1-2

ถ้ามันยังมายุ่งกับผู้หญิงของฉันอีกก็ทำให้มันรู้ว่าพลอยวารินทร์เป็นเมียฉัน และที่สำคัญเป็นแม่ของลูกฉัน”

อีวานแลกเปลี่ยนสายตากับดาร์เรน เฮย์เดนหวงพลอยวารินทร์มากแต่ไม่เคยเปิดเผยอีกฝ่ายต่อสาธารณะชน เก็บแม่ของลูกไว้ไม่ต่างจากเก็บสมบัติชิ้นหนึ่งไว้ชื่นชมโดยที่ไม่เคยแตะต้องเลยหลังจากเคยนอนด้วยกันเพียงครั้งเดียวและอีกฝ่ายก็มีสายเลือดของแบรดฟอร์ดติดท้องไป

เฮย์เดนไม่สามารถแต่งงานกับอีกฝ่ายได้ถึงแม้พลอยวารินทร์จะมีลูกเพราะเฮย์เดนมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ก่อนที่จะรู้ว่าพลอยวารินทร์ท้อง แต่ที่ต้องดูแลพลอยวารินทร์ก็เพราะมีลูกสาวเกิดขึ้นมา เฮย์เดนไม่ต้องการให้เลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองไปตกระกำลำบากจึงพาตัวสองคนแม่ลูกให้มาที่เออร์วิงแล้วดูแลอย่างดี

นอกจากจะไม่อยากให้ลูกสาวไปตกระกำลำบากแล้วอีวานก็รู้ว่าเฮย์เดนยังติดใจสาวไทยคนนี้อย่างมาก เพราะตั้งแต่มีเซ็กซ์กับพลอยวารินทร์ครั้งนั้น เฮย์เดนก็อยากกลับไปเมืองไทยตลอด ลูกน้องอย่างเขาก็ดันรู้ใจเจ้านายดีเสียด้วย จึงหาวิธีพาตัวสาวไทยคนนั้นกับลูกสาวมาที่เออร์วิงเสียเลย

“ผมจะให้คนของเราคอยจับตาดูครับ”

“ดี ถ้าอย่างนั้นพวกนายสองคนมีอะไรก็ไปทำ ฉันจะทำงาน”

“ครับ” สองบอดี้การ์ดรับคำแล้วถอยหลังออกไปจากห้องทำงานใหญ่ ส่วนเฮย์เดนปล่อยความคิดให้แล่นไปถึงสาวสวยชาวไทยที่เขาพาตัวมาอยู่ที่เพนต์เฮาส์ได้หนึ่งเดือนแล้ว เขาจ่ายเงินให้ทุกเดือนและก่อนเธอจะเดินทางมาเขาก็มอบเงินให้ทางบ้านเธอด้วย แต่หลังจากเขาได้สมบัติชิ้นนี้มาแล้วเขาก็ไม่เคยไปหาอีกฝ่ายเลย เห็นทีวันนี้เขาต้องไปดูความเป็นอยู่ของสองแม่ลูกเสียหน่อย

พลอยวารินทร์นั่งทำงานด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ เธอไม่คิดจะสนใจเฮย์เดนอยู่แล้ว คนบ้านั่นจะเป็นยังไงก็ช่าง เพราะเขาหลอกให้เธอมาอยู่ที่เออร์วิงเพื่อเลี้ยงลูกให้เขา เธอก็จะอยู่แค่ทำหน้าที่นั้นคือหน้าที่ของแม่ เธอไม่ต้องการพลัดพรากจากลูกจึงรับข้อเสนอให้ทำงานที่บีพีสาขาเออร์วิงหนึ่งปี ก่อนเดินทางกลับไปรับตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่เมืองไทย เธอไม่มีปัญญาฟ้องร้องขอลูกมาจากเขาเพราะเธอขึ้นศาลแล้วแต่ศาลพิจารณาว่าลูกสาวของเธอควรอยู่ในความดูแลของเฮย์เดนซึ่งมีฐานะทางการเงินที่มั่นคงแน่นอน ก็ใช่น่ะสิเขาร่ำรวยขนาดนั้นส่วนเธอก็ตรงกันข้ามกับเขาก็คือพอมีกิน โชคดีที่มีความรู้ดีจึงสามารถพาตัวเองไต่เต้าด้วpลำแข้งขึ้นมาจนมีฐานะหน้าที่การงานที่ดี และชีวิตเธอจะดีกว่านี้ก็ได้ถ้าไม่ต้องเจอเขา เพราะเธออยากดูแลลูกสาวเธอจึงต้องยอมรับข้อเสนอแสนเจ็บปวดของเขา

‘ผู้ชายเห็นแก่ตัว’

เวลานี้เธอได้มีเวลาอยู่กับลูกอีกหนึ่งปีก็ยังดีกว่าไม่ได้เจอหน้ากันอีกเลย ไว้ครบหนึ่งปีเธอจะขอร้องเขา ให้เขาเปลี่ยนใจยอมยกลูกสาวให้เธอ เธอจึงต้องทำตัวดี อ่อนข้อต่อเขาทั้งที่แสนชิงชังไอ้คนโรคจิตที่ชอบใช้อำนาจเงินมาชี้ชะตาชีวิตของเธอกับลูก

