ตอนที่ 1-2

เซซาเร่โต้กลับเสียงเรียบ ทว่าดวงตาและใบหน้าจริงจัง บอกว่ามั่นใจในตัวลูกสาวบุญธรรมอย่างหมดใจไม่ไหวเอนไปตามคำกล่าวหาของลูกชายสายเลือดเดียวกัน ทำให้อเล็กซานโดรไม่พอใจนักแต่ก็เก็บอาการไว้ภายใต้สีหน้าเรียบเฉย

“ทำไมลูกสาวแด๊ดจะทำไม่ได้ครับ ผมมีภาพของศศิไปพบกับไอ้ริคคาร์โดก่อนเกิดเรื่องแค่วันเดียว ถ้าไม่ใช่ศศิแล้วจะเป็นใคร”

“ภาพแค่นั้น อเล็กซ์ก็จะปรักปรำน้องแล้วอย่างนั้นเหรอ แด๊ดไม่อยากให้อเล็กซ์โกรธจนหน้ามืดตามัวแล้วเอาความผิดทุกอย่างไปลงที่น้อง อเล็กซ์ควรใช้เหตุผลมากกว่านี้ แค่ภาพนั้นไม่ทำให้แด๊ดเชื่อหรอกว่าศศิทรยศเรา”

“อะไรกันครับแด๊ดขนาดผมมีภาพให้แด๊ดเห็นแด๊ดยังไม่เชื่อ บอกว่าผมไม่มีเหตุผล ผมต้องทำยังไงแด๊ด ถึงจะเชื่อว่าศศิผิดจริง อ้อ แล้วอีกอย่างแด๊ดไม่ต้องมาบอกให้ผมเรียกศศิว่าน้องอีกนะครับ เพราะผมจะไม่นับว่าศศิเป็นน้องอีก”

‘เพราะเจ้าพ่อคิดจะให้บทลงโทษน้องสาวนอกไส้โดยการเปลี่ยนสถานะของน้องนอกไส้ให้กลายเป็นนางบำเรอแก้ขัด’

“ศศิยังเป็นน้องแกดอนอเล็กซานโดร และถ้าศศิผิดจริงแกคงไม่ต้องใช้ความพยายามมากเกินเหตุขนาดนี้ แต่เท่าที่แด๊ดมองตอนนี้เหมือนแกต้องการเอาเรื่องเก่าๆ ของแกมาลงกับน้องมากกว่า”

เซซาเร่เตือนเสียงเรียบ รู้ตื้นลึกหนาบางในตัวบุตรชายดี แต่ตอนนี้กำลังหน้าสิ่วหน้าขวานเขาจึงไม่อยากหยิบเรื่องเก่าของอเล็กซานโดรขึ้นมาซักฟอก แต่ก็ทำให้คนมีชนักติดหลังถึงกับร้อนตัววูบเพราะรู้ว่าบิดาหมายถึงเรื่องอะไร เรื่องรักแท้ที่ผิดที่ ผิดทาง ผิดเวลาของเขาที่มีต่อสาวไทยหน้าหวานคนนั้น

อเล็กซานโดรหลบสายตาบิดาอย่างเซ็งๆ ไม่รู้ว่าแม่น้องสาวบุญธรรมตัวแสบที่เขาจะยกเลิกฐานะน้องแล้วเอาฐานะอื่นมาเสียบให้แทน ไปฟ้องอะไรบิดาอีกหรือเปล่า แต่มั่นใจว่าคงไม่กล้าพูด

เจ้าพ่อหนุ่มสบถหยาบคายในลำคออย่างขุ่นเคือง เพราะความหุนหันพลันแล่นแต่หนหลังที่เขาไปลักพาตัวสาวไทยนางหนึ่งมาหวังจะหลอกปล้ำทำเมีย แต่พระเจ้าช่างไม่เข้าข้างเขาเสียเลยเพราะถูกศศิขัดขวางไว้ได้ตลอด

จนกระทั่งสามีชาวไทยของสาวคนนั้นมาช่วยไปได้ แต่สามีของเธอก็ไม่ได้ช่วยเมียตัวเองไปเปล่าๆ กลับฝากรอยแผลให้เขาด้วยการสร้างปัญหาผ่านช่องทางกฎหมาย โดยยืมมือริคคาร์โดมาช่วย นั่นจึงเป็นปฐมบทต้นเหตุที่ทำให้มีการสืบค้นกวาดล้างองค์กรของเขาขนานใหญ่

แต่ข้อมูลหลักๆ เขายังเชื่อว่าเรื่องทั้งหมดมาจากฝีมือของศศิลูกสาวบุญธรรมสุดที่รักของบิดา ที่เป็นคนนำไปมอบให้ฝ่ายตรงข้าม เพราะถ้าไม่ใช่ศศิใครล่ะจะกล้า

