บทที่1.จบตอน

ณดาขับรถกลับอพาร์ตเม้นต์แล้วรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้านอนแต่ก็ไม่ลืมที่จะสวดมนต์ไหว้พระทุกครั้ง แม้จะแค่ไม่กี่บทแต่เธอก็ไม่ลืมที่จะสวดมนต์ก่อนหัวถึงหมอน...

วันรุ่งขึ้นณดาในชุดเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวกับกางเกงยีนสีเข้มสวมรองเท้าผ้าใบคู่เก่งคู่เก่าเดินเร็วๆ ลงบันไดอพาร์ตเม้นที่พักของตนลงมาอย่างไม่เร่งรีบเพราะตั้งเวลาปลุกสำหรับวันใหม่ไว้อย่างลงตัวแล้ว ซึ่งในชีวิตอันเต็มไปด้วยงานของเธอนั้นมีแบบแผนที่เป็นระบบระเบียบมากเลยทีเดียว หญิงสาววิ่งไปซื้ออาหารกับร้านขายข้าวแกงใกล้ๆ กับที่พักมารอใส่บาตรพระแล้วขับรถไปยังสถานที่จัดงานเปิดตัวสาหร่ายอบกรอบยี่ห้อดังซึ่งกำลังมีการโฆษณาและจัดเคมเปญโปรโมชั่นอยู่ในตอนนี้ หญิงสาวเข้าไปรายงานตัวและซักซ้อมกับเจ้าหน้าที่ควบคุมการดำเนินงาน เมื่อเข้าใจทุกอย่างแล้วณดาก็หลบไปเตรียมตัวในห้องพักสำหรับเจ้าหน้าที่และเอ็มซีซึ่งในห้องเตรียมตัวก็มีพนักงานเอ็มซีคนอื่นๆ อยู่ด้วยซึ่งต่างก็รู้จักสนิทสนมกันดีเพราะมากจากสังกัดของเจ๊ส้มเช้ง และโชคดีที่งานจะเริ่มช่วงบ่ายเธอจึงมีเวลาเตรียมตัวให้พร้อมเยอะพอสมควร ก่อนจะออกมาทำหน้าที่พิธีกรซึ่งทุกอย่างเป็นไปด้วยดีไม่มีสะดุดซ้ำเธอยังได้รับความสนใจจากเจ้าของผลิตภัณฑ์อื่นๆ เพราะติดใจชื่นชอบในน้ำเสียงที่ไพเราะและความสามารถของเธอในการทำงานนอกจากรูปร่างหน้าตาที่สวยงาม

ในขณะที่หญิงสาวกำลังสนุกสนานกับการเล่นเกมกับเด็กๆ อยู่บนเวทีน้ำเสียงอันไพเราะของเธอก็ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังเดินเคียงคู่มากับสาวสวยที่เกาะแขนเขาไม่ปล่อยนั้นต้องชะงักหยุดฟังเสียงที่คุ้นหูนั้นทันที

“มีอะไรคะอิฐ” เทเรซ่า สาวลูกครึ่งหน้าสวยหุ่นแซบคู่ควงคนล่าสุดของเขาหันมาถามอย่างแปลกใจ

“เปล่าไม่มีอะไร แค่สงสัยว่าตรงนั้นเขามีอะไรกัน” ดวงตาสีฟ้าเข้มมองไปยังกลุ่มคนที่กำลังสนุกสนานกับการเล่นเกมชิงของรางวัลกันอยู่ แต่สิ่งที่สะดุดตาเขาคือหญิงสาวชุดเกาะอกแดงสดนั่นต่างหาก นั่นแม่สาวขายเบียร์เมื่อคืนนี่นา...

ดวงตาคมกริบมองร่างที่ยืนเด่นเป็นสง่าออร่ากระจายอยู่บนเวทีอย่างนึกทึ่ง เมื่อคืนว่าเจ้าหล่อนสวยแล้ว ตอนกลางวันเธอยังงดงามผุดผ่องสะดุดตา ยิ่งอยู่ในชุดเกาะอกสีแดงสดซึ่งชุดช่วงบนรัดไปกับลำตัวบอบบางอรชรแล้วกระโปรงบานย้วยฟูฟ่องเหนือเข่าเล็กน้อยโชว์เรียวขางามที่แม้จะสวมถุงน่องสีเนื้อธรรมชาติแต่มันก็สวยน่ามอง ใบหน้าตบแต่งด้วยเครื่องสำอางงดงามริมฝีปากสีแดงสดขยับเอื้อนเอ่ยอย่างเป็นมืออาชีพ น้ำเสียงของเธอไพเราะน่าฟังมาก น่าฟังจนเขาต้องหยุดฟังนั่นล่ะ

“อย่าบอกนะคะว่าคุณสนใจแม่เอ็มซีคนนั้น” น้ำเสียงติดจะหงุดหงิดหึงหวงทำให้อิฐหันมามองหญิงสาวข้างกายอย่างเบื่อหน่าย

“คุณรู้ใช่ไหมว่าผมเบื่อผู้หญิงแบบไหน...”

