​บทที่ 3 รับน้องสุดสยอง

(กราฟ)

ผมต้องยอมรับว่าการมาแชร์ห้องแบบนี้เป็นอะไรที่คิดผิดมากเมื่อรูมเมทของผมเป็นคนขี้แกล้ง คุณเชื่อไหมผมอยู่หอพักมาครบอาทิตย์แล้วแต่ผมยังไม่เคยได้นอนหลับบนเตียงตัวเองเลยซักคืน มีแค่มาเปลี่ยนเสื้อผ้ากับอาบน้ำเท่านั้น พอผมจะนอนไอ้ตัวปัญหาอย่างไอ้สงครามมันก็จะเข้ามาดูหนังผีในห้องผมตลอด เออแล้วทำไมผมไม่ล็อคห้องวะ ผมแม่งโง่นี่หว่า

แล้วสุดท้ายเป็นไง ผมก็ต้องย้ายตัวเองไปนอนกับไอ้สงครามที่ห้องของมัน และวันนี้ผมต้องถามมันให้ได้ว่าเกลียดอะไรผมนักหนาถึงมาแกล้งผมแบบนี้ แต่ตอนนี้ผมคงต้องไปมหาลัยก่อนแล้วล่ะครับ

มหาวิทยาลัยโซไซตี้

​ตอนนี้ผมมาถึงมหา'ลัยแล้ว พวกพี่ๆเขานัดรวมพลปี1กันที่คณะตอน2ทุ่ม เพราะวันนี้รับน้องวันสุดท้ายก่อนไปรับเสื้อช็อปและเกียร์กันที่พัทยา และการรับน้องวันนี้ก็คือการทดสอบความกล้า ไม่รู้ทดสอบความกล้าหรือพามาล่าท้าผีกันแน่วังเวงชิบหายเลยครับ การทดสอบนี้ผมรู้เลยว่าใครคิด ต้องเป็นพี่ชายผมแน่ ไอ้นี่ก็ชอบแกล้งผมพอๆกับไอ้สงครามเลยเรื่องผีเนี่ย

ผมเดินมาถึงคณะแล้วล่ะครับ วันนี้สาขาผมได้รับการทดสอบ ความจริงมีทดสอบห้าวัน สี่วันก่อนเป็นแบบทดสอบที่หฤโหดมากอย่างที่พี่มันว่านั่นแหละครับ วันนี้สาขาเครื่องกลของผมจับคู่กับสาขาคอมฯของพี่เส้น และเมื่อวานก็เป็นวันของสาขาโยธากับสาขาไฟฟ้า ผมก็ลองถามไอ้ครามแล้วอ่ะนะว่าเป็นไงบ้าง มันตอบผมมาว่าก็สนุกดี

พอมาเจอของจริงด้วยตัวเอง อยากกลับไปถามมันจริงๆว่าแบบนี้มันสนุกตรงไหนไอ้ห่าคราม หลอกคนหล่อได้ลงคอ ทั้งอาคารเก่าตึกเก่ายิ่งมีต้นไม้ใหญ่ๆด้วยนะ เวลาลมพัดทีนี่เย็นสบายจนขนลุกตั้งเกลียวไปยันขนตูดเลยล่ะครับหลอนเป็นบ้าเลยครับ

ผมจะบอกว่าเสียงมันสยองแค่ไหนเวลาที่มันเสียดสีกันอ่ะ กลางวันมันก็ร่มรื่นดีหรอก แต่ตอนกลางคืนนี่ดิให้ผมเข้าคนมาเดียวผมยังต้องขอเวลาคิดซักสามวันเลย แต่ตอนนี้คิดไม่ทันแล้วพวกรุ่นพี่ผมมันเรียกแล้วอ่ะ

"เอ้า!พวกคุณครับจับคู่เลยครับ ภารกิจวันนี้ของเราก็คือหาธงที่มีสัญลักษณ์ของคณะวิศวะคนละสามผืนนะครับ ผมขอเตือนว่าวันนี้มีแค่เรากับคณะแพทย์เท่านั้นที่อยู่ในมหา'ลัย อ่อรวมพี่ๆน้าๆรปภ.อีก5คนด้วย จะมีพวกผมอยู่ตามสาขาต่างๆของคณะวิศวะเรานะครับ ถ้าเจอนอกนั้นก็ตัวใครตัวมันนะครับน้อง ธงจะซ่อนอยู่ภายในคณะของเรานะครับอย่าไปหาที่คณะอื่นกันนะครับและที่ผมจะเตือนก็คืออย่าไปที่ช็อปเครื่องกลเพราะพวกผมไม่ได้ซ่อนธงไว้ในนั้น"