“แด๊ดเข้าข้างลูกสาวนอกไส้จนไม่เชื่อผมที่เป็นลูกชายแท้ๆ ของแด๊ดหรือครับ แด๊ดเชื่อเธอได้ยังไง ผู้หญิงร่านริษยาหน้าไม่อายพรรค์นั้น”

“แกเอาอะไรมาว่าน้อง ศศิไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น”

เซซาเร่หน้าตึงไม่พอใจขึ้นทันทีที่ได้ฟัง แม้ศศิไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ แต่เขาก็ฟูมฟักเลี้ยงเธอมาเองกับมือ ทำไมเขาจะไม่รู้นิสัยของศศิ เขามั่นใจว่าแม้ต้องตายศศิก็ไม่มีทางเปิดเผยความลับของครอบครัวให้คนนอกได้รู้แน่ ยิ่งเป็นฝ่ายตรงข้ามด้วยแล้วเขายิ่งเชื่อไม่ลง และสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่ถ้ามันออกจากปากของคนอื่นที่ไม่ใช่อเล็กซานโดรแล้วล่ะก็ คงถูกลูกตะกั่วยัดปากตั้งแต่พูดไม่จบแล้ว

“ถ้าแกไม่ใช่ลูกชายแด๊ด แกไม่มีโอกาสได้พูดประโยคต่อไปแน่ อย่าให้แด๊ดได้ยินคำพูดเหมือนเมื่อครู่ออกจากปากแกอีก”

ทางด้านชานพักบันไดชั้นสอง คนที่ถูกกล่าวหาว่าร่านริษยาที่ตั้งใจว่าจะมาปรับความเข้าใจกับพี่ชายให้รู้เรื่อง เมื่อได้ฟังแล้วถึงกับขอบตาร้อนผ่าว กัดริมฝีปากแน่น หลังตัดสินใจว่าไม่ว่าอย่างไรเธอก็จะต้องอธิบายให้ อเล็กซานโดรเข้าใจว่าภาพในวันนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด ใช่เธอรู้เห็นให้ผู้ชายที่ชื่อ ‘ชลลัมพี’ มาลักพาตัวเมียของเขาออกไปจากคฤหาสน์แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเอาความลับของตระกูลไปยัดใส่มือตำรวจ

ส่วนเรื่องที่เขาเหน็บแนมแขวะว่าเธอริษยาหญิงสาวชาวไทยคนนั้น เธอจะไม่เถียงและไม่ขอตอบโต้ แต่เธอก็จะไม่ขอโทษเขาในเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน เพราะไม่ว่าอย่างไรเรื่องไปลักพาตัวเมียชาวบ้านมานั้นเจ้าพ่อหนุ่มผิดเต็มประตู และเธอก็จะไม่ทนอยู่ร่วมบ้านมองหน้าเขาอีก เพราะศศิตั้งใจว่าหลังอธิบายทุกอย่างให้อเล็กซานโดรเข้าใจแล้วเธอก็จะไปจากคฤหาสน์หลังงามนี้ทันที เธออาจไปตั้งหลักใหม่ที่มิลานเพราะเธอมีเพื่อนและมีงานรออยู่ที่นั่น จะได้ไม่ต้องเจอหน้าคนที่สุดแสนจะรังเกียจเธอเข้าไส้ และมันคงทำให้หัวใจที่บอบช้ำของเธอฟื้นตัวดีขึ้นได้บ้าง

แล้วเสียงของบิดาบุญธรรมก็กระชากศศิให้หลุดออกจากภวังค์กลับสู่ปัจจุบันที่โหดร้าย ช่างโหดร้ายเหลือเกิน โทษทัณฑ์ที่เขามอบให้เธอ ใช่ครั้งหนึ่งเธอเคยต้องการเขา

“ถ้าแกจะให้แด๊ดเชื่อ แกก็ต้องไปหาหลักฐานที่มัดตัวศศิมากกว่านี้มาให้แด๊ด แล้วแด๊ดจะเป็นคนตัดสินเองว่าศศิผิดหรือไม่ผิด ยังเป็นคนในครอบครัวอบาเต้ของเราต่อไปอยู่หรือเปล่า”

เป็นโชคดีที่ศศิไม่เห็นใบหน้าของเจ้าพ่อหนุ่มชัดๆ ว่ามันช่างบูดบึ้งไม่สบอารมณ์มากแค่ไหนในคำตอบของบิดา ที่ดูยังไงก็รู้ว่ายังเอ็นดูลูกนอกไส้ไม่เปลี่ยนแปลง