“อุ้ย... อิฐขาแท็ตขอโทษ แท็ตแค่ลืมตัว ก็แท็ตหวงคุณไม่อยากให้คุณมองคนอื่นนี่คะ” หญิงสาวรีบออดอ้อนซบหน้าลงกับแขนแกร่งใจกลัวว่าเขาจะยกเลิกเดตครั้งนี้

“เอาเป็นว่าผมจะโอนเงินเข้าบัญชีให้คุณค่าเสียเวลาก็แล้ว ลาก่อนเทเรซ่า” อิฐแกะมือเหนียวหนับของเธอออกแล้วเดินหนีไปอย่างไร้เยื่อใยปล่อยให้สาวสวยยืนคว้างอยู่กลางห้างดัง จะกรี๊ดก็ไม่ได้เพราะคนมากมายเดินผ่านไปมา บางคนก็มองเธออย่างสงสัยเทเรซ่าหน้าร้อนผ่าวทั้งเจ็บใจทั้งเสียดายโอกาสได้ควงหนุ่มหล่อเนื้อหอมสายเปย์ แต่เสียงสัญญาณข้อความเข้ามาโทรศัพท์เครื่องหรูเธอก็รีบหยิบมาดูยอดเงินที่โอนเข้าบัญชีมาทำให้ใบหน้าบึ้งตึงหงิกงอเมื่อครู่แย้มยิ้มด้วยความพอใจ

“ให้มันได้แบบนี้สักสิบคนสิวะนังแท็ต” หญิงสาวยิ้มกว้างจุ๊บโทรศัพท์เครื่องบางอย่างสดชื่นแล้วเดินนวยนาดเข้าไปในร้านเสื้อผ้าชื่อดังทันที...

ซึ่งช่วงที่หนุ่มสาวยืนคุยกันนั้นณดาหันมาเจอเข้าพอดี…

“ผู้หญิง ก็แค่นี้ แค่นี้จริงๆ” อิฐซึ่งจับตามองดูเทเรซ่าอยู่ไม่ไกลเหยียดยิ้มอย่างเบื่อหน่ายกับชีวิตหนุ่มโสดที่เริ่มจะหาความสำราญได้ยากขึ้นและเขาเริ่มไม่อยากควงหญิงสาวคนไหนอีกแล้ว นอกจาก... ดวงตาคมกวาดมองไปยังลานจัดงานที่ใครบางคนเข้ามารบกวนใจเขามาตั้งแต่แรกเจอจนน่าโมโห

“วันนี้คุณนายแม่ให้คุณอิฐเข้าไปพบนะครับ”

อิฐถอนหายใจเฮือกใหญ่หันไปปรายตามองคนของมารดาที่แอบติดตามเขามาตลอดอย่างเบื่อหน่าย

“ฉันคิดว่านายน่าจะไปพักผ่อนเอาเวลาไปดูหนังฟังเพลงบ้างนะ ทอม” ทอม คือบอดีการ์ดของมารดาซึ่งถูกสั่งการให้มาคอยดูแลคอยจับตาความเคลื่อนไหวของเขามากว่าสามเดือนแล้ว แม้อิฐจะเป็นคนร่ำรวยและค่อนข้างมีเชื่อเสียงแต่เขามักจะไปไหนมาไหนคนเดียวแต่เขาก็ติดเขี้ยวเล็บอยู่พอตัว แม้จะดูเหมือนว่าเขาไปไหนมาไหนลำพังแต่ความจริงแล้วเขามีคนติดตามอยู่ห่างๆ เสมอ เพราะเมื่อสามปีที่แล้วเคยมีเหตุการณ์ที่เคยถูกลอบทำร้ายเนื่องจากเรื่องหุ้นของบริษัทเดินเรือของบิดา แต่เหตุการณ์ครั้งนั้นเขาได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยแต่คู่กรณีเสียชีวิตเพราะถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจยิงเสียชีวิตเพราะคิดต่อสู้หนีการจับกุม ตั้งแต่นั้นมา คุณอรวี มารดาของเขาก็ให้มีคนติดตามเขาเสมอ แต่เพราะเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายหรือเกะกะสายตาเขาจึงต้องให้คนเหล่านั้นแต่งตัวธรรมดาเหมือนคนปกติทั่วไปคอยดูแลความปลอดภัยให้กับตนแบบเงียบๆ มากกว่า

“ไม่ได้หรอกครับ ผมต้องทำหน้าที่ของผม” ทอมตอบหน้าตาเคร่งขรึมตามแบบฉบับของเขา อิฐกับทอมอยู่ในวัยไล่เลี่ยกันและเห็นกันมาหลายสิบปีจึงสนิทกันมากกว่าคนอื่นๆ ทอมเป็นเหมือนเพื่อนอีกคนในบางครั้งและเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์มาก