อีพี่เส้นมันพูดเนิบๆช้าๆ แบบสยองๆอ่ะ อีพี่เส้นมึงพูดแบบนี้มาต่อยกับกูเลยไหมพี่ แม่งรู้ว่าผมกลัวยังจะพูดขึ้นมาอีก แล้วผมจะทำไงดีล่ะวะเนี่ยกลัวก็กลัวแต่ก็เลี่ยงไม่ได้

สุดท้ายผมก็ได้คู่แล้วครับมันชื่อฮ่องเต้ สาขาคอมฯ มันทำมาดนิ่งใส่ผมด้วย คิดว่าเท่หรอมึง เออมันเท่ โคตรพ่อโคตรแม่เท่เลย แล้วผมจะมาเสียเวลาชมมันทำไมวะเนี่ย

ผมกับไอ้ฮ่องเต้เดินเข้าไปรับไฟฉายคนละอันพร้อมแผนที่ พวกคู่แรกๆที่ไปก่อนแม่งกรี๊ดแต๊วแตกจนผมใจฝ่อไปหมดแล้วครับ แกล้งป่วยตอนนี้ทันไหม ที่แรกที่ผมไปคือสาขาคอมฯ เพราะอยู่ใกล้สุด ผมกับไอ้ฮ่องเต้เดินกันจนทั่วสาขาก็เจอพวกพี่ๆมันแต่งเป็นผีมาหลอกพวกผม เจอผมตกใจถีบไปหลายคนเลยล่ะครับ แล้วผมก็ได้ธงมา

ต่อไปก็สาขาไฟฟ้า ผมกับไอ้ฮ่องเต้เดินกันเร็วเลยครับ แต่อยู่ๆลมแม่งก็พัดแรงจนธงของผมปลิวเข้าช็อปเครื่องกลที่เกิดเพลิงไหม้เพราะไฟฟ้าลัดวงจรเมื่อหลายเดือนก่อน ตอนนี้ก็กำลังรอปรับปรุงใหม่อยู่ มันก็เกือบๆจะเสร็จแล้วอ่ะนะ

ผมเดินฉายไฟเข้าไปในตัวช็อปก่อนจะเห็นเป็นเงาหรือคนก็ไม่รู้เหมือนกำลังรื้อหาอะไรซักอย่างอยู่ ส่วนไอ้ฮ่องเต้แม่งก็ทิ้งผมไปแล้วพอเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นเป็นคนกำลังรื้อกองไม้อยู่

"เออหวัดดีครับ พี่กำลังหาอะไรอยู่หรอครับ"ผมถามออกไปพี่แกก็หันมาหาผมแล้วตอบคำถามของผม

"พี่กำลังหาแหวนรุ่นอยู่น่ะพี่ว่าจะเอาไปขอหมั้นแฟน แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ"แล้วทำไมพี่มันมาหาอะไรมืดๆว่ะแล้วจะหาเจอได้ไง

"งั้นผมช่วยหา แต่ต้องแลกกับการช่วยผมหาธงด้วยนะ ธงผมมันปลิวเข้ามาเมื่อกี้อ่ะ ผมหาไม่เจอแล้วอ่ะ"

"ได้สิว่าแต่เราชื่ออะไร"พี่เขาหล่อวะแต่ดูซีดชิบหายเลย

"ผมกราฟครับ แล้วพี่ล่ะ"ผมบอกชื่อพี่มันออกไปพี่มันก็ยิ้มหล่อมาให้ผมแล้วบอกชื่อกับผม

"พี่ชื่อไม้ ชื่อเต็มๆแมกไม้"

"ชื่อคุ้นๆเนอะ แต่ช่างมันเหอะเดี๋ยวผมช่วยหาแหวนแล้วกันนะครับ เดี๋ยวจะดึกไปมากกว่านี้"ผมบอกพี่ไม้แล้วเอาไฟฉายส่องตามซอกตู้ซอกลืบต่างๆ

