หัวหน้าช่าง

“สวัสดี ผม....”

“สวัสดีค่ะ คุณคงเป็นหัวหน้าช่างใช่ไหมคะ ฉันชื่อปานฟ้า เฮนเดอร์สัน เรียกว่าแองเจิ้ลก็ได้ค่ะ” ยังไม่ทันที่หนุ่มหล่อหน้าห้องแนะนำตัวเสร็จ เธอก็รีบชิ่งพูดก่อนด้วยความตื่นเต้น

“โอเคแองเจิ้ล เดี๋ยววันนี้ผมจะพาคุณไปดูงานก่อน พร้อมหรือยัง?” เขาถามพรางมองสำรวจเธอไปในตัว หญิงสาวตรงหน้าในตอนนี้ค่อนข้างต่างจากคำว่า ‘แองเจิ้ล’ เธอดูมอมแมมอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีน กับรองเท้าผ้าใบที่เขรอะมาก

แองเจิ้ลเห็นสายตาของเขาที่มองสำรวจก็เกิดอาการเขินขึ้นมาทันที เธอไม่ได้อาบน้ำมาสามวันแล้ว ตั้งแต่ขึ้นเรือมาก็แอบอยู่ตรงนู้นทีตรงนี้ที ส่วนใหญ่จะอยู่ในคาสิโนที่นั่นมีแต่ห้องน้ำไม่มีห้องอาบน้ำ โชคดีที่บนเรือนี้แอร์เย็นฉ่ำเหงื่อเลยไม่ออกมากนัก เอาเป็นว่าเธอไม่รู้สึกว่าตัวเองสกปรก แม้จะไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันก็ตาม

“พร้อมค่ะ ฉันกะว่าเดี๋ยวค่อยมาอาบน้ำทีเดียว” พูดไปก็เขินไป เขาคงคิดว่าเธอซกมกแน่ๆ เลย

“โอเค งั้นไปกัน งานช่างส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการซ่อมแซม”

ปานฟ้าฟังไปด้วยและมองเขาไปด้วยในเวลาเดียวกัน หัวหน้าช่างเดินนำหน้าเธอเลยมีโอกาสได้สำรวจเขาบ้าง ยิ่งมองก็ยิ่งเคลิ้มเขาเป็นผู้ชายที่ดูดี แผ่นหลังกว้าง ตัวสูงใหญ่ ช่วงขายาว หุ่นเขาไม่ต่างจากนายแบบในนิตยสาร ขนาดมองจากด้านหลังยังรู้เลยว่าหล่อ แองเจิ้ลเรียนช่างเจอผู้ชายมากหน้าหลายตา แต่ไม่เคยพบเจอใครที่หล่อราวเทพบุตรแบบนี้มาก่อน

“เฮ้ ฟังอยู่ไหม?”

“คะ ค่ะๆ ฟังอยู่ค่ะ คุณ....เอ่อ” เธอนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่รู้จักชื่อเขาเลยนี่นา ตอนเขาแนะนำตัวเธอก็ชิ่งพูดขัดขึ้นก่อน คิดแล้วก็รู้สึกอายขึ้นมา นอกจากเขาจะมองว่าเธอซกมกแล้วยังคิดว่าเธอไร้มารยาทอีกด้วยแน่เลย

“เรียกผมว่าริค”

“ค่ะคุณริค ฉันเห็นพนักงานที่นี่มีเครื่องแบบ แผนกช่างมีเครื่องแบบไหมคะ” เธอไม่เห็นเขาใส่เครื่องแบบเลยเอ่ยถาม เพราะถ้ามีก็จะประหยัดเงินไม่ต้องซื้อชุดเพิ่มหลายชุด

“มี เตรียมไว้ให้คุณเรียบร้อยแล้ว แต่ผมจะพาคุณไปดูที่ทำงานก่อน”

