ตอนที่ 4 ขึ้นเขา

ตอนที่ 4 ขึ้นเขา

เด็กทั้งสองกินจนแทบไม่เหลือเศษอาหารในชาม

“อร่อยจัง!” ซืออี้พูดพลางเลียริมฝีปาก แล้วใช้มือเช็ดตาม

หลินหยวนพยักหน้าเห็นด้วย แม้จะไม่พูดอะไร แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเด็กหญิงก็บอกถึงความพึงพอใจได้เป็นอย่างดี

จื่ออันหลานเก็บชามมาล้างหลังบ้าน นางหลับตาลงและนึกในใจ “แลกเปลี่ยนสินค้า”

[กรุณาวางสิ่งของที่ต้องการแลกเปลี่ยนไว้ตรงหน้า]

จื่ออันหลานวางผักป่าและเห็ดหูหนูที่เหลือลงบนพื้น

[กำลังประเมินมูลค่า... ผักป่า: 5 เหวิน, เห็ดหูหนู: 10 เหวิน รวมทั้งสิ้น: 15 เหวิน ท่านต้องการแลกเปลี่ยนเป็นสินค้าหรือเงิน?]

“สินค้า” นางตอบในใจ

[สินค้าที่ท่านสามารถแลกได้ด้วยมูลค่า 15 เหวิน:

น้ำมันพืช (5 เหวิน)

เกลือ (3 เหวิน)

น้ำตาล (4 เหวิน)

ตะหลิว (5 เหวิน)

ชามไม้ (5 เหวิน)

ตะเกียบไม้ (2 เหวิน) กรุณาเลือกสินค้าที่ต้องการ]

จื่ออันหลานคิดอย่างรอบคอบ ครอบครัวของนางขาดแคลนทุกอย่าง แต่ด้วยเงินเพียงเท่านี้ นางต้องเลือกสิ่งที่จำเป็นที่สุดก่อนในตอนนี้

“ขอน้ำมันพืช น้ำตาล ตะหลิว และตะเกียบไม้”

[คำสั่งซื้อของท่านได้รับการยืนยัน รวมมูลค่า 14 เหวิน คงเหลือ 1 เหวิน ในบัญชีของท่าน สินค้าจะถูกส่งมอบให้ท่านทันที]

ทันใดนั้น ผักป่าและเห็ดหูหนูที่วางอยู่บนพื้นก็หายไป แล้วแทนที่ด้วยขวดน้ำมันพืชเล็กๆ ถุงน้ำตาลขนาดเล็ก ตะหลิว และตะเกียบไม้สิบคู่

“ท่านแม่! เอาของพวกนั้นมาจากไหน?” ซืออี้ที่เพิ่งเดินมาร้องถามด้วยความประหลาดใจ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง

“แม่เอาไปแลกกับพ่อค้าที่ผ่านมาแถวนี้ ตอนที่พวกเจ้ายังไม่ตื่นน่ะ” นางโกหกเล็กน้อย ไม่อยากให้เด็กๆ รู้เรื่องระบบประหลาดที่อยู่ในหัวของนาง อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ตอนนี้

“พ่อค้าใจดีจัง ให้ของเยอะแยะเลย” ซืออี้พูด

“ใช่ แต่ของพวกนี้มีไม่มาก วันนี้พวกเราจะขึ้นเขาไปเก็บของป่ากัน” จื่ออันหลานบอก

“จริงหรือท่านแม่?” ซืออี้ถามอย่างตื่นเต้น

“ใช่ บนภูเขาคงมีของป่ามากมายกว่าผักป่าธรรมดาแถวนี้ ถ้าเราหาเห็ดป่าที่มีราคาหรือสมุนไพรหายากได้ เราอาจจะแลกของได้มากกว่านี้”

หลังจากพูดคุยกันเสร็จ ทั้งสามคนก็เตรียมตัวออกเดินทาง จื่ออันหลานหยิบตะกร้าไม้ไผ่สองใบเล็ก ให้ลูกๆ ถือคนละใบ ส่วนนางสะพายตะกร้าใบใหญ่และถือมีดเล่มเล็กที่มีอยู่ติดตัวไป

