บทนำ ตื่นมาจากความตายก็มีสามีและลูกเลย - 2

"อืม ลองเขาไปดูสิเผื่อเข้าฟื้นแล้ว แต่อย่าไปกวนแม่พวกเจ้ามากนะ ให้เขาได้พักผ่อน" หลัวฟาง

ในความทรงจำสามีของเขาเองก็แสนดีจริง ๆ หาเงินมาได้เท่าไหร่ก็ให้เมียใช้ตลอดไม่ขาดมือ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องความรักนั้นบอกตรง ๆ นึกสงสารไป๋หลินในเรื่องนี้อยู่นะ อยากได้อีกคนเป็นสามีแต่กลับได้เพื่อนเขามาแทน ถึงจะมีเงินมากมายให้ใช้จ่ายไม่ขาดมือแต่ไป๋หลินยังต้องการความรักจากสามีอยู่ดี กับคนที่แอบรักก็ไม่เคยได้เช่นกัน

เพราะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาถึงจะมีลูกด้วยกันสี่คน ทั้งสองไม่เคยแสดงความรักต่อกันเลย แถมไป๋หลินยังชอบแอบไปดูเว่ยชุนที่บ้านลี่บ่อย ๆ จนคนบ้านลี่รำคาญ เนื่องจากลี่เว่ยชุนก็ได้แต่งงานย้ายไปอยู่บ้านภรรยาแล้ว แต่ไป๋หลินก็ยังมักจะไปคอยเฝ้าเว่ยชุนเกือบทุกวันเผื่อว่าเว่ยชุนกลับมาเยี่ยมพ่อแม่ จนพ่อของเว่ยชุนจึงฝากหลัวฟางตักเตือนไป๋หลินหลายครั้ง แต่พอเตือนทีไรก็ทะเลาะกันทุกที ไป๋หลินก็ไม่ยอมเลิกพฤติกรรมบ้า ๆ นั้นสักที หากสามีเตือนอีกก็ขู่ว่าจะพาลูกหนีให้หลัวฟางตามหาไม่เจอ

ถึงบ้านเดิมของไป๋หลินจะรักและตามใจไป๋หลินมากแค่ไหน แต่ถ้าทำผิดพวกเขาก็ตักเตือน ไป๋หลินก็รับปากบอกว่าจะปรับปรุงตัวไม่ทำอีก แต่ไม่ก็ยอมทำสักทีเอาแต่ไปเฝ้าคนบ้านลี่เหมือนเดิม

ท่านแม่จางก็สงสารหลานชายทั้งสี่ที่มารดาไม่ใส่ใจ แต่ก็ได้แค่คอยให้ลูกชายคนโตแอบเอาขนมเอาอาหารไปให้หลาน ๆ ในวันที่ไป๋หลินไม่อยู่บ้านเท่านั้น ทางแม่สามีอย่างท่านแม่ถานเองก็สงสารหลาน ๆ จับใจแต่ก็ไม่สามารถเอาหลาน ๆ มาเลี้ยงเองได้ เพราะสะใภ้เล็กอย่างไป๋หลินขู่เอาไว้ว่าจะพาหลานทั้งสี่หนี แน่ละก็เครื่องมือหาเงินชั้นดีมีหรือไป๋หลินจะยอมให้แม่สามีเอาไปเลี้ยง

เมื่อหลายวันก่อนหลัวฟางได้เข้าเมืองไปส่งสินค้างานไม้ที่ลูกค้าสั่งทำ แต่พอขากลับเกิดพายุฝนตกหนักทำให้หลัวฟางตากฝนจนป่วยหนักติดเตียง จนไม่สามารถลุกออกไปทำงานหรือออกล่าสัตว์ก็ไม่ได้ ทำให้ที่บ้านขาดแคลนอาหารและเงิน ส่วนเงินก้อนสุดท้ายได้จากการขายงานไม้ให้ร้านในเมือง กะไว้ว่าจะเอาให้พี่ชายไปจ้างหมอจากเมืองหลวงมารักษาก็ถูกไป๋หลินขโมยไปซื้อของสดมาทำอาหารไปฝากบ้านลี่และเอาไปเล่นการพนันจนหมด จึงทำไม่มีเงินรักษาทำได้แค่อาศัยยาสมุนไพรพื้นบ้านจากท่านแม่ต้มกินบรรเทาอาการไปก่อน

ที่จริงทางบ้านเดินของภรรยารู้เรื่องก็ออกปากช่วยแต่ด้วยความเกรงใจจึงได้ปฏิเสธไป แต่ท่านแม่ยายก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี จึงทำได้เพียงคอยหาอาหารหาสมุนไพรมาช่วยลูกเขยเท่านั้น