“นี่แด๊ด! รักเด็กนั่นมากกว่าลูกแท้ๆ หรือไง”

“อย่าบอกนะว่าแกอิจฉาน้อง”

อเล็กซานโดร กัดฟันกรอด หัวเสียกับคำตัดสินของบิดาที่เขาตัดพ้ออยู่ในใจ ว่าช่างไม่ยุติธรรมเสียเลย เขาอดชิมเนื้อหวานๆ ของแม่สาวไทยหน้าแฉล้มคนนั้นไปแล้วความผิดหนึ่ง และยังต้องมาปวดหัวกับการใช้เส้นสายที่มีเพื่อช่วยให้ครอบครัวและองค์กรได้พ้นผิดอีกเป็นความผิดที่สอง

ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเขาวิ่งเต้นไม่หยุด ผิดกับแม่ตัวดี ศศิยังคงลอยนวล ลอยหน้าลอยตาอยู่ในคฤหาสน์บ้านเดียวกับเขา แต่เขาไม่สามารถทำอะไรเธอได้ แต่ไม่มีทางเสียล่ะ ในเมื่อบิดาไม่เชื่อ เขาก็จะหาหลักฐานมายัดใส่มือ ให้บิดาเชื่อให้ได้ว่าลูกสาวนอกไส้ของบิดานั้น แท้ที่จริงแล้วเป็นงูพิษเลี้ยงไม่เชื่องขนาดไหน

อเล็กซานโดรยกแก้วบรั่นดีขึ้นเทพรวดเดียวลงคอจนหมด เขาวางแก้วลงพร้อมเอ่ยขอตัวกับบิดาเพราะรู้สึกเหมือนเด็กที่ถูกขัดใจจนไม่สามารถนั่งคุยอะไรกับบิดาต่อได้

“ผมขอตัวไปพักก่อนนะครับแด๊ด ไว้พรุ่งนี้เราค่อยคุยกันใหม่” อเล็กซานโดรพูดจบก็หุนหันลุกไปทันที ด้วยช่วงขาที่ยาว พออเล็กซานโดรพูดจบเขาก็ทะลึ่งลุกขึ้นแล้วก้าวพรวดๆ จนทำให้คนที่เกาะขอบบันไดฟังอยู่ชั้นสองตั้งตัวออกวิ่งกลับห้องแทบไม่ทัน

หางตาของอเล็กซานโดรเมื่อก้าวข้ามบันไดมาทีละสองขั้นไม่ถึงนาทีก็มาหยุดอยู่บนชั้นสองทันเห็นร่างระเหิดระหงของศศิวิ่งกลับไปทางปีกซ้ายอยู่ไวๆ และทำให้เจ้าพ่อหนุ่มคิดอะไรบางอย่างได้ แทนที่เขาจะกลับเข้าห้องพักของตนตามที่บอกบิดา อเล็กซานโดรกลับเดินผิดทิศไปอีกทาง

“ศศิ เธอชอบเล่นไล่จับใช่มั้ย” ดวงตาคมหรี่แคบฉายแววร้ายกาจออกมา

“ดอนครับ ทางไปห้องดอนอยู่ทางขวาไม่ใช่หรือครับ” มาริโอ้ทักท้วงขึ้น เขาไม่แน่ใจว่าเจ้าพ่อหนุ่มกำลังคิดอะไรอยู่เพราะทางปีกซ้ายนั้นเป็นที่พักของคุณหนูคนงาม ศศิ อบาเต้ และนั่นทำให้คนถูกทวงถามถึงกับอารมณ์เปลี่ยน หันหน้าบึ้งมาถาม

“มาริโอ้ นายอยากลดตำแหน่งลงไปเหลือแค่คนสวนไหมวะ ฉันถามเผื่อว่านายสนใจ” เจ้าพ่อหนุ่มหันกลับมาเท้าสะเอวถาม

“อะ เอ่อ ไม่ครับดอน แต่ผมเป็นห่วง เพราะดอนเซซาเร่เคยสั่งไว้ว่าถ้าคุณหนูศศิมาพักที่นี่ให้ผมช่วยดูแลดอนให้อยู่ห่างๆ จากเธอด้วย”

อเล็กซานโดรถึงกับกัดฟันกรอดให้กับคำสั่งบ้าๆ ของเซซาเร่ เขารู้ตัวดีว่าตั้งแต่เกิดเรื่องถูกตามสืบค้นองค์กร เขามักจะแสดงอาการฉุนเฉียว ระเบิดอารมณ์ใส่ศศิทุกครั้งที่มีโอกาส จนทำให้บิดานึกเป็นห่วงแม่น้องน้อยลูกสาวสุดที่รักจนถึงกับต้องมาสั่งคนของเขาไว้ให้ดูแลเธอ โดยกันเขาให้ออกห่าง

