เจ้านายจอมดุ - 3

เมื่อรับทราบงานที่ต้องทำแล้วขวัญลดาก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไป แต่ก้าวขาเดินได้ไม่กี่ก้าวเดินก็ถูกเสียงประธานหนุ่มเอ่ยรั้งไว้

“ทำไมเดินแบบนั้นล่ะ ผมว่าจะถามตั้งแต่ตอนเดินเข้าห้องมาแล้ว” ธนูถามเลขาสาวของตนด้วยความเป็นห่วง

‘เพราะใครล่ะ ทำดิฉันเดินขาถ่างน่าเกลียดแบบนี้’ เธอพึมพำตอบในใจแล้วหันไปยิ้มแห้งๆ ให้ประธานหนุ่มตนเองก่อนจะตอบ

“พอดีลื่นล้มในห้องน้ำค่ะ เลยเจ็บขานิดหน่อยค่ะท่านประธาน”

“เดินขาถ่างแบบนี้นิดหน่อยแน่นะขวัญลดา ไปหาหมอหน่อยไหม?”

“เดี๋ยวไปค่ะท่านประธาน ขอตัวนะคะ” แล้วก็หันไปเดินต่อพร้อมพูดในใจไปด้วย ‘ไปก็อายหมอสิคะ เพราะสาเหตุมาจากเรื่องลามกทั้งนั้นที่เดินขาถ่างแบบนี้’

ประธานหนุ่มมองดูเลขาตัวเองเดินขาถ่างออกไปจากห้องพักส่วนตัว ตัวเองก็เดินไปคว้าหยิบโทรศัพท์ตัวเองมากดต่อสายกลับบ้านเพื่อแจ้งพ่อกับแม่ตัวเองว่าวันนี้ตัวเองจะกลับไปค้างที่บ้าน

สองสามีภรรยาอยากมีหลาน แต่ลูกชายก็ไม่ได้นำพา ไม่ใส่ใจความต้องการของพ่อกับแม่อย่างพวกเขา เอกกับน้ำเพชรสองสามีภรรยาจึงซื้อน้องหมาสายพันธุ์คอร์กี้ตัวผู้มาเลี้ยงหนึ่งตัว เลี้ยงเป็นหลานชาย น้องมีชื่อว่าเตโต้

“ว่าไงคุณน้ำเพชร?”

“ก็วันนี้ลูกชายของเราจะกลับมาบ้านน่ะสิคะ บอกว่าอยากทานข้าวผัดปูฝีมือฉันค่ะที่รัก” น้ำเพชรตอบสามีหลังวางสายจากลูกชายตัวดี

“เหรอ มันยังจำได้อยู่เหรอว่ามีพ่อกับแม่แก่ๆ หัวหงอกๆ รอมันอยู่บ้าน”

“นั่นสิคะ บ้านมีไม่นอน คอนโดมีไม่นอน แต่ไปเช่าโรงแรมนอน สิ้นเปลืองเงิน แต่ว่าไม่ได้ ชีวิตคนรวยนี่คะ”

“ก็มันรวยจริง แต่มันรวยเพราะใครล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะปู่ย่าของมัน”

“ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีแฟน ฉันโทรถามหนูขวัญลดา หนูขวัญลดาก็ดีจริงๆ เป็นเลขาที่ปิดความลับท่านประธานตัวเองได้ดีจริงๆ ค่ะ”

“ก็มันงานของหนูขวัญลดา ว่าแต่วันนี้ที่รักจะพาหลานเตโต้ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะกับผมไหม?”

“ไปสิคะ หลานเตโต้สำคัญกว่าลูกชายที่ไม่เชื่อฟังพ่อแม่ค่ะ”

“แล้วข้าวผัดปู”

“ก็ให้นมตุ้มของเขาทำให้เถอะค่ะ เรื่องอะไรฉันต้องใส่ใจลูกชายที่ไม่สนใจความต้องการของเราด้วยคะ ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดออกกำลังกายพาเตโต้ของเราไปเดินเล่นดีกว่าค่ะที่รัก”

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดออกกำลังกายกันที่รัก แต่งตัวเสร็จแล้วไปแต่งตัวให้เตโต้ของเรากัน”

“ค่ะ ที่รัก” แล้วสองสามีภรรยาก็พากันลุกขึ้นจากโซฟาในห้องนั่งเล่นเดินออกไปพร้อมกัน

ธนูกลับมาถึงบ้านไม่เห็นรถกับสม คนขับรถและเตโต้สี่ขาวิ่งเล่นในบ้านก็รู้ทันทีว่าพ่อกับแม่ตัวเองไม่อยู่บ้าน ออกไปข้างนอกพาหลานของเขาไปเดินเล่นวิ่งเล่นที่สวนสาธารณะในหมู่บ้านอีกแน่นอน

“มาแล้วเหรอคะคุณของนม” นมตุ้มเพิ่งทำมื้อเย็นของธนูเสร็จตามคำสั่งของเจ้านายเดินออกมาเห็นธนูเดินเข้ามาในบ้านพอดี

“ครับ นมตุ้ม แล้วนี่แม่กับพ่อกับไอ้เตโต้ไปไหนล่ะครับ” เขารู้อยู่แล้ว แต่ก็อยากถาม

“พาเตโต้ไปวิ่งเล่น ไปเล่นกับเพื่อนที่สวนค่ะ”

“อ้อ...แล้วข้าวผัดปูของผมล่ะครับ”

“นมทำไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“แม่ไม่ได้ทำเหรอครับ”

“ไม่ค่ะ คุณท่านให้นมตุ้มทำ ทานเลยไหมคะ เดี๋ยวนมให้เด็กตั้งโต๊ะให้”

“รอพ่อกับแม่กลับมาก่อนครับ”

“อย่ารอเลยค่ะ ท่านทั้งสองจะทานมาจากข้างนอก พอดีหน้าสวนเขามีขายของกิน คุณท่านทั้งสองจะทานแล้วค่อยเข้าบ้านตลอดค่ะ”

“นี่ผมชักเริ่มสงสัยแล้วว่าใครกันแน่เป็นลูกของพ่อกับแม่ ผมหรือหมาเตโต้”

“คุณของนมสิคะ”

“เหรอครับนมตุ้ม ผมว่าไม่น่าใช่นะ ตอนนี้ผมทำงานหาเงินเลี้ยงไอ้เตโต้มันด้วย”

“คุณของนมก็พูดไปนั่น ไปทานข้าวค่ะ นมจะให้เด็กตั้งโต๊ะให้”

“ไม่เป็นไรครับนม ผมทานในครัวก็ได้ ทานคนเดียวมันน่าเบื่อ นมกับทุกคนก็ทานกับผมด้วยนะ ผมกลับบ้านเพราะไม่อยากทานข้าวคนเดียว แต่กลับมายังจะให้ทานคนเดียวอีกเหรอครับ น้อยใจจริงๆ พ่อกับแม่เห็นหมาสำคัญกว่าลูกในไส้” แล้วเขาก็เดินนำหน้านมตุ้มไปทางห้องครัว ส่วนนมตุ้มก็เดินตามคุณหนูของตัวเองที่เลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออกเข้าครัวไปติดๆ