“เออ.. เอาที่สบายใจเลยแต่ฉันไม่ไปหรอกนะ บอกคุณแม่ด้วยว่าฉันมีนัดกับสาวๆ”

“แต่คุณอิฐไล่เทเรซ่าไปแล้วนี่ครับ”

“แล้วนายคิดว่าคนอย่างฉันหาผู้หญิงสักคนควงยากหรือวะ” ทอมไม่ตอบเพราะรู้ดีว่าเจ้านายหนุ่มหล่อหาหญิงสาวข้าวกายได้ไม่ยาก

“นายเองก็น่าจะหาสาวสักคนบ้างนะ นายก็ไม่ได้ขี้เหร่เข้าขั้นหล่อเหลาเอาการ แถมมีเงินเดือนมากพอจะสามารถเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียได้สบายๆ”

“ไม่หรอกครับ การมีคนรักจะทำให้การทำงานไม่มีประสิทธิภาพ ความรักเป็นตัวถ่วง..” ทอมตอบใบหน้าเรียบเฉยดังเดิม

อิฐถอนใจอย่างเห็นใจทอมเนื่องจากทอมมีปมในใจเรื่องผู้หญิง คนรักของทอมทิ้งทอมไปเพียงเพราะเห็นทอมเป็นเพียงลูกน้องกระจอกๆ ของเขาทอมกับคนรักคบกันกว่าห้าปีและทอมก็รักเธอมากเงินเดินครึ่งหนึ่งของเขาจะส่งให้หญิงคนรักเพราะเห็นว่ากำลงเรียนเสริมสวยเพราะเธอมีความฝันอยากเปิดร้านเสริมสวยแบบครบวงจร แต่แล้วทอมก็พบว่าตนถูกหลอกซ้ำคนที่เคยคบกันในฐานะคนรักก็มีคนอื่นอยู่กันอย่างสุขสบายซ้ำยังเหยียดหยามน้ำใจทอมว่าเงินที่ให้ไม่พอใช้จึงต้องหาคนที่เลี้ยงดูได้ดีกว่า ซึ่งหากหญิงสาวคนนั้นรู้ว่าทอมมีเงินเดือนจริงๆ เท่าไหร่และมีเงินเก็บในบัญชีมีบ้านมีรถที่เป็นของตนเองอีกเท่าไหร่รับรองได้ว่าจะไม่มีทางดูถูกทอมแบบนั้นแน่ๆ แต่อิฐก็ดีใจที่ผู้หญิงคนนั้นเลือกจะทิ้งทอมไปเพราะเขามองออกอยู่แล้วว่าหญิงสาวคนนั้นไม่จริงใจกับทอม ซ้ำบางครั้งยังทอดสะพานให้เขาลับหลังทอมอีกด้วยซึ่งพอเหตุการณ์เป็นไปแบบนี้เขาเลยให้โบนัสทอมก้อนใหญ่เป็นการปลอบใจและล้างซวยที่ทอมเลิกกับผู้หญิงแพศยาอย่างนั้นเสียได้

“ถึงยังไงวันนี้ฉันก็ไม่ไปบ้านหากคุณแม่พายายแพรวพรรณรายมารร้ายนั่นมา”

“เธอชื่อ แพรวพรรณ ครับ ชื่อเล่นว่า หนูแพรว จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากอเมริกา น่ารักเรียบร้อยเป็นกุลสตรี ชาติตระกูลดีเหมาะสมกับคุณทุกอย่าง...”

“นี่อย่าบอกนะว่านายชอบยายหนูแพรวนั่น”

“เปล่าครับ เพียงแต่ผมต้องให้ข้อมูลที่ถูกต้องแก่คุณอิฐ”

“ฉันไม่ได้รู้สึกว่ายายหนูแพรวของคุณแม่นี่เป็นคนดีเล้ย จริงๆ นะทอม” อิฐพูดไปตามที่คิดเพราะตั้งแต่เจอหน้า แพรวพรรณ หญิงสาวที่มีคุณสมบัติดีพร้อมอย่างที่ทอมบอกนั้นเขาก็รู้สึกถึงพลังงานบางอย่างจากเจ้าหล่อนได้อย่างชัดเจนเลยทีเดียว

“แต่คุณนายแม่ยืนยันว่าเธอดี ก็คงจะดีจริง”

“เห็นมั้ยแม้แต่นายยังระแวงเลย เอาเป็นว่าฉันจะให้นายไปสืบหาข้อมูลของยายนั่นเพิ่มละกัน ทำได้ไหม” อิฐหยั่งเชิง แต่ทอมกลับตอบแบบไร้เยื่อใย

“ตอนนี้ผมต้องรับคำสั่งจากคุณนายแม่เท่านั้นครับ”

“ไอ้ทอม.. เออ นายมันเปลี่ยนข้างไปแล้ว ฉันจัดการเองก็ได้” พูดจบอิฐก็เดินหนีทอมไปยังที่ที่เขาหมายตาไว้