...พระเจ้า แล้วแบบนี้มันใช่เรื่องที่เขาจะยอมไหม ไม่มีทางเสียล่ะ

“มาริโอ้นายลืมแล้วเหรอว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ เป็นเจ้านายของนาย และหน้าที่ที่ถูกต้องของนายคือทำตามที่ฉันสั่ง แม้แต่เรื่องของศศิก็ห้ามบอกอะไรกับแด๊ดเด็ดขาด”

“อะ เอ่อ แต่...” คนถูกสั่งห้ามทำท่าทางคิดมากกับคำสั่งแสนห้วนกระด้างนั้น

“มาริโอ้” อเล็กซานโดรเรียกเสียงเข้ม

“ครับดอน ผมเข้าใจแล้ว ผมจะทำตามที่ดอนสั่ง” เมื่อสั่งห้ามลูกน้องเด็ดขาดแล้ว ร่างสูงตระหง่านผึ่งผายก็เหยียดยิ้มสมใจ พาตัวเองมุ่งตรงไปทางปีกซ้ายที่เป็นห้องของน้องรักที่เขาจงใจจะเปลี่ยนสถานะให้ใหม่หลังจากนี้ ตามที่เจ้าหล่อนเคยเนื้อตัวระริกอยากได้นักหนา

ด้านผู้หญิงที่ถูกกล่าวหารุนแรงว่าร่านริษยาก็วิ่งหน้าตาตื่นกลับมาถึงห้อง ยกมือปาดน้ำตาทิ้งปิดประตู ล็อกกลอนแน่นหนาแล้วยืนพิงผนังหอบหายใจ เธอจำใบหน้าโกรธเกรี้ยวถมึงทึงของอเล็กซานโดรได้ดี เขาเกลียดเธอมากขนาดด่าว่ากันได้รุนแรง ดีไม่ดีคงถึงขั้นสับเธอเละเป็นชิ้นๆ ได้เลยกระมัง ศศิคิดด้วยความหวาดหวั่น แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งตกใจกับเสียงที่ดังอยู่ข้างหลัง หญิงสาวรีบเด้งตัวออกมามองจ้องประตู

“ศศิเปิดประตูเดี๋ยวนี้”

“ดอนอเล็กซานโดร!”

‘เรื่องอะไรจะเปิด คนกำลังโมโหใครเปิดก็โง่แล้ว’

ราวกับเป็นเสียงมัจจุราชที่มารอกระชากวิญญาณอยู่หน้าห้อง คนตัวเล็กกว่ามากที่เคยปากกล้าอาจหาญต่อกรกับเจ้าพ่อหนุ่มมาตลอดถึงกับใจฝ่อ ตัวลีบเล็ก เมื่อรู้ว่าการมาของเขาในครั้งนี้ไม่ธรรมดาเหมือนเคย และนับจากนี้ไปมันคงไม่ธรรมดาอีกแล้ว

“ดอนมีอะไรกับศศิหรือเปล่าคะ ถ้าไม่มีอะไรก็กลับไปเถอะค่ะ ศศิอยากพัก ศศิง่วงมาก” คนสวยแกล้งเฉไฉ

เขายกยิ้มเจ้าเสน่ห์แต่แฝงเล่ห์ร้าย“เธอมีเวลาพักยาวแน่ศศิ แต่ตอนนี้ทำตามที่พี่สั่ง เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ได้ยินไหม”

ปัง! เจ้าพ่อหนุ่มไม่เรียกเฉยๆ เคาะก่อนจะเตะประตูด้วยความโมโห

“ไม่ค่ะ ก็บอกแล้วว่าอยากพักเมื่อคืนดูซีรีย์เกาหลีดึกขอบตาคล้ำ หน้าโทรมจัด ศศิไม่อยากคุยกับใครทั้งที่ตาเป็นแพนด้าแบบนี้ มีอะไรอยากคุยกับศศิก็เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันค่ะ” ศศิตะโกนตอบผ่านบานประตู พยายามควบคุมน้ำเสียงให้เรียบที่สุดเพื่อไม่ให้เขารู้ว่าเธอขวัญหนีดีฝ่อแค่ไหนกับการย่างเท้ามาของเขา และอย่างน้อยเธอก็โล่งใจได้เปราะหนึ่งที่อเล็กซานโดรคงบุกเข้ามาหาเธอไม่ได้ง่ายๆ เพราะเธอปิดประตูล็อกห้องแน่นหนา และถ้าเกิดเขาจะเข้ามาก็คงต้องกลายร่างเป็นมดเป็นปลวกหรือหายตัวแวบเข้ามา ซึ่งเป็นไปไม่ได้