ตอนที่ ๖ นางเล็กๆ

สำรับอาหารทั้งคาวและหวานบนโต๊ะ ยังถูกปิดฝาไว้ เพราะเจ้าจันทร์ยังอยู่ในเรือนครัว คุณหญิงมณีที่ต้องการจะพูดคุยกับเจ้าคุณพิพัฒน์ เธอเลยถือโอกาสนี้พูดก่อนที่เจ้าจันทรจะขึ้นเรือนมา

“ ดีเหมือนกันที่เจ้าคุณมาร่วมโต๊ะเย็นนี้ แม่มีเรื่องที่จะพูดกับเจ้าคุณอยู่พอดีเลย ”

“ คุณแม่เรื่องอะไรจะพูดกับกระผมหรือขอรับ? ”

“ ตอนนี้เจ้าจันทร์ก็หายดีแล้ว แม่ว่า แม่ควรกลับเรือนได้สักที ไม่อยู่ตั้งหลายวันแล้วป่านนี้ที่เรือนคงจะวุ่นวายน่าดู เจ้าจันทร์หายป่วยครั้งนี้ดูเหมือนจะแข็งแรงขึ้นกว่าเดิมนะลูก ”

“ ขอรับ.. ”

“ แต่แม่ ก็ยังไม่วางใจอยู่ดี จะขอฝากเจ้าคุณช่วยดูแลน้องให้ดีด้วยนะลูก ” เจ้าคุณพิพัฒน์สบตากับคุณหญิงมณีก่อนจะตอบอย่างนอบน้อม

“ ขอรับ.. กระผมจะดูแลน้องให้ดีขอรับคุณแม่ไม่ต้องห่วง.. ”

เจ้าคุณก็คิดเช่นนั้น ถึงเวลาแล้วที่เขาควรจะใส่ใจเจ้าจันทร์ให้มากขึ้น วันนี้เขาถึงได้ยอมมาร่วมโต๊ะอาหาร แต่คุณหญิงมณียังไม่พอใจเท่าไหร่ ก่อนจะพูดบางอยางกับเจ้าคุณพิพัฒน์ด้วยสีหน้าที่จริงจัง

“ แม่รู้ ว่าที่เจ้าคุณยอมออกเรือนกับน้องเป็นเพราะเจ้าคุณขัดผู้ใหญ่ท่านไม่ได้ แล้วเจ้าคุณเองก็น่าจะรู้เรื่องที่แม่เสียเจ้าแจ่มพี่สาวฝาแฝดของเจ้าจันทร์ไปตั้งแต่ยังแบเบาะ เจ้าจันทร์เองก็เกือบจะไม่รอด กว่าท่านเจ้าคุณจะหาหมอเก่งๆ มารักษาและบำรุงจนเติบโตขึ้นมาได้ก็ต้องใช้เวลาหลายขวบปี ”

เพราะในสมัยนั้นการคลอดลูกแฝดถือว่าเป็นเรื่องยาก ร่างกายแม่และลูกแฝดมักจะอ่อนแอ แฝดหลายคู่ไม่สามารถมีชีวิตรอดได้ ทำให้คนเป็นพ่อแม่ต้องสูญเสียลูกไปทั้งคู่

หรือไม่ ก็อาจเหลือรอดเพียงคนเดียว อย่างในกรณีของเจ้าจันทร์ที่รอดมาได้แต่ก็ต้องดูแลอย่างประคบประหงม กว่าจะโตมาได้ก็ต้องเสียเบี้ยเสียอัดให้กับหมอไปหลายคน

“.....”

เจ้าคุณพิพัฒน์พยักหน้าตอบเบาๆ เขาพอจะเคยได้ยินเรื่องราวของเจ้าจันทร์ตอนเธอเกิดมาบ้าง

ท่านเจ้าคุณที่คุณหญิงมณีพูดถึง ก็คือเจ้าพระยาวิสุทธิ พ่อของเจ้าจันทร์เจ้าของร่างเดิม มีบรรดาศักดิ์เป็นถึงเจ้าพระยาชั้นเอก เป็นเจ้าเมืองหัวเมือง

ใช่.. เขายศสูงกว่าลูกเขยที่มีบรรดาศักดิ์เป็นพระยา แต่ก็ถือว่าเป็นยศที่สูงสำหรับคนหนุ่ม ด้วยเหตุนี้เจ้าพระยาวิสุทธิถึงอยากได้เขามาเป็นลูกเขย เลยทวงสัญญากับผู้ใหญ่

“ แม่เหลือเจ้าจันทร์เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น จึงอยากจะขอร้องให้เจ้าคุณรับปากกับแม่สักเรื่องได้ไหม? ” เจ้าคุณพิพัฒน์นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยถามกลับคุณหญิงมณี

“ คุณแม่จะให้กระผมรับปากเรื่องอะไรหรือขอรับ? ” เป็นจังหวะเดียวกันที่เจ้าจันทร์ก้าวขึ้นเรือนมาพอดี

