เกิดใหม่เป็นมารดาใจร้าย

ณ ชายแดนของประเทศเวนราเนียที่ติดกับประเทศอาคาเดีย มีหน่วยรบพิเศษของกองกำลังนานาชาตินำทีมโดย เรือเอกนายแพทย์ภัสกร นพวรรณ ที่ทุกคนในหน่วยและค่ายอาสาเรียกว่า ผู้กองหมอกร นำทีมออกลาดตระเวนเนื่องจากได้รับรายงานจากศูนย์บัญชาการใหญ่ ณ วูโรวา เมืองหลวงของประเทศเวนราเนีย ส่งข่าวมาบอกว่าจะมีการลักลอบซื้อขายอาวุธสงครามกันที่ชายแดน จึงให้หน่วยรบพิเศษซีอาโนที่นำโดยภัสกรออกตรวจตราอย่างเข้มงวด

ประเทศเวนราเนียกับประเทศอาคาเดียทั้งสองประเทศเคยถูกกลุ่มก่อการร้ายยึดครองมาก่อน กลุ่มบีลามาเป็นกลุ่มที่ก่อเหตุไปทั่วโลก เมื่อ 5 ปีก่อนกลุ่มบีลามาอาศัยช่วงจังหวะที่ทั้งสองประเทศกำลังมีข้อพิพาทสู้รบกัน เข้ามายึดครองทั้งสองประเทศไว้และสังหารผู้นำของทั้งสองประเทศ จึงให้ประเทศเวนราเนียกับประเทศอาคาเดียตกอยู่สภาวะอันตรายเนื่องจากไร้ผู้นำ

จึงทำให้สหประชาชาติจัดตั้งองค์กร WN ที่รวบรวมเหล่านักรบสุดแกร่งของแต่ละประเทศมารวมกัน แล้วเข้าตีเอาประเวนราเนียคืนมาได้ ส่วนประเทศอาคาเดียนั้นเป็นศูนย์บัญชาการใหญ่ของกลุ่มบีลามา ไม่สามารถยึดคืนมาได้เนื่องจากประชากรของประเทศตกอยู่ในการควบคุมของกลุ่มบีลามาหมด หากทางองค์กร WN ยื่นมือเข้าไปช่วย ทางกลุ่มผู้ก่อการร้ายจะสังหารตัวประกันทันที

แน่นอนว่าทางองค์กร WN ก็ไม่ต้องการให้เกิดความสูญเสียจำนวนมากเพิ่มขึ้นอีก จึงได้เพียงจัดตั้งกลุ่มทหารอาสาคอยดูแลเขตชายแดนเท่านั้น

"ทุกคนระวังตัวด้วย อาจมีการดักซุ่มจากฝ่ายตรงข้าม แก๊ก ตู๊ม" ภัสกร

ประโยคสุดท้ายของภัสกรที่พูดกับลูกน้องในหน่วยรบพิเศษซีอาโน ก่อนร่างของเขาจะกระจายด้วยแรงระเบิดที่ฝ่ายศัตรูวางไว้เป็นกับดัก ด้วยความมืดทำให้ภัสกรมองไม่เห็นหลุมระเบิดที่กลุ่มบีลามาวางไว้จึงได้เหยียบระเบิดเข้าไปเต็ม ๆ

เรือเอกนายแพทย์ภัสกร นพวรรณ อายุ 35 ปี ได้เสียชีวิตในระหว่างปฏิบัติหน้าที่ สละชีพเพื่อมวลมนุษยชาติเหลือไว้เพียงคุณงามความดีที่ฝากไว้ ณ แผ่นดินประเทศเวนราเนีย

ทำไมมันเจ็บแบบนี้ผมตายไปแล้วนะ แต่ทำไมร่างกายถึงยังมีความรู้สึกอยู่ แล้วจู่ ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น จางไป๋หลินข้าขอฝากเจ้าดูแลท่านพี่กับลูก ๆ ข้าด้วยนะ เจ้าช่วยนะทำหน้าที่แม่แทนข้าด้วย ข้าต้องไปแล้วฝากเจ้าด้วยนะ

พอจางไป๋หลินคนเดิมฝากฝังคำขอเสร็จ ภาพความทรงจำในร่างเดิมก็ถ่ายทอดเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นให้ภัสกรได้เห็น จึงได้รู้ว่าตนเองนั้นมาเกิดใหม่ในร่างของจางไป๋หลิน อายุ 21 ปี มีสามีชื่อถานหลัวฟางอายุ 24 ปี ลูกชายคนที่หกคนสุดท้องของบ้านตระกูลถาน มีอาชีพเป็นนายช่างสร้างบ้านที่ทำร่วมกับครอบครัว มีอาชีพเสริมเป็นช่างไม้ทำงานไม้ส่งให้ร้านในตัวเมือง ไป๋หลินกับหลัวฟางมีลูกด้วยกัน 4 คน ลูกชายแฝดคู่พี่วัย 5 ขวบ และลูกชายแฝดคู่น้องวัย 4 ขวบ เกอผู้นี้มีแต่เรื่องราวฉาวโฉ่ไม่เว้นในแต่ละวันที่สำคัญเกอคนนี้ที่ภัสกรเข้ามาอยู่ในร่างนี้เป็นคนที่ขี้เกียจตัวเป็นขนติดการพนัน ชอบใช้แรงงานลูกชายทั้งสี่แต่ก็ไม่ถึงทุบตีลูกเหมือนบ้านอื่น เวลาเล่นพนันเสียหรือลูก ๆ ทำงานไม่ได้ดั่งใจก็มักจะให้อดอาหารเป็นการลงโทษ

