EP 7 คุ้มดี คุ้มร้าย

เจ้านายจอมโหด กำลังโกรธอะไรฉันอยู่นะ!

EP 7

คุ้มดี คุ้มร้าย

..................

“สวัสดีค่ะพี่น้ำขิง” น้อยเอ่ยทักทายน้ำขิงด้วยน้ำเสียงสดใส ในขณะที่เอาแฟ้มรายงานมาส่งให้

“สวัสดีจ่ะ วันนี้สดใสกว่าเคยนะ (^_^) ” น้ำขิงเอ่ยแซว เพราะรู้ว่าคนตรงหน้าเพิ่งจะสละโสดไปหมาด ๆ

“พะ พี่น้ำขิงก็ (-/////-) ” น้อยเขินอายหน้าแดง

“แล้วพี่น้ำขิงล่ะคะ ไปดูตัวมาหรือยัง”

“ดูตัว?”

“อ๋อ เรื่องของแม่พี่น่ะหรอ.....ปฏิเสธไปแล้วแหละ (︶︿︶) ” น้ำขิงเอ่ย

“ทำไมล่ะคะ พี่น้ำขิงไม่อยากมีแฟนหรอ”

“อืมม.....ก็เฉยๆ นะ ตอนนี้พี่รู้สึกว่าตัวเองก็มีความสุขดีอยู่แล้ว”

“อะไรกัน ไม่มีคนที่ชอบบ้างเลยหรอคะ?”

“อืม ตอนนี้น่ะหรอ”

“ไม่มีนะ.....พี่ไม่ได้ชอบใครเลย (︶︿︶) ” น้ำขิงส่ายหน้าปฏิเสธ

ปึง!

“อุ๊ย! ตกใจหมดเลย” ทั้งสองสาวที่กำลังคุยกันอยู่อย่างออกรสสะดุ้งแรงเมื่อจู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น

“พี่น้ำขิงคะ น้อยขอถามอีกข้อค่ะ”

“พี่น้ำขิงมีสเปคไหมคะ”

‘จะบอกว่าหนุ่มแว่นก็คงไม่ได้สินะ เดี๋ยวจะโดนโยงซะเปล่า ๆ ’

“ก็ไม่ได้มีสเปคตายตัวหรอก ถ้าจะให้บอก ก็คงจะชอบหนุ่มรุกเก่ง ๆ”

“เพราะพี่เป็นคนไม่เข้าหาใครก่อน แล้วก็จะเรียกว่าซื่อบื้อก็ได้ เพราะไม่เคยรู้ตัวเลยเวลามีคนมาจีบ ถึงได้โสดมาจนถึงตอนนี้ (¯▽¯；) ”

“เพราะงั้น คนที่จะมาเป็นแฟนพี่ได้ น่าจะต้องเป็นคนที่ต้องรุกพี่อย่างหนักละมั้งนะ”

“อ่อ อย่างนี้เอง”

“น้อยไปทำงานต่อก่อนนะคะ พักเที่ยงเจอกันค่ะ (^_^) ” น้อยเอ่ยลา ก่อนจะเดินกลับไปที่แผนกของตัวเอง หลังจากนั้นน้ำขิงก็เริ่มทำงานของตัวเองต่อ ก่อนที่เสียงโทรศัพท์ประจำตำแหน่งของเธอจะดังขึ้นเรียกความสนใจให้หันไปมอง

กริ๊งงงงง

“สวัสดีค่ะ”

“คุณน้ำขิง”

“ตอนกลางวันนี้ผมจะเลี้ยงอาหารพนักงาน บอกพวกเขาว่าไม่ต้องออกไปทานข้าวข้างนอกนะครับ.....ขอบคุณ”

ตึก!

เจ้านายหนุ่มพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการจบก็วางสายไปทันที

“ (-_-) ?”

“มาเร็วเคลมเร็วมาก แล้วนึกยังไงถึงจะเลี้ยงอาหารกันนะ ไม่ใช่เทศกาลพิเศษสักหน่อย” น้ำขิงพึมพำ แต่ทว่าก็เริ่มดำเนินการตามคำสั่งของเจ้านายทันทีโดยการกระจายข่าวให้กับเหล่าชาวออฟฟิศทราบกันถ้วนหน้า

พักกลางวัน

เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน เหล่าอาหารเดลิเวอรี่ชุดใหญ่ ก็ทำการจัดส่งที่บริษัท ทั้งพิซซ่า ทั้งไก่ทอด ของคาวและหวานครบครัน

“ว้าว! ทำไมบอสของเราใจดีขนาดนี้เนี่ย”

“คนอะไรทั้งหล่อ ทั้งใจดี จนอยากได้เป็นแฟนเลยง่ะ” พนักงานสาวเอ่ยอย่างขำๆ

“แหม ใครกันคะที่ตอนนั้นบอกว่าบอสเราไม่ฮ็อตน่ะ” น้อยเอ่ยแซว

“ก็หล่อ กับ ความฮ็อตมันคนละเรื่องกันนี่คะน้องน้อย”

