บทที่ 1

ในขณะที่หญิงสาวกำลังจมดิ่งอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่นั้น เธอไม่รู้ตัวเลย ว่าท่าทีของตนนั้นกำลังถูกจับจ้องอยู่ด้วยสายตาคู่ดุดัน

นักธุรกิจหนุ่มผู้ซึ่งผ่านร้อนผ่านหนาวมาพอตัวไม่ยอมพลาดโอกาสที่จะลอบมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ ยิ่งเมื่อได้เห็นใกล้ๆ ก็ยิ่งรู้สึกว่าหล่อนนี่แหละคือคนที่เขาต้องการไม่ใช่ใครที่ไหนก็ได้ แต่ต้องเป็นผู้หญิงตรงหน้าของเขาคนนี้คนเดียวเท่านั้น!

คนที่ทำให้เขารู้สึก ‘ถูกใจ’ ตั้งแต่แรกเห็น

ผู้หญิงธรรมดาที่ไม่มีอะไรโดดเด่นเลยสักนิดนอกจากดวงตาคู่สวยที่สะกดใจเขาได้ในทันทีที่เผลอหันไปสบมันเข้า หลังจากนั้นเขาก็ไม่สามารถละสายตาไปจากวงหน้าอ่อนหวานของหล่อนไปได้เลยจวบจนกระทั่งตอนนี้ ตอนที่หล่อนกำลังยืนเสนอตัวให้กลายเป็นผู้ถูกเลือกด้วยท่าทีประหม่า ต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่แทบจะปีนขึ้นมาร่วมรักกับเขาเมื่อสบโอกาส เพราะอย่างนั้นเขาถึงได้รู้สึกว่าควรเป็นเธอ

“คุณอายุเท่าไหร่” คำถามที่ดังขึ้นเรียกแรงสะดุ้งน้อยๆ แก่คนตัวเล็กในทันที เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ให้กำลังใจตัวเองก่อนตอบ

“ยี่สิบสี่ค่ะ”

“ผมถามได้ไหมว่าต้องการเงินมากมายขนาดนั้นไปทำอะไร รู้รึเปล่าว่าจำนวนเงินที่คุณเรียกร้องมันมากกว่าค่าตัวผู้หญิงทุกคนข้างนอกนั่นรวมกันเสียอีก!” นั่นเธอก็รู้ แต่จะให้ทำอย่างไรในเมื่อตอนนี้เธอต้องการเงินและก็ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นทางออกเดียวที่เธอมีอยู่

“ฉันต้องการเงินไปใช้หนี้ให้ครอบครัวค่ะ” ความจริงถูกเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาจนดูคล้ายเสียงกระซิบ แม้จะรู้ว่ามันคงไม่ได้ช่วยทำให้เขานึกสงสารอะไร ในเมื่อเขาถามมาหน้าที่ของเธอก็คือตอบ

ที่เหลือก็สุดแล้วแต่เขาว่าจะเลือกเธอหรือไม่

หากไม่ใช่เพราะณพสิทธิ์พี่ชายต่างบิดาที่นำโฉนดที่ดินและบ้านไปจำนองเพื่อนำเงินไปเล่นการพนัน เธอก็คงไม่ต้องมายืนอยู่ตรงนี้ หากไม่เพราะเห็นแก่แม่ เธอคงเลือกที่จะพาท่านหนีไปอยู่ที่อื่น แต่เพราะแม่รักผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนั้นมาก ท่านจึงไม่อาจทิ้งลูกสุดที่รักเพื่อเอาตัวรอด

‘นะป่าน ถือเสียว่าแม่ขอร้อง จะให้แม่กราบป่านก็ได้ ช่วยพี่เขาอีกสักครั้ง’ คำขอร้องที่มาพร้อมน้ำตาของท่านยังคงชัดเจนในความทรงจำครั้งล่าสุด มันทำให้เธอไม่อาจเมินเฉยได้แม้ใจอยากจะทำแทบขาดใจ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่ชายของเธอสร้างหนี้

และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก ที่เธอต้องเป็นคนแบกรับหนี้ที่เขาก่ออย่างคนไม่มีทางเลือก

“ผมจะได้อะไรถ้าเลือกคุณ แทนที่จะเป็นสาวๆ ที่มากประสบการณ์ข้างนอกพวกนั้น…” คนตรงหน้ายังคงไม่หมดสิ้นคำถาม และคำถามนี้ของเขาทำให้เธอแน่นิ่งไปนาน เพราะนึกไม่ออกจริงๆ ว่าเธอจะเอาอะไรไปสู้ผู้หญิงข้างนอกพวกนั้น คนที่ทั้งสวยกว่า เอาใจเก่งกว่าไม่ว่าจะมองด้านไหน ความจริงเธอแพ้ตั้งแต่ก้าวเข้ามาสมัครแล้ว

“ฉะ…ฉันจะทำทุกอย่างค่ะ ทุกอย่างที่คุณต้องการ” คำตอบที่ได้รับส่งผลให้ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มอย่างคนเหนือกว่า ยอมรับว่าเขารู้สึกพอใจไม่น้อยกับคำตอบนี้ของหล่อน เพราะมันดันตรงกับสิ่งที่เขากำลังต้องการอยู่พอดีและก็เชื่อว่าหล่อนจะให้มันได้มากพอทีเดียว

“แก้ผ้าสิ”

คำสั่งที่จู่ๆ ก็ดังขึ้นทำให้ปาจรีย์ตกใจจนเผลอถอยหนี ด้วยไม่คิดว่าคนที่มีท่าทีสุขุมจะกล้าพูดอะไรตรงๆ แบบนี้ออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย เขาทำราวกับว่าเรื่องที่พูดเป็นเรื่องปกติที่ใครๆ ก็พูดกัน

“คะ!”

“คุณเพิ่งบอก…ว่าจะทำทุกอย่างที่ผมต้องการ หรือผมฟังผิด” สายตาที่บอกให้รู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่นทำให้หญิงสาวเกิดอาการประหม่า แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ฉลาดพอที่จะไม่ทำอะไร จนกว่าจะได้สิ่งที่ต้องการ

“นะ…นั่นมัน หมายถึงหลังจากที่คุณตกลงเลือกฉันค่ะ ฉันจะทำทุกอย่างหลังจากนั้น” นับว่าหล่อนฉลาดไม่น้อยที่ไม่ยอมเสียเปรียบตราบใดที่ยังไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่มากพออยู่ดี

และเขาชอบท่าทีของการเป็นนักสู้ตัวน้อยๆ นั่นจนนึกอยากจะคว้าตัวหล่อนเข้ามาจูบให้สมกับความต้องการที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้