บทที่4 เจอตัวจริงยิ่งกว่าช็อค

​​

(กราฟ)

ถ้าตามนิยายหรือละครน้ำเน่าหลังข่าวเมื่อวิญญาณที่หลุดออกจากร่างกลับเข้าร่างก็ต้องจำเรื่องราวในตอนเป็นวิญญาณกันไม่ได้ใช่ไหมล่ะแต่ความเป็นจริงสำหรับผมตอนนี้มันไม่ใช่ ถ้าพวกคุณจำได้ว่าผมเป็นลมหมดสติไป คุณก็ต้องรู้ว่าผมต้องถูกส่งโรงพยาบาล แล้วคุณรู้ไหมพี่เชี่ยของผมให้ผมพักอยู่ห้องใคร คำตอบพวกคุณคงจะเดาได้

เมื่อผมตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นคือ...เพดานสีขาวที่มีหลอดไฟนีออน และเมื่อมองกลับมาข้างๆเท่านั้นแหละ....

"สวัสดีเจอกันอีกแล้วนะกราฟ แล้วแหวนที่พี่ฝากไว้อยู่ไหนล่ะครับ"แงงง!!!พี่เชี่ยถ้าอยากแกล้งน้องขนาดนี้ไม่ส่งกูไปห้องดับจิตเลยเล่า สัสขอเป็นลมอีกรอบได้ไหม

"อ้าว ช็อคไปเลย พี่ขอโทษนะที่ทำให้เราตกใจ เรามาทำความรู้จักกันอีกซักรอบดีไหม"ไม่อยากรู้จักเลยครับตอนนี้ผมอยากกลับหอพักมากกว่า

"...."ไม่มีการตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ตู้ด ตู้ด ถามผมหรือยังครับพี่ว่าผมอยากรู้จักพี่ไหม เชี่ยผมไม่ช็อคจนหัวใจวายส่งเข้าห้องดับจิตก็ดีเท่าไรแล้ว

แอ๊ด

"อ้าวตื่นอยู่หรอมึง กูคิดว่าตายห่าไปแล้ว นี่กูเอาพี่กูมาด้วยเลยนะเนี่ย เผื่อต้องพามึงไปห้องเย็น"

"..."

แล้วมึงเห็นว่ากูเป็นไงล่ะตอนนี้ เชี่ยหนวดกูงอลมึงแล้วกูจะไม่คุยกับมึง ผมเงียบใส่มันเลยครับหึให้รู้ซะบ้างว่าผมเคืองมันกับพี่ชายของผมอยู่เพราะนาทีต่อมาเสียงพี่ฟาร์มก็ดังตามมา

"มึงคิดเชี่ยไรอยู่วะเส้นห้องพักมีเยอะแยะ ส่งน้องมึงมานอนห้องเดียวกับพี่ไม้เนี่ยนะ มึงเป็นพี่ที่เชี่ยมากสัส"ถูกต้องเลยครับพี่ฟาร์มที่น่ารักของผม พี่ฟาร์มเขาเป็นแฟนพี่โดมครับ

"กูก็แค่อยากให้น้องกูรู้จักกับพี่รหัสของกูเท่านั้นเอง"หรา!!อีพี่เส้นกูเกลียดมึง มึงชอบแกล้งกู ผมไม่ได้พูดออกไปหรอกก็แค่จ้องตาเขียวกดดันมันเท่านั้นเอง

"เออ...ตื่นอยู่หรอครับคุณน้องชายแหะๆ อย่ามองกันแบบนั้นสิวะ พี่แค่รักน้องมากอยากให้น้องหายกลัว"

"ทำให้หายกลัวหรอวะพี่ ผมเกือบหัวใจวายตาย ทำแบบนี้เอาไม้หน้าสามมาฟาดหัวผมให้ตายไปเลยไม่ดีกว่าหรอ หนวดปิดผ้าม่านให้กูทีกูไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น"

(เส้น)

ดีครับทุกคน ผมเส้นพี่ชายของกราฟ ดูเหมือนครั้งนี้ผมจะเล่นแรงไปอีกแล้ว แต่ผมเจตนาดีนะผมอยากให้น้องผมเห็นว่าพี่ไม้พี่รหัสของผมเป็นคนไม่ใช่วิญญาณ แต่ดูเหมือนผมจะรีบเร่งไปหน่อย ผมเลยโดนงอนซะแล้ว

กราฟน้องผมมันเป็นเด็กพิเศษ ไม่ใช่เด็กเอ๋อหรือเด็กออทิติคนะครับ น้องผมมันพิเศษตรงที่สามารถเห็นวิญญาณได้ในบางครั้ง น้องผมมันเริ่มเห็นวิญญาณได้ตอนที่รอดจากการจมน้ำที่ร่องสวนของอาม่าผมตอน6ขวบ

