ตอนที่ 6 แลกเปลี่ยนเป็นเงิน

ตอนที่ 6 แลกเปลี่ยนเป็นเงิน

เมื่อกลับถึงกระท่อม ทั้งสามช่วยกันล้างของป่าที่เก็บมาได้ จื่ออันหลานแบ่งของออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเก็บไว้ทำอาหาร อีกส่วนหนึ่งเตรียมไว้สำหรับแลกของในระบบเหมือนเคย

"หลินหยวน ซืออี้ แม่จะเอาของไปแลกกับพ่อค้านะ" จื่ออันหลานบอกลูกทั้งสอง

นางเดินออกไปด้านนอกกระท่อมไกลพอสมควร เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครมองเห็น นางก็หลับตาลงและเรียกใช้ระบบ

"แลกเปลี่ยนสินค้า" จื่ออันหลาพึมพำเบาๆ

[กรุณาวางวัตถุดิบที่ต้องการแลกเปลี่ยนไว้ตรงหน้า]

จื่ออันหลานวางตะกร้าที่มีเห็ดหอม เห็ดขอนขาว เห็ดหูหนูดำและผักป่าลงบนพื้นตรงหน้า ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความหวัง

[กำลังประเมินมูลค่า... เห็ดหอมป่า: 120 เหวิน เห็ดขอนขาว: 35 เหวิน เห็ดหูหนูดำ: 40 เหวิน ผักป่าอื่นๆ: 25 เหวิน รวมทั้งสิ้น: 220 เหวิน (รวมกับยอดเดิม 31 เหวิน เป็น 251 เหวิน) ท่านต้องการแลกเปลี่ยนเป็นสินค้าหรือเงิน?]

"สินค้า" จื่ออันหลานตอบด้วยความตื่นเต้น

[กรุณาเลือกสินค้าที่ต้องการ]

หน้าต่างสีฟ้าใสปรากฏขึ้นตรงหน้า แสดงรายการสินค้าหลากหลายที่สามารถแลกได้

"ผ้าห่มผืนใหม่... 80 เหวิน" นางอ่านในใจ "ไข่ไก่ 12 ฟอง... 60 เหวิน หม้อทองเหลือง 1 ใบ... 45 เหวิน ขนมหวานสำหรับเด็ก... 30 เหวิน"

"ข้าต้องการผ้าห่มผืนใหม่ ไข่ไก่ 12 ฟอง หม้อทองเหลือง 1 ใบ และขนมหวานสำหรับเด็ก" นางตัดสินใจ

[รายการสั่งซื้อของท่าน: ผ้าห่มผืนใหม่ 80 เหวิน, ไข่ไก่ 12 ฟอง 60 เหวิน, หม้อทองเหลือง 1 ใบ 45 เหวิน, ขนมหวานสำหรับเด็ก 30 เหวิน รวมทั้งสิ้น: 215 เหวิน ยอดคงเหลือ: 36 เหวิน ยืนยันการสั่งซื้อ?]

"ยืนยัน" จื่ออันหลานตอบในใจ

[กำลังดำเนินการ... การแลกเปลี่ยนสำเร็จ! สินค้าของท่านจะถูกส่งมาในไม่ช้า]

แสงสีฟ้าวาบขึ้นตรงหน้านาง ของในตะกร้าหายไปและสินค้าที่สั่งก็ปรากฏขึ้นบนพื้น ผ้าห่มผืนใหม่เนื้อนุ่มสีฟ้าอ่อน ตะกร้าไข่ไก่ หม้อทองเหลืองเงาวับ และถุงผ้าเล็กๆ ที่บรรจุขนมหวานรูปสัตว์ต่างๆ

จื่ออันหลานรีบเก็บของทั้งหมดใส่ตะกร้าที่นำมา นางยิ้มกว้างพลางคิดในใจว่า เด็กๆ จะต้องดีใจมากแน่ๆ โดยเฉพาะกับขนมหวานที่พวกเขาแทบไม่ค่อยได้กิน

"ท่านแม่กลับมาแล้ว!" หลินหยวนร้องเสียงใส เมื่อเห็นจื่ออันหลานเดินเข้ามาในกระท่อมพร้อมกับสิ่งของในตะกร้า

จื่ออันหลานวางตะกร้าลงกลางห้อง รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าที่เหนื่อยล้า

นางหยิบผ้าห่มผืนใหม่ออกมาก่อน "ผ้าห่มผืนใหม่สำหรับพวกเรา"

ดวงตาของเด็กทั้งสองเบิกกว้างด้วยความดีใจ พวกเขาเอื้อมมือมาสัมผัสผ้าห่ม

"นุ่มจังเลยท่านแม่" หลินหยวนพูดพลางลูบผ้าห่ม

"และขนมหวานสำหรับพวกเจ้า"

