เชลยแค้น : 2 (2/3) ของสำคัญถูกช่วงชิง

พวงแก้มขาวกระจ่างแดงปลั่งดั่งลูกตำลึงสุก พร้อมเรียวแขนที่ยกขึ้นปิดจุดสงวนบนล่างเรียกสายตาเจ้าเล่ห์ร้ายกาจให้ปรากฏ จ้าวลี่หมิงรับรู้ได้ว่าคนใต้ร่างกำลังเขินอาย มันยิ่งทำให้เขานึกอยากรังแกนางขึ้นกว่าเดิม

จู่ๆ ร่างใหญ่กลับลุกลงจากเตียง เดินไปคว้าเก้าอี้ที่โต๊ะน้ำชากลางห้องมาวางข้างเตียงนอน ทรุดกายนั่งกอดอกมองสตรีซึ่งกำลังหยัดกายกึ่งนอนกึ่งนั่ง พยายามควานหาผ้าห่มมาปิดบังเรือนกายเอาไว้ ทอดสายตามองเขากลับด้วยแววตาประหลาดใจระคนสงสัย

แต่เพียงไม่นานความสงสัยของหม่าเยว่ซินก็ได้รับการไขความกระจ่าง เมื่อจ้าวลี่หมิงปริปากเอ่ยในสิ่งที่ต้องการออกไป

“ข้าอยากเห็นเจ้าเล่นกับร่างกายตัวเอง”

“…!!”

ใบหน้างดงามฉายแววความตื่นตระหนก จ้องจ้าวลี่หมิงด้วยสายตาดุดันเคืองโกรธ ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่นเพราะกำลังข่มโทสะไว้ภายใน หลุบสายตามองพื้นเพราะไม่อยากเห็นหน้าบุรุษจิตใจวิปริตเยี่ยงเขา

ท่าทางนิ่งเงียบไร้ปฏิกิริยาตอบสนองว่าจะทำตามความประสงค์ ทำให้จ้าวลี่หมิงรู้สึกหงุดหงิดขัดใจ จนสุดท้ายต้องยื่นคำขาดข่มขู่สตรีบนเตียงอีกครั้ง

“อย่าขัดใจข้า…”

นางรู้ว่าตนตกเป็นเบี้ยล่างเขาวันยังค่ำ แม้ไม่เอ่ยย้ำหม่าเยว่ซินก็รู้ดีอยู่แก่ใจ เข้าใจอย่างกระจ่างแจ่มแจ้งว่ามิอาจเอ่ยคำปฏิเสธหรือทำตัวต่อต้านดื้อรั้นกับจ้าวลี่หมิงได้ เพราะบิดานางยังอยู่ในเงื้อมมือเขา

สิ่งเดียวที่ทำได้คือทำตามที่อีกฝ่ายปรารถนา แต่ที่นิ่งเงียบไม่ตอบสนองเพราะต้องการเวลาทำใจสักประเดี๋ยว สิ่งที่เขาต้องการให้ทำมันเป็นเรื่องน่าอับอายยิ่งนัก นางมิใช่สตรีหน้าด้านไร้ยางอาย ที่จะอ้าขาลงมือกระทำชำเราตนเองต่อหน้าผู้อื่นได้อย่างไม่รู้สึกอะไรเสียเมื่อไหร่

แววตาแข็งกร้าวเริ่มอ่อนลงอย่างยอมรับในชะตากรรม มือบางเหวี่ยงผ้าที่พึ่งใช้คลุมกายเมื่อครู่ออกจากร่าง ทอดกายล้มตัวนอนลงบนเตียงยกขาชันเข่า อ้าขาแง้มออกช้าๆ จนเห็นรอยปริแยกของแดนบุปผาเบื้องล่าง

ร่องสวาทสีแดงระเรื่อดูคับแน่นราวกับไม่เคยถูกสิ่งแปลกปลอมรุกล้ำ ปลุกไฟสวาทในกายแกร่งให้ลุกโหมจนเผลอกลืนน้ำลายลงคอ แลบลิ้นเลียไล้ริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย แต่ยังคงบังคับตัวเองให้นั่งมองร่างเล็กโชว์การแสดงให้ดู

