บทที่ 16: ความรู้ใหม่

เรียนรู้ที่จะค้นหาจุดอ่อนและความต้องการของพวกเธอ เขาสลับไปมาระหว่างร่างของทั้งสอง บางครั้งก็บัญชาให้พวกเธอทำสิ่งต่างๆ เพื่อความพึงพอใจของเขา

เสียงหอบหายใจและครางครวญดังก้องในห้องนอนหรู

ร่างของทั้งสามเกี่ยวกระหวัดกันบนเตียงหลังใหญ่ เหงื่อเริ่มผุดพรายบนผิวกาย วิทย์รู้สึกถึงพลังที่พุ่งพล่านในตัวเขา เพิ่มพูนมากขึ้นกับทุกเสียงครางและทุกสัมผัส

ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า วิทย์ใช้ร่างกายของทาสสาวทั้งสองอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ใช้อำนาจที่เขามีเหนือพวกเธอในทุกวิถีทางที่เขาต้องการ บางครั้งอ่อนโยน บางครั้งรุนแรง บางครั้งเร่งเร้า บางครั้งช้าและทรมาน เขาจับให้ปูเป้คุกเข่าด้วยท่อนแขนและใบหน้าแนบชิดกับผ้าปูที่นอน สะโพกโก่งรับการรุกรานจากด้านหลัง ในขณะที่ปากของเธอต้องรับใช้เกดที่ถูกจับให้นั่งอ้าขาตรงหน้าเธอ วิทย์ใช้ความแข็งขันของตนกระแทกกระทั้นเข้าส่วนลึกของปูเป้จนเธอครางลั่น เขาโน้มตัวไปควานหายอดอกของเธอ บีบเคล้นอย่างรุนแรงขณะที่จังหวะการรุกรานเพิ่มความเร็ว

แต่มันมักจบลงด้วยความพึงพอใจของเขาเสมอ

เมื่อความต้องการของวิทย์ได้รับการตอบสนองในที่สุด เขาก็นอนลงระหว่างร่างที่อ่อนล้าของทาสทั้งสอง มือของเขาลูบไล้เส้นผมของพวกเธออย่างแผ่วเบา แต่เป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นเจ้าของมากกว่าความรัก

ขณะที่ร่างสามร่างบนเตียงหลับใหล วิทย์ยังคงตื่นอยู่ ความคิดของเขาล่องลอยไปถึงอนาคต ด้วยความรู้ด้านเคมีของเกด เขาอาจปลดล็อคความลับของพลังที่ได้รับ และหากรวมกับผลผลิตจากระบบไฮโดรโพนิกส์ เขาก็จะมีทรัพยากรที่จะดึงดูดทาสคนต่อไป

รุ่งเช้าวันใหม่ วิทย์ตื่นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกถึงพลังที่เพิ่มพูนภายในตัวเขา แม้จะไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงแบบก้าวกระโดดเหมือนเมื่อเขาได้ปูเป้มาเป็นทาสคนแรก แต่มันเป็นสัญญาณว่าเขากำลังเดินทางในทิศทางที่ถูกต้อง

เขาลุกขึ้นนั่งบนเตียง มองดูเกดและปูเป้ที่ยังคงหลับสนิท ร่างกายเปลือยเปล่าของพวกเธอมีรอยสีแดงและรอยจ้ำปรากฏชัดเจนเหมือนเป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นเจ้าของ "เขามองรอยประทับที่เขาทิ้งไว้ทั่วร่างกายของพวกเธอด้วยความพึงพอใจ รอยจ้ำบนทรวงอกอวบอิ่มของปูเป้ รอยเล็บที่หน้าท้องแบนราบของเกด และรอยแดงระเรื่อบนต้นขาด้านในของทั้งคู่ วิทย์รู้สึกถึงความแข็งขันของตนตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง แต่เขารู้ดีว่ามีงานสำคัญรออยู่

