ตอนที่ 7 ไม่ได้ต้องการแค่หัวใจ

“เรากลับก่อนนะ”

“อะไร มาไม่ถึงห้านาทีจะกลับแล้ว!”วิทยาเสียงแข็งขมวดคิ้วไม่พอใจ

“เรามีเรื่องด่วน...ขอโทษนะ มันกะทันหันจริง ๆ”เจ้าขาอึกอักหันหลังเดินดุ่มออกไปจากร้านทันที วิทยาอ้าปากค้างใจเต้นแรงโมโหที่โดนหักหน้าไม่เหลือชิ้นดี

“โธ่เว้ย!”เขาระบายอย่างหงุดหงิดเหลือบมองแก้วไวน์ที่ใส่ยาเสียสาวไว้แต่เจ้าขายังไม่ได้ดื่ม วิทยาประกาศกร้าวในใจยังไงเจ้าขาต้องเป็นของเขาวันนี้พลาดวันหน้าจะไม่พลาดอีก

ด้านเจ้าขารีบขับรถกลับคฤหาสน์หรู หลังจากที่บอร์ดี้การ์ดพยายามส่งข้อความบอกว่าสิงหราชเมาอาละวาดเหวี่ยงใส่ทุกคนแล้วหนีไปอยู่ที่บ้านหลังเล็กที่พักของเจ้าขา อีกทั้งไม่ยอมให้ใครไปดูแลแค่เดินวนรอบบ้านก็โดนไล่ตะเพิดออกมา เจ้าขาเลยรีบกลับเพราะไม่มีใครเอาสิงหราชอยู่

บ้านไม้สีขาวหลังคฤหาสน์หรู

เจ้าขาเดินมาที่หลังคฤหาสน์บอกบอดี้การ์ดสี่คนให้ถอนกำลังกลับไปพักหากมีอะไรจะเรียกให้มาช่วย ก่อนจะเดินข้ามสะพานไม้เข้าไปในตัวบ้าน สายตาหวานมองลอดผ้าม่านเห็นสิงหราชนั่งชงเหล้ากระดกดื่มรวดเดียวหมดแล้วทำท่าจะชงต่อ ร่างบางเดินเข้าในบ้านยืนมองหน้าหล่อแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์เมาได้ที่

“ได้ข่าวว่าเมาอาละวาดเลยเหรอคะ”

“อาละวาดอะไรพูดไปเรื่อย”เสียงทุ้มอ้อแอ้มองตาขวางแทบไม่ได้สติ เจ้าขาวางกระเป๋าลงกอดอกมองหน้าหล่อที่บึ้งตึง

“พี่ไม่ชอบดื่มเหล้า ที่ดื่มและอาละวาดคนอื่นเพื่อให้เจ้าขารีบกลับมา...”คิ้วเรียวเลิกขึ้นอย่างรู้ทัน สิงหราชกระดกเหล้าเข้าปากกลืนอึก อึก ลงคอจนหมดแก้วก่อนจะเอนตัวพิงเบาะโซฟาจ้องตากับหญิงสาวที่เขาหวงแหน

“ใช่ พี่เป็นห่วง”

“ตอนนี้เห็นว่าเจ้าขาปลอดภัยไม่ได้โดนทำร้าย พี่สิงพอใจหรือยังถ้าพอใจแล้วก็ตัวกลับไปตึกใหญ่เถอะค่ะ เดี๋ยวเจ้าขาให้เพื่อน ๆ มาช่วยพยุง”

“ไม่ต้อง พี่กลับเองได้”สิงหราชเสียงเหวี่ยงหน้างอพยายามลุกขึ้นด้วยตัวเองแล้วก้าวเดินโซเซจนขากระแทกกับโต๊ะรับแขกที่เป็นเหล็กหนา “ปึก”

“พี่สิง! เดินระวังหน่อยหน้าแข้งเจ็บหมด”ร่างบางพุ่งตัวไปประคองก้มดูหน้าแข้งเขาด้วยความเป็นห่วง สิงหราชข่มความเจ็บทิ้งตัวนั่งบนโซฟาเจ้าขาที่ประคองอยู่เซถลาเข้าไปทับร่างหนาสองสายตาผสานกันก่อนจะรีบผละออกนั่งข้าง ๆ ก้มดูหน้าแข้งเขาแก้เขิน

“ห่วงอะไรกับแค่หน้าแข้ง ขนาดหัวใจพี่เจ้าขายังไม่สนใจ”เสียงทุ้มหม่นเศร้ามองหญิงสาวด้วยสายตาตัดพ้อ เจ้าขาถอนหายใจค่อย ๆ เงยมองเขาอย่างเบื่อหน่ายที่เขาชอบพูดว่าเหมือนว่าเธอไม่รัก

“จะประชดอะไรอีกคะ”

“พี่รักเจ้าขามากแค่ไหนเจ้าขารู้ดี แต่ทำไม่สนใจความรู้สึกพี่จะใจร้ายไปถึงไหน”แววตาคมสั่นระริกเจ้าขานิ่งงันรักเขาแทบขาดใจแต่เกินเลยไปกว่านี้ไม่ได้