เมื่อนางเปิดถุงออก ขนมรูปสัตว์ต่างๆ ที่ทำจากแป้งและน้ำตาล มีทั้งรูปกระต่าย นก และปลา

"ขนม!" ซืออี้ร้องด้วยความดีใจ ดวงตาเป็นประกาย

จื่ออันหลานยิ้ม "แต่กินคนละชิ้นก่อนนะ เดี๋ยวจะกินข้าวไม่ได้"

เด็กทั้งสองพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย พวกเขาเลือกขนมคนละชิ้นและกินอย่างช้าๆ เพื่อลิ้มรสความหวานให้นานที่สุด

จื่ออันหลานหยิบตะกร้าไข่ไก่ที่ซ่อนไว้ออกมา "และคืนนี้ เราจะมีไข่กินด้วย"

"ไข่ไก่!" เด็กทั้งสองร้องพร้อมกันด้วยความดีใจ

"แม่จะทำไข่ตุ๋นและไข่เจียวให้กิน" จื่ออันหลานบอก

ก่อนจะไปเก็บกิ่งไม้แห้งมาก่อไฟ ส่วนหลินหยวนช่วยล้างหม้อทองเหลืองใบใหม่ให้แม่

จื่ออันหลานหยิบไข่ไก่สองฟองมาตี ใส่เกลือ ซีอิ๊วเล็กน้อย แล้วเทลงในถ้วยเล็กๆ นางวางถ้วยลงในหม้อที่มีน้ำเดือด ทำไข่ตุ๋นแบบง่ายๆ จากนั้นนางก็ตีไข่อีกสามฟองเพื่อทำไข่เจียว

กลิ่นหอมของไข่ทอดลอยอวลไปทั่วกระท่อมเล็กๆ เด็กทั้งสองนั่งมองแม่ทำอาหารด้วยความหิว พวกเขาแทบจะนับนิ้วรอเวลากิน

"หอมจังเลยครับแม่" ซืออี้พูด จมูกเล็กๆ ของเขาฟุดฟิดดมกลิ่นหอม

"อดใจรอหน่อยนะลูก อีกไม่นานก็เสร็จแล้ว"จื่ออันหลานเอ่ยพลางหยิบฟืนใส่เตา

เมื่อไข่ตุ๋นและไข่เจียวเสร็จ จื่ออันหลานก็ตักข้าวที่หุงไว้ใส่ชามให้ลูกทั้งสอง แล้ววางไข่ตุ๋นและไข่เจียวลงบนโต๊ะไม้เตี้ย ๆ ตัวเก่า

"กินได้แล้วจ้ะ" นางบอก

เด็กทั้งสองเริ่มตักอาหารเข้าปาก

"อร่อยมากเลยท่านแม่!" ซืออี้อุทานทั้งที่ข้าวเต็มปาก

จื่ออันหลานมองลูกทั้งสองกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนจะตักข้าวและไข่เจียวใส่ชามของตัวเอง

หลังจากกินอิ่มแล้ว จื่ออันหลานเก็บชามและทำความสะอาดครัว ในขณะที่ลูกทั้งสองช่วยกันปูผ้าห่มผืนใหม่บนที่นอน

"ผ้าห่มผืนนี้ใหญ่พอให้พวกเรานอนด้วยกันทั้งสามคนเลยนะ" ซืออี้พูดพลางกางผ้าห่ม

"และนุ่มมากด้วย" หลินหยวนลูบผ้าห่มอย่างทะนุถนอม

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย จื่ออันหลานก็นั่งลงข้างที่นอน และเรียกลูกทั้งสองมานอน

"มานอนได้แล้วจ้ะ พรุ่งนี้เรายังต้องตื่นแต่เช้า"

เด็กทั้งสองมุดเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนใหม่ ความอบอุ่นและความนุ่มของผ้าห่มทำให้พวกเขารู้สึกสบายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

"ท่านแม่ วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดเลย" หลินหยวนพูดพลางหาวนิดหน่อย

ไม่นานนัก เสียงหายใจสม่ำเสมอของเด็กทั้งสองก็ดังขึ้น บ่งบอกว่าพวกเขาหลับไปแล้ว จื่ออันหลานมองใบหน้าน้อยๆ ที่หลับอย่างมีความสุขของเด็กทั้งสอง

เช้าวันต่อมา จื่ออันหลานตื่นขึ้นก่อนใครนางเข้าครัวทำข้าวต้มใส่ไข่และผักป่าที่เหลือจากเมื่อวานแบบง่ายๆ หลังจากกินข้าวต้มเสร็จ ทั้งสามก็เตรียมตัวออกเดินทาง

"วันนี้เราจะไปอีกทางหนึ่ง ให้อยู่ใกล้ๆ แม่ตลอดเวลา" นางกำชับลูกทั้งสองขณะออกจากกระท่อม

ทั้งสามเดินไปตามเส้นทางที่ทอดยาวไปทางทิศตะวันออกของภูเขา ต่างจากเมื่อวานที่พวกเขาไปทางทิศเหนือ อากาศยามเช้ายังคงเย็นสบาย หมอกบางๆ ลอยอยู่เหนือพื้นดิน

"ท่านแม่ ดูนั่นสิ!" ซืออี้ชี้ไปที่กอไผ่ข้างทาง "หน่อไม้!"