“ เจ้าคุณ.. อย่าทิ้งขว้างน้องเหมือนเช่นที่ผ่านมาจะได้ไหม? ถึงเจ้าคุณจะยังไม่ได้รักน้อง แต่หากเจ้าคุณได้ใกล้ชิด แม่มั่นใจว่าเจ้าคุณจะต้องรักลูกสาวแม่แน่นอน ”

ใบหน้าที่มีรอยยิ้มบางๆ และน้ำเสียงที่จริงจังของคุณหญิงมณี ทำเอาเจ้าคุณพิพัฒน์ถึงกับนิ่งเงียบไป มาอยู่ตั้งหลายวันก็คงไม่แปลกที่คุณหญิงจะทราบเรื่องในเรือน

บ่าวที่ตามมารับใช้เจ้าจันทร์คงจะรายงานให้ท่านทราบหมดแล้ว ว่าเขาไม่เคยร่วมหลับนอนกับเจ้าจันทร์เลยตั้งแต่ออกเรือนกันมา

เจ้าคุณพิพัฒน์สูดลมหายใจยาวเข้าปอดก่อนที่จะหันไปมองสบตากับคุณหญิงมณีอีกครั้ง แล้วเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่สุภาพและจริงใจ

“ กระผมรับปากคุณแม่ขอรับ ต่อไปกระผมจะดูแลเจ้าจันทร์ให้ดีกว่าที่ผ่านมาขอรับ ” ได้ยินแค่นั้นคุณหญิงก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ

“ แค่เจ้าคุณรับปากแม่ แม่ก็สบายใจแล้ว.. ”

เจ้าจันทร์ที่ยืนฟังอยู่ตรงหัวบันได เมื่อได้ยินเจ้าคุณพิพัฒน์พูดกับคุณหญิงมณีแบบนั้น ปากอิ่มก็คว่ำลง ตามองบนเล็กน้อย เมื่อรู้สึกหมั่นไส้อีตาเจ้าคุณที่ทำเป็นตอบพูดเสียงหล่อ ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปที่โต๊ะสำรับแล้วค่อยๆ นั่งลง

เจ้าจันทร์ล้างมือในอ่างแล้วซับด้วยผ้าสะอาดก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดฝาสำรับกับข้าวทีละอย่าง มารยาทพวกนี้ไม่ได้ยากอะไร เธอจำมาจากละครพีเรียดหลังข่าวทั้งนั้น..

“ เอ๊ะ! นั่นอะไรรึ?เจ้าจันทร์ ” คุณหญิงมณีเลิกคิ้วถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นอาหารที่หน้าตาไม่คุ้น

“ อ๋อ เรียกว่ามะลิผัดไข่เจ้าค่ะคุณแม่ ”

“ มะลิ ดอกมะลิน่ะหรือ? ”

“ เจ้าค่ะ ดอกมะลิ ”

“ ลูกคิดเองรึ? ” เจ้าจันทร์กระพริบตาปริบเม้มปากเล็กน้อย ตอบได้ไหมล่ะ? ว่าเธอจำมาจากช่องยูทูปแล้วก็ลองทำให้พ่อเธอกินจนพ่อติดใจ

“ ลูกคิดเองเจ้าค่ะ ต้องทานกับข้าวสวยร้อนๆ นี่เจ้าค่ะ คุณแม่ลองทานดู ”

เจ้าจันทร์เอื้อมไปหยิบช้อนกลางตักมะลิผัดไข่วางในจานข้าวของคุณหญิงมณี คุณหญิงใช้สามนิ้วขยุ้มข้าวสวยกับมะลิผัดไข่ ก่อนจะส่งมันเข้าปากตามที่เจ้าจันทร์แนะนำ แล้วเคี้ยวช้าๆ ก่อนจะเบิกตากว้าง

“ อื้ม.. รสชาติอร่อยดี กินกับข้าวสวยเข้ากันดีเชียว ตักให้เจ้าคุณชิมด้วยสิลูก ”

เจ้าจันทร์อยากพูดออกมาซะจริงๆ เลยว่า แหม..คุณหญิง ชมอย่างเดียวไม่ได้เหรอเจ้าคะ ทำไมต้องชงด้วย? แต่เธอก็ไม่ได้ขัดอะไรเอื้อมมือไปตักมะลิผัดไข่ให้เจ้าคุณทันที

“ นี่เจ้าค่ะ เจ้าคุณลองชิมดูนะเจ้าคะ ”

เจ้าคุณพิพัฒน์มองหน้าเจ้าจันทร์นิ่งเพราะเธอยังไม่ยอมเรียกเขาว่า คุณพี่ เหมือนที่เคยเรียก เธอคงจะโกรธเขามากสินะที่เมื่อก่อนเขาไม่เคยสนใจหรือใส่ใจเธอเลย เจ้าคุณกดตามองอาหารหน้าตาแปลกใหม่ตรงหน้าเล็กน้อยก่อนจะส่งมันเข้าปากลองทานดู

