บทนำ

งานหมั้น ทีวิน x เพียงดาว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ดาวแม่ให้พี่มาตาม ดาว…” หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยหวาน แต่งกายชุดสีครีมเรียบร้อยเรียกน้องสาวฝาแฝดของตัวเองอยู่หน้าห้อง เนื่องจากงานหมั้นใกล้เริ่มขึ้นในอีกไม่กี่นาที แต่น้องสาวซึ่งเป็นเจ้าสาวของงานกลับหายไปนาน ผู้เป็นแม่จึงให้เธอมาตาม “เป็นอะไรหรือเปล่าดาว”

เพียงฟ้าเป็นพี่สาวฝาแฝดของเพียงดาว เธอมีสีหน้าเป็นกังวลเมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติ จึงเปิดประตูเข้าไปหาน้องสาวด้วยความร้อนใจ เนื่องจากประตูไม่ได้ล็อก ทว่าภายในห้องกลับว่างเปล่า พบเพียงชุดเจ้าสาวถูกถอดวางอยู่บนเตียงพร้อมกับจดหมายหนึ่งฉบับ เธอจึงหยิบขึ้นมาเปิดอ่านเดี๋ยวนั้น…

ในจดหมายเขียนว่า ดาวไม่อยากแต่งงานแล้ว ขอโทษทุกคน และ ไม่ต้องตามหาดาวนะคะ

“ดาว” เพียงฟ้าหน้าซีดที่จู่ ๆ น้องสาวก็หายตัวไป เธอไม่รอช้าที่จะรีบวิ่งไปแจ้งข่าวให้ผู้เป็นแม่ทราบ

“แม่คะ”

“เป็นอะไรยัยฟ้า แล้วน้องเราล่ะ” ภาคินีหญิงวัยสี่สิบต้น ๆ แต่ใบหน้ายังเต่งตึง ที่เห็นสีหน้าก็พลันใจคอไม่ดี

“ดาวถอดชุดแต่งงานทิ้งไว้ที่เตียงพร้อมกับจดหมายฉบับนี้ค่ะ” เพียงฟ้าตอบผู้เป็นแม่ด้วยสีหน้าตึงเครียดพร้อมทั้งยื่นจดหมายให้กับผู้เป็นแม่

คนเป็นแม่ที่ได้ยินอย่างนั้นก็แทบล้มทั้งยืน ดีที่ว่าสามีอย่างนภัทรประคองตัวไว้ทัน ซึ่งก็ตกใจไม่ต่างจากภรรยา หลังจากที่ได้อ่านจดหมายที่ลูกสาวคนเล็กทิ้งไว้ ทำให้ภาคินีตกใจจนลมจับ

“คุณแม่!” เพียงฟ้าขานเรียกผู้เป็นแม่ด้วยความเป็นห่วง เธอรีบเดินเข้าไปช่วยผู้เป็นพ่อประคองตัว

“...”

ฟุบ!

ชายหนุ่มรูปหล่อแต่งกายด้วยชุดเจ้าบ่าว ทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ไปอย่างคนหมดแรง หลังจากได้อ่านจดหมายที่เจ้าสาวทิ้งไว้ ซึ่งเป็นลายมือของเธอเอง

“ทำแบบนี้ทำไมดาว” ทีวินประธานหนุ่มสุดหล่อแห่งบริษัท Tee กรุป ที่ถูกเจ้าสาวทิ้งไปอย่างไม่ทราบสาเหตุถึงกับน้ำตาคลอเบ้า เขาไม่ปักใจเชื่อว่าเธอหนีไป ทั้งที่เราสองคนรักกันมากแม้ว่าการแต่งงานเกิดเพราะสัญญาระหว่างครอบครัว และ เพื่อประโยชน์ทางธุรกิจก็ตาม แต่ส่วนหนึ่งก็มาจากความรัก

เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เข้ามาสร้างรอยยิ้ม ความสุข และ สีสันให้กับชีวิต ขาดเธอไปเท่ากับความสุขหายไปด้วยเช่นกัน

“ไม่มีเจ้าสาวแบบนี้แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะคะ แขกข้างนอกก็มากันครบแล้ว” นฤดีหญิงวัยสี่สิบห้าแม่ของเจ้าบ่าวเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างจากคนอื่น ๆ

“ถึงหนูดาวจะหนีไป ยังไงงานหมั้นก็ต้องเกิดขึ้นอยู่ดีครับ” ธนาชายวัยใกล้หกสิบในอีกไม่กี่ปี พ่อของเจ้าบ่าวเอ่ยขึ้นน้ำเสียงจริงจังดูเผด็จการ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างหันไปมองเป็นตาเดียว ซึ่งมีเพียงคนในครอบครัวของตน และ ครอบครัวของฝ่ายเจ้าสาวเท่านั้น

“แล้วคุณจะให้ตาวินหมั้นกับใครล่ะ ในเมื่อเจ้าสาวหนีไปแล้ว”

“หนูเพียงฟ้าไงล่ะครับ”

คนถูกเอ่ยถึงก็ถึงกับม่านตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ หัวใจเต้นระส่ำ เช่นเดียวกับเจ้าบ่าวที่กำลังเสียใจและเจ็บปวดที่คนรักหนีไป ซึ่งทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างไม่เห็นด้วย “แต่ผมไม่ได้รักเธอนะครับ”

“รักไม่รักยังไงแกก็ต้องแต่งอยู่ดี ข้อนี้แกน่าจะทราบดีหนิ”

ทีวินได้ฟังอย่างนั้นก็ถึงกับจุกจนพูดไม่ออก ธนากล่าวกับลูกชายเสร็จ จึงหันไปถามความเห็นจากครอบครัวอีกฝ่าย “ใช่ไหมนภัทร คุณภาคินี”

ทั้งสองต่างพยักหน้ารับ เพราะเป็นข้อตกลงระหว่างสองครอบครัว ที่ต้องสานสัมพันธ์กันทางธุรกิจ และ สัญญาที่เคยให้กันไว้สมัยที่ลูก ๆ ทั้งสองฝ่ายยังเป็นเด็ก

“งั้นก็ตามนี้นะครับ”

“พ่อคะแม่คะแต่ฟ้า…” เพียงฟ้าน้ำตาคลอหน่วย เธออ้อนวอนขอความเห็นใจจากผู้เป็นพ่อและผู้เป็นแม่ทางแววตา เพราะเธอไม่อยากแต่งงานกับผู้ชายที่เธอไม่ได้รัก ซึ่งสุดท้ายเธอก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดี

งานหมั้นหมายถูกจัดขึ้นตามเวลาที่กำหนด เพียงแต่เจ้าสาวไม่ใช่คนเดิม ซึ่งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวคนใหม่ต่างไม่มีใครเต็มใจ แต่ทั้งคู่ไม่สามารถขัดต่อความต้องการของครอบครัวได้…

--------------------------