“พอแล้วค่ะ ยังจะกล้านินทากันอีกนะคะ” น้ำขิงเอ่ยยิ้ม ๆ ในขณะที่กำลังจัดแบ่งอาหารส่วนหนึ่งไว้สำหรับท่านเจ้าภาพ

“พี่น้ำขิงจัดให้ท่านประธานหรอคะ ท่านประธานไม่ลงมาทานกับเราหรอคะ” น้อยเอ่ยในขณะที่กำลังเคี้ยวพิซซาตุ้ย ๆ

“ตอนนี้คุณขุนพลน่าจะกำลังประชุมออนไลน์อยู่ อีกสักพักก็น่าจะเสร็จ”

“แล้วพี่ก็คิดว่า ท่านคงจะไม่อยากมาเห็นภาพที่เรากำลังกินพิซซากันอย่างมูมมามสักเท่าไหร่ ไว้พี่ค่อยยกขึ้นไปให้ทีเดียว”

“แหม (￢‿￢メ) ”

“ใส่ใจจังเลยนะคะเนี่ย” น้อยเอ่ยแซว

“ก็เป็นหน้าที่ของพี่นี่คะ (^_^) ”

12.15 น.

(ห้องประธานกรรมการ)

ก๊อก ๆ

น้ำขิงเคาะประตูเบา ๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของเจ้านายหนุ่ม แต่ทว่า ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ทำไมเธอถึงรู้สึกเย็นยะเยือกแปลก ๆ ทั้งๆ ที่แอร์ก็เปิดอยู่ที่อุณหภูมิยี่สิบห้าองศาเท่านั้นเองแท้ ๆ แต่สิ่งที่เย็นยิ่งกว่าอากาศ ก็คือสายตาคมของคนตรงหน้าในตอนนี้

“อะ เอ่อ น้ำขิงเอาพิซซ่ามาให้ค่ะ” ร่างบางเอ่ย ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ คนที่เอาแต่มองเธอด้วยสายตาเข้มดุราวกับกำลังโกรธอะไรอยู่

“ผมไม่ชอบทาน (╰_╯) ”

“เป็นเลขาผมมาตั้งหลายปีคุณไม่รู้หรือไง ว่าผมไม่ทานอาหารที่ไม่มีประโยชน์”

“ปกติคุณมัวแต่เอาพื้นที่สมองไปจำอะไรกันแน่” เจ้านายหนุ่มที่ตอนนี้ใบหน้าบึ้งตึง กล่าวคำผรุสวาจาออกมาไม่หยุด

“ (￣_￣) ” นี่คือใบหน้าของน้ำขิงที่กำลังงุนงงประมาณสามวินาที ก่อนจะปรับกลับมาเป็นปกติในเวลาต่อมา เพราะเธอโดนแบบนี้จนชินเสียแล้ว

“หมดหน้าที่ของคุณแล้ว”

“ออกไปเถอะครับ ผมจะทำงานต่อ” เอ่ยจบเจ้านายหนุ่มก็หมุนเก้าอี้หันหนีไปอีกทางทันที

‘ผีเข้าหรือไงกันเนี่ย’

‘เมื่อไหร่น้ำขิงจะรวยกับเขาสักที อยากลาออกแล้วโว้ย!’ น้ำขิงพึมพำในใจ ก่อนจะหอบเอาของในมือออกจากห้องมาด้วยความอ่อนแรง

ปึง!

“จิ๊!” ทันทีที่ประตูห้องปิดลง ขุนพลก็จิ๊ปากออกมาด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเอานิ้วเคาะโต๊ะเหมือนอย่างเคย

ตึกๆๆๆๆๆๆๆ

“หึ เพราะหน้าที่งั้นหรอ”

ด้านน้ำขิง

เธอเดินกลับมาที่ชั้นล่างที่เหล่าพนักงานยังคงจับกลุ่มนั่งทานอาหารกันอยู่

“อ้าวพี่น้ำขิง ทำไมถือกลับลงมาล่ะคะ” น้อยถามด้วยความสงสัย

“พอดีคุณขุนพลเขาบอกว่าเขาไม่ทานของไม่มีประโยชน์น่ะค่ะ” น้ำขิงเอ่ย ก่อนจะวางถาดพิซซาลงบนโต๊ะ และพอเหล่าพนักงานได้ยินดังนั้น บางคนที่กำลังกำพิซซาอยู่ก็ชะงักไปทันที

“ไม่ต้องสนใจค่ะ คุณขุนพลไม่ทาน แต่พวกเราทาน” น้ำขิงเอ่ยเพื่อแก้ไขบรรยากาศมาคุ ก่อนจะหยิบพิซซาใส่ปากตัวเองทันที

“หงุบ หงับ (︶︿ (︶) ” น้ำขิงเคี้ยวพิซซาตุ้ยๆ เพื่อระบายความเครียดที่มี

‘ไม่มีประโยชน์แล้วไง ถ้าอร่อยก็กินๆ ไปเถอะ!’

