เกิดใหม่เป็นมาเฟีย ขอมีเมียเป็นร้อย

อพาร์ตเมนต์เล็กๆ ของ วิทย์ อบอวลไปด้วยกลิ่นอับชื้นผสมกับกลิ่นเหงื่อและคราบอสุจิที่แห้งกรังตามผ้าปูที่นอนที่ไม่ได้ซักมาเป็นเดือน เศษกล่องพิซซ่าและถุงขนมกระจัดกระจายรอบๆ เตียงที่ยับยู่ยี่ แสงสลัวจากจอคอมพิวเตอร์เป็นเพียงแหล่งแสงเดียวในห้อง ส่องสว่างให้เห็นใบหน้ามันวาวของชายหนุ่มร่างอ้วนที่จ้องเขม็งไปที่หน้าจอ นิ้วมือหนาจับเมาส์แน่นขณะที่อีกมือลูบไล้ไปมาบนอวัยวะเพศของตัวเอง

"อ๊ะ...อา...เร็วอีก..." เสียงครางของนางเอกในวิดีโอดังลอดออกมาจากลำโพง

วิทย์กัดริมฝีปากล่างของตัวเอง เร่งจังหวะมือที่กำลังรูดเร้าอวัยวะเพศอย่างบ้าคลั่ง เขากดเปลี่ยนจากแท็บหนึ่งไปอีกแท็บหนึ่งอย่างเร่งรีบ ภาพวิดีโอลามกแบบต่างๆ ผุดขึ้นบนหน้าจอ ทั้งภาพผู้หญิงถูกรุมโทรม ภาพสาวน้อยในชุดนักเรียน และผู้หญิงที่ถูกมัดและทรมานในรูปแบบต่างๆ

เขาปรับระดับเสียงให้เบาลงเล็กน้อย แม้ว่าตลอดสองปีที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ เขาแทบไม่เคยพูดคุยกับใครในตึกเลยก็ตาม พวกผู้หญิงในตึกมักเดินหลบเขาเวลาเจอกันในทางเดิน บางคนถึงกับเปลี่ยนทางเดินเมื่อเห็นเขาเดินมา

"นี่น่ะ..." เขาพึมพำกับตัวเอง ขณะที่ความตื่นเต้นค่อยๆ สร้างตัวขึ้น "ถ้าเป็น พลอย จะต้องชอบแบบนี้แน่ๆ"

เขาหรี่ตามองผ่านช่องประตูที่เปิดแง้มไว้เล็กน้อย ไปยังประตูห้องฝั่งตรงข้าม ห้องของพลอย สาวสวยที่ย้ายมาอยู่เมื่อสามเดือนก่อน ภาพพลอยในชุดเดรสสั้นที่เธอมักสวมเวลาออกไปทำงานแวบเข้ามาในหัวของเขา ทุกครั้งที่เห็นเธอในชุดนั้น เขามักจะต้องกลับมาช่วยตัวเองในห้องน้ำทันที จินตนาการว่าเขากำลังดึงกระโปรงสั้นๆ นั้นขึ้น แล้วกระแทกกระทั้นใส่เธออย่างรุนแรง

วิทย์เอื้อมมือไปหยิบกางเกงในลายดอกไม้สีชมพูที่ซุกซ่อนไว้ใต้หมอน ของที่เขาขโมยมาจากราวตากผ้าส่วนกลางเมื่อสัปดาห์ก่อน เขานำมันมาดมอย่างลุ่มหลง สูดกลิ่นของเธอเข้าไปในจมูกอย่างมีความสุข ก่อนที่จะนำมันมาพันรอบอวัยวะเพศของตัวเองแล้วช่วยตัวเองต่อ

"ซี้ด...พลอย...พลอย..." เขาครางชื่อเธอออกมาเบาๆ พลางจินตนาการว่าเธอกำลังคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขา น้ำลายไหลย้อยจากมุมปากที่กำลังอมอวัยวะเพศของเขาอย่างกระตือรือร้น

หลังจากสิบนาที เขาก็ถึงจุดสุดยอด น้ำอสุจิพุ่งออกมาเลอะเทอะบนกางเกงในของพลอย เขาหอบหายใจเหนื่อยๆ พลางเช็ดเหงื่อที่ผุดพรายบนหน้าผาก

"วันนี้แหละ..." เขาพึมพำขณะเก็บกางเกงในนั้นใส่ถุงพลาสติกและซุกเข้าไปใต้เตียง ซึ่งมีถุงคล้ายๆ กันอีกหลายใบ "วันนี้ฉันจะรวบรวมความกล้า ไปเคาะประตูห้องเธอ..."

