับให้เจ้าเป็นราชาองค์ต่อไป"

"ทรงอย่ารู้เลยพะยะค่ะ นางไม่ใช่เจ้าหญิง นางเป็นคนต่างชาติต่างศาสนา รู้ไปมีแต่จะทำให้นางลำบากใจ ที่ต้องมาเป็นข่าวกับหม่อมฉัน เพราะนางเป็นคนเดียวที่หม่อมฉันจะไม่ทำให้นางเสียใจ เพราะนางเจ็บปวดมาตลอดชีวิตของนาง ลูกแค่อยากปกป้องนางทำให้นางสบายใจ มีนางคนเดียวที่ไม่เคยมองลูกเป็นเจ้าชาย หรือเป็นคนไม่ดี นางเป็นคนเดียวที่เข้าใจลูกรับฟังและพร้อมจะอยู่เคียงข้างลูกตลอดเวลา แค่นี้ลูกก็มีความสุขต่อให้ทุกคนไม่เข้าใจลูกแต่นางเข้าใจก็พอพะยะค่ะ"

"เอาหละ ถ้าไม่อยากบอกว่านางเป็นใคร ก็ไม่เป็นไร แต่ในเวลานี้พวกเจ้าต้องทำให้ทุกคนในประเทศยอมรับ

ให้เจ้าทั้งสองคนเป็นราชาองค์ต่อไป ส่วนจะทำยังไงอย่างไรแล้วแต่พวกเจ้า"

"ทรงอนุญาตแล้ว อย่าคืนคำนะพะยะค่ะ "

"ไม่ ขอแค่ทำให้ทุกคนยอมรับพวกเจ้า ก็พอ"

"งั้นลูกขอไปอยู่ต่างประเทศ สามเดือน เพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเอง แล้วจะกลับมาทำหน้าที่เจ้าชาย ตามที่ทรงอยากให้เป็นได้ไหมพะยะค่ะ"

" แต่เจ้าไม่เคยไปไหนคนเดียว แม่เป็นห่วงอยู่บ้านเราก็ทำได้ลูก อย่าทำให้แม่กังวลใจได้ไหมลูกรัก"

"ไม่ หากไม่ทรงยอม ลูกก็ไม่ทำตามที่ขอ และจะยกตำแหน่งให้ ฟาคาเอลเลยเพราะลูกไม่ต้องการมัน"

"ได้ๆ แล้วจะไปที่ไหน เมือไร อยู่กับใคร พวกเราจะได้ส่งคนไปดูแล ถึงอย่างไรเจ้าก็เป็นเจ้าชาย จะให้อยู่ลำพังไม่ได้ หากเป็นอะไรขึ้นมาพ่อกับแม่ และทุกคนคงเสียใจมาก"

"ขอหม่อมฉันไปกับมิคาเอลได้ไหมพะยะค่ะ อย่างน้อยก็จะได้ไม่ต้องกังวลใจ "

"ได้ เอาองครักษ์ไปด้วยแล้วกันคนละสองคน จะได้มีคนคอยช่วยเหลือพวกเจ้าที่นั้นตกลงไหม "

"ได้ท่านพ่อ แค่นั้นก็พอแล้ว ขอบพระทัยที่ทรงอนุญาต "

"บอกพ่อกับแม่ได้หรือยังว่าจะไปไหน จะได้เตรียมให้องครักษ์จัดแจ้งทุกอย่างให้ จะได้สะดวกในการเดินทาง และพักที่นั้น"

"เมืองไทย ลูกจะไปอยู่ที่นั้น ทรงอย่าคิดห้าม เพราะลูกต้องการทำตามหัวใจตัวเอง และเปลี่ยนแปลงตัวเอง มีที่นั้นที่เดียวที่ทำให้ลูกเปลี่ยนได้ ส่วนจะไปวันไหนขอหม่อมฉันเคลียร์กับเพื่อนที่นั้นก่อนได้เรื่องยังไง จะบอกอีกทีทูลลาลูกขอไปคุยกับเพื่อนก่อนว่าจะให้ไปไหม และให้อยู่ด้วยกันที่นั้นด้วยไหม"

"ได้ พ่อกับแม่ไม่ห้าม ตามใจยอมให้ไปถ้ามันทำให้พวกเรา ได้ลูกชายที่คู่ควรกับการเป็นราชา "

"ได้แน่นอน อาจจะได้มากกว่านั้น แล้วช่วยทรงเข้าใจ และอย่าห้ามหากบางอย่างที่ทำไปอาจไม่ถูกใจทุกคน "

"ไม่ พวกเราเชื่อใจในตัวลูกว่า ลูกจะไม่ทำให้ใครต่อว่าลูกอีกว่าไม่คู่ควรกับตำแหน่งนะ"

"งั้นพวกเราขอตัวไปคุยกับเพื่อน แล้วจะมาบอกวันไปพะยะค่ะ"

"ทูลลาท่านลุง ท่านป้า ขอบพระทัยที่ทรงอนุญาตพวกเรา "