ทั้งสามเดินออกจากกระท่อมมุ่งหน้าไปยังเส้นทางที่ทอดขึ้นสู่ภูเขา อากาศยามเช้ายังคงเย็นสบาย แต่แสงแดดเริ่มส่องแรงขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเดินขึ้นภูเขาไปได้สักพัก พวกเขาก็เริ่มพบพืชและเห็ดหลากหลายชนิดมากขึ้น

“ท่านแม่! เห็ดนี่กินได้หรือไม่?” หลินหยวนเอ่ยพลาง ชี้ไปที่ใต้พุ่มไม้พุ่มหนึ่ง

จื่ออันหลานรีบเดินเข้าไปดู และต้องกลั้นหายใจด้วยความตื่นเต้น เมื่อเห็ดตับเต่าที่นางรู้จักในโลกปัจจุบัน เห็ดนี้อร่อยมาก

“เห็ดตับเต่า!” นางอุทานออกมา “หลินหยวน เจ้าเก่งมาก”

นางค่อยๆ เก็บเห็ดใส่ตะกร้าและใบไม้แยกไว้ต่างหาก

“ท่านแม่ นั่นอะไร?” ซืออี้ชี้ไปที่พุ่มไม้ที่มีผลสีแดงห้อยอยู่

“เก๋ากี้!” จื่ออันหลานร้องอย่างดีใจ “มันคือผลเก๋ากี้ เป็นสมุนไพรบำรุงร่างกาย”

ทั้งสามช่วยกันเก็บผลเก๋ากี้ใส่ตะกร้าด้วยความดีใจ ทำให้พวกเขาลืมความเหนื่อยล้าไปชั่วขณะ

เมื่อเดินสำรวจต่อไป พวกเขาก็พบเห็ดอีกหลายชนิด

“พอสำหรับวันนี้แล้ว” จื่ออันหลานบอก เมื่อเห็นว่าตะกร้าใบใหญ่เต็มแล้ว และแดดเริ่มร้อนจัด “เรากลับบ้านกันเถอะ”

ระหว่างทางกลับ จื่ออันหลานรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ลองแลกสิ่งของในระบบร้านค้าพิศวงด้วยของที่พวกเขาเก็บมาได้ นางหวังว่าจะได้อาหารและเครื่องใช้ที่จำเป็นมากขึ้น

“ท่านแม่ พวกเราจะเอาของพวกนี้ไปแลกกับพ่อค้าคนเดิมใช่ไหม?” หลินหยวนถาม ขณะที่พวกเขาเดินลงจากภูเขา

“ใช่จ้ะ” จื่ออันหลานตอบ ยังคงไม่อยากเปิดเผยเรื่องระบบประหลาดในหัวของนาง “แม่คิดว่าวันนี้เราจะได้ของดีๆ กลับมาแน่นอน”

เมื่อกลับมาถึงกระท่อม ทั้งสามช่วยกันล้างของป่าที่เก็บมาได้ จื่ออันหลานแบ่งของออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเก็บไว้ทำอาหาร อีกส่วนหนึ่งเตรียมไว้สำหรับแลกของในระบบ

“หลินหยวน ซืออี้ แม่จะเอาของไปแลกกับพ่อค้านะ”

นางเดินออกไปด้านนอกกระท่อมไกลพอสมควร เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครมองเห็น นางก็หลับตาลงและเรียกใช้ระบบ

“แลกเปลี่ยนสินค้า”

[กรุณาวางวัตถุดิบที่ต้องการแลกเปลี่ยนไว้ตรงหน้า]

จื่ออันหลานวางเห็ดตับเต่า เห็ดป่า ผลเก๋ากี้ และสมุนไพรอื่นๆ ที่เก็บมาได้ลงบนพื้น

[กำลังประเมินมูลค่า... เห็ดตับเต่า: 150 เหวิน เห็ดป่าทั่วไป: 40 เหวิน ผลเก๋ากี้: 30 เหวิน สมุนไพรอื่นๆ: 20 เหวิน รวมทั้งสิ้น: 240 เหวิน (รวมกับยอดเดิม 1 เหวิน เป็น 241 เหวิน) ท่านต้องการแลกเปลี่ยนเป็นสินค้าหรือเงิน?]

