Episode 3.1 ชนวนสงคราม

ณ ดินแดนแถบตะวันตก

ท้องฟ้าเหนือแนวเขาทอประกายสีแดงสดราวกับถูกฉาบด้วยสีเลือด ฝูงนกบินว่อนราวกับพวกมันกำลังแตกตื่น ผิวน้ำกระเพื่อมไหวสั่นสะเทือนตามแรงลมจากปีกนกอินทรีตัวหนึ่งที่บินถลาออกมาจากฝูง ก่อนที่มันจะมาเกาะอยู่ที่กรอบหน้าต่างคฤหาสน์ของผู้นำดินแดน

เทร่าเอื้อมมือไปหยิบสารที่ผูกไว้ที่ขาของมันมาคลี่อ่าน พลันดวงตาสีเงินของผู้นำแห่งอิเกิลเลซก็ฉายแววพิฆาตขึ้นมาทันที

“พวกโฮโมซีนุสเจ้าเล่ห์สับปลับ”

เสียงอาฆาตดังลอดไรฟันออกมาจากริมฝีปากสีคล้ำของผู้นำแห่งอิเกิลเลซ ก่อนที่ร่างผอมสูงและปราดเปรียวจะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วสู่ห้องโถงของคฤหาสน์ที่บรรดาทหารกล้ายืนเรียงหน้ารอรับฟังคำสั่งอยู่ก่อนแล้ว

“อารยะตระบัดสัตย์ต่อข้า”

“พวกโฮโมซีนุสต่ำช้า มันกล้าหยามท่านเทร่า เพียงท่านบัญชามา ข้าจะนำกองกำลังไปสังหารพวกเผ่าพันธุ์อ่อนแอนั่นให้สิ้นซาก”

“โฮโมซีนุสสิ้นชื่อแน่ในอีกไม่นาน แต่เรื่องที่ข้าต้องจัดการก่อนคือการแย่งชิงราชินีแห่งโรส”

“นางผู้นั้นอยู่ที่ใดหรือท่านเทร่า หน่วยข่าวกรองของข้าที่ซ่อนตัวอยู่ในโฮโมซีนุสค้นหาแทบพลิกแผ่นดินก็ไร้ซึ่งนางผู้มีลักษณะตามตำนาน”

“หึ” เทร่ากระตุกมุมปากสีคล้ำ กะพริบตาที่พร้อมจะสังหาร “พวกมันเล่นตลก ราชินีแห่งโรสไม่ได้อาศัยอยู่ในโฮโมซีนุส”

“แล้วนางอยู่ที่ใด?”

“ที่ราบลุ่มแม่น้ำบลูใจกลางพรีดิเอิร์ธ”

“ท่านผู้นำจะให้ทำเช่นไร?”

“ในเมื่ออารยะตระบัดสัตย์ไม่ยอมส่งตัวนางให้ข้า ข้าก็จะชิงตัวมาและยกเลิกข้อตกลงเสีย เมื่อใดที่ข้าได้ครอบครองราชินีแห่งโรส เมื่อนั้นอิเกิลเลซจะยิ่งใหญ่และเข้มแข็งเกินกว่าที่ดินแดนใดจะกล้ามาต่อกร”

การประกาศกร้าวของเทร่าทำให้เหล่ากองกำลังฮึกเหิม เสียงตบเท้าดังขึ้นเป็นจังหวะ ต่างร้องตะโกนกู่ก้อง

“ท่านเทร่า เทร่า เทร่า เทร่า”

“เอาละ พวกเจ้าไปเตรียมพร้อมได้แล้ว ทันทีที่ตะวันโผล่พ้นขอบฟ้า เราจะออกเดินทางสู่ที่ราบลุ่มแม่น้ำบลู ก่อนที่พวกโพลารุซและไลออนน่ามันจะไหวตัว”

เทร่ากำหมัดแน่น อันที่จริงเขาไม่ได้เชื่ออารยะตั้งแต่แรก การที่ผู้นำเผ่าพันธุ์โฮโมซีนุสจอมเจ้าเล่ห์ส่งสารมาขอเจรจาว่าตระกูลโรสซุกซ่อนทายาทตามตำนานเอาไว้ไม่ให้ใครล่วงรู้ แต่อารยะจะยกนางผู้นั้นให้เทร่า หากผู้นำแห่งอิเกิลเลซยอมตกลงยกดินแดนฝั่งตะวันออกของพรีดิเอิร์ธหลังฆ่าล้างเผ่าพันธุ์พวกไลออนน่าให้สิ้นซากให้อารยะครอบครอง ส่วนดินแดนทางเหนือของโพลารุซรวมทั้งที่ราบลุ่มแม่น้ำบลูเผ่าพันธุ์อิเกิลเลซของเทร่าจะได้เป็นผู้ครอบครอง

เทร่าตอบตกลงและวางแผนจะตลบหลัง เขาส่งคนไปค้นหานางผู้มีลักษณะตามตำนานเล่าขานผู้นั้นเพื่อชิงตัวตัดหน้าผู้นำอีกสองดินแดนที่เขาแน่ใจว่าอารยะก็ส่งสารยื่นข้อเสนอในทำนองเดียวกัน แต่กระนั้นคนของเทร่าก็หานางผู้นั้นไม่พบ จนกระทั่งวันนี้

แต่ข่าวการพบตัวราชินีแห่งโรสมาพร้อมกับการที่คฤหาสน์แห่งโรสกำลังเตรียมการต้อนรับพวกเฮียร์สที่ยอมออกมาจากดินแดนลับแลอย่างหุบเขานอริสเพื่อฉลองพิธีแต่งงานในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้า

“เจ้าคิดจะตัดหน้าข้าอย่างนั้นหรือไคเดน ความเป็นพันธมิตรของเราคงต้องสิ้นสุดลงก่อนถึงเวลาอันควรแล้วสินะ”

