ตอนที่ 9

“พี่ขอโทษนะ เพราะพี่ด้วยนั่นล่ะที่ทำให้รันไม่ได้เรียนต่อมหาวิทยาลัย”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรื่องเรียนเอาไว้ก่อน รันคิดว่าจะลงเรียนมหาวิทยาลัยเปิดแทน จะได้ไม่เสียเวลา”

“ขอบใจมากนะรัน”

ชายหนุ่มมองหน้าน้องสาวแฟนของเขาด้วยแววตาบอกความซาบซึ้งจากใจ ราณีจิบน้ำนิดหน่อยก่อนขอตัวกลับ เธอแวะซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตอีกครั้งแต่ในใจก็คิดเรื่องของกฤติตลอดเวลา เธอคิดว่าถ้ากลับไปก็ไม่รู้ว่าต้องเจอกับอะไรอีก ไม่รู้ว่าเขาจะเหวี่ยงใส่หรือแสดงอารมณ์ร้ายแบบไหน ราณีใจลอยตลอดเวลา หลายครั้งที่หยิบจับของผิด ๆ ถูก ๆ จนกลั้นใจแทบไม่อยากจะทำอะไร แต่ก็ต้องฝืนตัวเองเพราะอย่างไรเสียเธอก็ไม่อยากทำให้ที่บ้านต้องรับรู้ว่ากำลังประสบปัญหาใหญ่ชนิดที่แก้ยังไงก็ไม่ตก

ราณีกลับถึงบ้านก่อนเที่ยงเพราะต้องรีบทำอาหารไว้เผื่อว่าสามีของเธอกลับมาเขาจะได้กินมื้อเที่ยง แต่เมื่อกลับไปถึงต้องพบความประหลาดใจเมื่อเข้าไปในห้องรับแขกเห็นใครคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โซฟา หญิงสาวร่างระหงในเสื้อระบายสวมทับด้วยชุดสูทลุกขึ้นเมื่อเห็นราณีพร้อมเอ่ยว่า

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีค่ะ...เอ้อ...คุณ...”

“แก้วตา...เป็นยังไงบ้าง พี่เสร็จแล้วนะ”

เสียงที่ดังแทรกเข้ามาทำให้ราณีชะงักค้าง กฤติเดินออกมาและเข้ามายืนข้างหญิงสาวแปลกหน้าซึ่งดูอายุแล้วคงรุ่นราวคราวเดียวกับเรยา หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา บอกให้รู้ว่าคงไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาเพราะสวยสง่า แต่งกายหรูดูดี เสื้อผ้าที่สวมใส่บ่งบอกรสนิยมสูง และเมื่อเห็นราณีกลับมาชายหนุ่มจึงเอ่ยขึ้น

“อ้อ...รัน...นี่แก้วตาเพื่อนพี่เอง แก้วตา...นี่ราณีนะ”

“สวัสดีค่ะคุณราณี แหม...นี่ไปชอปปิ้งมาเหรอคะ ของเยอะแยะเลย”

ราณีพยักหน้า “อ่า...ค่ะ...รันไปซื้อของมาทำกับข้าวค่ะ”

“ไม่ต้องทำเผื่อพี่หรอกนะ วันนี้พี่จะออกไปกินข้างกับแก้วตา...ไปกันเถอะ...”

กฤติแสดงความสนิทสนมกับแก้วตาด้วยการจับมือของเธอแล้วจูงกันออกไปข้างนอก ปล่อยให้ราณียืนงงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่แล้วเธอก็ได้ยินเสียงกฤติอีกครั้ง

“อ้อ...รันไม่ต้องทำอาหารเย็นเผื่อพี่หรอกนะ วันนี้พี่คงกลับค่ำสักหน่อย ว่าจะพาแก้วตาเที่ยว เธอเพิ่งกลับจากฝรั่งเศส”

แล้วเขาก็ออกไป ราณีได้แต่ยืนนิ่งงัน เธอตั้งตัวแทบไม่ทันและหมดแรงลงในวินาทีที่ได้ยินเสียงรถแล่นออกไป หญิงสาววางของบนโต๊ะและหย่อนตัวลงนั่ง เธอได้แต่ทอดถอนใจ จริงสินะ...เธอเองเป็นคนยื่นข้อเสนอให้กฤติตั้งแต่วันแต่งงาน ให้เขาคบใครก็ได้ที่อยากคบโดยเธอจะไม่ก้าวก่าย พอถึงตอนนี้คนที่ต้องมานั่งเสียใจกับคำพูดของตัวเองคือเธอแต่เพียงผู้เดียว