ตอนที่ 2 ออกงาน

“พี่จะมาซื้ออะไรเหรอคะ” เพียงฟ้าเอ่ยถามสามีที่กำลังตบไฟเลี้ยวเข้าห้างสรรพสินค้าชื่อดังด้วยความสงสัย เพราะเขาไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรนอกจากให้ออกมาข้างนอกด้วยกัน แต่เป็นเชิงออกคำสั่งเสียมากกว่า

“เดี๋ยวเธอก็รู้เอง” ทีวินตอบกลับน้ำเสียงเรียบ ๆ ด้วยใบหน้านิ่ง

“จะเซอร์ไพรอะไรฟ้าหรือเปล่าคะเนี่ย”

ทีวินไม่ได้ตอบกลับเพียงแต่ชำเลืองมองเจ้าของประโยคเงียบ ๆ เท่านั้น ส่วนเพียงฟ้าไม่ได้ถามต่อ เธออมยิ้มด้วยความตื่นเต้น ลุ้นว่าคนพี่จะเซอร์ไพรอะไรเธอ…

“สวัสดีค่ะคุณทีวิน คุณเพียงดาว” ทันทีที่ทีวินและเพียงดาวเดินเข้ามาในร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนม ผู้จัดการสาวเข้ามาเอ่ยต้อนรับอย่างสุภาพด้วยตนเอง เธอเข้าใจว่าหญิงสาวเจ้าของใบหน้าหวานคือนางแบบสาวชื่อดังที่เป็นลูกค้าประจำของร้าน ซึ่งทั้งคู่มักมาด้วยกันบ่อย ๆ

แต่กลับไม่รู้เลยว่าชื่อที่เรียกนั้น ไม่ใช่คนเดียวกัน ชื่อของน้องสาวที่พนักงานเอ่ยเรียกทำเอาเพียงฟ้าทำตัวไม่ถูก เพราะเรื่องแต่งงานแทนน้องสาวไม่ถูกเผยแพร่ให้คนภายนอกได้รับรู้ นอกจากคนในครอบครัว และ คนภายในเท่านั้น จึงทำให้หลาย ๆ คนเข้าใจผิดคิดว่าเธอคือน้องสาวฝาแฝดที่หนีไป

“วันนี้รับชุดแบบไหนดีคะ”

“ผมกับเพียงฟ้าจะออกงานคืนนี้ช่วยแต่งตัวให้เธอหน่อยครับ”

เพียงฟ้าหันขวับมองร่างสูงด้วยความแปลกใจ เพราะประโยคของเขาดูจะเป็นการแจงให้พนักงานสาวรับรู้ว่าเธอไม่ใช่เพียงดาวน้องสาวฝาแฝดของเธอที่หายตัวไปในงานแต่งงาน ซึ่งพนักงานสาวก็ถึงกับทำหน้างงงวย ก่อนจะตอบรับออกไปตามหน้าที่

“...ได้เลยค่ะคุณทีวิน คุณเพียงฟ้าคงเป็นพี่สาวของคุณเพียงดาวใช่ไหมคะ”

“ครับ” ทีวินเป็นฝ่ายตอบรับประโยคสั้น ๆ ด้วยใบหน้าเรียบเฉย ส่วนเพียงฟ้าเธอคลี่ยิ้มบาง ๆ อย่างรู้สึกดี ที่อย่างน้อยครั้งนี้คนพี่ก็แก้ต่างให้เธอ ไม่ปล่อยผ่านให้คนอื่นเข้าใจผิดเหมือนทุกครั้ง…

“คุณทีวินวางใจได้เลยนะคะ นีจะทำให้คุณเพียงฟ้าสวยที่สุดในงานเลยค่ะ”

ทีวินพยักหน้าตอบรับด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

“เชิญคุณเพียงฟ้าด้านนี้เลยค่ะ”

“ค่ะ” เพียงฟ้าเหลียวมองหน้าคนเป็นสามีอย่างรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเอง แต่เขาก็ไม่ได้แสดงออกอะไรเพื่อปลอบใจเธอ ทำเอาเธอใจห่อเหี่ยวไม่น้อย จึงรีบเดินตามพนักงานสาวไปยังห้องแต่งตัวด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความประหม่า