ริคยังคงเดินไปเรื่อยๆ ผ่านชั้นล่างลงไปในส่วนของเครื่องยนต์ ในนี้ค่อนข้างร้อนเพราะมีเครื่องจักรมากมายที่ขับเคลื่อนเรือลำนี้ให้แล่นผ่านน่านน้ำได้อย่างราบรื่น แองเจิ้ลคุ้นเคยกับความร้อนเหล่านี้ดี แม้จะไม่เคยดูแลเครื่องยนต์กลไกของเรือ แต่คิดว่าคงไม่ต่างกับเครื่องยนต์รถมากนัก

“ส่วนนี้ไม่ค่อยมีปัญหาอะไร ผมแค่พามาดูว่าเครื่องยนต์กลไกอยู่ตรงไหน หากมีปัญหาฉุกเฉินจะได้ลงมาถูก” นอกจากเขาพาเธอมาดูแล้ว ยังพามาเช็คด้วยว่าเธอมีปัญหากับความร้อนหรือเปล่า เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะจุกจิกในหลายๆ เรื่อง เป็นเหตุให้เขารับแต่ช่างผู้ชายมาทำงาน แต่ดูแล้วเธอไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ไม่บ่น ไม่ได้ทำท่าเหนื่อยหน่ายหรือรังเกียจที่ต้องอยู่ในที่ร้อนๆ แบบนี้

“แล้วมีส่วนไหนที่ต้องตรวจตราทุกวันไหมคะ”

“มีสิ ตามผมมา”

ริคพาเธอขึ้นมายังชั้นบนในส่วนของที่พักผู้โดยสาร ระหว่างนี้เขาก็อธิบายรายละเอียด งานประจำวันให้เธอทราบว่าต้องทำอะไรบ้าง ตรวจตราตรงไหนอะไรยังไง หลังจากที่ได้ฟังเธอก็ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมเรือลำนี้ถึงต้องการช่างจำนวนมาก ก็งานยิบย่อยที่แบบคนอื่นคิดไม่ถึงมันมีมากมายเลย งานช่างไม่ใช่แค่คอยเช็คเครื่องยนต์กลไกต่างๆ เพียงอย่างเดียว แต่รวมถึงงานซ่อมต่างๆ ด้วย ในแต่ละวันก็ต้องแบ่งส่วนกันไปเช็คตามห้องแขก ตามที่ได้รับแจ้งจากพนักงานบริการว่ามีส่วนใดเสียหายบ้าง ช่างมีหน้าที่เข้าไปซ่อมแซมให้อยู่ในสภาพดีเยี่ยม

“เตียงพวกนี้น่ะเหรอคะ?” ปานฟ้านึกสงสัย เตียงพวกนี้ดูแข็งแรงทำไมถึงเป็นส่วนที่มีการแจ้งซ่อมเยอะที่สุด เธอไม่เข้าใจพวกเขานอนกันอย่างไร

“ใช่ เตียงพวกนี้ทำจากอลูมิเนียมก็จริง แต่ถ้าทำกิจกรรมกันหนักๆ ก็รับไม่ไหวเหมือนกัน” เขาพูดพร้อมกับเข้าไปชี้จุดที่หักให้ปานฟ้าดู

หญิงสาวพยายามคิดประมวลผลในสิ่งที่เขาบอกเล่า กิจกรรมอะไรบนเตียง? เมื่อคิดได้ว่าเขาพูดถึงอะไรก็รู้สึกอายขึ้นมา พวกลูกค้าทำไมรุนแรงกันจัง ยิ่งคิดภาพมันก็ยิ่งฉายชัดบนหัว จินตนาการของเธอก็ช่างทำงานได้ดีเยี่ยมจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์ เธอไม่เคยมีประสบการณ์จริง เคยดูแต่ในหนังที่แบบว่ารักกันอย่างเร่าร้อน แค่คิดก็ขนลุกไปหมดแล้ว

“ไม่เห็นจะต้องทำรุนแรงกันเลย แบบนุ่มนวลก็ได้รึเปล่า” เธอพูดกับตัวเองแต่ทว่าเสียงดังเกินไปจนทำให้คนในห้องได้ยินไปด้วย