วิทย์รู้สึกถึงความหิวโหยกำเริบขึ้น แต่ไม่ใช่ความหิวทางกาย มันคือความหิวโหยในพลังและอำนาจ

"ตื่นเถอะ" เขาเอ่ยเสียงเข้ม ปลุกทาสทั้งสองให้ตื่นจากการนอนหลับ "เรามีงานต้องทำวันนี้"

เกดลืมตาขึ้นช้าๆ ความเจ็บปวดปรากฏชัดในแววตา แต่เธอรีบลุกขึ้นนั่งทันที "ค่ะ... ฉันจะเตรียมอาหารเช้า"

"ไม่ต้อง" วิทย์ยกมือห้าม "ฉันจะเสกอาหารเช้าให้พวกเรา แต่ก่อนอื่น ฉันอยากให้เธอเตรียมห้องทำงานของเธอ เรามีการทดลองต้องทำ"

ใบหน้าของเกดสว่างขึ้นเล็กน้อย ความตื่นเต้นทางวิชาการช่วยบรรเทาความอับอายและความเจ็บปวดทางร่างกายได้ชั่วขณะ "ได้ค่ะ ฉันมีห้องทำงานเล็กๆ ที่มีอุปกรณ์วิเคราะห์พื้นฐาน"

วิทย์พยักหน้าด้วยความพอใจ ก่อนจะหันไปหาปูเป้ที่กำลังขยี้ตาอย่างงัวเงีย "และเธอ" เขากล่าว "ฉันต้องการให้เธอสำรวจตึกนี้ทั้งหมด ดูว่ามีใครอยู่ในห้องอื่นบ้างไหม และตรวจสอบประตูทางเข้าทั้งหมด"

หลังจากแต่งตัวเสร็จ ทั้งสามแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน วิทย์ยืนกลางห้องนั่งเล่น หลับตา และเรียกพลังของเขา เขามุ่งสมาธิหนักกว่าเดิม และนึกภาพอาหารเช้าที่อุดมไปด้วยสารอาหาร ไข่ดาว ถั่ว เบคอน ขนมปัง นม และน้ำผลไม้ วัตถุดิบเหล่านั้นค่อยๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา มากกว่าและมีคุณภาพดีกว่าที่เขาเคยเสกได้

"น่าสนใจ" เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเรียกเกดและปูเป้กลับมารับประทานอาหาร

ระหว่างมื้อเช้า วิทย์สังเกตว่าอาหารที่เขาเสกมีรสชาติดีขึ้น น่ารับประทานขึ้น และดูเหมือนจะมีพลังงานมากขึ้นด้วย เขาสังเกตเห็นว่าหลังจากทานอาหารไปเพียงไม่กี่คำ เกดและปูเป้ดูมีชีวิตชีวาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"เกด" วิทย์เอ่ยขึ้นระหว่างที่พวกเขากำลังกินอาหาร "ฉันอยากให้เธอวิเคราะห์อาหารนี้ในห้องทำงานของเธอ ดูว่ามันมีอะไรพิเศษ"

เกดพยักหน้า ความสนใจทางวิทยาศาสตร์สว่างวาบในดวงตาของเธอ "ฉันจะใช้กล้องจุลทรรศน์และอุปกรณ์วิเคราะห์ทางเคมีที่มี"

หลังอาหารเช้า วิทย์ติดตามเกดไปยังห้องทำงานเล็กๆ ที่อยู่ติดกับห้องนอน ภายในห้องมีโต๊ะทำงาน กล้องจุลทรรศน์ และอุปกรณ์วิเคราะห์ทางเคมีพื้นฐานที่เธอเก็บจากที่ทำงานเก่า

"ที่นี่ไม่ใช่ห้องแล็บสมบูรณ์แบบ" เกดอธิบาย "แต่ฉันพอจะตรวจวิเคราะห์องค์ประกอบพื้นฐานได้"