#หนึ่งชั่วโมงต่อมา

“เชิญคุณเพียงฟ้าค่ะ” เสียงพนักงานสาวดังขึ้น เรียกสายตาทีวินที่นั่งอ่านนิตยสารอยู่ตรงโซฟารับแขกให้หันไปมอง วินาทีแรกที่เห็นภรรยาสาวเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ถึงกลับตะลึงงันไปชั่วขณะจนเก็บสีหน้าไม่อยู่ เพราะเธอทั้งสวยหวานและมีเสน่ห์จนไม่อาจละสายตามองไปทางอื่นได้ นิตยสารในมือถึงกับร่วงหล่นลงพื้น…

เพียงฟ้าแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีชมพูเปิดไหล่ สวมรองเท้าคัทชูสีครีมสูงถึงห้านิ้ว ใบหน้าหวานถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางไม่เข้มจัด ทรงผมรวบครึ่งหัวประดับด้วยดอกไม้เล็กน้อยอย่างสวยงาม แววตาที่สามีมองมาราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว ทำเอาเธอเขินอายจนไม่กล้าสบตา

“คุณเพียงฟ้าสวยถูกใจหรือเปล่าคะคุณทีวิน” ประโยคคำถามของพนักงานสาว ดึงสติทีวินให้กลับมาอีกครั้ง ทว่ากลับทำตัวไม่ค่อยถูก เพราะภรรยาสาวที่แต่งงานกันมาเกือบครึ่งปีทำให้เสียอาการ เธอสวยสะดุดตา จนแทบไม่อยากเหลียวมองไปทางอื่น

“...ครับ สวยมากครับ”

คำตอบของคนเป็นสามี ทำให้ภรรยาสาวยิ่งเขินอายเข้าใหญ่ ไม่บ่อยนักที่เธอจะได้ยินคำชมจากปากเขา

“...”

#งานเปิดตัวสินค้า

งานเปิดตัวสินค้าถูกจัดขึ้นที่โรงแรมห้าดาวอย่างเรียบหรู แขกที่เข้าร่วม มีทั้งนักธุรกิจ ไฮโซ คนดังมีชื่อเสียง และ เซเลปดารา ภายในงาน Entrance ด้วยแสงสีและเสียงเพลงที่ตั้งใจคัดสรร สร้างความรู้สึกตื่นเต้นและความคาดหวังให้กับผู้เข้าร่วมงาน

“ตื่นเต้นเหรอ” ตั้งแต่โรงจอดรถกระทั่งเดินออกจากลิฟต์ สังเกตเห็นสีหน้าของเธอดูเป็นกังวล นิ้วมือทั้งสองข้างถูไถเข้าหากันแสดงถึงความไม่มั่นใจอย่างเปิดเผย

“นิดหน่อยค่ะ”

“คิดซะว่ามาเที่ยวสิ จะได้หายตื่นเต้น”

เธอพยักหน้าตอบรับคนพี่พร้อมกับรอยยิ้มเล็ก ๆ แต่ถึงจะคิดกระนั้นเธอก็ตื่นเต้นอยู่ดี คงเพราะเธอไม่ได้เข้างานสังคมบ่อย ๆ จึงรู้สึกไม่ชินและวางตัวไม่ถูก หากแต่เป็นน้องสาวของเธอคงสบาย ๆ เพราะรายนั้นต้องทำงานร่วมกับผู้คนมากมาย และ ออกงานอยู่เป็นประจำ

“จับไว้”

เพียงฟ้าหลุบตามองท่อนแขนแกร่งที่ยกเป็นครึ่งวงกลม แล้วเงยหน้าสบตากับเจ้าของใบหน้าหล่อที่อยู่ในชุดสูทสีดำอีกครั้งพร้อมกับส่งยิ้ม เธอไม่ลังเลที่จะยื่นมือเข้าไปคล้องท่อนแขนแกร่ง

“...”