ณ ป่าโอ๊กแห่งที่ราบลุ่มแม่น้ำบลู

ตำรากามสูตรหน้าสุดท้ายถูกปิดลงเพราะเจ้าของนิ้วเรียวสวยได้ยินเสียงเกือกม้าดังใกล้เข้ามาในพื้นที่ส่วนตัว

ปกติต้นห้องอย่างอิโดสจะไม่ควบม้ามาตามหาเขาเพราะรายนั้นไม่ชำนาญการขี่ม้านัก เคยตกหลังม้าจนต้องนอนนิ่ง ๆ ให้ผู้เฒ่ารักษาอยู่แรมเดือน อิโดสจึงเข็ดขยาดและกล่าวอย่างลำพองว่าเขาวิ่งเร็วกว่าม้าเสียอีก

เอริคาซเปิดขอบผ้าคลุมหน้าสีคล้ำแล้วลอบมองออกไปนอกแนวป่าโอ๊กอย่างระแวดระวัง แล้วก็พบว่าท่ามกลางแปลงกุหลาบหลากสีสันของเขามีชายชุดดำกำลังควบม้ามุ่งหน้ามายังเขา

“ไคเดน”

แม้บุรุษบนหลังม้าจะปิดบังใบหน้าด้วยผ้าคลุมสีดำ แต่เอริคาซก็จดจำท่วงท่ายามอยู่บนหลังม้าของเขาได้แม่นยำ และที่สำคัญม้าตัวนั้นมันเป็นของตระกูลโรสที่เขายกให้ชายหนุ่มนำกลับไปยังหมู่บ้านของตนเมื่อสองสัปดาห์ก่อน

ไคเดนดึงบังเหียนให้ม้าตัวใหญ่ชะลอฝีเท้าลงตรงหน้าต้น Angel Oak ต้นใหญ่ที่เขาจำตำแหน่งของมันได้ไม่เคยลืม แม้ว่าในป่าโอ๊กจะมีต้นไม้ที่มีลักษณะเดียวกันนับพันต้นก็ตาม

“ท่านมาช้าไปหนึ่งวัน” เอริคาซทะลึ่งพรวดออกมาจากโพรงต้นโอ๊กพร้อมกับคำต่อว่า แต่ทว่าดวงตาคู่สีน้ำตาลนั้นเจิดจ้าอย่างมีความหวัง

“ข้าบอกว่าสองสัปดาห์”

“แต่ท่านจากไปสิบห้าวันแล้ว”

“แล้วยังอยู่ในสองสัปดาห์หรือไม่?”

“มันเรียกว่าเข้าสัปดาห์ที่สาม”

“มันยังเรียกว่าสองสัปดาห์”

การทักทายของผู้ที่ไม่ได้พบหน้ากันสิบห้าวันสิ้นสุดลงเท่านั้น ก่อนที่เอริคาซจะทวงถามสิ่งที่สงสัยในวันที่จากกัน

“ท่านบอกว่าท่านคือไคเดน ทายาทผู้นำแห่งเฮียร์สใช่หรือไม่?”

“ชาวเฮียร์สไม่มีผู้นำ เรามีศูนย์รวมจิตใจเป็นผู้เฒ่าผู้ก่อตั้งเท่านั้น”

“ท่านคือทายาทคนเดียวของศูนย์รวมจิตใจ ก็ถือว่าเป็นนายและเป็นผู้นำ”

“แล้วแต่เจ้าจะคิดเถิด” ไคเดนเหนื่อยใจที่จะต่อปากต่อคำ

“ท่านจะพาโรสลี้ภัยตามที่ข้าเสนอใช่หรือไม่?”

“ไม่”

คำปฏิเสธของไคเดนผู้ที่เป็นความหวังรังรองของโรสทำให้เอริคาซหน้าเสีย เด็กหนุ่มตัวเล็กจึงรีบเสนอเผื่อว่าไคเดนจะสนใจ

“ในคลังของโรสมีเหรียญทองและทองคำมากมาย ข้ายินดียกทั้งหมดให้ท่าน หากท่านคุ้มครองชาวโรสให้พ้นมือผู้นำทั้งสี่”

ไคเดนผูกม้าไว้กับกิ่งต้นโอ๊กพลางก็เอี้ยวใบหน้ามาถาม “เจ้าคิดว่าที่ใดที่จะปลอดภัย”

“ข้าไม่รู้”

“เช่นนั้นจงรู้ไว้ซะ” บุรุษชุดดำเดินกลับมายืนตรงหน้าคนตัวเล็กแล้วเน้นคำ “ว่าไม่มี”

คิ้วเรียวสีน้ำตาลขมวดเป็นปม ก่อนที่ดวงตาสีน้ำตาลจะฉายแววตัดพ้อ “แล้วท่านกลับมาที่นี่อีกทำไม อย่าบอกนะว่าแค่ผ่านมาหรือแค่เอาม้ามาคืน”

“ข้ามาเพื่อยื่นข้อเสนอ”

เอริคาซเงยใบหน้ารูปไข่ขึ้นสบตาคมเรียวนั่น “ข้อเสนออะไร?”

“ที่ที่ปลอดภัยภายใต้การคุ้มครองของเฮียร์สแลกกับ…” ไคเดนหลุบตาลงมองสำรวจใบหน้าสีขาวอมชมพูและซีกแก้มสีเรื่อ รวมถึงริมฝีปากสีเชอร์รีสดที่เผยอออกมาจากใต้ผ้าคลุมสีคล้ำอย่างลืมตัว

จนคนรอฟังอดทนรอไม่ไหวจึงต้องเร่งถามออกไป“แลกกับอะไร?”