"อืม ถ้าหาเจอเอาไปให้เส้นทีนะ บอกเขาว่าพี่ฝากไปให้โซ่ด้วย"

"ได้ๆพี่"

ผมเดินหาจนทั่วช็อปแต่แล้วอยู่ๆผมก็เห็นเหมือนอะไรสะท้อนแสงอยู่ในซอกตู้ล็อคเกอร์ ผมก็เลยขยับตู้ออกตู้มันไม่อะไรเลยครับผมเลยดันออกได้ง่าย พอหันมาอีกที ก็เจอพี่ไม้ยืนรออยู่ ผมแม่งตกใจเกือบช็อคอ่ะครับ

"ผมหาเจอแล้วนะพี่ สภาพก็โอเคนะไม่มีรอยขีดข่วนหรือถูกไฟเลยด้วยโชคดีชะมัด"

"ขอบใจนะ นี่ธงรีบไปเถอะไอ้เส้นคงเป็นห่วงแล้ว"

"ขอบคุณครับ"

ผมเดินออกจากช็อปเครื่องกลมาได้ไม่กี่ก้าวพอผมหันกลับไปมองอีกที พี่ไม้ก็ไม่อยู่แล้ว ผมเลยรีบเดินกลับไปรวมกับเพื่อนๆที่ลานเกียร์ ตอนนี้ก็ดึกพอสมควรแล้วผมเลยเก็บแหวนลงกระเป๋า ส่งธงเสร็จผมก็กลับหอเลยเพราะง่วงมาก แล้วคืนนี้ผมก็ได้นอนห้องตัวเองซะทีเพราะไอ้ครามมันไม่อยู่

เช้าวันต่อมา

​ลานเกียร์ คณะวิศวะ

"​เอาล่ะครับน้องๆ พวกพี่จะมานัดวันไปค่ายรับเกียร์กับเสื้อช็อปกันนะครับ ซึ่งก็คือศุกร์นี้ตอนเย็นให้น้องๆมาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเอง ล้อหมุนตอนหกโมงครึ่งนะครับถ้ามาไม่ทันพี่จะส่งแผนที่ให้ตามไปทีหลัง จบการประชุมครับ"

"อีเส้นมึงจะรีบไล่น้องไปไหน หอมึงมันไม่วิ่งหนีไปไหนหรอกนะสัส น้องๆจ๊ะพี่อยากจะคัดเลือกดาวและเดือนของคณะวิศวะเราหน่อย ใครมั่นใจมั่นหน้าตัวเองเดินออกมาเลยจ๊ะ"

ไอ้สงครามลุกเดินเลยครับ ไอ้นี่แหละตัวมั่นหน้าของจริง พอมันลุกสาวๆนี่กรี๊ดตามเป็นแถวอ่ะ เหมือนมันจะรู้นะว่าผมมองมันอยู่มันถึงหันมายักคิ้วข้างเดียวให้ผม ส่วนผมน่ะหรอก็ยกนิ้วกลางให้มันสองอันเลยไงครับ หมันไส้! พอทุกอย่างจบลงผมก็เดินตามหาพี่เส้นทันที แล้วผมจะมาเดินให้เหนื่อยทำไมวะ โทรหาพี่มันก็จบแล้วเนอะ

"พี่เส้นอยู่ไหนวะ"

("####%%&&&**$$$")

"อืมผมเข้าใจแล้วเดี๋ยวผมเข้าไปหามีของจะให้อ่ะ"ผมวางสายเสร็จก็เดินไปห้องสโมสรของคณะตามที่พี่มันบอกเลยครับ

ห้องสโมสรวิศวะ

​​พอผมมาถึงก็เจอพี่ๆมันกำลังนั่งคุยกันเรื่องรุ่นพี่คนหนึ่งที่ประสบอุบัติเหตุเป็นเจ้าชายนิทรามาหลายเดือนแล้ว แต่อยู่ๆเมื่อคืนก็ฟื้นขึ้นมาเฉยๆซะงั้น ผมฟังอยู่นานจนรุ่นพี่คนหนึ่งหันมาเห็นผม

"อ้าวมาหาใครครับน้อง"

"มาหาพี่เส้นครับ"

