บทที่3 แข่งว่ายน้ำ

เช้าวันเสาร์อันแสนสุขมันคือวันพักผ่อนของนักเรียนนักศึกษาและคนทำงานคนเหล่านั้นมักจะหาที่พักผ่อนที่พอใจ กิน นอน เล่น หรือออกไปดูหนังฟังเพลงแต่ไม่ใช่สำหรับสองพี่น้องบ้านมหารัตนมนตรีอย่างภีรพิชชาและภีมภพ เพราะทุกวันเสาร์สองพี่น้องจะต้องฝึกฝนศิลปะการป้องกันตัวและการว่ายน้ำจากอิสรัน วันหยุดที่แท้จริงคือวันอาทิตย์

“เจ้าภีมว่ายวนรอบสระห้ารอบ โทษฐานที่เถลไถล ปฏิบัติ” เสียงสั่งดังกังวานตามประสาชายชาติทหารเอ่ยบอกภีมภพที่เพิ่งกลับมาบ้านในช่วงรุ่งเช้าที่ผ่านมา

“โธ่ อารัน ภีมไม่ได้เถลไถล แค่ทำรายงานกลุ่มกับเพื่อนจนดึกเลยค้างบ้านเพื่อนก็เท่านั้นเอง” ภีมภพเอ่ยบอกในขณะที่คนเป็นน้องเงยหน้ามองบนกับความสตอเบอร์แหลหน้าตายของพี่ชาย ตอนที่เธอโทรไปหาช่วงระหว่างที่อิสรันพากลับบ้านเสียงผู้หญิงมารับสายอีตาพี่ชายยังจะโกหก

ภีรพิชชาหันมาฟ้องอาหนุ่มนอกไส้ทันที “อย่าไปเชื่อนะอารันพี่ภีมโกหก เมื่อวานโทรไปอะเสียงผู้หญิงตอบกลับมา”

“พะ พะ เพื่อนในกลุ่ม” คนเป็นพี่ตอบด้วยเสียงตะกุกตะกัก “คะ คือ นะ ในกลุ่มมีเพื่อนผู้หญิงสามคน แล้วก็พี่กับไอ้ตี๋ แค่ทำงานกลุ่มนะครับอารันไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้น”

“หราาาาาาา” คนเป็นน้องยังคงเล่นเสียงอย่างไม่เชื่อผู้เป็นพี่

ภีมภพส่ายหน้ากับคนเป็นน้องก่อนที่จะเรียกฉายาที่เขาตั้งให้ “ยัยเถิก”

“หนูภีร์ไม่เถิกนะ คะ คะ แค่หัวเหม่งไม่ได้เถิก” คนเป็นน้องสวนกลับทันที รับไม่ได้กับคำว่าเถิก ก็เธอไม่เถิกนะ ส่วนไอ้เหม่ง เนี้ย เฮ้อ ยอมรับก็ได้ว่าเหม่ง

ภีมภพยิ้มออกมาก่อนที่จะเอ่ยอย่างสนุก “ไม่รู้แต่พี่ภีมจะเรียกเถิก”

“ตัวแหละเถิก ลานจอดฮอกว้างยิ่งกว่าน้องอีก แถมยังเป็นสไลเดอร์เคลื่อนไหวได้ด้วย” คนโดนพี่ชายล้อสวนกลับ ก็เธอน่ะแค่หัวเหม่งหน้าผากกว้างนิดหน่อย แต่พี่ชายน่ะทั้งเถิกทั้งเหม่งเลย

“นี่ยัย...”

“พอๆ จะเถิกหรือเหม่ง จะสไลเดอร์หรือลานจอดฮอก็พอเลย เจ้าหัวเถิก ยัยหัวเหม่ง” คนที่ฟังพี่น้องถกเถียงกันเอ่ยบอกพลางกลั้นขำ เจ้าสองพี่น้องนี่ช่างชอบเถียงกันเรื่องนี้เสียจริง

พรางนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้คิดอะไรอยู่จึงเอ่ยตักเตือนสั่งสอนชายหนุ่มวัยกำลังคึกคะนองทันที “อ้อเจ้าเถิกจำไว้นะ จะเพื่อน จะแฟน หรืออะไรก็ตามแต่ นายก็ไม่ควรอยู่กับเขาจนดึกดื่นนะถ้าเขาเป็นผู้หญิง ชายสองหญิงสามอยู่กันจนดึกดื่นคนอื่นเขาจะคิดยังไง”

“ครับอารัน แต่อารันน่ะ...”