เหตุผลที่ไป๋หลินคนเก่าตายก็มาจากที่เขาเข้าเมืองไปบ่อนการพนัน ก่อนเข้าเมืองเขาได้ข่าวว่าเว่ยชุนกลับมาเยี่ยมบ้านไป๋หลินจึงรีบทำน้ำแกงไปฝากและเพื่อหวังจะได้พูดคุยกับเว่ยชุน แต่พอเจอเว่ยชุนจูงมือภรรยาเข้าบ้าน ไป๋หลินถึงกับร้องไห้เสียใจจึงไปบ่อนการพนันเพื่อคล้ายความเศร้า แต่เล่นแล้วเสียเงินไปมากจึงโมโหระหว่างทางเดินกลับบ้านดันหน้ามืดเดินสะดุดล้มหัวฟาดเข้ากับก้อนหินสลบไปหลายชั่วยามก่อนที่จะมีคนมาพบ นำตัวกลับที่บ้านก็สายไปแล้วไป๋หลินได้จากโลกนี้ไปแล้ว

พอทางฝั่งบ้านเดิมทราบข่าวก็รีบพาหมอรักษาให้ยาตามอาการแล้วก็กลับไป แต่มันก็ไม่ทันการณ์เสียแล้วเพราะจางไป๋หลินได้จากโลกนี้ไปแล้ว มีเพียงภัสกรมาอยู่ในร่างนี้แทน

"ท ท่านแม่ฟื้นแล้ว ย ยังเจ็บอยู่ไหมขอรับ" ลู่เซียน

ลู่เซียนพี่คนโตของแฝดคู่พี่เอ่ยถามผู้เป็นมารดาด้วยควากล้า ๆ กลัว ๆ เพราะกลัวว่าไปจะทำให้ท่านแม่อารมณ์เสีย แล้วลุกขึ้นมาดุด่าตนกับน้องอีกสามคน

"ม แม่ขอน้ำหน่อยได้ไหม" ไป๋หลิน

เด็กน้อยทั้งสี่ถึงกับตกใจเมื่อไป๋หลินแทนตัวเองว่าแม่ เพราะปกติไป๋หลินจะแทนตัวเองว่าข้ากับลูกตลอด ที่สำคัญพี่ใหญ่ถามท่านแม่อีกครั้งก็ไม่โดนดุด่าแถมยังพูดดีด้วยอีกทำให้เด็ก ๆ ตื่นเต้นมากจึงอยากลองคุยกับท่านแม่อีก

"ด เดี๋ยวข้าไปเอามาให้เอง" ลู่ตง

ลู่ตงแฝดพี่คนรองอาสาไปเอาน้ำมาให้แม่ แต่มาถึงเขากลับทำน้ำหกเพราะสั่นกลัวจึงให้ถ้วยน้ำในมือหล่นหกใส่ที่นอนของแม่ ลู่ตงเอ่ยขอโทษด้วยความตื่นกลัวพร้อมหลับตาเตรียมรับฝ่ามือเพราะคิดว่าแม่ต้องตีเขาแน่ แต่เปล่าเลยมือท่านแม่ยกขึ้นมาลูบหัวเขาแล้วเอ่ยปลอบว่าไม่เป็นไร เขาจึงรีบเอาน้ำมาให้ท่านแม่ใหม่

"ท่านแม่หายดีแล้วเหรอขอรับ" ลู่ฉิน

ลู่ฉินลูกชายคนที่สามแฝดพี่ของลู่ถิงที่เห็นเหตุการณ์ต่อหน้า ตอนแรกก็ตื่นกลัวว่าพี่รองจะถูกท่านแม่ตี แต่พอเห็นว่าพี่รองไม่โดนตีแถมท่านแม่ยังลูบหัวอีกด้วย เขาจึงกล้าที่จะถามและเข้าหา

"ดีขึ้นแล้วละ แล้วนี่ยามไหนกันแล้ว กินข้าวกันหรือยังเด็ก ๆ " ไป๋หลิน

"กินแล้วขอรับ ท่านย่าเอามาให้" ลู่ถิง

ลู่ถิงน้องเล็กสุดของบ้านเอ่ยตอบท่านแม่ด้วยท่าทางน่ารัก จนไป๋หลินอดใจไม่ไหวเอื้อมไปลูบหัวเบา ๆ ตอนแรกลู่ถิงก็ตกใจนึกว่าแม่จะตีจึงหลับตาลง แต่พอรู้ว่าแม่ไม่ได้ตีจึงขยับเข้าไปใกล้ ๆ ให้ท่านแม่ลูบหัว

"เด็ก ๆ แม่คิดถึงจัง มาให้แม่กอดหน่อยได้ไหม" ไป๋หลิน

เมื่อได้ยินคำว่าคิดถึงออกจากปากแม่เด็กก็ไม่รอช้ารีบเข้าไปหาให้แม่กอดพร้อมร้องไห้น้ำตาไหล นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านแม่บอกคิดถึงพวกเขาและกอดพวกเขาสี่พี่น้อง ปกติท่านแม่ไม่เคยพูดดีด้วย ไม่เคยบอกคิดถึง ไม่เคยกอดพวกเขาเลย สี่พี่น้องเคยขอกอดท่านแม่นะแต่กลับโดนดุต่อว่าทำตัวน่าอึดอัด ขอบคุณสวรรค์ที่รับฟังคำอธิษฐานของพวกเขาสี่พี่น้องที่เคยขอไว้ อยากให้ท่านแม่ใจดีแล้วหันมารักพวกเขาบ้างเท่านั้น