เขาจินตนาการภาพพลอยเปิดประตูด้วยรอยยิ้มเย้ายวน ชวนเขาเข้าไปในห้อง บอกเขาว่าเธอได้ยินเสียงเขาช่วยตัวเองมาตลอด และแอบมองเขาผ่านรูกุญแจมาหลายครั้งแล้ว รู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นขนาดอวัยวะเพศของเขา

"เธอจะต้องชอบฉัน..." วิทย์พูดกับตัวเอง ขณะที่ลุกขึ้นยืนเพื่อหาเสื้อผ้าใส่ "ผู้หญิงพวกนี้ทำเป็นเหยียดหยาม แต่จริงๆ แล้วพวกเธอก็แอบชอบผู้ชายแบบฉัน..."

เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดลิ้นชักที่เก็บกางเกงในผู้หญิงที่เขาสะสมไว้อีกร่วมสิบตัว มีทั้งของพลอย ปูเป้ ดาวคณะสมัยเรียนที่เคยทำให้เขาอับอาย และของผู้หญิงอื่นๆ ที่เขาแอบขโมยมาจากตู้เก็บของในฟิตเนสที่เขาเคยทำงานก่อนจะถูกไล่ออกเพราะมีคนจับได้ว่าเขาแอบส่องกล้องในห้องน้ำหญิง

ทันใดนั้น พื้นใต้เท้าของเขาก็เริ่มสั่นสะเทือน แรงสั่นค่อยๆ รุนแรงขึ้นจนทำให้จอคอมพิวเตอร์บนโต๊ะโยกไปมา

"อะไรวะ?" วิทย์สะดุ้ง รีบปิดลิ้นชัก และดึงกางเกงขึ้นมาใส่อย่างลวกๆ

เสียงคำรามของพื้นโลกดังกระหึ่มเหมือนสัตว์ประหลาดที่กำลังตื่นจากการหลับใหล พื้นสั่นสะเทือนจนเขาล้มลงอย่างไม่เป็นท่า หนังสือและข้าวของร่วงหล่นจากชั้นวางรอบห้อง เสียงแตรดังลั่นจากทุกทิศทาง ตามด้วยเสียงกรีดร้องแหลมที่แทรกผ่านกำแพงเข้ามา

"แผ่นดินไหว..." วิทย์พึมพำ ขณะพยายามคลานไปที่กรอบประตู ความสั่นสะเทือนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนโคมไฟหล่นลงมาเฉียดศีรษะเขาไปเพียงไม่กี่เซนติเมตร

กระจกหน้าต่างเริ่มร้าวและแตกเป็นเสี่ยงๆ พร้อมกับเสียงแตกร้าวของโครงสร้างอาคาร ความกลัวกดทับลงบนอกของวิทย์ หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา เขาได้ยินเสียงตึกข้างๆ ถล่มเหมือนบ้านกระดาษที่ถูกมือยักษ์บี้ขยำ

ฝุ่นและเศษปูนตกลงมาเหมือนฝนโปรยปราย ห้องทั้งห้องสั่นสะเทือนราวกับถูกทุบด้วยค้อนยักษ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกอย่างรอบตัวเขาเบลอไปหมด เขาพยายามประคองตัวเอง แต่พื้นแยกออกจากกันเหมือนปากมังกรที่อ้าขึ้นเพื่อกลืนกิน

เสียงตะโกนของเพื่อนบ้านดังแทรกผ่านความโกลาหล "ช่วยด้วย! ใครก็ได้!"

วิทย์พยายามขยับตัวไปทางประตู ความคิดแว่บหนึ่งผ่านเข้ามาในหัว "พลอย! อยากเห็นเธอเปลือยก่อนตาย!" แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไร เพดานที่อยู่เหนือศีรษะเริ่มปริแตก

ความทรงจำทั้งชีวิตแล่นผ่านสมองของเขา 32 ปีของความล้มเหลว ความเหงา และความขมขื่น ชีวิตที่ไร้ความหมาย เต็มไปด้วยความเกลียดชังตัวเองและความอิจฉาริษยา ชีวิตของคนอ้วน ขี้เหล่ ตกงาน ที่วันๆ หมกตัวอยู่แต่ในห้อง จมอยู่กับหนังโป๊และแอบมองผู้หญิงสวยๆ ทางช่องประตู

เขานึกถึงครั้งล่าสุดที่ลองเข้าไปทักสาวสวยในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เธอมองเขาด้วยสายตาเหยียดหยาม ก่อนที่เพื่อนของเธอจะหัวเราะคิกคักและกระซิบกระซาบกัน "เห็นมั้ย ฉันบอกแล้วว่ามันจะเข้ามาทัก หน้าตาเหมือนพวกช่วยตัวเองไม่เลิก" วันนั้นเขาเดินกลับบ้านด้วยความอับอาย สาบานว่าจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงอีก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าสักวันเขาจะแก้แค้นผู้หญิงพวกนั้น