มือบางข้างหนึ่งยกขึ้นเกาะกุมทรวงอกอิ่มของตนเอาไว้ เคลื่อนขยับบีบขยำสลับกับใช้ปลายนิ้วปั่นเขี่ยเม็ดทับทิมสีแดงสดไปมา ใบหน้าสวยแสดงอารมณ์ที่พยายามสะกดกลั้นไว้ภายในออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

ขณะที่อีกข้างเคลื่อนต่ำลงสู่หว่างขา แทรกเรียวนิ้วลูบไล้ขึ้นลงบริเวณภายนอกร่องสวาท เพียงไม่นานน้ำสีใสก็หลั่งไหลเปรอะเปื้อนเรียวนิ้วสวย

“อื้อ…”

หม่าเยว่ซินเผลอส่งเสียงกระเส่าอย่างเสียวซ่านเมื่อลงน้ำหนักปลายนิ้วบดขยี้จุดกระสัน ความกำหนัดพลุ่งพล่านไปทั่วทั้งกาย เรียวขาสั่นระริกขณะเพิ่มระดับความเร็วของเรียวนิ้วกระดกเกี่ยวติ่งเกสร

ร่างเล็กเริ่มเกิดอาการบิดเร่าหุบขาทั้งสองแน่น ส่งเสียงร้องครางไม่เป็นภาษาในลำคอ มือทั้งสองข้างยังคงสร้างความหฤหรรษ์ให้ร่างกายของตน สุดท้ายก็ผลักส่งอารมณ์จนพาตัวเองไปแตะขอบฟ้าได้ในที่สุด

สตรีบนเตียงนอนหอบหายใจถี่รัวหลังพานพบกับความสุขสมด้วยฝีมือของตัวเอง โดยหารู้ไม่ว่าบุรุษซึ่งนั่งมองนางอยู่ด้านล่าง กำลังลูบคลำท่อนลำขนาดเขื่องที่ควักจกออกมาเล่นภายนอก ระหว่างชมการแสดงสยิวที่หม่าเยว่ซินโชว์ให้ดู

จ้าวลี่หมิงที่บัดนี้ความใคร่เริ่มทำงานอย่างเต็มที่ หยัดกายลุกปรี่เข้าประชิดร่างเล็กซึ่งหมดแรงนอนระทวยอ่อน จับสองขางามแยกออกจากกันให้กว้างกว่าเดิม แทรกกายเข้าระหว่างเรียวขาที่ถูกจับยกแบะอ้า เล่นเอาหม่าเยว่ซินผงกหัวขึ้นมองพร้อมร้องถามด้วยความตกใจ

“เจ้าจะทำสิ่งใด?”

ดวงตากลมโตหลุบมองสิ่งที่อยู่ต่ำลงมา เมื่อได้พานพบใบหน้างามจึงหันหนีด้วยความเขินอาย ดวงหน้าสวยเห่อแดงมากกว่าเดิมด้วยเลือดลมที่เริ่มสูบฉีดหนักขึ้น แท่งเอ็นขนาดยาวใหญ่กำลังถูกชักรูดด้วยฝ่ามือหนา จ่อปากทางรักพร้อมปะทะร่องสวาทฉ่ำเยิ้ม

“ทำหน้าที่สวามี…”

มือใหญ่อีกข้างซึ่งว่างอยู่ดึงรั้งคนตัวเล็กขึ้นมามอบจุมพิตเร่าร้อนให้ เพียงไม่นานจ้าวลี่หมิงจึงดันนางให้นอนราบไปดังเดิม จับชายอาภรณ์ที่สวมใส่อยู่บนเรือนร่างแหวกออก เปิดทางส่งปลายท่อนลำเข้าสู่รอยแยก

แต่เพราะดินแดนสวรรค์แห่งนี้ยังมิเคยถูกรุกราน การดุนดันเข้าไปภายในจึงดูยากลำบากยิ่งนัก อีกทั้งน้ำรักที่หม่าเยว่ซินหลั่งออกมา ยังไม่มากพอจะหล่อลื่นขนาดใหญ่โตของเขาให้เข้าไปภายในได้โดยง่าย