หมอดูเป็นเหตุ

หลังจากครั้งที่สองผ่านไปไม่ถึงเดือนเพียงขวัญก็มาดูตัวเป็นครั้งที่สาม ในร้านอาหารจีนสุดหรูระดับภัตตาคารที่เสิร์ฟเฉพาะเมนูชั้นนำที่มีชื่อเสียง เพียงขวัญอยู่ในชุดกี่เพ้าสีแดงสดนั่งหลังตรงมองดูผู้ใหญ่ของอีกฝ่ายนับเกือบสิบคนที่มาในวันนี้ แต่เธอนั้นมากับแม่แค่สองคนเท่านั้น

"คุณแม่คะทำไมคนเยอะจังคะ เขาจัดงานเลี้ยงกันหรือเปล่าคะ" เพียงขวัญกระซิบถามผู้เป็นแม่เบาๆ อย่างสงสัย เธอไม่คิดว่าคนที่จะมาดูตัวด้วยวันนี้มีญาติเยอะขนาดนี้

"ไม่ต้องตกใจนะลูกหนูขวัญ อาม่าอยากให้ญาติพี่น้องมาเป็นพยานในวันนี้สำหรับหนูกับอาตี๋ของบ้านเรา" อาม่าที่เป็นผู้อาวุโสของงานเอ่ยขึ้นมาอย่างกับรู้ความคิดของเธอ

"ค่ะ" เพียงขวัญตอบรับสั้นๆ ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้ชายหนุ่มตรงหน้าเธอที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ เธอรู้สึกเหมือนประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยยังไงก็ไม่รู้...เธอกลัวเหลือเกิน

"อาลิ้มแล้วหมอดูที่ให้ไปตามมาล่ะถึงไหนแล้ว"

"ใกล้ถึงแล้วค่ะอาม่า อั๊วให้อาสามลงไปรับแล้วค่ะ" คนที่ชื่อลิ้มตอบกลับทันที เพียงขวัญได้แต่นั่งขมวดคิ้วอย่างมึนงง

"หมอดูหรือคะคุณท่าน" คุณหญิงพณีเองก็สงสัยจึงได้เอ่ยถาม

"ตามธรรมเนียมของบ้านอั๊วน่ะ จะทำอะไรก็ต้องดูเอาไว้ก่อน หมอดูคนนี้แม่นสุดยอดเลย" สำเนียงไทยที่ไม่ค่อยชัดนักออกจากปากของอาม่าทำเอาเพียงขวัญยิ่งไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่

"หมอดูมาแล้วครับ" ชายหนุ่มที่รับหน้าที่ไปรับหมอดูตะโกนเสียงดังก่อนจะมีชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วนใส่แว่นเดินถือหนังสือเล่มหนาเข้ามาในห้องกว้างที่ร้านอาหารจัดเตรียมไว้ให้

"เชิญค่ะๆ" เมื่อหมอดูมาถึงทุกคนก็ทำความเคารพกันทำให้เพียงขวัญกับผู้เป็นแม่ต้องรีบก้มหัวตาม

"เอาล่ะๆ อยากจะให้อั๊วดูดวงให้ใครล่ะ" หมอดูเอ่ยขึ้นมาหลังจากเงียบไปสักพัก

"หลานอิฉันเลยค่ะคุณหมอดู กำลังจะแต่งงานช่วยดูให้อีหน่อยนะคุณหมอนะ"

"ได้สิ ไหนลื้อมานี่สิ" ชายหนุ่มลุกขึ้นไปตามคำสั่ง

"แล้วคนจะแต่งด้วยล่ะ" สิ้นสุดเสียงของหมอดูทุกคนในห้องหันมามองที่เธอเป็นตาเดียวจนเพียงขวัญตกใจ

"หนูขวัญมาทางนี้ลูก" หญิงวัยกลางคนผู้เป็นแม่ของว่าที่เจ้าบ่าวมาจูงมือเธอไปนั่งข้างกับลูกชายตัวเอง เพียงขวัญนั่งลงอย่างกลัวๆ เพราะไม่เคยดูดวงมาก่อน

"อืม.." หมอดูจับมือของทั้งคู่ก่อนจะหลับตาเหมือนนึกคิดอะไร

"นังหนูนี่ดวงสมพงษ์ดีนะ" หมอดูเริ่มเอ่ยขึ้นมาทำเอาทุกคนในห้องนั่งลุ้นไปตามๆ กัน

"ว้าว จริงเหรอคะหมอ" อาม่าเริ่มดีใจที่ใกล้จะได้สะใภ้

"แต่..สมพงษ์กับคนอื่น"

"???" ทั้งห้องอยู่ในความเงียบหลังจากสิ้นสุดเสียงของหมอดู เพียงขวัญเริ่มใจเสียหน้าซีดเผือดอย่างกลัวๆ

"ถ้าแต่งงานกันอั๊วบอกได้เลยว่า.."

"ว่ายังไงคะหมอดู" เสียงจากด้านหลังเธอถามหมอดูแต่เธอไม่รู้ว่าเป็นเสียงของใครเพราะญาติของเขาเยอะเหลือเกิน

"ล่มจม"

เปรี้ยงงง เสียงฟ้าผ่าทันควันอย่างกับเป็นใจในคำพูดของหมอดู เพียงขวัญสะดุ้งตัวโยนพร้อมกับความรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

"คุณแม่" เสียงหวานเรียกผู้เป็นแม่เบาๆ เธอรู้สึกเหมือนถูกเกลียดทันทีหลังจากสิ้นสุดคำของหมอดู

"ลื้อพาลูกลื้อกลับไปเลย แล้วไม่ต้องคิดหวังจะมาเป็นทองแผ่นเดียวกันกับตระกูลอั๊วเลยนะ" อาม่าที่ตอนแรกเอ็นดูเพียงขวัญเหมือนลูกเหมือนหลานแต่ตอนนี้กลับมองเธอด้วยสายตาเกลียดชัง ทุกคนในห้องมองเพียงขวัญด้วยสายตาเดียวกันทำให้เธอเริ่มตัวสั่นอย่างกลัวๆ

"กลับกันเถอะลูก" ผู้เป็นแม่จูงมือลูกสาวออกจากห้องอาหารไปแต่เธอก็ยังได้ยินเสียงด่าทอเธอจากด้านหลัง

"แม่ขอโทษนะลูกที่หนูต้องมาเจออะไรแบบนี้"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่" เพียงขวัญแสร้งยิ้มบางๆ ทั้งที่จริงแล้วอยากร้องไห้ เธอผิดอะไรทำไมทุกคนต้องแสดงท่าทีรังเกียจเธอขนาดนี้แค่คำพูดของหมอดูคนเดียวเปลี่ยนคนได้ขนาดนี้เชียวหรือ

"แม่จะไม่บังคับหนูไปดูตัวอีกแล้ว แม่ขอโทษนะลูก แม่กับคุณพ่อจะหาทางแก้ไขใหม่นะลูก" ผู้เป็นแม่รู้สึกผิดที่ทำให้ลูกสาวต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ถึงสามหน ลูกเธอต้องอับอายถึงสามครั้งเพราะแม่อย่างเธอไม่ได้เรื่อง