“เลิกบ่นเป็นคนแก่ซะทีให้แก่แค่อายุน่ะพอแล้ว” คราวนี้กลายเป็นว่าสองพี่น้องหันมาล้อเขาแทน ว่าอะไรไม่ว่าแต่อย่าว่าเขาแก่ คนแก่ เอ๊ยคนหนุ่มรับไม่ได้

“ไอ้เถิก ยัยเหม่ง นี่อยากมีเรื่องใช่มั้ย” อิสรันพูดพลางนั่งย่อลงดึงหูของสองพี่น้องคนละข้างก่อนที่จะบิด เขายังคงอยู่ที่ขอบสระไม่ได้ลงไปว่ายน้ำกับสองพี่น้อง

สองพี่น้องแอบมองตากันก่อนที่จะ

ตูมมมม เสียงน้ำแตกกระเซ็นดังขึ้นพร้อม ๆ กับร่างของราชนาวีหนุ่มที่ตกลงไปในน้ำด้วยฝีมือสองพี่น้องที่ดึงแขนอาหนุ่มคนละข้าง

“เจ้าพวกตัวแสบนิ” คนตกน้ำผุดจากน้ำขึ้นมาเอ่ยก่อนที่จะว่ายไล่จับสองพี่น้องที่บังอาจร่วมมือกัน ภีมภพและภีรพิชชาว่ายไปแล้วงหันกลับมาสะบัดน้ำใส่อิสรันไป เสียงหัวเราะเกิดขึ้นท่ามกลางสระน้ำนั้น ไม่มีใครรู้ความสุขจะมีไปถึงเมื่อไหร่แต่ก็อยู่กับปัจจุบันดีที่สุด

เวลาต่อมา

“พร้อมนะ” หลังจากเล่นกันจนพอใจแล้วก็ตกลงว่าจะแข่งว่ายน้ำกัน ใครแพ้จะโดนจับโยนลงน้ำและยอมให้แกล้งไม่เอาคืน

ภีรพิชชาที่มีเป้าหมายจะว่ายเข้าเส้นชัยก่อนสองหนุ่มต่างวัยรีบเอ่ยตอบทันที “พร้อมมาก”

“ผมก็พร้อมครับ ว่าแต่อารันล่ะพร้อมรึยัง” พี่ชายของภีรพิชชาเอ่ยบอกก่อนที่จะถามอาหนุ่ม ในคำถามแฝงความดูถูกความเเก่ของอาหนุ่มทีเล่นทีจริง

“พร้อม 1 2 3ไป” คนเป็นอาบอกก่อนที่จะสองพี่น้องจะเริ่มออกสตาร์ทไปก่อน อิสรันมองสองพี่น้องอย่างพอใจก่อนที่จะว่ายตามไปแต่แซงหน้าสองพี่น้องไปจนถึงเส้นชัยก่อนรวดเดียวจบ อิสรันขึ้นมานั่งหย่อนขาที่ขอบสระด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะมองสองพี่น้องแวกว่ายแข่งขันกันมาอย่างดุเดือดก่อนที่จะเป็นคนพี่ที่แตะขอบสระก่อน

“วู้ฮู้ว ไอ้เหม่งแพ้ ฮะฮะฮ่า” ภีมภพเอ่ยบอกอย่างดีใจที่ไม่พ่ายแพ้ให้แก่คนเป็นน้อง

อิสรันหัวเราะและเอ่ยขึ้นทันที “ฮะฮะฮ่า คนแพ้ต้องโดยลงโทษ จัดไปเจ้าภีม”

“ไม่นะ อีพี่ภีมไม่” ภีรพิชชารีบว่ายหนีทันทีแต่พี่ชายก็จับได้แล้วฉุดกระชากขึ้นไปบนฝั่งก่อนที่จะอุ้มน้องสาวมาปล่อยลงน้ำทันที “กรี๊ดดด”

ภีรพิชชาผุดหน้าขึ้นจากน้ำก่อนจะมองพี่ชายอย่างงอนๆ พลางกอดอกทำงอนใส่ในขณะที่พี่ชายกลั้นขำจนตัวงอเพราะคนที่คิดว่านั่งรอที่ขอบสระนั่นลงน้ำและขยับมาอยู่ด้านหลังน้องสาวเธอแล้ว

“แล้วจะลงโทษอะไรคนแพ้ดีล่ะภีม” อิสรันเอ่ยขึ้นทำให้ภีรพิชต้องหันมามองแต่ด้วยระยะที่ไม่ห่างกันนักทำให้จมูกรั้นชนกับแก้มของอิสรันพอดี สองสายตาจ้องมองกันอย่างตกใจสองสายตาสบประสานกันอยู่นานพอสมควรก่อนที่จะเป็นอิสรันที่ขยับถอยออก ปกติเขาจะเว้นระยะห่างจากผู้หญิงทุกคนรวมถึงภีรพิชชาที่อยู่ในวัยกำลังโต