เธอเริ่มการทดลองด้วยการส่องกล้องจุลทรรศน์ที่อาหารที่วิทย์เสกขึ้น ใบหน้าของเธอแสดงความประหลาดใจทันทีที่เห็นผลการวิเคราะห์

"นี่มัน... น่าทึ่งมาก" เธอกล่าว ดวงตาเบิกกว้าง "โครงสร้างเซลล์ของอาหารพวกนี้สมบูรณ์แบบมาก เหมือนที่สุดของอาหารในแต่ละประเภท และมีสารอาหารสูงกว่าปกติราว 30%"

วิทย์โน้มตัวเข้าไปดูผ่านกล้องจุลทรรศน์บ้าง แม้เขาจะไม่เข้าใจมากนัก แต่เขาก็รู้สึกถึงความพิเศษในอาหารที่เขาเสกขึ้น

"แปลว่าอะไร?" เขาถาม

"แปลว่าอาหารของคุณไม่ได้แค่ปรากฏขึ้นมา" เกดตอบด้วยความตื่นเต้น ลืมความกลัววิทย์ไปชั่วขณะ "มันเป็นเวอร์ชันที่สมบูรณ์แบบที่สุดของอาหารนั้นๆ เต็มไปด้วยสารอาหารและพลังงาน"

เธอทำการทดสอบเพิ่มเติม วัดค่าสารอาหารและคุณสมบัติอื่นๆ ของอาหารที่วิทย์เสก ผลการทดลองยืนยันสิ่งที่เธอพบในตอนแรก อาหารที่วิทย์เสกมีคุณค่าทางโภชนาการสูงกว่าอาหารทั่วไปมาก

"ฉันคิดว่าอาหารของคุณอาจมีคุณสมบัติพิเศษบางอย่าง" เกดสรุป "มันอาจส่งผลต่อร่างกายและจิตใจในทางที่ดีได้ ถ้าเราทดลองปรับสูตร..."

วิทย์จับไหล่ของเกดเบาๆ ดวงตาของเขาเป็นประกาย "นั่นแหละที่ฉันอยากได้ยิน เธอต้องช่วยฉันพัฒนาพลังนี้ต่อไป"

เมื่อปูเป้กลับมาจากการสำรวจตึก เธอรายงานว่ามีห้องที่ยังมีคนอาศัยอยู่อีกสามถึงสี่ห้อง แต่พวกเขาดูเก็บตัวและไม่ได้ติดต่อกับภายนอก

"ดี" วิทย์พยักหน้า "เราไม่ต้องยุ่งกับพวกเขาตอนนี้ แต่ในอนาคต... พวกเขาอาจมีประโยชน์"

คืนนั้น หลังจากมื้อเย็นที่วิทย์เสก วิทย์รวบรวมทาสทั้งสองของเขามาประชุม

"ฉันเห็นศักยภาพของที่นี่แล้ว" เขาประกาศ "เราจะทำให้ที่นี่เป็นฐานที่มั่นของเรา พัฒนาพลังของฉัน และเกดจะช่วยวิเคราะห์และปรับปรุงอาหารที่ฉันเสก"

เขาหันไปหาปูเป้ "ส่วนเธอ จะรับผิดชอบเรื่องความปลอดภัย เตรียมกับดักและสัญญาณเตือนรอบๆ คอนโด"

วิทย์ยืนขึ้น มองออกไปนอกหน้าต่างที่มืดมิด เห็นแสงไฟเล็กๆ น้อยๆ ในตึกอื่นๆ

"และเมื่อเรามั่นคงแล้ว" เขากระซิบ "เราจะเริ่มขยายอาณาจักร... เพิ่มจำนวนทาส... และพลังของฉันจะเพิ่มพูนขึ้นอีก"

ความเงียบปกคลุมห้อง ทาสทั้งสองไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่พยักหน้ารับคำสั่ง ในขณะที่วิทย์ยืนอยู่ที่หน้าต่าง เงาของเขาทอดยาวบนพื้น เหมือนกษัตริย์ที่มองออกไปยังอาณาจักรของตน