“พี่น้ำขิงนี่เก่งจังเลยนะครับ” ต้นสน พนักงานหนุ่มรุ่นน้องแผนกบัญชีเอ่ย

“อยู่กับท่านประธานที่ใครๆ ก็เข้าหน้าไม่ได้มาได้ตั้งหลายปี”

“เก่งอะไรกันละคะ พี่ยังถูกดุอยู่ทุกวันเลย” น้ำขิงส่งยิ้มแหยๆ ไปให้

“แม้แต่พี่น้ำขิงก็ไม่รอด แล้วพวกเราจะเหลือหลอ นับถือน้ำใจเลยจริงๆ”

“อะไรทำให้พี่น้ำขิงยังอยู่ต่อ ถึงแม้จะถูกดุทุกวันคะ” น้อยเอ่ยถามเพราะความอยากรู้

“อยู่เพราะเงินยังไงล่ะ! เงินเท่านั้นที่น็อคเอเวอรี่ติง” น้ำขิงเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ทว่าทุกคนกลับอดขำไม่ได้

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“พี่น้ำขิงครับ ที่แก้มของพี่มีซอสติดอยู่ครับ” ต้นสนเอ่ย

“หรอคะ สงสัยพี่คงจะหิวมากไปหน่อย” น้ำขิงเอ่ยขำ ๆ ก่อนจะกวาดตามองหาทิชชู

“ขอโทษนะครับพี่น้ำขิง” ต้นสนกล่าวขอโทษน้ำขิง ก่อนจะใช้ทิชชูเช็ดเบาๆ ที่ข้างแก้มให้เธอ

“ออกแล้วครับ (^_^) ”

“อื้อ ขอบใจนะ” น้ำขิงเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะลงมือกินพิซซาต่อโดยไม่ได้คิดอะไร ตรงกันข้ามกับรุ่นน้องหนุ่มที่กำลังเขินหน้าแดงจนทุกคนสังเกตได้ ยกเว้นก็แค่น้ำขิงคนเดียว

“ (￢‿￢メ) ” เหล่าพนักงานที่เหลือต่างมองต้นสนด้วยสายตาล้อเลียนจน เขาออกอาการชัดเจน

“ (-///////-) ”

“ต้นสนเป็นอะไรหรือเปล่า”

“หน้าแดงมากเลยนะ” น้ำขิงถามด้วยความเป็นห่วง เพราะรุ่นน้องหนุ่มมีอาการหน้าแดงผิดปกติ เพราะเขาหน้าแดงแบบมากๆ

“ปะ เปล่าครับ ไม่ได้เป็นอะไร”

“เดี๋ยวผมขอตัวไปล้างมือก่อนนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ย ก่อนจะรีบปลีกตัวออกไปทันที

“ (￢‿￢メ) ”

“พี่น้ำขิงว่าต้นสนดูเป็นยังไงบ้างคะ”

“หื้อ?”

“ต้นสนหรอ ก็ตั้งใจทำงานดีนะ (︶︿ (︶) ” น้ำขิงเอ่ยในขณะที่กำลังยัดพิซซาชิ้นที่สองเข้าปาก

“น้อยเข้าใจแล้วค่ะที่พี่น้ำขิงโสด”

“พี่น้ำขิงนี่โสดเพราะความสามารถจริงๆ” น้อยเอ่ยก่อนจะส่ายหน้าไปมา เธอเข้าใจแล้วที่น้ำขิงเคยบอกว่าต้องการหนุ่มรุกหนักเพราะเธอซื่อบื้อ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง

“ปากคอเราะร้ายนะน้องน้อย” น้ำขิงเอ่ยด้วยท่าทีไม่จริงจัง

“พี่น้ำขิงไม่คิดว่าต้นสนหล่อบ้างหรอคะ”

“เห็นว่าเขาเคยเป็นถึงเดือนมหาลัยเลยนะ”

“ถ้าเป็นถึงเดือนมหาลัยก็ต้องหล่อสิ”

“แล้วพี่น้ำขิงไม่ชอบหรอ (￢‿￢メ) ”

“ชอบมั้ยน่ะหรอ? ถ้าจะให้บอก.....”

ปัง!

“โอ๊ยแม่ร่วง! ตกใจหมด” น้ำขิงอุทานออกมาด้วยความตกใจ ที่จู่ๆ ก็มีเสียงที่ดังมากๆ ดังขึ้นมา

“พี่ว่าพี่ไปทำงานดีกว่า พี่รู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้เหมือนงานจะเข้าเลย”

..................................

เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์

= กำลังใจ (◕‿< ❀)