ถ้าถามว่าไม่รักลูกแล้วจะอยู่ทำไมไม่หย่าขาดออกไปเลย เหตุผลที่ไป๋หลินไม่ยอมหย่า เพราะเขายังไม่มีที่ไปที่ดีกว่านี้ ถ้าให้กลับไปบ้านเดิมก็เกรงใจพ่อแม่และยังอยากให้พ่อของเด็กพวกนี้หาเงินให้เขาใช้ จึงทนอยู่ถึงแม้ว่าสามีจะไม่รักเขาเลยก็ตาม เหตุผลที่ไป๋หลินผู้นี้ได้แต่งงานกับถานหลัวฟางเพราะไป๋หลินนั้นมีความรู้ด้านสมุนไพรแต่กลับเอามาใช้ในทางที่ผิด ไป๋หลินได้วางยาปลุกกำหนัดกับคนที่แอบชอบก็คือลี่เว่ยชุนเพื่อนสนิทของถานหลัวฟาง แต่แผนดันผิดพลาดคนดื่มยาปลุกกำหนัดกลับเป็นถานหลัวฟางแทน เขาจนได้เสียกับถานหลัวฟางเป็นสามีภรรยากัน

ที่จริงแล้วหลัวฟางนั้นไม่ได้มีคนที่หมายปองหรือถูกตาต้องใจใครไว้หรอก แต่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะแต่งงานเร็วขนาดนี้ เมื่อเหตุมันเกิดขึ้นหลัวฟางในฐานะลูกผู้ชายก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป ถึงจะไม่รักแต่ก็ต้องรักษาเกียรติให้กับอีกฝ่าย หลังแต่งงานได้ไม่นานไป๋หลินก็ตั้งท้องและคลอดลูกชายแฝดออกมาให้หลัวฟาง ปีต่อมาเข้าก็ได้ตั้งท้องลูกแฝดอีกครั้งและเป็นลูกชายทั้งคู่ ทำให้พ่อแม่สามีและพ่อแม่ของไป๋หลินดีใจมากคลอดลูกเพียงสองครั้งได้หลานชายถึงสี่คน

ใคร ๆ ในหมู่บ้านต่างก็อิจฉาไป๋หลิน แต่พอนึกถึงเรื่องที่สามีไม่รักแถมยังพลาดจากคนที่แอบรักอีกก็ยังแอบสมน้ำหน้าไป๋หลินและสะใจที่ไม่สมหวังในความรัก พอคลอดลูกไป๋หลินก็ไม่ได้ใส่ใจหรือดูแลลูก ๆ เหมือนแม่ทั่วไป เขากับเมินเฉยไม่สนใจคิดแค่เพียงว่าลูก ๆ เป็นเครื่องมือใช้หาเงินเท่านั้น เขาเห็นว่าช่วงที่ท้องสามีมักจะให้เงินใช้ไม่ขาดมือ หรือเป็นเพราะท้องอยู่จึงไม่กล้าขัดใจคนท้อง เพราะจะส่งผลเสียต่อเด็กในครรภ์ แต่พอคลอดลูกออกมาสามีกลับหันไปสนใจลูกมากกว่า พอแฝดคู่พี่ได้ 1 ขวบ ไป๋หลินก็คิดแผนเรียกร้องความสนใจเพื่อเอาเงินจากหลัวฟาง เขาจึงใช้แผนเดิมวางยาสามีจนทำให้ท้องลูกชายแฝดคู่น้องอีกคู่ แต่ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมสามีก็สนใจเพียงแค่ลูก พอคลอดลูกสามีก็เมินเฉยต่อเขาเหมือนเดิมเงินก็ให้ใช้น้อยลง

"ท่านพ่อ ท่านแม่จะฟื้นขึ้นมาไหมขอรับ" ลู่เซียน

"ถ้าท่านแม่ฟื้นขึ้นมาจะดุด่าพวกข้าอีกไหม" ลู่ตง

"ข้ากลัวท่านพ่อ แต่ข้าก็อยากให้ทันแม่ฟื้นขึ้นมานะ" ลู่ฉิน

"ท่านพ่อข้าอยากเข้าไปดูท่านแม่" ลู่ถิง

เสียงเด็กน้อยที่เอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วงแม่ ทำให้ภัสกรในร่างของไป๋หลินตื่นจากภวังค์ความคิด ถึงแม่จะร้ายกาจดุด่าพวกเขาเพียงใด เด็กก็คือเด็กยังรักและห่วงใยมารดาของตัวเองเสมอ คิดมาแล้วอยากจิกหัวตบกระบาลไอ้เกอผีไป๋หลินคนเก่าเสียจริง ๆ เห็นแก่เงินเหลือเกิน