บทที่ 8: แผนการเริ่มต้น

แสงอาทิตย์ยามเช้าลอดผ่านผ้าม่านบางๆ ทำให้วิทย์ตื่นจากการหลับใหล เขากะพริบตาปรับสายตา สมองของเขากำลังปะติดปะต่อเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขารู้สึกได้ถึงความอุ่นของร่างกายที่นอนขดอยู่ข้างๆ ใบหน้าของปูเป้ซบอยู่บนอกเขา เส้นผมยาวสยายไปบนผ้าปูที่นอน

วิทย์มองใบหน้าของเธอที่หลับอยู่ เขาสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของเนื้อตัวเธอที่แนบชิดกับร่างกายเขา ผิวเนียนละเอียดของปูเป้ยังคงมีรอยจูบและรอยแดงระเรื่อจากการแสดงความเป็นเจ้าของของเขาเมื่อคืน วิทย์เลื่อนมือลงต่ำไปตามเส้นโค้งของร่างกายเธอ ซุกใบหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่น ริมฝีปากของเขาแตะเบาๆ ที่ต้นคอนุ่ม ลิ้มรสเค็มจางๆ จากเหงื่อหลังการมีความสัมพันธ์อันเร่าร้อน มือของเขาเลื่อนขึ้นมาลูบไล้ทรวงอกอวบอิ่มที่กำลังเผยอขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ นิ้วโป้งของเขาเกลี่ยไปบนยอดอกที่แข็งตัวขึ้นโดยอัตโนมัติเมื่อได้รับการสัมผัส กระตุ้นให้ปูเป้ส่งเสียงครางแผ่วในลำคอโดยไม่รู้ตัว

ความหยิ่งทะนงที่เคยปรากฏบนใบหน้าสวยนั้นหายไปหมด เหลือเพียงความอ่อนหวานและเปราะบาง ช่างแตกต่างจากปูเป้คนเดิมที่เคยเย้ยหยันเขาต่อหน้าเพื่อนๆ ในมหาวิทยาลัย วิทย์ยกมือขึ้นลูบใบหน้าของเธอเบาๆ รู้สึกถึงความพึงพอใจอย่างบอกไม่ถูก

"ตื่นได้แล้ว" เขาพูดเบาๆ พลางสะกิดไหล่ของเธอ

ปูเป้ขยับตัวและค่อยๆ ลืมตาขึ้น เมื่อเห็นว่าตัวเองอยู่ในอ้อมแขนของวิทย์ เธอสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะผ่อนคลายลงเมื่อนึกถึงข้อตกลงเมื่อคืน

"อรุณสวัสดิ์" วิทย์ทักทาย รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนใบหน้า "เรามีงานต้องทำวันนี้"

ปูเป้พยักหน้า ก่อนจะลุกขึ้นและเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น สวมใส่อย่างเงียบๆ

วิทย์ลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าเช่นกัน เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่างในตัวเอง พลังที่ไหลเวียนในร่างกายดูเข้มข้นขึ้นกว่าเดิม เขาสามารถรับรู้ได้ถึงกระแสพลังที่แข็งแกร่งขึ้น ผลจากการมีความสัมพันธ์กับปูเป้เมื่อคืน

"ฉันรู้สึกได้ถึงพลังใหม่" เขาพูด พลางขยับนิ้วมือราวกับกำลังทดสอบความแข็งแรง "แต่ยังไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรได้บ้าง"

"นายเปลี่ยนไป" ปูเป้พูดเบาๆ ขณะมองมาที่เขา "แล้วนายจะทำอะไรต่อไป?"

วิทย์เดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปยังเมืองที่ยังคงมีควันลอยขึ้นจากหลายจุด "เราต้องวางแผน ต้องขยายอำนาจของเรา หาที่พักที่ปลอดภัยกว่านี้ และที่สำคัญ..." เขาหันมาสบตากับปูเป้ "ต้องหาคนเพิ่ม"

"คนเพิ่ม?" ปูเป้ถาม น้ำเสียงเจือความประหม่า

"ใช่ ฉันต้องการคนที่มีความสามารถหลากหลาย คนที่จะช่วยให้เราอยู่รอดในโลกใหม่นี้" วิทย์ตอบ แล้วนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น "มาคุยเรื่องแผนการกันดีกว่า นั่งลงสิ"

ปูเป้ทำตามคำสั่ง นั่งลงอย่างระมัดระวังบนปลายโซฟา

"บอกฉันเรื่องเพื่อนของเธอที่อาจจะรอดชีวิตอยู่" วิทย์ถาม น้ำเสียงเรียบเฉย "มีใครที่เธอรู้จักที่อาจยังมีชีวิตอยู่บ้าง?"

ปูเป้คิดอยู่ครู่หนึ่ง "ฉันไม่แน่ใจ... พวกเราส่วนใหญ่อยู่ห่างกัน หลังจากเรียนจบก็แยกย้ายกันไป" เธอลังเลก่อนจะพูดต่อ "แต่ฉันนึกได้ว่า เกด น่าจะยังอยู่แถวนี้"

วิทย์กำมือแน่นเมื่อได้ยินชื่อนั้น "เกด? อดีตเพื่อนร่วมห้องของฉัน?"

