ตอนที่ 2

คนพญาลือ ซึ่งอยู่ในทำเลสูงกว่า มีภูมิประเทศพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นเนินป่าเขาสูง ก็ดูจะไม่ลดราวาศอกให้แก่คนสระหยกไม่ว่ายุคไหน สมัยใด

จากรุ่นปู่ทวดรุ่นตาทวดมาถึงรุ่นพ่อรุ่นแม่สู่รุ่นลูก ความหมางใจของคนทั้งสองหมู่บ้านที่กฎหมายเข้ามาถึงก็จริง แต่ไม่ถึงแก่น เพราะความที่อยู่ห่างไกลศูนย์กลางการปกครองจากเจ้าหน้าที่ มีส่วนให้คนทั้งสองหมู่บ้านนี้พอใจที่จะยึดกฎหมู่บ้านมากกว่ากฎหมาย

แต่กฎหมู่ที่ว่า ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นไปตามอำเภอใจของผู้ตั้งกฎขึ้นมา และยิ่งกว่าอะไร ดูเหมือนว่าการใช้กฎเฉพาะชุมชน จะทำให้ชาวบ้านอยู่กันอย่างเป็นสุข ไม่มีเรื่องลักเล็กขโมยน้อย ไม่มีสิ่งผิดกฎหมายให้เจ้าหน้าที่บ้านเมืองเข้ามายุ่งเกี่ยวอย่างแห่งหนตำบลอื่น

จะว่าไปแล้วทั้งชาวสระหยกและพญาลือ น่าจะมีความสุขสงบกว่าที่อื่นๆ ถ้าตัดเรื่องทะเลาะเบาะแว้ง คอยห้ำหั่นกันเองของคนทั้งสองหมู่บ้านนี้ลงได้

เสียงรถไฟดังฉึกฉักๆ เบาลงก่อนแผ่วหายไปพร้อมเสียงหวูดดังก้องขึ้นมา เมื่อรถเข้าเทียบสถานี เพื่อปล่อยให้ผู้โดยสารที่ถึงจุดหมายปลายทางได้ลง และก็รับคนที่จะเดินทางไปด้วยยังปลายทางขึ้นมาแทน

เที่ยวขบวนที่มีนนภัสโดยสารมานี้ มีคนลงสถานีเดียวกันกับเธอหลายคน ทั้งชายหญิงเด็กและคนชรา รวมๆ แล้วนับสิบคน

แต่ในจำนวนนับสิบที่ว่านี้ มีผู้โดยสารคนหนึ่งที่นั่งมาในโบกี้หลังถัดจากโบกี้ที่เธอนั่งออกจะสะดุดตาและชวนมองซ้ำสองมากกว่าใครเพื่อน

เขาเป็นคนร่างสูงล่ำสัน อาจจะสูงกว่าพี่ชายของมีนนภัสทั้งๆ ที่กรกฎก็นับว่าเป็นชายหนุ่มค่อนข้างสูง และก็สูงกว่าบรรดาชายหนุ่มในหมู่บ้านเดียวกัน คือสูงถึงร้อยแปดสิบเซ็นติเซนติเมตร นับได้ว่าสูงกว่ามาตรฐานชายไทยส่วนใหญ่

มีนนภัสยังมองเขาอยู่ โดยที่ตัวเธอเองอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ข้างสถานี เมื่อร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างดูกำยำด้วยมัดกล้ามก้าวเร็วๆ ตรงมายังที่พักผู้โดยสาร

เขาไม่มองใครเลย ใบหน้าตั้งตรง สายตามองตรงไม่มีวอกแวกขณะก้าวยาวๆ ด้วยฝีเท้ามั่นคงไปเบื้องหน้า

มีนนภัสสะดุดตาอีกว่า การแต่งกายของเขาก็ดูแปลกไปจากชาวบ้านธรรมดาที่เธอรู้จัก

กางเกงที่สวมเป็นกางเกงหนังอย่างที่กลุ่มขับมอเตอร์ไซค์คันมหึมาที่เรียกบิ๊กไบค์ หรือนักร้องเพลงร็อคอเมริกาชอบสวมใส่

เสื้อตัวในเป็นทีเชิ้ตกระชับตัวมีแจ็กเก็ตหนังแบบและสีเดียวกับกางเกงสวมทับ

เสื้อยืดหรือทีเชิ้ตสีขาวสะอ้านราวหิมะ สอดชายไว้ในขอบเอวกางเกงที่มีเข็มขัดหนังสวมทับเรียบร้อย

ลำขายาวตรงของเขาดูแข็งแรงทรงพลังภายใต้กางเกงตัดกระชับพอดีตัว

เขาเป็นคนที่มีไหล่กว้างแต่ไม่หนาเทอะทะ อกของเขาก็น่าจะกว้างพอกันขณะที่เอวนั้นสอบลงหาตะโพกเพรียวแกร่ง

เธออยากพนันด้วยเงินในบัญชีทั้งหมดว่าอก ไหล่ ต้นแขน ต้นขา และหน้าท้องชายหนุ่มประกอบด้วยกล้ามเนื้อล้วน ปราศจากไขมันแม้เพียงกรัมเดียว

จมูกเขาโด่งสวย ริมฝีปากก็ได้รูป ปลายคางที่ออกเรียวก็แฝงไว้ด้วยความจริงจัง

เธอสะดุดตาอีกอย่าง รองเท้าที่เขาสวมน่าจะเป็นแบบสั่งตัดพิเศษ สังเกตจากวัสดุและรูปทรงที่ดูแปลกตา เหมาะสมกับเรือนร่างสูงใหญ่

มัวมองเขาเพลินจึงดึงสายตาหลบไม่ทัน เมื่อจู่ๆ ชายหนุ่มที่ตกเป็นเป้าสายตาก็หันขวับมามองเธอผ่านเลนส์แว่นตาดำที่ปิดใบหน้าไว้ครึ่งๆ

....สามารถติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ของ ลิลลี่ โจนส์-ลิลเอง-กำไลแก้ว-พันแสงจันทร์ และนามอื่นๆ ได้ที่แฟนเพจ'นิยายโรมานซ์ โดยลิลลี่' หรือที่่เฟสชื่อเดียวกันค่าาา

มีนนภัสรู้ว่าเขามองเธอ แม้จะไม่เห็นดวงตาหรือแววตาหลังแว่นกันแดดทรงเก๋รับรูปทรงใบหน้าก็ตามที

เธอเกิดอาการร้อนซู่อย่างรู้สึกอับอายระคนเขิน เมื่อรู้ตัวถูกจับได้ขณะกำลังให้ความสนใจเขาอยู่อย่างลืมถนอมท่าทีราวว่าเกิดมาไม่เคยเจอผู้ชายหนุ่มมาก่อน ทั้งที่ในความเป็นจริงเธอเจอมามาก ที่หล่อๆ ก็หลายคน

แต่ที่สะดุดตาทั้งท่วงท่าและรูปร่างอย่างผู้ชายคนนี้เธอไม่เคยพบเจอ เว้นก็แต่พระเอกหนังพระเอกละครที่ถูกกำหนดให้สวมบทบาท

ก็คงจะอย่างเดียวกับที่ผู้ใหญ่มักพูดกันว่า ไม่มีเจ้าชายจริงในโลกความเป็นจริงพอๆ กับไม่มีซินเดอเรลล่านอกเหนือจินตนาการนั่นเลยเทียว