เหตุการณ์ในวันนั้นผมจำได้ไม่เคยลืมเพราะต้นเหตุของเรื่องมาจากผมที่อยากแกล้งน้อง ตอนเดินข้ามสะพานในร่องสวนผมแกล้งจี้เอวน้อง แต่น้องผมมันตกใจแล้วเซตกลงไปในน้ำ

น้ำลึกพอสมควรสำหรับเด็กหกขวบอย่างน้องผม ลึกขนาดไหน?ก็มิดหัวของกราฟเลยล่ะครับ ในตอนนั้นมีคนงานของอาม่าเดินผ่านมาพอดีจึงช่วยไว้ได้ทัน ผมในวันนั้นโดนป๊าตีไปเกือบสิบไม้ได้ ตูดระบมจนนั่งไม่ได้เลยล่ะครับแต่ผมรู้ว่าแค่นั้นไม่เพียงพอต่อความผิดของผมหรอก

กราฟอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเดือนเลยครับไม่พูดไม่คุยกับใคร หนักสุดก็ผมนี่แหละกราฟไม่แม้แต่มองหน้าผมซักนิด พอได้กลับบ้าน กราฟมันก็ไม่ยอมเข้าบ้านอีก มันบอกว่าอากงยืนยิ้มให้มันอยู่

นั่นก็เป็นที่มาของการกลัวผีระดับสิบกระโหลกของกราฟน้องชายผมเอง ที่ผมไม่อยากให้มันมาเรียนที่เดียวกับผมก็เพราะแบบนี้แหละ มหา'ลัยผมมันอยู่มาเป็นร้อยปีแล้วมั้ง ก็ต้องมีสิ่งลี้ลับเป็นธรรมดาจริงไหม แล้วเป็นไงสุดท้ายก็เจอจนได้ แล้วแบบนี้ผมจะง้อกราฟยังไงดีล่ะครับเนี่ย

"กูจะง้อน้องกูยังไงดีวะพวกมึง"ผมถามพวกเพื่อนผมที่มันพึ่งตามมาเยี่ยมน้องผม

"งานนี้ตัวใครตัวมันวะเพื่อน"รักกูกันจังไอ้พวกเพื่อนเชี้ย

"เชี่ยพวกมึง รักกูกันจริงๆเลยนะสัสเพื่อนมีปัญหาดันไม่ช่วยเนี่ย"

"คุณทำตัวเองนะครับคุณเส้น ผมว่าแค่นี้ยังน้อยไป"

"ไอ้แต๊งค์ไอ้หมอเถื่อนมึงมาได้ไงสัส กูตกใจหมด"

"ผมมาก่อนคุณตั้งนานแล้วครับคุณเส้น คุณไม่เห็นผมเอง งั้นผมขอตัวก่อนนะครับทุกคน"

ไอ้แต๊งค์มันออกไปแล้วครับ ไอ้นี่มันเป็นคนแชร์ห้องกับผมมาตั้งแต่ปี1ก็ถือว่าสนิทกันในระดับหนึ่ง มันเป็นคนที่กวนตีนมากแต่ถ้ามันอยู่ต่อหน้าคนอื่นมันจะทำเหมือนว่าตัวมันเป็นคนแก่ที่ดูภูมิฐานทันที ผมละเบื่อมันจริงๆกับไอ้นิสัยไม่สมวัยของมันเนี่ย เอาละช่างเรื่องแต๊งค์ไปก่อน

"กราฟครับ น้องกราฟสุดที่รักของพี่เส้น พี่ขอโทษนะครับ อย่าโกรธพี่เส้นเลยนะครับ"งานนี้ง้อกันยาวอ่ะครับ

"เต้นท่าเป็ดให้ผมดูเดี๋ยวนี้"เอาแล้วครับน้องผมเข้าโหมดบอสซะแล้วหมดกันภาพลักษณ์ที่สั่งสมมานาน

"อย่างอื่นได้ไหมครับบอสกราฟ"

"งั้นไปวิ่งรอบโรงพยาบาลแล้วตะโกนบอกรักพี่หมอแต๊งค์ซักสิบรอบเลือกเอาแล้วกันว่าอย่างไหนจะน่าอายมากกว่ากัน"

"โธ่ ท่านบอส ก็ได้ครับพี่เส้นคนนี้จะเต้นท่าเป็ดก็ได้ครับ"หมดกันแล้วครับเส้นคนคลู

"หนวดอัดคลิปใส่มือถือกูที วันไหนกล้าแกล้งกูอีกกูจะเอาไปประจานให้ทั่วมหา'ลัยเลย ไม่เอากูเปลี่ยนใจและมึงไปเต้นด้วยหนวด มึงก็ชอบแกล้งกู"

"เออกูเต้นถ้ามึงพอใจ"ไอ้นี่ก็ยอมน้องกูง่ายไปไหมมึง

"เห็นแววกลัวเมียมาแต่ไกลเลยสัส"