"ใช่ เธอเป็นนักเคมี และฉันเคยเห็นเฟซบุ๊กเธอโพสต์ว่าซื้อคอนโดใกล้มหาวิทยาลัยตอนต้นปีนี้ ไม่ไกลจากที่นี่" ปูเป้อธิบาย "เธอเคยบอกว่าชอบทำการทดลองที่บ้าน มีระบบปลูกพืชไฮโดรโพนิกส์บนระเบียง"

วิทย์นึกถึงเกด หญิงสาวผมสั้นฉลาดเฉลียวที่เคยหลอกใช้เขาให้ทำรายงานให้ และยังถ่ายคลิปเขาตอนเมาแล้วนำไปแชร์ให้คนอื่นหัวเราะเยาะ เขารู้สึกถึงความแค้นที่พลุ่งพล่านขึ้นมาในอก

"รู้ชื่อคอนโดหรือที่อยู่แน่ชัดไหม?" วิทย์ถาม

"คอนโดเดอะซันไรส์ อยู่ติดกับมหาวิทยาลัย เธอเคยโพสต์รูปวิวจากห้องเธอ น่าจะอยู่ชั้นสูงๆ" ปูเป้ตอบ

"ดี" วิทย์ยิ้ม "วันนี้เราจะออกไปสำรวจและหาเสบียงเพิ่ม แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะตามหาเกดหรือไม่"

ทั้งสองเตรียมตัวออกสำรวจพื้นที่ใกล้เคียง วิทย์หาได้มีดทำครัวสองเล่มที่พอใช้เป็นอาวุธได้ เขามอบให้ปูเป้หนึ่งเล่มและเก็บอีกเล่มไว้กับตัวเอง พวกเขายังพบเป้สะพายเก่าๆ ที่สามารถใช้เก็บของได้

"เราต้องระวังตัวให้มาก" วิทย์เตือน ขณะที่เปิดประตูห้องอย่างเงียบๆ "ไม่รู้ว่าข้างนอกมีอะไรรออยู่บ้าง"

พวกเขาสำรวจอพาร์ตเมนต์ชั้นเดียวกันก่อน พบห้องว่างบางห้องที่ถูกปล้นสะดมไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังเหลือของใช้จำเป็นพอให้เก็บได้ ทั้งเสื้อผ้า, ยาสามัญ, แบตเตอรี่สำรอง, ไฟฉาย และขวดน้ำอีกสองขวด วิทย์เก็บทุกอย่างใส่ในเป้อย่างระมัดระวัง

"เราโชคดีที่ยังมีของเหลืออยู่" ปูเป้พึมพำ ขณะที่พวกเขาสำรวจห้องสุดท้ายในชั้นนั้น

"นั่นเพราะอพาร์ตเมนต์นี้อยู่ไกลจากย่านชุมชน คนส่วนใหญ่คงไม่คิดจะมาปล้นที่นี่" วิทย์ตอบ "แต่เราไม่ควรอยู่ที่นี่นานเกินไป ในไม่ช้าคนอื่นก็จะมาถึง"

หลังจากสำรวจชั้นบน พวกเขาตัดสินใจลงไปดูชั้นล่างบ้าง วิทย์เดินนำหน้าอย่างระมัดระวัง ปูเป้เกาะติดอยู่ด้านหลัง ขณะที่ทั้งสองเดินลงบันได พวกเขาได้ยินเสียงเคลื่อนไหวแผ่วๆ จากด้านล่าง

วิทย์ชูมือให้ปูเป้หยุดเดิน พวกเขาหยุดนิ่ง ฟังเสียงอย่างตั้งใจ เสียงการเคลื่อนไหวนั้นฟังดูเหมือนคนกำลังรื้อค้นสิ่งของ

"มีคนอยู่ข้างล่าง" วิทย์กระซิบ "เราควรกลับขึ้นไปก่อนดีกว่า"

ขณะที่ทั้งสองกำลังจะหันหลังกลับ พวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากด้านล่าง ตามมาด้วยเสียงปะทะกันและเสียงของหนักล้ม วิทย์และปูเป้มองหน้ากัน

"มีคนกำลังตกอยู่ในอันตราย" ปูเป้กระซิบ ใบหน้าซีดขาว

วิทย์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่อยากเสี่ยงชีวิตตัวเองและปูเป้ แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่านี่อาจเป็นโอกาสในการรวบรวมทาสคนใหม่ หรืออย่างน้อยก็อาจได้ข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์ภายนอก

"อยู่ตรงนี้" เขาสั่งปูเป้ "ฉันจะลงไปดู"

"อย่านะ!" ปูเป้คว้าแขนเขาไว้ "มันอันตราย!"

"ฉันจะระวังตัว" วิทย์ตอบ พลางดึงมีดออกมากำไว้แน่น "ถ้ามีอะไรผิดปกติ ฉันจะวิ่งกลับมาทันที"

วิทย์ย่องลงบันไดอย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อมาถึงชั้นล่าง เขามองเห็นร่างของหญิงสาวคนหนึ่งกำลังวิ่งหนีจากร่างของชายที่ดูเซื่องซึมอย่างน้อยสี่คน สภาพภายนอกของพวกเขาแสดงชัดว่าเป็นซอมบี้ - ผิวสีเทาซีด, ดวงตาที่ไร้แววชีวิต, และการเคลื่อนไหวที่ผิดธรรมชาติ