จื่ออันหลานแทบจะร้องออกมาด้วยความดีใจ นี่เป็นจำนวนเงินที่มากกว่าที่นางคาดไว้มาก

"สินค้า" จื่ออันหลานตอบในใจ

[กรุณาเลือกสินค้าที่ต้องการ]

หน้าต่างสีฟ้าใสปรากฏขึ้นตรงหน้านาง แสดงรายการสินค้าหลากหลายที่สามารถแลกได้ด้วยจำนวนเงินที่มีอยู่ จื่ออันหลานมองดูรายการอย่างละเอียด

"รองเท้าคู่ใหม่สำหรับเด็ก... 50 เหวิน" นางอ่านในใจ "แป้งสาลีคุณภาพดี 5 กิโลกรัม... 80 เหวิน ซีอิ๊ว 1 ขวด... 30 เหวิน ซอสถั่วเหลือง 1 ขวด... 35 เหวิน หม้อทองเหลือง 1 ใบ... 45 เหวิน"

"ข้าต้องการรองเท้าเด็กสองคู่ แป้งสาลี 5 กิโลกรัม ซีอิ๊ว 1 ขวด ซอสถั่วเหลือง 1 ขวด และหม้อทองเหลือง 1 ใบ" นางตัดสินใจ

[รายการสั่งซื้อของท่าน: รองเท้าเด็ก (2 คู่) 100 เหวิน, แป้งสาลี 5 กิโลกรัม 80 เหวิน, ซีอิ๊ว 1 ขวด 30 เหวิน, ซอสถั่วเหลือง 1 ขวด 35 เหวิน, หม้อทองเหลือง 1 ใบ 45 เหวิน รวมทั้งสิ้น: 290 เหวิน ยอดเงินของท่านไม่เพียงพอ กรุณาเลือกใหม่]

จื่ออันหลานถอนหายใจเบาๆ นางลืมคำนวณราคารวม

"ข้าต้องการรองเท้าเด็กสองคู่ แป้งสาลี 5 กิโลกรัม ซีอิ๊ว 1 ขวด และซอสถั่วเหลือง 1 ขวด" นางแก้ไขคำสั่ง

[รายการสั่งซื้อของท่าน: รองเท้าเด็ก (2 คู่) 100 เหวิน, แป้งสาลี 5 กิโลกรัม 80 เหวิน, ซีอิ๊ว 1 ขวด 30 เหวิน, ซอสถั่วเหลือง 1 ขวด 35 เหวิน รวมทั้งสิ้น: 245 เหวิน ยอดเงินของท่านไม่เพียงพอ กรุณาเลือกใหม่]

จื่ออันหลานขมวดคิ้ว นางมีเพียง 241 เหวิน ยังขาดอีก 4 เหวิน

"ข้าต้องการรองเท้าเด็กสองคู่ แป้งสาลี 5 กิโลกรัม และซีอิ๊ว 1 ขวด" นางตัดสินใจตัดซอสถั่วเหลืองออกไปก่อน

[รายการสั่งซื้อของท่าน: รองเท้าเด็ก (2 คู่) 100 เหวิน, แป้งสาลี 5 กิโลกรัม 80 เหวิน, ซีอิ๊ว 1 ขวด 30 เหวิน รวมทั้งสิ้น: 210 เหวิน ยอดคงเหลือ: 31 เหวิน ยืนยันการสั่งซื้อ?]

"ยืนยัน" จื่ออันหลานตอบ

[กำลังดำเนินการ... การแลกเปลี่ยนสำเร็จ! สินค้าของท่านจะถูกส่งมาในไม่ช้า]

แสงสีฟ้าวาบขึ้นตรงหน้านาง และสินค้าที่สั่งก็ปรากฏขึ้นบนพื้น รองเท้าสองคู่ที่ทำจากผ้าและหนังอย่างดี ถุงแป้งสาลีขนาดใหญ่ และขวดซีอิ๊ว

จื่ออันหลานรีบเก็บทุกอย่างใส่ตะกร้าและเดินกลับไปที่กระท่อม

"หลินหยวน! ซืออี้! แม่กลับมาแล้ว!" นางเรียกลูกๆ พลางวางตะกร้าลงบนพื้น

เด็กทั้งสองวิ่งมาดูด้วยความตื่นเต้น ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็นสิ่งของในตะกร้า

"ท่านแม่! รองเท้าใหม่!" หลินหยวนอุทานด้วยความดีใจ

"ใช่จ้ะ" จื่ออันหลานยิ้ม หยิบรองเท้าคู่แรกที่มีขนาดใหญ่กว่าส่งให้หลินหยวน และอีกคู่ให้ซืออี้ "ลองดูซิว่าพอดีหรือไม่"

เด็กทั้งสองรีบถอดรองเท้าเก่าที่ขาดและสวมรองเท้าใหม่ทันที

"พอดีเลยท่านแม่!" ซืออี้ร้องอย่างดีใจ เดินไปมาเพื่อทดสอบรองเท้าใหม่ "นุ่มมาก!"