ทันทีที่ประธานหนุ่มหล่อสุดฮอตในแวดวงธุรกิจและหญิงสาวผู้เป็นภรรยาเดินเข้ามาในงานความมีออร่าและดูโดดเด่นของทั้งคู่เป็นที่สะดุดตาของคนในงาน ทำให้คนที่ไม่เคยออกงานอย่างเพียงฟ้ายิ่งตื่นเต้นจนมือไม้เย็นเฉียบ หัวใจพลันเต้นถี่เร็วแทบหายใจไม่ทั่วท้อง เธอรู้สึกไม่คุ้นชิน เมื่อถูกจับจ้องด้วยคนมากมาย ต่างจากทีวินที่ออกงานสังคมบ่อย จึงรู้สึกเฉย ๆ

“คุณทีวินกับคุณเพียงดาวมาแล้ว” ชื่อที่ถูกขานเรียกดังขึ้นจากคนในวงนักข่าว ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าหวานได้รูปของเพียงฟ้าจางหายลงในพริบตาเดียว เพราะนั่นไม่ใช่เธอ ซึ่งระหว่างนั้นกล้องทุกตัวต่างหันมาที่เธอและคนพี่…

แซะ! แซะ!

แสงแฟลชจากกล้องที่กดชัตเตอร์สาดส่องกระทบสายตาทั้งคู่ถี่ระรัว จนหญิงสาวต้องหรี่ตามองเพราะเธอทั้งแสบและลายตา ต่างจากชายหนุ่มที่นิ่งและมองกล้องอย่างรู้จังหวะ เนื่องจากออกงานสังคมบ่อย จึงชินกับกล้องของนักข่าว

“หลายเดือนมานี้ไม่เจอหน้าคุณเพียงดาวตามสื่อเลยค่ะ เห็นแต่คุณทีวินออกงานคนเดียวอยู่บ่อย ๆ อัปเดตชีวิตหลังแต่งงานให้พวกเราทราบกันหน่อยค่ะ”

“...” คำถามจากนักข่าวสาวทำเอาเพียงฟ้ากระอักกระอ่วนเป็นอย่างมาก เธอก้มหน้างุดไม่กล้าเอ่ยตอบอะไรออกไปทั้งนั้น แม้กระทั่งปฏิเสธว่าตัวเองไม่ใช่น้องสาวฝาแฝด แต่ต้องเงยหน้ามองคนพี่ เมื่อคนพี่ยกท่อนแขนขึ้นโอบไหล่เธออย่างคู่รักที่รักกันมาก…

“..ชีวิตคู่ของเราราบรื่นดีทุกอย่างครับ ผมขอตัวเข้าไปสวัสดีคุณวีกิจก่อนนะครับ” หลังจากที่ทีวินตัดจบบทสัมภาษณ์ เขาพาภรรยาตัวเล็กเดินฝ่าวงนักข่าวไปทันที แต่กลับทำให้คนเป็นภรรยารู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เพราะสุดท้ายคำตอบนั้นก็บ่งชี้ว่าเธอเป็นได้แค่เงาของน้องสาว ที่ไม่เคยมีตัวตนอยู่ในชีวิตเขา

“ฟ้าอยู่ตรงนี้รอพี่ก่อนนะ เดี๋ยวพี่กลับมา”

“ค่ะ” เพียงฟ้าตอบรับเพียงประโยคสั้น ๆ อย่างเชื่อฟังพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยน ทั้งที่น้ำตาตกใน เพราะเขาเลือกที่จะทิ้งให้เธอยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เธอไม่รู้จักอย่างโดดเดี่ยวตามลำพัง แทนที่เขาจะพาไปด้วยเหมือนคู่สามีภรรยาคู่อื่น ๆ ที่มาด้วยกัน

“ฟ้า” เสียงเรียกของใครบางคนฉุดดึงหญิงสาวออกจากภวังค์ความเศร้า เธอกะพริบตาปริบ ๆ ไล่น้ำตาไม่ให้ไหล ก่อนจะหันหลังไปยังต้นทางเสียง

“พี่เมฆ”

-------------------