พลอยวารินทร์ได้ยินเสียงโทรศัพท์จึงหยุดคิดเรื่องเก่า แล้วกรอกเสียงลงไป

“ค่ะ ฉันจะส่งงานให้ภายในสิบนาทีนี้ค่ะ” พลอย

วารินทร์กรอกเสียงตอบหัวหน้า ยืดกายลุกขึ้นเดินไปแผนกไอทีเพื่อรับโน้ตบุ๊กที่ซ่อมเสร็จแล้ว

เนื่องจากเรย์มอนด์ถูกเรียกตัวไปที่ฝ่ายบุคคลด่วนที่สุด มีคำสั่งสายฟ้าแลบให้ย้ายไปประจำที่สาขาพอร์ตแลนด์อย่างกะทันหัน เรย์มอนด์ไม่ได้มาลาเธอเขาต้องรีบเก็บของแล้วไปรายงานตัวยังที่สาขาใหม่ในตอนบ่าย ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องเร่งด่วนขนาดนั้น เธอจึงได้แต่เก็บความแปลกใจไว้ ไม่อยากคิดว่าจะเป็นฝีมือของผู้ชายคนนั้น ถ้าเป็นจริงละก็คงไม่แปลก คนพรรค์นั้นทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วโดยเฉพาะเรื่องชั่ว ๆ เหมือนที่ทำกับเธอไง แต่เธอพยายามคิดบวกมองโลกในแง่ดี

‘เขาคงไม่ทำแบบนั้น เขาจะทำเพื่ออะไรกันล่ะ ไม่เห็นจะมีเหตุผล’ ถึงจะคิดแบบนั้นแต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าตัวเองเป็นต้นเหตุหรือเปล่าเพราะข่าวของเธอกับเรย์มอนด์ถูกซุบซิบไปทั่วออฟฟิศ จนโน้ตบุ๊กเปิดทำงานได้แล้ว พลอยวารินทร์จึงลืมเรื่องเฮย์เดนแล้วรีบส่งเมลงานให้หัวหน้า แต่สายตาคู่สวยก็หันไปสะดุดร่างของอีวานที่ปรากฏขึ้น พลอยวารินทร์จำเขาได้ดีไม่มีลืมก็เพราะอีวานที่เป็นคนพาเธอมาจากประเทศไทย

“สวัสดีค่ะคุณอีวาน มีอะไรคะ ถ้าเรื่องค่าใช้จ่ายประจำเดือน ฉันเพิ่งได้ไปเมื่อต้นเดือนแล้ว” พลอยวารินทร์หันมาบอกหลังจากกดส่งอีเมลให้หัวหน้างานแล้ว

อีวานจับน้ำเสียงที่ยังแฝงความไม่พอใจนั้นได้ดี ผู้หญิงทุกคนของเจ้านายชอบเขาเพราะเมื่อเห็นเขาก็เท่ากับพวกเธอเห็นเงินเพราะเจ้านายมักจะสั่งจายเช็คผ่านเขาและเขาเป็นผู้นำมามอบให้สาว ๆ เหล่านั้นแต่หญิงสาวตรงหน้าเธอไม่ได้ต้องการเงินแต่เธอประชดเขา อีวานถอนใจมองผู้หญิงไทยตรงหน้าที่สวยและฉลาดอย่างเสียดาย เธอเป็นผู้หญิงของเจ้านายไปแล้ว เขาไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้นอกจากต้องทำตามที่เจ้านายสั่งงาน ซึ่งงานที่เจ้านายสั่งมาก็คือกล่อมเธอให้ยอมรับชะตากรรมชีวิตนี้เสีย ถ้าอยากให้ชีวิตต่อไปในภายภาคหน้ามีความสุข

“ยังไม่หายโกรธผมหรือครับ ที่จริงคุณเอพริลน่าจะเข้าใจความหวังดีของผม เพราะถึงยังไงคุณก็มีลูกกับคุณเฮย์เดนแล้ว ผมไปพาคุณมาจากประเทศไทยมาที่เออร์วิงก็เท่ากับเป็นการช่วยเหลือคุณกับลูกด้วยซ้ำ”

พลอยวารินทร์ยิ้มเย็น “คุณอีวาน คุณไม่ได้ช่วยฉันแต่คุณหลอกฉันมาค่ะ” พลอยวารินทร์บอกเสียงหนักอย่างไม่พอใจ “แต่ช่างเถอะ ไหน ๆ ฉันก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ว่าแต่คุณมาทำไมอีกคะ”

“ผมแค่มาบอกว่าอย่าโกรธคุณเฮย์เดนเลยนะครับเรื่องที่เจ้านายต้องการลูกสาวมาอยู่ด้วย ท่านทำถูกแล้วคุณเองก็รู้อยู่แก่ใจ ที่จริงคุณน่าจะดีใจผู้หญิงทุกคนล้วนแต่อยากเป็นผู้หญิงของคุณเฮย์เดน”