“ อืม... อร่อยดี ” เจ้าจันทร์ยิ้มหน้าบานกับคำชม

“ ดอกมะลิที่เรือนก็มีเยอะแยะ เอาไว้แม่จะกลับไปเรือนจะลองทำให้เจ้าคุณพ่อของลูกทานบ้าง เขียนสูตรให้แม่ด้วยนะลูก ”

“O_O! ”

เจ้าจันทร์ชะงักไปเล็กน้อย กับสิ่งที่คุณหญิงมณีพูด ก็เพิ่งจะรู้ไง ว่าในยุคสมัยนี้เธอยังมีพ่อ และคุณหญิงเรียกว่าเจ้าคุณพ่อก็แสดงว่าท่านก็ต้องมีบรรดาศักดิ์เหมือนกับเจ้าคุณสินะ

' อยากเห็นหน้าจัง '

ถึงจะเป็นพ่อของเจ้าจันทร์คนเก่าก็เถอะ เธออยากจะเจอเขาสักครั้งถ้าขอกลับไปด้วยจะได้ไหมนะ

“ เป็นอะไรไปลูก ทำไมทำหน้าอย่างนั้น! ” เจ้าจันทร์รีบดึงสติกลับมา

“ ลูกแค่คิดถึงเจ้าคุณพ่อน่ะเจ้าค่ะ อยากจะกลับไปเยี่ยมด้วยเจ้าค่ะ ไม่มีอะไร เดี๋ยวจันทร์จะเขียนสูตรไว้ให้คุณแม่นะเจ้าคะ ”

“ จ้า.. แล้วหายงอนเจ้าคุณพ่อแล้วรึเรา ถึงบอกว่าคิดถึง ”

“ หายงอน? งอนเรื่องอะไรหรือเจ้าคะ ” เจ้าจันทร์ถาม

“ อะไรกันเจ้าจันทร์ นี่ลูกลืมหมดแล้วหรือ ว่างอนเจ้าคุณพ่ออยู่ ”

ตากลมคู่สวยเลิ่กลั่กไปมานิดหน่อย ส่วนเจ้าคุณพิพัฒน์นิ่งฟังสองแม่ลูกพูดคุยกับอยู่เงียบๆ พร้อมก้มหน้าก้มตาทานอาหารตรงหน้าไปด้วย

“ เอ่อ.. ลูกลืมหมดแล้วเจ้าค่ะ ”

“ ลูกแน่ใจนะว่าลืมหมดแล้ว? ไม่ใช่ว่าพอกลับไปที่เรือนแล้วเห็นเจ้าคุณพ่ออยู่กับนางเล็กๆ แล้วทนไม่ได้งอนเจ้าคุณพ่อขึ้นมาอีกรอบนะ ”

เท่านั้น เจ้าจันทร์ก็ถึงบางอ้อทันที เธอแทบจะไม่ต้องปะติดปะต่อเลย เท่าที่รู้คนในสมัยนี้ชอบมีเมียหลายคน อิเจ้าคุณพ่อนี่ก็คงจะมีเมียเล็กเมียน้อยที่เป็นบ่าวในเรือนสินะ จู่ๆ เจ้าจันทร์รู้สึกฉุนขึ้นมาดื้อๆ เสียอย่างงั้น

“ แล้วคุณแม่ทนได้ยังไงเจ้าคะ เวลาที่เห็นคุณพ่ออยู่กับผู้หญิงคนอื่น? ”

เจ้าจันทร์ถามออกมาอย่างอดใจไม่ได้ จนเห็นสีหน้าชัดเจนว่าเธอไม่พอใจ จนคุณหญิงต้องถอนหายใจออกมากับคำถามของเธอ

“ ทนไม่ได้เราก็ต้องทน ในเมื่อมันเป็นความสุขของผัว คนเป็นเมียก็ต้องยอม เพราะหากวันนึงผัวของลูกจะมีนางเล็กๆ ลูกก็ต้องยอม ” และนั่นก็ยิ่งทำให้เจ้าจันทร์รู้สึกไม่พอใจอย่างแรง

“ จันทร์ไม่ยอมเจ้าค่ะ! จันทร์จะขอมีผัวเดียวเมียเดียวเท่านั้น! จะไม่มีผัวเดียวหลายเมียเป็นอันขาด! ”

เท่านั้นแหละ เจ้าคุณพิพัฒน์ถึงกับชะงัก ก่อนจะค่อยๆ ชำเรืองตามองหน้าเจ้าจันทร์ที่กำลังของขึ้น และที่น่าแปลกคือ แววตาของเจ้าจันทร์ ทำเอาเจ้าคุณรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ยังไงก็ไม่รู้ บอกไม่ถูกจริงๆ

คุณหญิงมณีถึงกับเบิกตากว้างพร้อมกับยกมือขึ้นมาทาบอก..

~?~