เจ้านายจอมดุ - 2

“ใครกัน ต้องเป็นคนรู้จักแน่ เสียงคุ้นหูขนาดนั้น” ธนูนึกถึงภาพเปลือยเปล่าของผู้หญิงที่ตนฉุดกระชากเข้าห้องเมื่อคืนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำให้ตัวเองสบายตัวแล้วก็ตาโตนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนตัวเองจูบไซ้ซอกคอเธอหลายรอบมาก ที่ซอกคอใต้โคนหูเธอมีปานแดงอยู่

“ปานแดงโคนหูข้างขวา” เมื่อนึกได้แล้วว่าผู้หญิงเมื่อคืนมีจุดสังเกตตรงไหนก็เดินไปอยู่ใต้ฝักบัวเปิดน้ำให้อาบร่างเปลือยเปล่าตัวเอง

ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!

เสียงสั่นเตือนของโทรศัพท์ในช่วงบ่ายของวันหยุดทำให้คนเหนื่อยเพลียจากเพลิงสวาทราคะปรือตาตื่นขึ้นมาแล้วคว้าหยิบโทรศัพท์สั่นดังไม่หยุดบนโต๊ะข้างหัวเตียงมากดรับสาย

“สวัสดีค่ะ”

‘ผมรบกวนวันหยุดคุณรึเปล่าขวัญลดา?’

เสียงคุ้นเคยและคนที่ผลาญพรหมจรรย์ของเธอในค่ำคืนที่ผ่านมาทำให้เธอลืมตาตื่นเต็มตาแล้วดีดตัวลุกขึ้นนั่ง

“คะ”

‘รบกวนวันหยุดคุณรึเปล่า?’

“ท่านประธานมีอะไรรึเปล่าคะ” เธอตกใจด้วยกลัวว่าเขาจะรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่กับเขาทั้งคืนคือตน

‘ผมมีเรื่องให้คุณจัดการหน่อย’

“งานด่วนเหรอคะท่านประธาน ว่าแต่ให้ดิฉันไปบริษัทไหมคะ?”

‘ด่วน เป็นเรื่องส่วนตัว’

อือ

‘มาหาผมที่โรงแรมหน่อย ตอนนี้’ ประธานหนุ่มกรอกเสียงเข้มสั่งกลับมาในสาย

“ตอนนี้เลยเหรอคะท่านประธาน?”

‘อือ...ตอนนี้แหละ ให้ไวด้วย ผมจะรอ’

“ค่ะ ท่านประธาน” พอเธอรับคำแล้วปลายสายก็กดตัดสายไปทันที

“เมื่อคืนเขาจำไม่ได้นี่ว่าเป็นเรา แล้วจะตามเราไปทำไมวันเสาร์” เธอพึมพำกับตัวเองแล้วพาร่างกายที่อ่อนเพลียของตัวเองลงจากเตียงนอน ขาทั้งสองข้างเดินไม่ปกติ เพราะเมื่อคืนถูกเขากระแทกเด้งเร่าเอาแต่ใจตั้งหลายกระบวนท่า

ธนูชินแล้วกับลุคเรียบๆ ของเลขาสาวตัวเองในวันหยุด เวลาโทรเรียกขวัญลดามาวันหยุด เธอจะแต่งตัวสบายๆ ด้วยเสื้อยืด กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบและแว่นสายตาหนาๆ ของเธอแบบที่ใส่ประจำ แต่วันทำงานปกติหญิงสาวจะแต่งชุดสูทเข้ารูปแบบชุดกระโปรงกับกางเกงหรือกระโปรงทรงเอเรียบๆ กับเสื้อเชิ้ตสีเรียบเข้ารูปพร้อมกับแว่นสายตา ส่วนผมก็ปล่อยยาวสลวย บ้างก็มัดรวบหลวมๆ แบบไม่ตั้งใจ แต่นั่นก็เหมาะกับบุคลิกของขวัญลดา เพราะเธอเป็นคนเรียบร้อย เฉิ่มออกจะเชยไปเสียด้วยซ้ำ หน้าก็ไม่ค่อยแต่งด้วย แต่มองแค่การแต่งตัวไม่ได้ ศักยภาพในการทำงานเลขาของเธอนั้นดีมาก ตลอดเวลาสามปีที่ทำงานด้วยกันมา ขวัญลดาไม่เคยทำงานพลาดและไม่เคยทำให้ประธานอย่างเขาผิดหวังแม้แต่เรื่องเดียว

ก็เขาบอกเป็นเรื่องส่วนตัว เธอจึงแต่งตัวแบบสบายๆ มา แถมวันนี้วันหยุดด้วยจึงเลือกใส่เสื้อยืด กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบแบบที่ใส่มาเจอเขานอกเวลางาน เรียกมาวันนี้ก็นอกเวลางาน แถมเรียกมาด้วยเรื่องส่วนตัวด้วย

“ท่านประธานตามดิฉันมาในวันหยุด มีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่าคะ?”

“เมื่อคืนผมถูกผู้หญิงที่เลานจ์ของโรงแรมวางยาปลุกเซ็กซ์”

“ค่ะ แล้วไงต่อคะ”

“แต่ผมไม่ได้นอนกับผู้หญิงที่วางยาผม ผมไม่รู้ฉุดผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้เข้าห้อง เหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะรู้จักผมและผมเองก็คุ้นเสียงเธอมากเหมือนเคยได้ยินที่ไหน”

พอได้ยินเขาพูดแบบนั้น ขวัญลดาก็กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบากแล้วกระแอมไอเบาๆ พร้อมกับดัดเสียงให้แหบแห้ง

“เหรอคะท่านประธาน เดี๋ยวดิฉันจัดการให้ค่ะ” เธอรู้แล้วว่าเขาต้องการให้ตามหาผู้หญิงคนที่เขาฉุดเข้าห้องเมื่อคืน

“ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่นี่ขวัญลดา”

“รู้สึกเจ็บคอขึ้นมากะทันหันค่ะท่านประธาน” เธอดัดเสียงแหบแห้งตอบ

“อือ...อย่าลืมหาน้ำอุ่นทานล่ะ กลับมาเรื่องของผมต่อกันเถอะ ผมอยากให้คุณสืบให้หน่อยว่าผู้หญิงคนเมื่อคืนคือใคร ผมว่าผมต้องรู้จักเธอแน่ น้ำเสียงและหน้าก็คุ้นมาก ถึงตาผมจะพร่ามัว แต่ผมก็มั่นใจว่าผมกับเธอรู้จักกันแน่นอน และเธอก็สวยด้วย” คำท้ายประโยคของประธานหนุ่มทำให้ขวัญลดายืนบิดตัวเขินอายไปมา

“ผมไม่ได้ชมคุณสวยสักหน่อยขวัญลดา ไม่ต้องยืนบิดเขินไปมาแบบนั้น”

“อ้อ...ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจัดการให้ค่ะท่านประธาน”

“วันจันทร์ผมต้องได้รู้ว่าเธอคือใคร”

“รับทราบค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวไปทำงานที่สั่งมานะคะ”

อือ!