พลอยวารินทร์รีบยกมือห้าม “พอเถอะค่ะไม่ต้องมาสรรเสริญโฆษณาชวนเชื่อแทนเจ้านายคุณเลย โปรไฟล์สุดแสนเพอร์เฟกต์ของเจ้านายคุณฉันไม่อยากรู้”

“ก็ได้ครับคุณเอพริล ผมก็แค่เสียดายเงินที่คุณสู้คดีกับเจ้านาย คุณก็หมดไปหลายล้านแต่ก็แพ้ ที่จริงคุณควรจะคล้อยตามเจ้านายตั้งแต่แรกจะได้ไม่ต้องเสียเงินแล้วก็ไม่ต้องเสียเวลาในศาล อย่างที่เห็นคุณสู้คุณเฮย์เดนไม่ได้”

“เสียงของคนเงินน้อยมันด้อยกว่าเสียงของคนเงินหนา หมายังรักลูกมันแล้วฉันจะทิ้งลูกไว้กับเจ้านายคุณกลับเมืองไทยตัวเปล่าเหรอ ฝันไปเถอะ ฉันจะทำทุกอย่างให้ได้สิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูก”

“ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ ผมมาพูดเพื่อให้คุณยอมรับความจริงเท่านั้น”

พลอยวารินทร์ไม่อยากฟังอีวานเกลี้ยกล่อมอีก ที่เป็นอยู่ตอนนี้เธอก็พยายามทำใจอยู่กับความเป็นจริงแล้ว เธอพลาดเองในคืนนั้นจนก่อเกิดการตั้งครรภ์ตามมา มีลูกสาวเป็นพยานว่าเหตุการณ์คืนนั้นเป็นเรื่องจริง

เรื่องคืนนั้นคือบันทึกดำมืดในชีวิตเธอ ไอ้ที่คิดว่าซวยแล้วแต่เธอก็ยอมรับในสิ่งที่พลาดไปเองและเก็บเด็กไว้ ตั้งใจจะเลี้ยงคนเดียวทุกอย่างควรจะจบ แต่บริษัทที่เธอทำงานอยู่บอกว่าต้องการโปรโมตเธอให้เป็นผู้จัดการแต่ต้องไปดูงานที่เออร์วิง ตอนนั้นเธอไม่รู้เลยว่ามันเป็นแผนล่อเหยื่อ เธอเป็นห่วงลูกสาวไม่อยากไป แต่จู่ ๆ อีวานก็เดินเข้ามาบอกว่าเขาเป็นผู้จัดการอยู่ที่เท็กซัสจะจัดการเรื่องต่าง ๆ ของลูกสาวให้ขอเพียงเธอไปดูงานที่นั่น โดยเขาจะหาที่อยู่และพี่เลี้ยงเด็กให้ ตอนนั้นหากเธอคิดสักนิดไม่ได้หน้ามืดเอาแต่อยากได้งานคงรู้สึกแปลกอยู่บ้างว่าเหตุใดบริษัทถึงใจดีเช่นนั้นยอมให้หอบเด็กข้ามน้ำข้ามทะเลไปทำงานด้วย แต่เวลานั้นด้วยความอยากได้งานปนห่วงลูกเธอจึงตกหลุมพราง

‘ไอ้ผู้ชายเฮงซวย’

เธอคิดแค่ว่าไม่อยากพลาดโอกาสก้าวหน้าและประสบการณ์ชีวิตในต่างแดนจึงยอมเดินทางมา และรู้ว่าถูกหลอกเมื่ออีวานเปิดเผยตัวว่าเป็นคนสนิทของเฮย์เดนและต้องการให้เธอกับลูกสาวอยู่ที่เออร์วิง เธอโกรธมากยอมเสียเงินเสียเวลาสู้คดีในศาลแต่ปรากฎว่าแพ้ เธอต้องเสียลูกให้เขา แต่เขายื่นข้อเสนอให้เธอสามารถอยู่กับลูกได้เป็นเวลาหนึ่งปีแล้วกลับไปรับตำแหน่งผู้จัดการที่เมืองไทย

เขาคงสนุกที่เห็นเธอเป็นลาโง่ช่างน่าโมโหนัก แต่โชคดีอยู่อย่างเพราะตั้งแต่เธอมาเออร์วิงเขามาหาเธอแค่ครั้งเดียวตอนเธอมาถึงใหม่ ๆ เขามาดูลูกแล้วก็กลับ เธอจึงโล่งใจขึ้นว่าเขาจะไม่คุกคามเธอจนกระทั่งไม่นานนี้ เขากลับมาหาเธออีกครั้ง เวลานั้นเพื่อนบ้านเป็นพ่อหม้ายเมียตายแวะเอาขนมมาฝากเธอกับลูกสาว เฮย์เดนเห็นเข้า หลังจากเพื่อนบ้านไปเธอกับเขามีปากเสียงกัน