ตอนที่ 1

เพี้ยะ!

อย่างไม่คาดคิด คนตัวเล็กที่ฟังคำพูดที่แสนจะดูถูกของเขาถึงกับปรี๊ดแตก ออกแรงสะบัดตัวเองออกจากแขนแกร่งและผลักร่างสูงออกห่างตามด้วยฝ่ามือเรียวบางที่ฟาดลงบนใบหน้าหล่อเหลาคมคายอย่างแรงจนเชนรู้สึกชา ตามด้วยรอยแดงๆ รูปฝ่ามือปรากฏบนใบหน้าขาวจัด

เวลานี้ ทั่วทั้งห้องทำงานที่เงียบอยู่แล้วเป็นทุนเดิม ยิ่งบังเกิดความเงียบมากขึ้น เงียบและนิ่งราวกับอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะเกิดพายุขนาดใหญ่ สองหนุ่มสาวจ้องตากับอย่างเชือดเฉือน ต่างคนต่างเดือดดาล ต่างคนต่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนที่รุ้งลดาจะเค้นเสียงที่พยายามไม่ให้มันสั่นเพราะกลั้นสะอื้นอันเกิดจากความเจ็บปวดจนนัยน์ตากลมร้อนผ่าวที่เริ่มเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา

“เชิญคุณเอาไอ้ทรัพย์สินเงินทองที่ว่าไปประเคนให้ผู้หญิงหน้าเงินคนอื่นของคุณเถอะ จำไว้ว่าผู้หญิงอย่างฉันซื้อไม่ได้ด้วยเงิน ที่ผ่านมาฉันจะถือว่าฉันดวงซวยที่มาเจอผู้ชายห่วยแตกอย่างคุณ และเพราะฉันมันโง่เองที่หลงเชื่อคำพูดขายฝันบ้าบอคอแตก ขอบคุณนะคุณเชนที่ทำให้ฉันออกมาจากทุ่งลาเวนเดอร์ได้สักที ขอบคุณที่สอนให้ฉันรู้ว่าต่อไปนี้ถ้าจะรักใครสักคน จะต้องศึกษาให้เห็นถึงสันดานที่แท้จริงซะก่อน...”

พูดจบรุ้งลดาก็หันหลังวิ่งออกจากห้องทันทีพร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาโดยไม่สนใจเรียกเสียงทรงอำนาจเอาเรื่องของเชน หญิงสาวก้มหน้าก้มตาวิ่งโดยไม่สนใจเสียงเรียกของคุณเลขาสาวหน้าห้องที่ร้องถามว่าเธอเป็นอะไรด้วยความเป็นห่วง ทว่าเมื่อร่างเล็กวิ่งมาชนกับร่างใหญ่ของใครบางคน หญิงสาวก็เงยหน้าขึ้นและเหยียดริมฝีปากน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยกับบุรุษตรงหน้าที่เธอรู้จักดีว่าเป็นลูกน้องคนสนิทของเชน

“อัลโตเนียร์ ฝากไปบอกกับเจ้านายของคุณอีกครั้งนะว่า...เลว!” แล้วจากนั้นเธอก็วิ่งหายลับไปทิ้งให้ร่างสูงของอัลโตเนียร์ยืนเอ๋อกินอยู่พักใหญ่หลังจากได้สดับฟังคำด่าของเธอ

สาวไทยวิ่งมาจนถึงทางหนีไฟ หญิงสาวเปิดประตูไปทรุดลงนั่งที่บันไดอันเงียบสงบ ปลดปล่อยเสียงร้องไห้อย่างคนใจสลายออกมาอย่างสุดเสียงให้สาสมกับความเจ็บปวดที่ได้รับ เกิดมาจนอายุล่วงเข้ายี่สิบปี ก็เพิ่งจะได้รับรู้ตอนนี้เองล่ะว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง เจ็บปวดจากความรัก เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมใครต่อใครถึงต้องคร่ำครวญและเสียน้ำตาให้กับมัน

เชน โยกาซโซ คือคนสอนเธอให้รู้จักรักและเจ็บปวด คนที่ย่างก้าวเข้ามาในชีวิต ป้อนคำหวาน และดูแลเอาใจใส่จนเธอคิดว่ามันคือความรักที่เขามอบให้ จนกระทั่งยอมมอบทั้งกายและใจให้เขาเท่านั้น จึงได้รู้ว่าทั้งหมดที่เขาทำก็แค่หลอกให้เธอตายใจ ทุกอย่างล้วนเป็นการเสแสร้ง และตีค่าราคาเธอเพียงผู้หญิงชั่วคราวที่เขาหลับนอนด้วย

พอกันทีกับความเจ็บปวด พอกันทีกับความรักที่คิดว่ามันสวยงามดั่งเทพนิยาย เพราะความจริงมันไม่ต่างอะไรกับไฟนรกที่กำลังผาผลาญใจเธอให้แหลกลาญ...ต่อจากนี้ชีวิตเธอจะไม่มีคนชื่อเชน โยกาซโซอีกต่อไป หลังกลับเมืองไทยจะเป็นยังไงก็ช่างมัน เรื่องเรียนไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องจบไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว แต่เธอจะไม่ยอมอยู่ที่นี่เพื่อเป็นผู้หญิงให้ใครมาหลับนอนด้วยเพียงชั่วคราวเด็ดขาด...เธอมีศักดิ์ศรี และเธอจะไม่ยอมให้ใครมาเหยียบย่ำเด็ดขาด

เพียงครู่เดียวเท่านั้นที่เสียงคร่ำครวญปานจะขาดใจค่อยๆ จางหายเหลือเพียงแรงสะอื้อน ฝ่ามือน้อยๆ ค่อยๆ ยกขึ้นปาดน้ำตาตัวเอง...จะมามัวเสียน้ำตาให้ผู้ชายเลวๆ พันธุ์นั้นทำไม ผู้ชายมักมาก ไม่รู้จักพอ แถมยังตีราคาผู้หญิงเป็นเพียงสิ่งของที่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน ผู้ชายคนนั้นไม่สมควรที่เธอจะต้องมาเสียน้ำตาให้แม้แต่หยดเดียว!