ตอนที่ 1 พ่อสั่ง

หกเดือนต่อมา

@เพนท์เฮ้าส์ ทีวิน

ตื๊ด~

หญิงสาวรูปร่างบอบบางอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน เธอกำลังตั้งใจทำอาหารเย็นให้กับสามีที่ออกไปทำงานตั้งแต่เช้า แต่ต้องหยุดมือเมื่อเสียงเปิดประตูดังขึ้นส่งสัญญาณนั่นแปลว่าสามีของเธอกลับมาจากที่ทำงานแล้ว รอยยิ้มสวยจึงผุดขึ้นบนใบหน้าหวานเดี๋ยวนั้น

“วันนี้กลับมาเช้าจัง” ปกติสามีของเธอกลับบ้านค่ำมืดแทบทุกวัน นอกจากเรื่องงานแล้วเธอก็พอรู้ถึงสาเหตุที่ทำให้เขากลับบ้านช้า หลังจากเลิกงานเขาจะไปตามความคืบหน้าเรื่องน้องสาวฝาแฝดที่หนีไปในงานแต่งงานเมื่อหกเดือนก่อนอย่างไร้ร่องรอยกับตำรวจ เพราะเขาเชื่อว่าน้องสาวของเธอถูกใครบางคนลักพาตัวไป ซึ่งเธอก็คิดอย่างนั้นมาตลอด

“...” เพียงฟ้ายกหม้อไข่พะโล้ออกจากเตา แล้วรีบเดินออกจากห้องครัวไปรับสามีอย่างเช่นทุกวัน

ชายหนุ่มร่างสูงอยู่ในชุดสูทสีดำ เดินเข้าบ้านมาด้วยใบหน้านิ่งขรึม มือหนาคลายเนกไทออกเล็กน้อย เป็นจังหวะที่หญิงสาว เจ้าของรอยยิ้มหวานเดินออกมาจากห้องครับพอดี

“ฟ้าช่วยค่ะ” เพียงฟ้าเดินอ้อมไปด้านหลังร่างสูงแล้วถอดเสื้อออกให้สามีอย่างเอาใจ “วันนี้ฟ้าทำของโปรดของพี่วินเยอะแยะเลยค่ะ”

“อือ ขอบใจ” ทีวินตอบกลับคนเป็นภรรยาเสียงเรียบ ๆ แล้วเดินไปทันทีอย่างไร้เยื่อใย ทำเอาภรรยาอย่างเพียงฟ้าใจแป้ว ได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างของสามีเดินห่างออกไปเรื่อย ๆ แววตาเจ็บปวด

หลายเดือนมาแล้วที่เธอแต่งงานกับสามีตามสัญญาระหว่างครอบครัวทั้งสองฝ่าย และ เพื่อประโยชน์ทางธุรกิจ แม้ว่าเธอไม่ได้รักเขาเลยในตอนแรก กระทั่งวันหนึ่งเธอและเขาพลาดมีอะไรกัน เพราะเขาเมาและคิดว่าเธอคือน้องสาวที่หายตัวไป…

“...” หลังจากวันนั้นเธอและเขาก็มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันมาเรื่อย ๆ ความใกล้ชิดทำให้เธอเผลอใจไปรักเขาโดยไม่รู้ตัว พอรู้ตัวอีกทีก็ถลำลึกจนยากที่จะตัดใจ เธอจึงตั้งใจทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้ ต่างจากเขาบางครั้งก็ทำตัวเย็นชาใส่ แต่บางครั้งก็ดูเหมือนมีใจ

#สามสิบนาทีต่อมา

แกรก

หญิงสาวเปิดประตูห้องนอน แต่ต้องหยุดนิ่งอยู่กับที่ รู้สึกจุกแน่นกลางอกขึ้นมาทันควัน ครั้นเห็นสามีกำลังก้มหน้ามองกรอบรูปในมือด้วยท่าทีที่ดูเศร้าตรงปลายเตียง ชุดที่สวมใส่ยังเป็นชุดเดิม เขาคว่ำกรอบรูปลงบนเตียงทันทีที่เธอเข้ามาราวกับไม่อยากให้เธอเห็น

“มีอะไรหรือเปล่าฟ้า”

“เออ…ฟ้าทำอาหารเสร็จแล้วค่ะ พี่วินจะทานเลยหรือเปล่าคะ”

“ฟ้าทานก่อนได้เลยนะ พี่ยังไม่หิว” ทีวินตอบกลับภรรยาสาวด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“ฟ้ารอทานพร้อมพี่ดีกว่าค่ะ พี่ยังไม่ได้อาบน้ำใช่ไหมคะ ฟ้าเตรียมน้ำอุ่นให้นะ” เพียงฟ้าไม่รอให้สามีได้ตอบ เธอกล่าวอาสาต่อทันที ซึ่งคนเป็นสามีก็พยักหน้าตอบรับอย่างไม่ปฏิเสธ ริมฝีปากจิ้มลิ้มคลี่ยิ้มบาง ๆ ส่งให้สามีอย่างกลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่างที่ก่อเกิดขึ้นใจใน ก่อนจะเดินตรงไปห้องน้ำ โดยมีสายตาของทีวินมองตาม

ทีวินถอนหายใจเมื่อร่างเล็กเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ มือหนาหยิบกรอบรูปบนเตียงขึ้นมามองนิ่งอีกครั้ง ตลอดระยะเวลาหลายเดือนเขาไม่เคยเลิกตามหาเธอเลยสักวัน…

“...”

“พี่ลืมบอกฟ้าไป วันเสาร์นี้มีงานเปิดตัวสินค้าของบริษัท ND กรุป ฟ้าไปกับพี่นะ” ระหว่างทานอาหารเย็นทีวินเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นบอกกับเพียงฟ้าทำลายความเงียบ

“ค่ะ” ริมฝีปากจิ้มลิ้มคลี่ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ แต่งงานกันมาหกเดือน เธอไม่เคยออกงานเขากับเขาเลยสักครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาเอ่ยชวน “คิดยังไงถึงชวนฟ้าไปคะเนี่ย”

“เป็นคำสั่งของพ่อน่ะ” เขาตอบกลับมาอย่างเย็นชา เย็นชาเสียจนหัวใจเธอเจ็บ รอยยิ้มสวยค่อย ๆ จางหายไปจากใบหน้าเรียวสวยได้รูป

“...อ๋อค่ะ” เพียงฟ้าเม้มริมฝีปากเข้าหากันพลางหลุบตามองจานข้าวตัวเองด้วยใบหน้าผิดหวัง ที่เขาชวนก็เพราะเป็นคำสั่งของผู้เป็นพ่อนี่เอง

“...”

------------------------