ตูม

ภีมภพกระโดดลงมาก่อนที่จั้กจี้คนเป็นน้องจนหัวเราะลั่น

“ฮะฮะฮา ไม่เอา ฮะฮะฮา โอ๊ย มันจั๊กจี้ โอ๊ย” เสียงร้องปนหัวเราะของภีรพิชชาดังขึ้นด้วยฝีมือของภีมภพส่วนอิสรันนั้นขึ้นมานั่งมองอยู่ห่างๆ แทน พลางขบคิดว่าตัวเขาควรจะอยู่ห่างๆ ภีรพิชชาไว้ดีกว่าไม่อยากจะใจเต้นแปลกๆ แบบเมื่อครู่นี้อีก ตอนที่สบตากับสาวน้อยในใจเขาเต้นระรัวแบบที่ไม่เคยเป็นมาหลายปี จำได้ว่าใจเต้นระรัวแบบนี้ครั้งล่าสุดก็ตอนที่ตกหลุมรัก “วิกานดา”

“วิกานดา” คือผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นและอยากใช้ชีวิตด้วยไปตลอดชีวิต เขาพยายามตามจีบและคบหาดูใจเธออยู่สามปีก่อนที่จะขอแต่งงาน แต่งงานไม่ถึงปีวิกานดาก็จากเขาไป ต้นเหตุมาจากเขาเอง ในตอนนั้นเขาออกปฏิบัติหน้าที่กลางทะเลในขณะเดียวกันก็มีคนร้ายแอบบุกรุกเข้าไปที่บ้านของเขาและจับวิกานดามาเป็นตัวประกันที่เรือส่งสินค้าผิดกฎหมาย เขาเข้าไปช่วยเธอไม่ทันและวิกานดาก็ถูกยิงต่อหน้าต่อตาเขา ตั้งแต่นั้นมาเขาก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยอมแต่งงานหรือรักใครอีก

เพราะไม่อยากให้ใครต้องมาจากเขาไปอีก และเมื่อเขาเป็นอะไรไปจะได้ไม่ต้องมีผู้หญิงมาร้องไห้ไม่อยากให้ใครเป็นแบบอรพิชชาตอนสูญเสียภควัตและไม่อยากสูญเสียเหมือนครั้งสูญเสียวิกานดาอยู่คนเดียวแบบนี้ไปดีที่สุดแล้ว จะไปใจเต้นแรงเพราะลูกสาวผู้มีพระคุณไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาดยิ่งใกล้สักวันนอกจากใจเต้นแรงแล้วอาจจะตกหลุมรักแม่หนูน้อยที่อายุห่างกันตั้ง17ปี เขาจะตกหลุมรักยัยเหม่งไม่ได้เพราะเวลาเขาตกหลุมรักมักจะทำทุกอย่างให้ได้รักและอยู่ด้วยกัน

ในขณะที่อิสรันกำลังนั่งนึกอะไรคนเดียวอยู่ริมขอบสระ สองพี่น้องได้เลิกเล่นกันแล้ว ภีมภพซุบซิบบางอย่างกันคนเป็นน้องก่อนที่สองพี่น้องจะว่ายน้ำเข้าไปใกล้ๆ อิสรัน ภีมภพจับข้อมือขวาในขณะที่ภีรพิชชาจับข้อมือซ้ายก่อนที่ทั้งสองจะออกแรงดึงจนอิสรันตกลงไปในน้ำอีกครั้ง

แต่คราวนี้เด็กสาวนั้นว่ายเข้าไปล็อคคออาหนุ่มไว้ส่วนคนเป็นพี่น้องเข้ามาด้านหน้าจั๊กจี้อาหนุ่มตามจุดต่าง ๆ

“ไอ้เถิกยัยเหม่ง นี่ โอ๊ย อย่าให้หลุดไปได้นะไอ้สองตัวนี่อาจะเอาคืนให้หนักเลย” คนโดนสองพี่น้องร่วมมือกันแกล้งเอ่ยบอกก่อนที่จะหัวเราะออกมาเพราะภีมภพจี้เข้าที่จุดอ่อนซึ่งก็คือใต้รักเร่ข้างขวา น้อยคนนักจะรู้จุดอ่อนข้อนี้

เสียงหัวเราะดังขึ้นจากสองพี่น้องที่ได้กลั่นแกล้งอาหนุ่ม รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของสองพี่น้องทำให้อิสรันมีความสุขขึ้นมาด้วยทั้งสามคนผลัดกันโดนแกล้งและร่วมกันแกล้งจนเหนื่อยหอบแต่ใบหน้ายังคงเปื้อนยิ้ม รอยยิ้มของทั้งสามอาจจะต่างกันแต่ก็มีเสน่ห์น่าค้นหาเวลาที่ยิ้มออกมาเหมือนกัน