“เราเป็นพี่...อุ๊บ”ไม่ทันสิ้นเสียงของหญิงสาวสองมือหนาบีบประคองแก้มเนียนไม่ให้หนีประกบริมฝีปากจูบทันควันไม่ทันได้ตั้งตัว รสจูบหวานล้ำอบอวลด้วยความรักแม้พยายามฝืนต้านทานความต้องการที่มากล้นก็ไม่อาจทนห้ามใจ สองเรียวลิ้นเกี่ยวกันพัลวันดูดดื่มไม่อยากแยกจากกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งทำเอาหญิงสาวที่คออ่อนแทบเมาไปกับเขาจวบจนริมฝีปากถอนออกจ้องมองตากันหวานซึ้ง

“พี่จะให้คุณพ่อเลิกอุปการะเจ้าขา เราจะได้พ้นจากสถานะบ้า ๆ กันสักที”

“อย่าเปลี่ยนแปลงอะไรเลยค่ะ อะไรที่เป็นอยู่มันดีอยู่แล้ว”เสียงหวานสั่นเครือรักมากแค่ไหนก็เป็นไปไม่ได้หญิงกำพร้าไร้เกียรติและศักดิ์ศรีไม่คู่ควรกับสิงหราชผู้ยิ่งใหญ่ด้วยชาติตระกูลและฐานะ

“ปฏิเสธทุกครั้งเพราะเจ้าขาไม่เคยรักพี่....”

“ไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าเจ้าขารักพี่มาก.....”แก้มเนียนเริ่มแดงน้ำรื้นเจ็บปวดทุกครั้งที่เขาบอกว่าเธอไม่รัก

“รักพี่ก็เป็นของพี่”

“หัวใจเจ้าขาเป็นของพี่....”หญิงสาวจ้องมองแววตาสั่นระริก

“พี่ไม่ได้ต้องการแค่หัวใจ พี่ต้องการครอบครองทั้งตัวและหัวใจ”

“............”เจ้าขานิ่งเงียบกลืนน้ำลายลำบากอึดอัดกับสถานะที่ไม่อาจเกินเลยไปได้มากกว่านี้ มือหนาที่ประคองหน้าสวยเคลื่อนลงอย่างเชื่องช้าพร้อมสีหน้าที่เปลี่ยนไปของสิงหราช

“ช่างเถอะ เจ้าขาคงไม่ได้รักพี่มากพอที่จะยอมยกของล้ำค่าให้พี่ได้....”เสียงทุ้มแข็งขึ้นมองหญิงที่รักอย่างตัดพ้อก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินเซไปยังประตูบ้าน ร่างหนายืนนิ่งน้ำตาร่วงพยายามฝืนกลั้นจนหน้าแดง

“พี่ว่าเราสองคนห่างกันดีกว่ารักกันแต่เป็นมากกว่านี้ไม่ได้ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งทรมาน พี่เจ็บปวดมากนะเจ้าขา....ถ้าสงสารพี่ ......ก็อยู่ให้ห่าง อย่ามาวนเวียนใกล้พี่อีก.....”สิงหราชตัดใจไม่อยากทนเจ็บปวดกับรักที่เป็นไปไม่ได้ น้ำตาเอ่อล้นไหลลงแก้มสาก เขาอดทนห้ามใจมานานพยายามยื้อไว้ด้วยหวังว่าสักวันเธอจะเปิดใจให้ได้ครองรักกันแต่ตอนนี้ทุกอย่างช่างเลื่อนลอยไร้จุดหมายและไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดลงตรงไหน

สปอยตอนต่อไป

“กลัวเหรอ...หัวใจเต้นแรง” หน้าหล่อเงยมองห่วงใยเจ้าขาเขินอายหลบสายตาคม

“ร่างกายมัน...แปลก ๆ ”

“ตอนจูบตรงนี้ใช่ไหม”ริมฝีปากหนายกยิ้มบรรจงจูบลงหน้าอกข้างซ้ายแผ่วเบาแล้วเลาะเล็มขบดูดลากไล้ให้เสียวซ่าน

“อื้ม....”กายสาวสะท้านแอ่นเรือนร่างบิดเร้าทั้งอายทั้งเสียวปนเป ริมฝีปากหนาดูดซับละเมียดละไม มือหนาลูบไล้เรียวขาเนียนละเอียดไต่ขึ้นไปยังใจกลางความสาว เจ้าขาหายใจไม่เป็นจังหวะเสียวกระสันทั่วตัว นิ้วแกร่งกรีดกรายสัมผัสความสาวอวบอูมกระตุ้นความสยิวให้หญิงสาวคลายกังวลก่อนจะสอดแทรกเข้าช่องแคบคับแน่นที่บีบรัดแรง เจ้าขาสะดุ้งแอ่นความรู้สึกหลากหลายประดังประเดให้มึนงงหูอื้อแทบไม่รับรู้สิ่งรอบข้าง