"ของข้าก็พอดีเช่นกัน" หลินหยวนพูดพลางยิ้มกว้าง "ท่านแม่ได้อะไรมาอีกหรือ?"

จื่ออันหลานหยิบถุงแป้งสาลีและขวดซีอิ๊วออกมาให้ดู "แป้งสาลีและซีอิ๊ว วันนี้เราจะทำบะหมี่กินกัน"

"บะหมี่!" เด็กทั้งสองร้องพร้อมกันด้วยความตื่นเต้น

"ใช่แล้ว และเราจะใช้เห็ดตับเต่าที่เก็บมาได้วันนี้ทำน้ำซุปด้วย" จื่ออันหลานบอก "มาช่วยแม่เตรียมอาหารกันเถอะ"

ทั้งสามช่วยกันเตรียมอาหารมื้อพิเศษ จื่ออันหลานนวดแป้งสาลีอย่างชำนาญ แม้ว่าในชีวิตก่อนหน้านี้นางจะไม่เคยทำบะหมี่เองมาก่อน แต่สัญชาตญาณของเจ้าของร่างเดิมยังคงอยู่

"หลินหยวน ช่วยแม่หั่นผักหน่อย" นางบอกลูกสาว "ซืออี้ เจ้าช่วยแม่ล้างเห็ดนะ"

ขณะที่เด็กๆ ช่วยกันคนละหน้าที่ จื่ออันหลานรีดแป้งให้เป็นแผ่นบางๆ แล้วพับซ้อนกันและหั่นเป็นเส้นบะหมี่ นางต้มน้ำในหม้อใบเก่าที่ยังพอใช้ได้ และเริ่มปรุงน้ำซุปด้วยเห็ดตับเต่า

กลิ่นหอมของเห็ดตับเต่าเริ่มลอยอบอวลไปทั่วกระท่อม ทำให้ท้องของทุกคนร้องจ๊อกๆ ด้วยความหิว เห็ดตับเต่าจะมีกลิ่นที่เฉพาะตัว นอกจากนี้ เนื้อสัมผัสของเห็ดตับเต่าจะมีความแน่น หนึบคล้ายเนื้อสัตว์ และมีลักษณะเด้งเหมือนเยลลี่ เมื่อนำมาปรุงอาหาร เห็ดตับเต่าจะให้รสชาติที่อร่อย นุ่มลื่นคอ คล้ายกับหูฉลามตุ๋น

"อีกไม่นานก็เสร็จแล้ว" จื่ออันหลานบอก ขณะที่นางใส่ซีอิ๊วลงในน้ำซุป กลิ่นหอมยิ่งเข้มข้นขึ้น

เมื่อบะหมี่สุก นางตักใส่ชามให้ลูกๆ คนละชาม และตักน้ำซุปเห็ดราดลงไป

"กินได้แล้ว" นางบอกพร้อมรอยยิ้ม

"ขอบคุณท่านแม่!" เด็กทั้งสองพูดพร้อมกัน ก่อนจะเริ่มตักบะหมี่เข้าปาก

"อร่อยมากท่านแม่!" หลินหยวนชม ดวงตาเป็นประกาย "เห็ดนี่รสชาติคล้ายเนื้อสัตว์มาก!"

"ใช่! อร่อยที่สุด!" ซืออี้เห็นด้วย ปากเปื้อนน้ำซุป

จื่ออันหลานยิ้มกว้าง "กินให้อิ่มนะ พรุ่งนี้เราจะออกไปหาของป่าอีก"

หลังจากกินอาหารเสร็จ ทั้งสามช่วยกันล้างชาม จื่ออันหลานเก็บแป้งสาลีที่เหลือไว้อย่างดี เพื่อใช้ในวันต่อไป