"พูดอะไรวะพี่เส้นงึมงัม เต้นเร็วเลยพี่เส้น ไอ้หนวด พี่ฟาร์มครับวานถ่ายวีดีโอให้ผมหน่อย"

"ครับน้องกราฟ"

โหดรองจากแม่ก็น้องผมนี่แหละครับ มันเหมาะจะเป็นพี่ว๊ากมากเลยล่ะ ในอนาคตผมจะยกตำแหน่งเฮดว๊ากให้มันไปเลย แงงง!!แม่จ๋าช่วยเส้นด้วยสุดท้ายวันนั้นผมก็เต้นเพลงเป็ดจนจบ กราฟมันก็หายงอนผมแล้วครับและมันก็หันมาทวงแหวนจากผม

"พี่เส้นแหวนอ่ะ คืนพี่ไม้เขาไปดิพี่ เดี๋ยวเขาก็กลายเป็นวิญญาณมาหักคอหรอก"

"ฮ่าๆๆๆๆ"

"เออๆกูคืนให้พี่เขาอยู่แล้ว ว่าแต่มึงยังเห็นอยู่ไหมกราฟ เป็นเพราะกูแท้ๆเลย"รู้สึกผิดขึ้นมาเลยครับ

"ไม่เป็นไรหรอกหน่าพี่เส้น คิดในแง่ดีเป็นแบบนี้ก็ทำให้ผมได้บุญไปอีกแบบนะพี่ อย่าคิดมากเดี๋ยวแก่เร็วพี่กานไม่รักนะพี่"

"...."ก็ไม่รักแล้วไง ถึงจับกูจิ้นกับไอ้หมอเถื่อนอยู่เนี่ย แค่คิดก็อยากจะร้องไห้ จิ้นได้เชี่ยมาก ให้ผมโดนไอ้แต๊งค์เสียบเนี่ยนะแบบนั้นผมขอลาตายดีกว่า

ผมโดนกานบอกเลิกแล้วครับแต่เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้หรอกนะ เพราะผมกับกานยังคงคุยกันได้ปกติ ต้องบอกว่าระหว่างคบกันกับเลิกกันมันไม่มีอะไรต่างกันเลยในความรู้สึกผม เพราะไม่ว่ายังไงเราก็คุยกันเหมือนเดิม เหมือนว่าที่คบกันมาสามปีของเรามันเป็นเพียงแค่การคบแบบเพื่อนเท่านั้น ผมว่ากานก็คงรู้สึกได้ถึงได้มาขอคบแบบเพื่อนแทนสถานะแฟน

ผมยอมรับสถานะแต่โดยดีและกำลังหาแฟนใหม่อยู่แต่ยังหาไม่ได้เลยซักคน เหมือนมีเงาเจ้ากรรมนายเวรขี่คออ่ะเพราะไม่ว่าผมจะจีบใครไปก็จีบไม่ติดซักคนเลย เอาเถอะเดี๋ยวก็คงมีมาซักคนแหละครับเนอะ

"พี่เส้นโว้ย!!"

"อะไรมึงเนี่ยกราฟหูกูจะแตก"

"ผมมากกว่าที่ตะโกนจนเจ้าของโรงพยาบาลเขาจะให้คนมาจับผมโยนออกนอกโรงบาลได้แล้วเนี่ย แม่งยังไม่แก่แต่หูตึงชิบหายเลย"

"เออแล้วมึงมีอะไรอ่ะ"

"เลิกกับเจ๊กานแล้วใช่ป่ะ โดนเจ๊แกเทด้วยใช่ม่ะ"

"มึงเป็นหมอดูหรอวะกราฟ"ดีนะที่เพื่อนผมมันกลับไปหมดแล้วในห้องตอนนี้เหลือแค่พี่ไม้ กราฟ ไอ้คราม ผม แค่นั้นไม่งั้นเพื่อนผมมันต้องมาดราม่าใส่ผมอีกแน่เลย

"จริงหรอเนี่ย แม่งมีผีเป็นเพื่อนมันดีแบบนี้นี่เอง เผือกได้แบบไร้ขอบเขตดี"

"ไม่กลัวแล้วไงวะ"ไอ้ครามถามน้องชายผม แต่หน้ามันคือโคตรภูมิใจสัสๆ

"ก็ผีที่กูพูดถึงก็พี่ไม้นี่ไง วันนั้นพี่ไม้เล่าให้กูฟังตั้งหลายเรื่องเลยตอนที่กูหาแหวนให้พี่เค้าอ่ะ"

โธ่ เป็นผีแล้วขี้เสือกนะพี่มึง เรื่องของน้องนุ่งแม่งเผาไม่เหลือแล้วมั้งเนี่ย เดี๋ยวปัดตบให้วิญญาณหลุดออกจากร่างอีกรอบเลยไอ้พี่รหัสเวร

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>