จื่ออันหลานมองตามนิ้วชี้ของลูกชาย และเห็นหน่อไม้อ่อนๆ โผล่พ้นดินขึ้นมาหลายหน่อ นางยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ไม่นานตะกร้าใบใหญ่ก็เต็มไปด้วยหน่อไม้สดๆ

ขณะที่พวกเขาเดินต่อไป จื่ออันหลานสังเกตเห็นพืชชนิดหนึ่งที่มีใบสีเขียวเข้มเป็นมัน นางลังเลที่จะเก็บมัน

"ท่านไม่แน่ใจหรือ?" หลินหยวนถาม เมื่อสังเกตเห็นความลังเลของมารดา

"แม่ไม่แน่ใจนัก" จื่ออันหลานตอบตามตรง "เราไม่ควรเสี่ยง ปล่อยมันไว้ดีกว่า"

พวกเขาเดินต่อไปอีกสักพัก จนกระทั่งมาถึงลำธารเล็กๆ ที่ไหลผ่านกลางป่า น้ำใสสะอาดไหลเย็นฉ่ำ ทั้งสามหยุดพักเพื่อดื่มน้ำและล้างมือที่เปื้อนดิน ขณะที่กำลังจะลุกขึ้นจื่ออันหลานสังเกตเห็นเห็ดสีขาวนวลขึ้นเป็นกลุ่มอยู่ไม่ไกล

"รออยู่ตรงนี้นะ" นางบอกลูกๆ ก่อนจะเดินไปดูเห็ดกลุ่มนั้น

นางพิจารณาอย่างละเอียด สังเกตสี รูปร่าง และกลิ่น ก่อนจะยิ้มกว้างด้วยความดีใจ

"เห็ดโคน!" นางเรียกลูกๆ มาช่วยเก็บ

เด็กทั้งสองวิ่งมาช่วยมารดาเก็บเห็ดโคนใส่ตะกร้า หลังจากเก็บเห็ดโคนจนเต็มตะกร้าอีกใบหนึ่ง จื่ออันหลานตัดสินใจเดินวนกลับไปทางกระท่อม เพราะตะกร้าทั้งสองใบเริ่มหนักและเต็มแล้ว

ระหว่างทางกลับ พวกเขาผ่านพื้นที่ที่มีต้นไผ่ขึ้นหนาแน่น จื่ออันหลานสังเกตเห็นว่ามีหน่อไม้อีกหลายหน่อโผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน นางอดไม่ได้ที่จะหักมันใส่ตะกร้าอีก จนกระทั่งตะกร้าทั้งสองใบล้นจนแทบจะแบกไม่ไหว

"พอแล้วลูก" จื่ออันหลานบอก เมื่อเห็นว่าลูกทั้งสองเริ่มเหนื่อย "วันนี้เราได้ของป่ามากพอแล้ว กลับบ้านกันเถอะ"

พวกเขาเดินกลับมาถึงกระท่อมเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ ทั้งสามวางตะกร้าลงด้านนอกกระท่อมและนั่งพักเหนื่อยชั่วครู่

"วันนี้พวกเจ้าเก่งมาก" จื่ออันหลานชมลูกๆ ที่เดินได้ไกลขึ้น ไม่เหนื่อยหอบเหมือนเมื่อวาน

"ท่านแม่จะเอาไปแลกกับพ่อค้าเมื่อไหร่?" ซื่ออี้ถาม พลางมองตะกร้าที่เต็มไปด้วยหน่อไม้ เห็ดโคน

"พรุ่งนี้เช้าจ้ะ" จื่ออันหลานตอบ

ทั้งสามช่วยกันล้างหน่อไม้และเห็ดที่เก็บมาได้ จื่ออันหลานแบ่งของออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเก็บไว้ทำอาหาร อีกส่วนหนึ่งเตรียมไว้สำหรับแลกเปลี่ยนเหมือนเคย

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว จื่ออันหลานก็เริ่มทำอาหารเย็น นางผัดไม้กับเห็ดโคนบางส่วน ปรุงรสด้วยซีอิ๊วและเกลือเพียงเล็กน้อย