"เห้ยๆไอ้เส้นเด็กมึงมาวะ"

"เด็กบ้านพี่สิครับนี่กราฟน้องชายผมเอง ว่าแต่มึงมีอะไรจะให้กูวะ ฟิกเกอร์ลูฟี่รุ่นล่าสุดหรือฟิกเกอร์โรบินอกตู้มๆวะ"ไอ้นี่ก็ห่วงจริงฟิกเกอร์เนี่ย พี่ผมมันบ้าการ์ตูนครับสะสมฟิกเกอร์จนแทบล้นบ้านล่ะ

"หวังสูงนะพี่มึงฝันไปก่อนเหอะนะ ผมทำงานเมื่อไรเดี๋ยวซื้อให้ทำตัวดีๆก็แล้วกัน เกิดผมไม่ปลื้มขึ้นมาก็ต้องพิจารณากันอีกที"

"สัสกราฟ ไอ้น้องเชี่ยมึงน้องกูหรือแม่กูเนี่ย เอาของมาเลยแล้วกลับหอไปเตรียมของซะ"

"อ่ะ"

"เชี่ย!!"ผมวางแหวนรุ่นไปให้ถึงมือพี่เส้นที่แบรอของจากผมอยู่ พอรุ่นพี่ปี4มันเห็นก็ร้องผสานเสียงกันออกมาจนผมต้องเอามืออุดหูแทนเลยครับอย่างกับวงประสานเสียงเลยครับ

"มึงไปได้มาจากไหนวะกราฟ มึงรู้ไหมพวกกูหากันจนจะพลิกคณะวิศวะทั้งคณะได้แล้วนะโว้ย ยังหาไม่เจอเลย"

"อ๋อผมไปติดสินบนรุ่นพี่คนหนึ่งเรื่องธงมาอ่ะพี่ ถ้าผมหาแหวนให้เขาได้เขาต้องหาธงให้ผม เขาบอกผมถ้าผมหาเจอพี่เขาบอกว่าให้เอามาให้พี่เส้นแล้วให้พี่เส้นเอาไปให้พี่โซ่อ่ะ"ผมอธิบายให้พวกพี่ๆเขาฟังแล้วก็มาเจอคำถามไอ้พี่เส้น

"รุ่นพี่คนนั้นชื่ออะไรวะ"

"พี่ไม้ พี่แมกไม้อ่ะพี่เส้น"

"เชี้ย!!!"แม่งเชี้ยเต็มหน้าผมเลยครับ พวกพี่มันแกล้งอะไรผมเปล่าวะเนี่ย แต่ดูแล้วไม่น่าจะแกล้งเพราะพวกพี่ๆแต่ละคนหน้านี่อย่างซีดเลยครับ

"กราฟ น้องรักมึงบอกกูอีกทีรุ่นพี่ที่มึงเจอชื่ออะไร"คือแม่งถามย้ำจนขนผมลุกแล้วเนี่ย

"ชื่อแมกไม้ไงพี่เส้น แก่แล้วหูตึงอ่อพี่มึง"

"เป็นไปไม่ได้หรอกครับน้องกราฟที่เมื่อคืนไอ้ไม้จะไปอยู่ที่นั่นได้"รุ่นพี่คนหนึ่งพูดขึ้น พวกพี่มันเริ่มทำผมกลัวแล้วสิ

"ทำไมอ่ะครับพี่"ขอเสือกหน่อยเถอะผมอยากรู้นี่หว่า

"ก็เมื่อคืนไอ้ไม้เพื่อนพวกพี่มันยังนอนเป็นผักอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลยมันพึ่งตื่นเมื่อเช้านี้เองครับน้อง"ขอเรียกวิญญาณกลับร่างสามวิครับ

"ฮ่าๆพี่จะแกล้งผมหรอ ไม่เอาไม่ตลกนะครับพี่"

"มันคือเรื่องจริงวะกราฟ คนที่มึงเจอคือคนนี้ใช่ป่ะล่ะ"พี่เส้นมันยื่นรูปในมือถือมาให้ผมดู สรุปว่าใช่ งั้นเมื่อคืนผมก็คุยกับวิญญาณซินะ แงงงไอ้กราฟจะเป็นลม

"กราฟ!!!"

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>