“ไม่ใช่ทุกคนจะชอบแบบนุ่มนวลเหมือนคุณนี่” เขาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่มันทำให้หน้าของปานฟ้าเห่อร้อน เธอไม่ได้หมายถึงตัวเองเสียหน่อย และที่สำคัญเธอไม่ได้คุยกับเขา

“เอ่อ ข้ามเรื่องเตียงเถอะค่ะ มีเรื่องที่ฉันควรทราบอีกไหม” เธอไม่ถนัดคุยเรื่อง 18+ กับผู้ชาย แม้แต่เพื่อนผู้หญิงก็ไม่ค่อยคุยเรื่องนี้กันเท่าไหร่นัก

“มีส่วนที่พนักงานห้ามไปยุ่มย่ามยกเว้นได้รับคำสั่ง มีคู่มืออยู่ในห้องคุณลองไปอ่านเพิ่มเติมดู”

“ค่ะคุณริค แล้วแผนกช่างกินข้าวกันที่ไหนคะ”

“ใกล้ๆ กับที่พัก เดี๋ยวผมจะพาไปดู”

หัวหน้าช่างสุดหล่อพาปานฟ้าเดินกลับลงไปในส่วนแผนกช่าง ข้างๆ กันนั้นเป็นส่วนครัวและที่รับประทานอาหาร เขาอธิบายให้เธอฟังในเรื่องเวลากินข้าวเช้า ข้าวกลางวันและข้าวเย็น นอกเหนือจากเวลาเหล่านี้จะไม่ได้รับอนุญาตยกเว้นเป็นกรณีพิเศษ อย่างเช่นวันนี้ซึ่งเป็นเวลาประมาณบ่ายสองโมง ซึ่งเลยเวลาอาหารกลางวันมาแล้ว แต่เขาจะให้เธอกินเพราะดูท่าน่าจะหิวโซไม่น้อย

“หลังข้าวเย็นไปแล้วถ้าหมดกะของคุณ สามารถเข้ามากินอะไรรองท้องได้ พวกขนมในตู้กับเครื่องดื่ม” ริคบอกพร้อมกับวางอาหารสำเร็จรูปไว้ตรงหน้าเธอ

“ฉันกินได้เหรอคะ?” เธอถามให้แน่ใจพลางกลืนน้ำลายลงคอ อันที่จริงวันนี้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย เธอโดนสอบสวนตั้งแต่เช้าและลากยาวมาจนถึงตอนนี้

“ให้เป็นกรณีพิเศษ กินซะ”

“ขอบคุณค่ะริค”

ปานฟ้าไม่รอช้ารีบกินอาหารตรงหน้าทันที เป็นอาหารแช่แข็งสำเร็จรูปแต่ก็รสชาติดี อาจเป็นเพราะเธอหิวละมั้งกินอะไรก็อร่อยไปหมด เธอคิดว่าการทำงานที่นี่ก็ไม่เลวนัก มีที่อยู่ มีที่กินแถมได้เงินอีกต่างหาก แม้จะทำงานเยอะไปเสียหน่อยแต่จะเป็นไรไป ที่ผ่านมาก็ไม่ได้ทำงานน้อยๆ เลย ก่อนหน้านี้ปานฟ้ารับจ้อบซ่อมแซมทั่วราชอาณาจักรเพื่อหาเงินมาใช้หนี้ รายได้ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่สู้ทำงานบนเรือเดือนเดียวยังไม่ได้เลย

“ได้ข่าวว่าคุณเป็นหัวขโมย”

แองเจิ้ลแทบสำลักเมื่อได้ยิน ถ้าทุกคนรู้ว่าเธอก่อวีรกรรมอะไรไว้ แบบนี้แล้วจะมีใครอยากเข้ามาคุยกับเธออีกไหมเนี่ย ทุกคนไม่คอยจับตาดูเธอหรอกเหรอ แบบนี้ก็อึดอัดแย่น่ะสิ