"กินให้อิ่มนะลูก" จื่ออันหลานบอกขณะตักอาหารใส่ชามให้ลูกๆ "พรุ่งนี้เราจะได้มีแรงออกไปหาของป่าอีก"

"ท่านแม่ พรุ่งนี้เราจะไปทางไหนกัน?" หลินหยวนถาม ขณะที่เคี้ยวหน่อไม้ต้มอย่างเอร็ดอร่อย

"พรุ่งนี้แม่อยากพาพวกเจ้าไปทางทิศใต้ของภูเขา" จื่ออันหลานตอบ

รุ่งเช้าวันต่อมา จื่ออันหลานลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างเงียบๆ นางลุกขึ้นอย่างระมัดระวัง พยายามไม่ให้เกิดเสียงที่จะปลุกลูกๆ นางเดินไปยังมุมห้องที่วางตะกร้าใส่ของป่าที่เก็บมาได้เมื่อวาน ทั้งหน่อไม้สดและเห็ดโคนที่ยังไม่ได้ล้างอยู่ในตะกร้า

“วันนี้ลองแลกเปลี่ยนของพวกนี้ให้เป็นเงินดู” นางพึมพำกับตัวเองเบาๆ พลางมองไปยังลูกทั้งสองที่ยังคงหลับใหล

นางหยิบเสื้อคลุมบางๆ มาสวมทับชุดนอน แล้วค่อยๆ เปิดประตูกระท่อมออกไปด้านนอก อากาศยามเช้ายังคงเย็นสบาย จื่ออันหลานสูดหายใจลึกๆ รับอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ก่อนจะกลับเข้าไปหยิบตะกร้าของป่าออกมา

นางนั่งลงบนม้านั่งไม้หน้ากระท่อม วางตะกร้าลงข้างๆ แล้วเรียกระบบในใจ

“แลกเปลี่ยนสินค้า”

[กำลังตรวจสอบสินค้า... กรุณารอสักครู่] เสียงระบบดังขึ้นในความคิดของจื่ออันหลาน

แสงสีฟ้าอ่อนๆ ฉายออกมาจากระบบ สแกนผ่านตะกร้าที่วางอยู่ตรงหน้าของจื่ออันหลาน นางมองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครเห็นปรากฏการณ์แปลกประหลาดนี้ โชคดีที่กระท่อมหลังนี้อยู่ห่างไกลจากหมู่บ้าน

[ตรวจสอบสินค้า... พบหน่อไม้ 3.5 กิโลกรัม มูลค่า 200 เหวิน และเห็ดโคน 2.8 กิโลกรัม มูลค่า 400 เหวิน รวมมูลค่าทั้งสิ้น 600 เหวิน]

จื่ออันหลานยิ้มกว้างด้วยความดีใจ "แลกเป็นเงินจริง"

[กำลังแลกเปลี่ยนเป็นเงินจริง... โปรดทราบว่าการแลกเปลี่ยนเป็นเงินจริงจะถูกหักค่าธรรมเนียม 30% ท่านจะได้รับเงินจริง 420 เหวิน จากมูลค่าทั้งหมด 600 เหวิน ยืนยันการแลกเปลี่ยน?]

จื่ออันหลานขมวดคิ้ว ก่อนจะตอบในใจ "ยืนยัน"

แสงสีฟ้าสว่างวาบขึ้นอีกครั้ง และถุงผ้าเล็กๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้านาง จื่ออันหลานรีบคว้าถุงผ้านั้นมาเปิดดู ภายในมีเหรียญทองแดงและเงินจำนวนหนึ่ง นางนับอย่างรวดเร็ว ว่ามีเงินครบ 420 เหวินตามที่ระบบแจ้งไหม

"ทำไมต้องหักถึง 30% ด้วย" จื่ออันหลานพึมพำกับตัวเอง รู้สึกเสียดายเงิน 180 เหวินที่ถูกหักไป

ขณะที่นางกำลังเก็บถุงเงินเข้ากระเป๋าเสื้อ เสียงประตูกระท่อมเปิดออกดังขึ้น

“ท่านแม่?” เสียงของซืออี้ดังมาจากประตู เด็กชายยืนมองมารดาด้วยสีหน้างัวเงีย “ท่านทำอะไรหรือ?”

“แม่แค่ออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า” จื่ออันหลานตอบพลางยิ้มให้ลูกชาย “ไปปลุกพี่สาวเจ้าเถอะ เราจะได้กินอาหารเช้าแล้วออกไปหาของป่ากัน”

ซืออี้พยักหน้ากลับเข้าไปในกระท่อมตามที่มารดาบอก จื่ออันหลานมองตามแผ่นหลังเล็กๆ นางถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายออกกำลังกาย